ภาษารักสื่อใจเรา

ลำดับตอนที่ #18 : ภาษารักสื่อใจเรา ตอนที่ 18

ตอนที่ 18

 “นิ ได้อ่านหนังสือพิมพ์วันนี้รึยัง” เอวิตาถือหนังสือพิมพ์เดินมาหาเพื่อนสาวอย่างตื่นเต้น

“ยังเลยจ๊ะ มีข่าวอะไรน่าสนใจเหรอตาล” อนินดาถามอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก

“นี่ ไง คอลัมภ์ซุบซิบของไฮโซมีรูปคุณภัทรดลนักเรียนนิลงด้วยนะ เดี๋ยวตาลจะอ่านให้ฟังนะ “ นักข่าวตาไวจับภาพภัทรดลหนุ่มไฮโซทายาทเศรษฐีเครือภัทรโชติ กับซินดี้นางแบบสาวฮอตชื่อดังแอบกุ๊กกิ๊กกันหลังเวทีเดินแบบสงสัยจะหลง เสน่ห์นางแบบสาวเข้าให้อีกรายแล้ว” มีภาพด้วยนะนินี่ไงคุณภัทรดลกอดยัยซินดี้ด้วยตาลล่ะไม่ค่อยชอบยัยนางแบบนี่ เลย” เอวิตายื่นหนังสือพิมพ์ให้เพื่อนสาวด้วยหน้าตาที่ไม่สบอารมณ์นัก อนินดารับหนังสือพิมพ์จากเอวิตาโดยพยายามไม่ให้มือสั่น

หญิง สาวแทบจะไม่ได้มองตัวหนังสือในหนังสือพิมพ์ซะด้วยซ้ำเพราะดูจากภาพก็สามารถ บอกอะไรได้ตั้งมากมาย ในภาพภัทรดลกำลังกอดซินดี้นางแบบสาวสวยอย่างแนบชิด

“ก็ ไม่แปลกนี่ตาลเดี๋ยวนี้หนุ่มไฮโซเค้าก็ชอบมีแฟนดารานางแบบกันทั้งนั้นแหล่ะ นิเคยเห็นในข่าวบ่อยๆ” อนินดาข่มน้ำเสียงให้ปกติมากที่สุด แม้ในใจจะร้าวรานปานใดก็ตาม

“มัน ก็ไม่แปลกหรอกนิที่ตาลตื่นเต้นเนี่ยก็เพราะเสียดายคุณภัทรดลต่างหาก ยัยซินดี้นะมีข่าวคาวๆกับผู้ชายออกจะบ่อยแต่ว่าก็ว่านะ นักเรียนนินี่ร้ายใช่เล่นนะ สองสามอาทิตย์ก่อนเห็นควงสาวอีกคน แต่ตอนนี้มีข่าวกับสาวใหม่อีกแล้ว”

“คุณ ภัทรดลก็คงไม่ต่างจากคนอื่นหรอกตาล นิจำได้ว่าตาลมักจะอ่านข่าวประเภทนี้ให้ฟังบ่อยๆ พวกไฮโซหนุ่มๆกับดารานางแบบสาวๆน่ะ เปลี่ยนคู่กันไปสลับคู่กันมาไม่ใช่หรอ” อนินดาพูดเหมือนเตือนตัวเอง

“นิพูดก็ถูกนะ เฮ้อยิ่งคิดยิ่งเสียดายคุณภัทรดลของตาล หลงเสน่ห์ยัยแมวยั่วสวาทเข้าให้แล้ว” เอวิตาทำหน้าเซ็งๆ

“ฮะฮะฮะ คุณภัทรดลของตาล นิล่ะอยากให้ตฤณมาได้ยินจริงๆเลย” อนินดารู้ว่าตฤณนั้นค่อนข้างขี้หึง

“ถ้า ได้ยินพ่อเจ้าประคุณได้หักคอตาลทิ้งแหงๆ หึงไม่เกรงใจแฟนตัวเองเล้ย สวยซะขนาดนี้ใครจะเอา” เอวิตายิ้มขำเมื่อนึกถึงความขี้หึงของสามีตัวเอง

