ความรักเศร้าๆในวันวาเลนไทม์

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องราวเศร้าๆของหญิงสาวและชายหนุ่มที่มีรักที่บริสุทธิ์ให้แก่กัน  แล้วทุกอย่างกับเปลี่ยนไป  แต่พวกเขาทั้งคู่ก็จะยังได้อยู่ด้วยกันตลอดไป  ไม่มีวันแยกจากกัน

เนื้อเรื่อง

“แนนๆ ใกล้วาเลนไทน์แล้วนะ....” จอย เพื่อนร่วมงานของแนนหันมา ขณะแนนกำลังง่วนอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่โต๊ะตัวเอง
    > > > “อืม...วาเลนไทน์อีกแล้วสินะ”
> > >  แนนเงยหน้าขึ้นสบตาจอยพลางยิ้มพูดเบาๆ
> > >
> > > วาเลนไทน์...14 กุมภาพันธ์ วันที่กุหลาบทั่วโลกบานพร้อมกัน
> > >  วันที่ความรักงอกงามได้เร็วกว่าทุกวัน และเป็นวันที่กามเทพแผงศร
> > >  ให้หลายๆคู่ได้สมหวัง แต่คงไม่ใช่แนน...เธอคนนี้แน่นอน
> > >  ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย
> > >  ความแออัดและตึกสูงในเมืองหลวง...มีหมู่บ้านจัดสรรเล็กๆกำลังก่อตัวขึ้น
> > >  ก่อตัวขึ้นพร้อมกับความรัก ความรักของเขาและเธอ
> > >
> > >  “เธอๆ มาเล่นก่อกองทรายด้วยกันมั้ย”
> > >  เด็กผู้ชายตัวเล็กๆหน้าตามอมแมมกำลังนั่งเล่นบนกองทรายสูงท่วมหัว
> > >
> > >  “เธอชื่ออะไร เราชื่อเอ” เด็กผู้ชายแนะนำตัวเองก่อน
> > >  พลางกระโดดลงมาจากกองทราย
> > >
> > >  “ฉันชื่อแนน” เด็กผู้หญิงแนะนำตัวเองบ้างพลางค่อยๆนั่งลง
> > >  ทั้งคู่ค่อยๆก่อกองทราย เด็กผู้หญิงวิ่งไปเอาน้ำมารดให้ทรายเปียกชุ่ม
> > >
> > >
> >
> >เด็กผู้ชายค่อยๆเอาเศษไม้เกลี่ยให้ดินทรายที่เปียกค่อยๆก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง
> >
> >
> > > จนได้เค้าโครงของปราสาททรายที่ต้องการ
> > >
> > >  “เอ เดี๋ยวแนนประดับปราสาททรายเองนะ”
> > >  เด็กผู้หญิงวิ่งมาพร้อมกับก้อนหินสีสวยในกำมือ
> > >  วางลงข้างๆปราสาททรายที่กำลังจะอวดโฉมออกมาเป็นรูปเป็นร่าง
> > >
> > >  “แนนๆ ตรงนี้เป็นห้องของแนนนะ ห้องของเจ้าหญิงงัย
> > >  ส่วนตรงนี้เป็นห้องของเอ......อันนี้เป็นห้องประชุมนะ”
> > >  เอพูดพลางชี้ไปเรื่อยๆบนปราสาททราย.....กองทรายแห่งความฝัน
> > >
> > >  “เอๆ ต้องทำสวนดอกไม้ตรงนี้ด้วย เจ้าหญิงต้องมีสวนดอกไม้นะ”
> > >  แนนพูดแย้งขึ้นพลางชี้ไปตรงด้านหน้าปราสาททราย
> > >
> > >  “แนนอยากได้สวนอะไร....อยากได้ดอกไม้อะไร” เอพูด
> > >  เงยหน้าขึ้นมองหน้าแนนอย่างใจจดใจจ่อ
> > >
> > >  “เอาดอกอะไรดี...เอ ช่วยแนนคิดหน่อยสิ”
> > >  แนนมองหน้าเอด้วยแววตาใสซื่อ
> > >  เด็กตัวเล็กๆสองคนกำลังสวมบทเจ้าหญิงและเจ้าชายกันอยู่
> > >
> > >  “อืม...เจ้าหญิงต้องเหมาะกับดอกกุหลาบนะ” เอพูดพลางทำท่าคิด
> > >
> > >  “ตกลงๆ สวนดอกกุหลาบนะ เราจะทำสวนดอกกุหลาบที่ลานหน้าปราสาทของเรา”
> > >  แนนพูดพลางยิ้ม
> > >
> > >
> >
> >ค่อยๆเกลี่ยทรายให้เรียบเพื่อทำเป็นลาน....ทั้งคู่สร้างปราสาททรายแห่งความฝัน
> >
> >
> > > ของพวกเขาอยู่
> > >  นาน....นานจนกระทั่ง
> > >
> > >  “เอ ไปได้แล้ว พ่อเสร็จงานแล้วลูก”
> > >  เจ้าของโครงการบ้านจัดสรรเดินมาสะกิดลูกชายตัวเองเบาๆ
> > >
> > >  “พ่อๆ ให้เอเล่นกันแนนอีกแป๊บนะ” ลูกชายออดอ้อนพ่อของตัวเอง
> > >
> > >  “หน่า ไปได้แล้ว เดี๋ยววันหลังมาเล่นใหม่ก็ได้นี่”
> > > พ่อของเขานั่งยองลง
> > >  อธิบายให้ลูกชายฟังพลางลูบหัวเบาๆ
> > >
> > >  “ตกลงครับ เดี๋ยวให้เอบอกแนนก่อนนะ”
> > >  เด็กผู้ชายตัวมอมแมมพูดพลางวิ่งกลับหลังไปหาเพื่อนของเขา
> > >
> > >  “แนน เดี๋ยวพรุ่งนี้เอมาหานะ พรุ่งนี้เอจะเอาดอกกุหลาบมา
> > >  มาทำสวนกุหลาบให้แนนนะ” เอพูดพลางชี้นิ้วลงตรงลานหน้าปราสาททราย
> > >
> > >  “ตกลงๆ พรุ่งนี้เจอกันนะ” แนนยิ้มพูดพลางพยักหน้า
> > >  เด็กสองคนเล่นกันช่างดูน่ารักเสียนี่กระไร
> > >
> > >  ทุกวัน เอและแนนจะมานั่งก่อปราสาททรายด้วยกัน
> > >  ก่อสร้างความหวังบนมิตรภาพและความรัก
> > >  ระหว่างลูกชายเจ้าของโครงการบ้านจัดสรรและลูกสาวนายช่างใหญ่
> > >
> > >
> > >  “แนนๆ เมื่อวานแม่เราสอนให้เราเขียนหนังสือด้วยแหละ”
> > >
> > >
> >
> >เด็กผู้ชายเสื้อผ้ามอมแมมคลุกฝุ่นและทรายเปียกเงยหน้าขึ้นมองเด็กผู้หญิงตัวเล
> >
> >
> > > ็กๆที่วิ่งเข้ามา
> > >
> > >  “ไหนๆ แม่ของเอสอนเขียนคำว่าอะไร” แนนถามด้วยสีหน้าตื่นเต้น
> > >
> > >  “แม่เอสอนเขียนหลายคำ แต่เอจำได้คำเดียว” เอพูดพลางทำเสียงเศร้าๆ
> > >  เอคงอยากจำทุกคำมาเขียนให้แนนดู
> > >
> > >  “เอจำคำไหนได้ เขียนให้แนนดูหน่อยสิ” แนนพูด
> > > เอค่อยๆก้มลงข้างๆกองทราย
> > >
> > >
> >
> >หยิบเศษไม้เล็กๆปักลงบนผืนทรายที่เพิ่งผ่านฝนเมื่อคืนแล้วตวัดเป็นจังหวะเพียง
> >
> >
> > > ชั่วครู่
> > > ปรากฎเป็นตัวอักขระลายเส้นบิดพลิ้ว คำว่า รัก
> > >  ปรากฎบนผืนทรายราบเรียบที่เกาะตัวเหนียวด้วยหยดน้ำ
> > >  เด็กตัวเล็กๆสองคนยืนมองด้วยความตื่นเต้น
> > >
> > >  “อ่านว่าอะไร เอ” แนนพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นและแปลกใจ
> > >
> > >  “อ่านว่า รัก” เอพูดกระซิบข้างหูแนนเบาๆ
> > >
> > >  “เหรอ อ่านว่ารักเหรอ....สอนแนนเขียนหน่อยสิ นะๆๆๆ”
> > >  แนนพูดพลางเกาะแขนออดอ้อนเอ
> > >
> > >  “มานี่ๆ เอจะสอน” เอพูดพลางหยิบเศษไม้เล็กๆให้แนนจับไว้
> > >  มือเอและมือแนนจับประสานกัน ตวัดบนกองทรายให้เกิดเป็นอักขระบิดพริ้ว
> > >
> > >  “นี่ไง แนนเขียนได้แล้ว ดีใจจังเลย”
> > >  แนนพูดพลางหันหลังกลับไปกอดเอด้วยความดีใจ
> > >
> > >  “มันแปลว่าอะไรเหรอ เอ” แนนยังคงสงสัยไม่หายในความหมายของมัน
> > >
> > >  “เอก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่แม่บอกว่ามันมีความหมายมากนะ
> > >  มากจนอธิบายไม่ได้”
> > >  ใช่สิ...ความหมายมันคงมากมายเกินกว่าเด็กห้าขวบจะรู้
> > >  หรือแม้แต่คนบางคนใช้เวลาทั้งชีวิต
> > >  ก็ไม่อาจรู้ว่าคำว่ารักคืออะไร....