“ฮะฮะฮะเห็นด้วย “ อนินดาเออออ

“นี่เห็นด้วยว่าตาลไม่สวยหรือตฤณขี้หึงหรอยัยครูนิ” เอวิตามองเพื่อนรักคาดคั้น

“ก็ทั้งสองอย่างล่ะจ๊ะ”

“ตาย แน่ยัยนิ อย่าหนีนะมาให้แก้แค้นซะดีๆ” เอวิตาไล่จับเพื่อนสาวที่วิ่งไปวิ่งมาเหมือนเด็กเป็นที่สนุกสนานลืมเรื่อง ที่พูดคุยกันเมื่อสักครู่ไปชั่วขณะ

“นิยอมแพ้แล้ว อย่าโกรธนะจ๊ะ เค้าล้อเล่น “

“ไม่โกรธแล้วก็ได้ เหนื่อยแล้ววิ่งตามนิไม่ทันซะที” เอวิตาหายใจหอบ

“ตาลอาทิตย์นี้ไปเกาะล้านกันเถอะชวนตฤณไปด้วยนะคุณแจ๊คกี้ชวนนิก็อยากไปด้วย ไม่ได้ไปเล่นน้ำที่เกาะนานแล้ว”

“อืมดีเหมือนกันนะนิ ช่วงนี้อากาศยิ่งร้อนๆอยู่ถ้าได้ไปว่ายน้ำคงจะดีมากเลย” เอวิตาเห็นด้วย

“งั้นวันอาทิตย์นี้เราจะเล่นน้ำกันให้ฉ่ำปอดเลยนะตาล“ อนินดายิ้มให้เพื่อนสาว

      ภัทรดลกำลังหลับสบายแต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องดังสนั่นก่อนที่จะมีเสียงคนเดินเข้ามาในห้อง

“ตาภัทรตื่นขึ้นมาคุยกับยายเดี๋ยวนี้นะ ตื่น ตื่น” คุณนิ่มนวลดึงผ้าห่มนวมออกจากร่างหลานชายอย่างไม่ปราณีปราศรัย

“ตื่น แล้วครับคุณยาย มีอะไรครับผมขอนอนต่ออีกหน่อยไม่ได้หรอครับ เมื่อคืนนอนไปหน่อยเดียวเอง” ภัทรดลทำท่าจะล้มตัวลงนอนต่อแต่ถูกมือคุณนิ่มนวลดึงไว้

“ยัง นอนไม่ได้ ภัทรต้องอธิบายเรื่องนี้ให้ยายฟังก่อน” คุณนิ่มนวลยื่นหนังสือพิมพ์ให้หลานชายสุดที่รักดู ภัทรดลอึ้งไปชั่วขณะ เมื่อเห็นภาพในหนังสือพิมพ์ และคิดเลยไปถึงหญิงสาวที่อยู่ที่พัทยา

“นิจะเห็นภาพข่าวนี้รึยังนะ” ภัทรดลพึมพำเบาๆ

“บ่น อะไรตาภัทร อธิบายมาซะดีๆ ยายรอฟังอยู่ ถ้าตอบไม่ดีล่ะภัทรเดือดร้อนแน่” คุณนิ่มนวลสีหน้าเอาจริง ภัทรดลไม่เคยเห็นยายเขาโกรธเขามากขนาดนี้มาก่อน ชายหนุ่มกอดร่างอวบๆของยายประจบ

“มัน อาจจะเป็นมุมกล้องน่ะครับคุณยาย ซินดี้เขาจะล้มภัทรก็เลยช่วยประคอง ไม่มีอะไรจริงๆครับถ้าคุณยายไม่เชื่อถามแพมดูก็ได้นะครับ ตอนไปปาร์ตี้แพมก็ไปด้วย ภัทรแทบจะไม่ได้คุยกับซินดี้ด้วยซ้ำนักข่าวเขาเขียนกันเอง” ภัทรดลตอบตามจริง

“ไม่ต้องหาพวกเลยค่ะพี่ภัทรตอนอยู่หลังเวทีแพมไม่ได้ไปอยู่ด้วยซะหน่อย “ ภารดีแกล้งพี่ชาย จึงถูกภัทรดลส่งสายตาพิฆาตมาให้

“ยาย ไม่ได้ห้ามภัทรหรอกนะถ้าจะคบกับใครน่ะ แต่แม่นางแบบซินดี้เนี่ยยายได้ยินข่าวบ่อยๆเพราะแฟนของเธอแต่ละคนก็เป็นลูก หลานของเพื่อนยายทั้งนั้น ยายว่าภัทรคิดดูดีๆนะลูกคนนี้ยายไม่ปลื้มจริงๆ” คุณนิ่มนวลเตือนหลานชายด้วยความเป็นห่วงแถมติดตลกด้วย

“ใช่ค่ะพี่ภัทร แพมก็ไม่ปลื้มเหมือนกันค่ะ” ภารดีกอดแขนยายประจบ

“แล้ว ทางซินดี้ว่ายังไงครับคุณยาย แพม ผมเป็นผู้ชายไม่เท่าไหร่หรอกครับแต่ซินดี้เป็นผู้หญิงยังไงเขาก็เสียหาย” ภัทรดลห่วงอีกฝ่ายที่เป็นข่าวด้วย ภารดีจึงเปิดโทรทัศน์ให้พี่ชายดูรายการข่าวบังเทิงที่มีซินดี้กำลังให้สัมภาษณ์นักข่าวสายบันเทิงอยู่

“ไม่มีอะไรคะ ซินดี้เซคุณภัทรก็เลยช่วยประคองแค่นั้นเองค่ะ”

 “แล้วอย่างนี้แฟนน้องซินดี้ว่ายังไงบ้างละคะ “ นักข่าวสาวนิตยสารบันเทิงชื่อดังยิงคำถาม

“เราห่างกันได้สักพักแล้วล่ะค่ะ “ ซินดี้ตอบคำถามด้วยสีหน้าเศร้าๆ

“แล้วสาเหตุที่ห่างกันเป็นเพราะคุณภัทรดลรึเปล่าคะ” นักข่าวยิงคำถามไม่ยั้ง

“มันเป็นเหตุผลของคนสองคนน่ะค่ะ ซินดี้ไม่ทราบว่าจะอธิบายยังไงดี แม้เลิกกันแล้วเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอยู่นะคะ”

“จะถือว่าคุณภัทรดลเป็นมือที่สามได้มั้ยคะ” นักข่าวถามคำถามตรงจุด ซินดี้ยิ้มหวานให้นักข่าวสาวผู้ถามคำถามก่อนตอบ

“คุณภัทรดลไม่เกี่ยวเลยค่ะ เพราะซินดี้กับแฟนมีปัญหากันนานแล้ว ซินดี้รับรองค่ะว่าไม่มีปัญหามือที่สามแน่นอน”

“แล้วความสัมพันธ์ของคุณภัทรดลกับน้องซินดี้จะมีโอกาสพัฒนามั้ยคะ”

“ซิ นดี้ไม่ทราบค่ะค่อยๆดูกันไปดีกว่านะคะ เราเพิ่งรู้จักกันซินดี้พูดมากไปจะดูไม่เหมาะเพราะซินดี้เป็นผู้หญิงถ้ามี อะไรคืบหน้าซินดี้จะบอกพี่ๆนักข่าวแน่นอนค่ะ” ซินดี้ยิ้มเขินเมื่อพูดถึงภัทรดล  ภารดีกดปิดโทรทัศน์มองพี่ชายอย่างจับผิด