> > >
> > >  “สักวัน เราจะรู้ความหมายมัน แม่เอบอก” เอพูดพลางหันไปมองแนน
> > >  เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ยืนข้างๆตน
> > >
> > >  “อืม สักวันนะ” แนนพูดพลางหันมายิ้มให้กับเอ ใช่
> > >  สักวันแนนและเอคงรู้ความหมายของมัน......
> > >
> > >  “โอ๊ย...เจ็บ”
> > >  เด็กผู้หญิงผมเปียพูดขึ้นพลางจับผมเปียของตัวเองด้วยสีหน้าเซ็งๆ
> > >  เธอโดนเพื่อนแกล้งดึงเปียผมของเธอประจำ
> > >
> > >  “ใครดึงผมเปียแนน”
> > >
> > >  เด็กผู้ชายนั่งข้างๆเธอหันขวับกลับไปมองแทบจะพร้อมกันกับเจ้าของผมเปีย
> > >
> > >
> > >
> >
>
เห็นเด็กผู้ชายวัยเดียวกันสามคนนั่งอยู่ข้างหลังหัวเราะกันคิกคักพลางชี้นิ้วมาท
> >ี่แนน
> > >
> > >  “ทำไมๆ ข้าดึงเอง จะทำไม”
> > > หนึ่งในเด็กสามคนพูดพลางชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
> > >
> > >  “แกล้งผู้หญิง หน้าตัวเมีย” เอยืนขึ้นชี้หน้าด่า
> > >
> > > “แล้วจะทำไม” เด็กทั้งสามกรูกันมายืนหน้าเอ
> > >  ถีบโต๊ะเรียนกระจัดกระจายคนละทิศคนละทาง
> > >
> > >  “ไม่เอาเอ อย่าไปยุ่งกับพวกนั้น” แนนพูดพลางเกาะแขนเอไว้แน่น
> > >  เอเอามือจับแขนแนนออกจากตัวทันที...
> > >
> > >  ปั้ง...หนึ่งหมัดปล่อยออกไป คล้ายเป็นการประกาศสงครามของคนสองกลุ่ม
> > >  ทั้งสามคนกรูเข้ามารุมเอคล้ายหมาป่ากำลังรุมขยุ้มเหยื่อ
> > >  โต๊ะเรียนที่กระจัดกระจาย
> > >  ข้าวของทั้งของเอและแนนตกกระจายเกลื่อนกลาดคนละทิศคนละทาง
> > >
> > >  “หยุด!!”
> > >
> > >
> >
> >
> >เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง...มีอำนาจมากพอจะทำให้ทั้งสี่คนหยุดการตะลุมบอนกัน
> > >
> > >  “พวกเธอทำอะไรกัน อันธพาลกันใหญ่แล้วนะ”
> > >  ครูประจำชั้นเข้ามาห้ามทัพหมาป่าขยุ้มเหยื่อ แม้จะห้ามทัพได้
> > >  แต่ก็ได้ปรากฎเลือดไหลซิบๆที่คิ้วและโหนกแก้มของเอ
> > >
> > >  “เอ เจ็บมั้ย” แนนวิ่งเข้ามาทันทีที่ครูประจำชั้นเดินออกไป
> > >
> > >  “ไม่เจ็บหรอก” เอพูดพลางก้มหน้าหลบสายตาแนน
> > >
> > >  “ไม่เจ็บอะไร เลือดไหลใหญ่แล้ว ไปห้องพยาบาลนะ แนนจะทำแผลให้”
> > >  แนนพูดพลางดึงตัวเอออกจากห้องเรียนไป
> > >
> > >  เลือดไหลเป็นทางลงมาจากคิ้วและโหนกแก้มเปรอะเปื้อนเสื้อนักเรียนสีขาวของเอ
> > >
> > >  “โอ๊ย...เจ็บ อย่าจับสิ”
> > >
> > >  เอพูดโพล่งขึ้นขณะที่แนนกำลังกดดูความลึกของบาดแผล...แต่แนนกลับยิ้มออก
> > >
> > >  “โอ๊ย แสบ”
> > >
> > > เอโอดครวญด้วยความเจ็บปวดทันทีเมื่อแนนค่อยๆกดสำลีชุบแอลกอฮอลงบนแผลของเอ
> > >
> > >  “แสบก็ทนสิ อยากหาเรื่องเค้านี่นา” แนนพูดพลางยิ้ม
> > >  ค่อยๆเช็ดแผลบนใบหน้าของเอช้าๆอย่างระมัดระวัง
> > >
> > >  ทุกครั้งที่มีคนแกล้งแนน เอจะยืดอกปกป้องแนนเสมอ
> > >  แม้จะต้องเจ็บตัวหรือตกอยู่ในภาวะเป็นรองก็ตามที....
> > >
> > >
> > >  “แนนๆ แฮปปี้วาเลนไทน์นะ”
> > >
> > > ชายหนุ่มวัยรุ่นแต่งตัวภูมิฐานพูดห้วนๆพลางยืนกุหลาบแดงให้กับมือหญิงสาว
> > >
> > >  “อีตาบ๊อง อย่ามาทำหวานใส่ฉันหน่า” แนนพูดกวนๆพลางยิ้ม
> > >  เอได้แต่ยืนม้วนด้วยความอาย
> > >
> > >  “อ้าว ก็วันนี้วันวาเลนไทน์
> > >  ทำหวานให้เจ้าหญิงของตัวเองสักหน่อยจะเป็นอะไรไป” เอพูดพลางยิ้ม
> > >  ทำไมหนุ่มวัยรุ่นเวลาอายนี่ดูตลกดีแท้
> > >  ทั้งมือทั้งแขนแทบจะไม่มีที่เก็บ
> > >  สงสัยถ้าแทรกแผ่นดินหนีได้คงหนีหายไปแล้ว
> > >
> > >  “หวานกับเค้าก็เป็นเหรอ เดี๋ยวนี้พัฒนาขึ้นนะ”
> > >  แนนพูดพลางยื่นมือไปหยิกจมูกเอด้วยความเขิน
> > >  เอยังคงพยายามสำรวมอาการเขินอยู่
> > >
> > > “เอรักแนนนะ” เอพูดพลางจับมือแนนขึ้นมาเขียนรูปหัวใจไว้ที่ฝ่ามือ
> > >  ตอนนี้แนนเริ่มหน้าแดงขึ้นบ้างแล้ว
> > >  แต่ยังพยายามกลบเกลื่อนสีหน้าตัวเอง
> > >
> > >  “เหรอ....เขียนคำว่ารักตรงนี้ ดูไม่ซึ้งเลย” แนนพยายามบ่ายเบี่ยง
> > >  ไม่เลิกแหย่เอ
> > >
> > >  “เดี๋ยวสักวัน เอจะเขียนไว้ตรงหัวใจแนนเลยนะ” เอพูดประหม่า
> > >  มองหน้าแนนพลางเอื้อมมือดึงตัวแนนเข้ามาโอบกอดไว้แน่น....สักวัน
> > >  เอจะเขียนคำว่ารักไว้ในหัวใจแนนเลย.....
> > >
> > >
> > >  ใต้ต้นไม้ใหญ่ บรรยากาศร่มรื่น มีโต๊ะหินอ่อนวางเรียงรายเป็นแนว
> > >  มีนักศึกษาจับกลุ่ม บ้างคุยกัน บ้างอ่านหนังสือ
> > > บ้างหยอกล้อกินขนมกัน...