“พี่ ภัทรไปให้ความหวังอะไรเขารึเปล่าคะ ยัยซินดี้ถึงให้สัมภาษณ์กำกวมอย่างนั้น คนทั้งประเทศที่ได้ดูบทสัมภาษณ์ เขาก็ต้องดูออกล่ะว่ายัยซินดี้กำลังคบพี่ภัทรอยู่น่ะ” ภารดีทำหน้าบึ้งใส่พี่ชายเพราะโกรธซินดี้

“ใช่ ลูกภัทรได้จีบหรือพูดอะไรให้เขาคิดรึเปล่า เฮ้อ แทนที่จะได้โปรโมตข่าวโรงแรมกลับได้โปรโมตเจ้าของโรงแรมแทน” คุณนิ่มนวลบ่น ภัทรดลมีสีหน้าเครียดหนัก

“แพมว่าเราเปิดแถลงข่าวที่โรงแรมดีมั้ยคะพี่ภัทร เดี๋ยวแพมเชิญนักข่าวเอง” ภารดีมองหน้าผู้เป็นยายขอความคิดเห็น

“ไม่ดีมั้งแพม ซินดี้จะเสียหายได้เหมือนเป็นการหักหน้าเขา” ภัทรดลไม่เห็นด้วย

“แล้วพี่ภัทรจะปล่อยให้คนอื่นเข้าใจผิดคิดว่าพี่ภัทรเป็นมือที่สามยังงี้หรอคะ” ภารดีมองพี่ชายงงๆ

“พี่เป็นผู้ชายไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวข่าวก็ซาไปเอง คนไทยลืมง่ายจะตายใช่มั้ยครับคุณยาย” ภัทรดลยิ้มให้ยายที่เคยสอนเขาเรื่องนี้

“ที่ พี่เขาพูดก็ถูกนะแพม ถ้าตาภัทรไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับเขาเดี๋ยวนักข่าวก็เลิกสนใจเองแหล่ะ งั้นภัทรก็นอนต่อเถอะลูกยายไม่กวนแล้ว” คุณนิ่มนวลตามใจหลานชาย ภารดีจำใจเดินตามยายออกไป

ภัทร ดลก้มหน้าก้มตาทำงานเพราะอยากทำให้เสร็จเร็วๆเขาจะได้กลับไปหาครูนิซะที เดือนนึงแล้วที่เขาไม่ได้เห็นหน้าครูสาวสุดที่รัก แม้จะได้ยินเสียงบ้างแต่น้ำเสียงช่างดูห่างเหินซะเหลือเกิน ภัทรดลตั้งใจทำงานมากจนไม่ได้มองผู้มาเยือนว่าเป็นใคร เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็รู้สึกตกใจที่เห็นซินดี้นางแบบสาวสวยยืนยิ้มหวานให้

“อ้าวคุณซินดี้เชิญนั่งก่อนครับ มีธุระอะไรหรอครับถึงมาหาผมที่นี่ได้” ภัทรดลถามผู้มาเยือน

“ซินดี้อยากขอโทษคุณภัทรน่ะค่ะ “ ซินดี้พูดเสียงจริงจัง

“ขอโทษผมเรื่องอะไรครับ ผมต่างหากที่จะต้องขอโทษคุณซินดี้ ผมเป็นผู้ชายไม่เป็นไรหรอกครับ” ภัทรดลยิ้มให้

“เป็น เพราะซินดี้แท้ๆคุณภัทรเลยตกเป็นข่าวซินดี้ไม่สบายใจเลยค่ะ ตอนแรกว่าจะโทรมาหาคุณภัทรแต่คิดไปคิดมาซินดี้ว่ามาคุณภัทรเองน่าจะเหมาะ กว่าค่ะ”

“ผมไม่ได้คิดว่าเป็นความผิดของคุณซินดี้หรอกครับมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดแท้ๆ”

“ เพื่อเป็นการไถ่โทษซินดี้ขออนุญาตเลี้ยงข้าวคุณภัทรสักมื้อได้มั้ยคะ”

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับแต่ผมขอเป็นเจ้ามือเองนะครับ คุณซินดี้เป็นแขกผมให้เลี้ยงไม่ได้หรอกครับ” ซินดี้ยิ้มสมหวัง

“นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว เชิญคุณซินดี้เลยครับ” ภัทรดลเชื้อเชิญนางแบบสาว

ภัทรดลพาซินดี้ไปทานที่ร้านอาหารของโรงแรมเพราะไม่ค่อยอยากไปไหนไกลๆ เพราะรู้ว่าถ้าออกไปข้างนอก

คง จะติดแหงกอยู่บนถนนเสียเวลาหลายชั่วโมง พนักงานโรงแรมและแขกต่างมองหนุ่มสาวทั้งสองอย่างสนใจ ซินดี้ยิ้มภูมิใจที่ได้มานั่งทานข้าวกับทายาทเจ้าของโรงแรมหนุ่มทั้งหล่อ ทั้งรวยอย่างภัทรดล นี่เป็นแค่สเตปแรกเท่านั้นหญิงสาวคิดในใจ

       ลม ทะเลเย็นๆพัดมาเป็นระยะๆ อนินดาเดินทอดน่องตามชายหาด ปล่อยความคิดของตัวเองไปเรื่อยๆ น้ำทะเลใสๆ ทรายสีขาว ลมพัดเย็นสบายๆ ทำให้จิตใจของหญิงสาวดีขึ้น หลายวันมานี้อนินดาหักห้ามความเสียใจได้มากทีเดียว

 “นิ ลงมาเล่นน้ำด้วยกันสิ เรียกคุณแจ๊คมาด้วยนอนอาบแดดตัวแดงแล้วน่ะ” เอวิตาตะโกนเรียกเพื่อนสาวขณะเล่นน้ำอย่างสนุกสนานกับสามี อนินดาจึงเดินไปเรียกแจ๊คกี้นักเรียนหนุ่มคนสนิทชาวรัสเซียที่กำลังอาบแดด อยู่

“คุณแจ๊คไปเล่นน้ำกันมั้ยคะ อาบแดดมากๆไม่ดีนะคะเดี๋ยวเป็นมะเร็ง” อนินดายิ้มให้นักเรียนหนุ่ม

“โอเคครับ ไปเล่นน้ำกัน ครูนิอย่าลืมเอาโฟมไปด้วยนะครับเดี๋ยวจมน้ำ” แจ๊คกี้เตือนครูสาวอย่างเป็นห่วง

“ครูว่ายน้ำเป็นแล้วค่ะ ไม่ต้องใช้โฟมแล้วฮะฮะฮะ” ครูสาวยิ้มอย่างภูมิใจ ต้องยกความดีให้ภัทรดลที่พยายามสอนเธอ

“ครูนิไปเรียนว่ายน้ำที่ไหนครับ ผมไม่เห็นรู้เลย” แจ๊คกี้ดีใจกึ่งตกใจเล็กน้อย

“ครูเรียนกับครูสอนว่ายน้ำน่ะค่ะ แต่ครูว่ายยังไม่เก่งหรอกค่ะต้องฝึกว่ายบ่อยๆ”

“ดีครับ งั้นไปฝึกว่ายน้ำกันเลย” แจ๊คกี้วิ่งนำครูสาวลงทะเลไป เอวิตามองภาพนั้นอย่างสนใจ

“นิดูสดใสขึ้นกว่าอาทิตย์ที่แล้วนะคะตฤณ”

“ตฤณก็ว่างั้น อาทิตย์ที่แล้วเห็นนิซึมๆว่าจะถามตาลเหมือนกันว่ามีปัญหาที่โรงเรียนหรือเปล่า” ตฤณเห็นด้วยกับภรรยาสาว

“ตาลก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนิ นิไม่ยอมเล่าอะไรเลย ตาลเป็นห่วงนิจังเลยค่ะ”