> > >
> > >  “เอ เย็นนี้แนนไปทำวิทยานิพนธ์กับเพื่อนนะ” แนนพูดพลางเก็บหนังสือ
> > >
> > >  “ไปทำวิทยานิพนธ์กับใคร” เอเงยหน้าขึ้นมองแนนทันที
> > >
> > >  “ไปกับกิ๊ฟกับฝนหนะ นะๆๆๆ” แนนพูดพลางเดินไปนั่งข้างๆเอ
> > >  เขย่าแขนเหมือนเด็กอ้อนวอนผู้ใหญ่
> > >
> > >  “ให้เอไปส่งมั้ย เอว่างนะ” เอพูดพลางยิ้ม ลูบผมแนนเบาๆ
> > >
> > >  “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฝนเอารถมา” แนนพูดพลางซบหน้าลงบนบ่าของเอ
> > >
> > >  “นี่ แล้วกินข้าวเสร็จแล้วอย่าลืมกินยาล่ะ เข้าใจมั้ย
> > >  กลับถึงบ้านก็อย่าลืมโทรมาบอกด้วย”
> > >  เอพูดพลางจ้องหน้าแนนด้วยสีหน้าจริงจัง
> > >
> > >  “ค่ะ หัวหน้า สั่งจริงๆเลย” แนนพูดพลางยิ้ม
> > >  เอามือหยิกจมูกเอด้วยความเขิน
> > >
> > >
> > >  “กิ๊ฟๆ แฟนแกเป็นงัยบ้าง” ฝนเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบภายในรถ
> > >  ขณะที่ตนอยู่หลังพวงมาลัย
> > >
> > >  “ปวดหัวสุดๆ เจ้าชู้เป็นบ้าเลย”
> > >  กิ๊ฟพูดปัดๆคล้ายกับไม่ค่อยพอใจในแฟนตัวเองนัก
> > >
> > >  “ทำไมไม่เลิกๆไปสิ จะได้ไม่กลุ้ม” ฝนเสนอความเห็น
> > >  มองหน้ากิ๊ฟผ่านกระจกมองหลัง
> > >
> > >  “หน่า....ให้โอกาสสักครั้ง”
> > >  กิ๊ฟพูดพลางซบหน้าลงที่กระจกหันหน้ามองออกนอกรถด้วยอาการเอือมระอา
> > >
> > >  “โอกาสสักครั้ง รอบที่ล้าน”
> > >  เสียงหัวเราะดังขึ้นเกือบพร้อมกันทั้งรถ
> > >
> > >  “แล้วแนนล่ะ แหม...เจ้าชายเธอเอาใจเธอดีนะ”
> > >  ฝนพูดขึ้นพลางหันไปมองแนนซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ
> > >
> > >  “โอ๊ย รายนั้นไม่รู้กี่ปีแล้ว
> > > ยังจับไม่ได้สักทีว่ามีกิ๊กเก็บไว้ที่ไหน”
> > >
> > >  แนนพูดยิ้มพลางหันไปมองหน้าฝน
> > >
> > >  “แปลได้สองอย่าง...ถ้าแฟนเธอไม่รักเธอคนเดียว
> > >  เค้าก็เก่งมากที่หลอกเธอมานานหลายปี”
> > >  เสียงหัวเราะดังขึ้นแทบจะพร้อมกันทั่วรถ
> > >
> > >  “เอี๊ยยดดด.....” เสียงเบรกลากล้อดังยาวจากด้านข้างตัวรถ
> > >  คนทั้งรถหันไปมองแทบจะพร้อมกัน
> > >  รถบรรทุกฝ่าไฟแดงพุ่งเข้าชนรถเก๋งของฝนอย่างจัง
> > >  แรงอัดทำให้กระจกทุกบานแตกละเอียด
> > >
> > >
> >
> >
> >ห้องโดยสารด้านหน้าฝั่งคนนั่งยุบเข้ามาอย่างเห็นได้ชัด....ร่างไร้สติของแนนยั
> >
> >
> > > งคงสงบนิ่งติดอยู่ใน
> > >  รถเก๋งขนาดสองตอน
> > > มัจจุราชอาจฉุดวิญญาณเธอออกจากร่างได้ทุกเมื่อ
> > >
> > >
> > >  “แนนๆ” เสียงกระซิบเบาๆดังข้างหู ทำให้แนนค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมา
> > >
> > >  “อยู่ไหน....โอ๊ย เจ็บ” แนนค่อยๆอ้าปากพูด แต่ไม่ชัดนัก
> > >  เฝือกขาวถูกแต่งแต้มถามร่างกายของแนนคล้ายกับเป็นเครื่องประดับ
> > >
> > >  “ใจเย็นๆ แนน เธอสลบไปสองเดือน” .....สองเดือน สองเดือน
> > >  แนนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง.