“ตฤณ ว่าตอนนี้นิดูโอเคขึ้นแล้วนะ แสดงว่าไม่มีอะไรแล้วล่ะ ตาลอย่าคิดมากเลยจ๊ะ อืมดูๆไปนิก็เหมาะกับคุณแจ๊คเหมือนกันนะจากที่ผมรู้จักเค้ามาถือว่าเป็นคนดี ใช้ได้เลยนะ” ตฤณปลอบใจภรรยาสาว

“ ตาลเคยถามแล้วแต่นิไม่เห็นจะมีอาการปิ๊งปั๊งเค้าเลยน่ะสิ”

“เพื่อนตาลปากแข็งจะตาย”

“ตาลก็ว่างั้นแหล่ะค่ะงั้นเราไปหาสองคนนั้นกันเถอะค่ะ สนุกกันใหญ่แล้ว” สองสามีภรรยาว่ายน้ำไปหาสองหนุ่มสาวที่กำลังหยอกล้อกันอยู่

มอเตอร์ไซด์ คันใหญ่เลี้ยวเข้ามาจอดสนิทหน้าอพาร์ทเม้นสีชมพูเข้ม ก่อนที่ร่างของอนินดาที่นุ่งกางเกงขาสั้น อวดเรียวขาขาวสวย จะค่อยๆลงจากรถอย่างทุลักทุเลเพราะในมือหิ้วตะกร้าใบย่อมและกระเป๋าใบเล็ก ไว้ในมือ ชายหนุ่มร่างบึ๊กถอดหมวกกันน๊อกให้หญิงสาวและยิ้มให้อย่างขำๆ ก่อนจะลาและขี่มอเตอร์ไซด์ออกไป อนินดายิ้มเดินขึ้นไปยังห้องพักอย่างอารมณ์ดี ขณะที่หญิงสาวค่อยๆไขกุญแจประตูห้องอยู่นั้นได้มีมือหนาแข็งราวกับคีมล็อค คว้าหมับมาที่ข้อมือเล็กของเธอ อนินดาตกใจรีบหันไปมองเจ้าของมือหนานั่นทันที

“คุณภัทร” อนินดาตกใจแทบช๊อคเมื่อเห็นหน้าเจ้าของมือนั้น

“ใช่ผมเอง คงตกใจมากสินะที่เห็นผม เรามีเรื่องต้องคุยกันนะนิ” ภัทรดลสั่งเสียงเข้ม

“นิ ไม่มีอะไรคุยกับคุณค่ะ กรุณาปล่อยมือนิด้วยนิเจ็บ” อนินดาพยายามบิดข้อมือไปมา ภัทรดลกลับยิ่งเพิ่มแรงบีบมากขึ้นเพื่อเป็นการระบายโทสะ

“แต่ผมมีและก็มีมากด้วย นิต้องไปคุยกับผมให้รู้เรื่อง” ภัทรดลออกแรงดึงแต่ครูสาวไม่ยอมง่ายๆพยายามยื้อไว้สุดฤทธิ์

“นิไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น อย่ามาใช้นิสัยอันธพาลกับนินะ” ครูสาวแหวใส่รู้สึกโกรธที่เขาทำยังกับเป็นเจ้าของชีวิตเธอ

“ถ้า ไม่ไปก็คุยกันตรงนี้แหล่ะ ให้มันรู้ไปว่านิจะไม่อายคนอื่นเขาน่ะ” อนินดามองไปรอบๆ จึงพบกับสายตาหลายๆคู่ที่กำลังจ้องมองมาที่เธอกับเขา หญิงสาวจึงหยุดดิ้นและยอมเดินตามคนบ้าอำนาจไปขึ้นรถอย่างขัดใจ พอขึ้นรถแล้วก็ไม่ยอมแม้แต่จะหันมามองหน้าเขา ภัทรดลขับรถด้วยความเร็วเหมือนต้องการจะไปถึงที่หมายให้เร็วที่สุดเท่าที่จะ เร็วได้

“ลง มาได้แล้วนิ” ภัทรดลออกคำสั่งเมื่อถึงโรงแรมภัทราบีชแล้ว อนินดากระฟัดกระเฟียดลงจากรถ ภัทรดลจูงมือครูสาวก้าวขึ้นลิฟท์โดยไม่ได้สนใจใครอารมณ์ภัทรดลตอนนี้ยิ่ง กว่าพายุเฮอริเคนซะอีก สายตาโกรธเกรี้ยวมองมายังครูสาวอย่างเอาเรื่อง

“บอกผมมานะว่าไอ้ผู้ชายคนเมื่อกี้น่ะมันเป็นใคร” ภัทรดลเปิดฉากคาดคั้นครูสาวทันทีที่พ้นธรณีประตู

“เขา เป็นใครไม่เกี่ยวกับคุณภัทรหรอกคะ “ อนินดาตอบ โดยไม่รู้ว่าคำตอบของเธอยิ่งกระพืออารมณ์โกรธของเขาเป็นทวีคูณ ภัทรดลจับบ่าบอบบางครูสาวเขย่าแรงตามอารมณ์

“เกี่ยวสิ มันกล้าดียังไงถึงมายุ่งกับแฟนผม” ภัทรดลตะคอกใส่หน้าอนินดาและ บีบแขนครูสาวด้วยความโกรธ

“โอ๊ย ครูเจ็บ ปล่อยครูนะคะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำยังงี้กับครูนะ” อนินดาเจ็บจนน้ำตาเล็ดนี่เขาเป็นบ้าไปแล้วหรือไง หญิงสาวตกใจเธอไม่เคยเห็นภัทรดลโกรธมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย

“ความเจ็บที่นิได้รับตอนนี้มันไม่ได้ครึ่งนึงที่ผมได้รับหรอก ผม ทั้งเป็นห่วงและกังวลสารพัดว่าเกิดอะไรขึ้นกับนิ งานการแทบจะทำไม่รู้เรื่อง ต้องพยายามเร่งทำงานให้เสร็จไวๆจะได้กลับมาหานิ แล้วสิ่งที่ผมได้รับคืออะไรล่ะคือการที่นิไปทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นน่ะ หรอ” ด้วยสายตาที่มองครูสาวเต็มไปด้วยความปวดร้าว

“มัน ก็เป็นสิทธิ์ของนินี่ค่ะ ที่จะทำอะไรไปไหนกับใครก็ได้ เพราะคุณเองก็ยังควงผู้หญิงคนอื่นและมีข่าวกับนางแบบสาวสวยเลย” อนินดาจ้องมองหน้าภัทรดลไม่ยอมแพ้เช่นกัน

“เรื่องข่าวนั่นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งเพ ผมกับซินดี้เป็นแค่เคยร่วมงานกัน ส่วนผู้หญิงที่นิพูดถึงผมไม่รู้ว่านิหมายถึงใคร
นิไม่ต้องพยายามหาเรื่องที่จะผลักไสผมแล้วหนีไปคบกับไอ้ผู้ชายคนนั้นเลยมันไม่ง่ายอย่างที่นิคิดหรอก” ภัทรดลจ้องหน้าครูสาวเขม็ง

“ปล่อยนินะนิจะกลับบ้านนิไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้นปล่อย”อนินดาทั้งดิ้นและพยายามผลักอกกว้างที่กำลังดึงร่างบางเข้าไปแนบชิด

“ปล่อย นิให้ไประรื่นกับไอ้ผู้ชายคนนั้นนะเหรอ ฝันไปเถอะ นิต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้นจำไว้” ภัทรดลพูดเสียงกร้าวก่อนที่จะยืนยันคำพูดของตัวเองโดยการจูบขยี้ปากบางด้วย จูบอันดุดัน รุนแรงตามอารมณ์ของเขา อนินดาโอบแขนรอบคอเขาไว้เพื่อใช้เป็นที่ยึดเหนี่ยวเพราะรู้สึกเหมือนคอตัว เองกำลังจะหัก เมื่ออารมณ์ของภัทรดลเย็นลงก็เปลี่ยนเป็นจูบอันดูดดื่มเนิ่นนานก่อนจะกลาย เป็นจูบที่เรียกร้องอ่อนหวาน อนินดาไม่สามารถที่จะทัดทานความรู้สึกของตัวเองได้ แม้ว่าใจจะสั่งให้ขัดขืนแต่ร่างกายของหญิงสาวกลับทรยศชื่นชอบสัมผัสที่เขามอบให้และ ตอบสนองเขาแต่โดยดีภัทรดลครางอย่างพอใจที่หญิงสาวสัมผัสตอบและตอบสนองเขาแม้จะดูเก้ๆกังๆอย่างคนไม่มีประสบการณ์แต่ชายหนุ่มก็รู้สึกชอบและภูมิใจที่เขาได้เป็นคนที่ฝึกสอนบทเรียน พิศวาสนี้ให้เธอ ภัทรดลสอดลิ้นหนาอุ่นๆของตัวเองเข้าไปดื่มด่ำความหวานจากริมฝีปากบาง และหยอกเอินกับลิ้นเรียวเล็กของครูสาว มือหนาทั้งสองข้างของภัทรดลลูบไล้ดอกบัวตูมทั้งสองข้างปทุมถันสีชมพูแข็งชู ชันสู้มือ ชายหนุ่มจึงจำต้องผละจากริมฝีปากหวานมาดูดดื่มความหวานจากดอกบัวตูมทั้งสอง แทน อนินดาแอ่นอกอวบอิ่มรับสัมผัสจากปากหนาของเขาอย่างไม่บิดพริ้ว แขนเรียวของหญิงสาวก็โน้มศรีษะชายหนุ่มให้ลิ้มรสความหวานของปทุมถันสีชมพูได้อย่างถนัดถนี่ ภัทรดลจูเนียร์แข็งชูชันเมื่อได้ทักทายกับกุหลาบกลีบงามกลางลำตัวของครูสาว ที่ขณะนี้ฉ่ำไปด้วยน้ำหวานของเกสรกุหลาบ ชายหนุ่มใช้ขาข้างหนึ่งแยกขาเรียวสวยออกจากกัน และแทรกร่างกำยำของตัวเองเข้าไปแทนและค่อยๆก้มลงใช้ลิ้นสากหนาแยกกลีบกุหลาบ ทั้งสองออกจากกัน อนินดาส่ายสะโพกไปมาด้วยความเสียวซ่าน

“คุณภัทรขาปล่อยนิเถอะคะ “อนินดาส่งสายตาอ้อนวอน

 “นิ จ๋ารอแป๊บเดียวนะครับที่รัก ผมจะทำให้นิมีความสุขที่สุดในโลกเลย ผมรักนินะครับ” ภัทรดลเลื่อนขึ้นมาจูบปากของครูสาวอย่างอ้อยอิ่งเว้าวอน ชายหนุ่มผสานร่างเข้ากับครูสาวให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
"คุณภัทรนิ เจ็บ" อนินดาน้ำตาคลอด้วยความเจ็บปวดเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาอยู่ในร่างกาย ภัทรดลใจหายวูบเมื่อเห็นน้ำตาของครูสาวสงสารหญิงสาวคนรักขึ้นมาจับใจแต่ชายหนุ่มไม่สามารถที่จะหยุดตอนนี้ได้เพราะอารมณ์เขาได้มาไกลกว่าที่จะหยุดได้แล้ว ภัทรดลจูบซับน้ำตาให้ครูสาวอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะอาศัยจังหวะ ที่ครูสาวกับกำลังเคลิบเคลิ้มกับรสจูบที่เขามอบให้บรรเลงเพลงรักไปตามจังหวะและท่วงทำนองของบทเพลงพิศวาสที่เร่าร้อนและอ่อนหวาน

******ช่วยเม้นท์กันหน่อยนะคะ นักเขียนมือใหม่ต้องการกำลังใจมากที่สุดค่ะ อิอิ****