> > >  ...ฝนค่อยๆอธิบายเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้แนนฟัง.....
> > >
> > >  “แล้ว สรุปว่าฉันเจ็บคนเดียวใช่มั้ย” แนนพยายามพูด
> > >  เสียงพูดของแนนแทบจะไม่ได้ยิน
> > >
> > >  “อืม...” ฝนพยักหน้าเบาๆ กำมือแนนไว้นิ่งๆ
> > >
> > >  “เอ ล่ะ เออยู่ไหน” แนนเพิ่งนึกขึ้นได้ แฟนเธออยู่ไหน
> > >
> > >  “เอมาหาเธอครั้งเดียว วันแรกที่ชน แล้วหายไปเลย”
> > >  ฝนพูดพลางลูบหัวแนนเบาๆ
> > >
> > >  “ไม่เป็นไรนะ ไม่มีเอ เราก็อยู่กันได้ จริงมั้ยเพื่อน”
> > >  ฝนพยายามพูดปลอบใจแนน
> > >
> > >  “อืม...” น้ำตาค่อยๆกลั่นตัวหยดลงมาจากนัยน์ตาของแนน
> > >  คำพูดของฝนตอนคุยกันในรถคงจะเป็นความจริง....เขาเก่งมากจริงๆ
> > >  เก่งมากที่หลอกแนนมาหลายปี
> > >
> > >
> >
> >เก่งมากที่หลอกว่ามีแนนคนเดียว.....ทำไมผู้ชายทั้งโลกถึงนิสัยเหมือนกันหมดเลย
> >
> >
> > > เสียดายเวลาที่อยู่ด้วยกัน เสียดายความรักที่มอบให้.....เสียดาย
> > > เสียดาย
> > >  เสียดาย
> > >
> > >
> > >  “คุณแนน ค่อยๆก้าวนะครับ ช้าๆ” บุรุษพยาบาลพยายามพยุงแนนขึ้นเดิน
> > >  แนนยังคงไม่หายเจ็บดี ยังคงต้องทำการกายภาพบำบัดอีก
> > >
> > >  “ระวังล้มนะครับ จับผมไว้ดีๆ”
> > >
> > >
> >
> >บุรุษพยาบาลเดินช้าๆเพื่อให้แนนเกาะแขนเดินตามช้าๆ.....ทำไมบุรุษพยาบาลถึงไม่
> >
> >
> > > ใช่เอนะ....ทำไม
> > > ทำไม ทำไม
> > >
> > >  “คุณบุรุษพยาบาลค่ะ
> > >  นี่ฉันสลบไปนานถึงขั้นต้องกายภาพบำบัดกันเลยเหรอ”
> > >  แนนถามด้วยความสงสัย
> > >
> > >  “โห คุณไม่ได้เดินสามเดือนนี่ มันนานนะครับ”
> > >  บุรุษพยาบาลตอบด้วยความสุภาพ
> > >
> > >  “จะว่าอะไรมั้ยค่ะ ถ้าจะถามชื่อเล่น คือถ้าเรียกว่าคุณบุรุษพยาบาล
> > >  เกรงว่ามันจะยาวไป” แนนพูดพลางยิ้ม
> > >
> > >  “ผมชื่อ กอล์ฟ ครับ” บุรุษพยาบาลตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
> > > น้ำเสียงเรียบๆ
> > >
> > >  นับจากวันนั้น แนนและกอล์ฟเริ่มสนิทกัน
> > >  ทุกเย็นกอล์ฟจะพาแนนออกไปทำกายภาพบำบัด
> > >  ไม่นานแนนก็สามารถเดินเองได้และออกจากโรงพยาบาลในที่สุด....
> > >
> > >  “คุณแนนค่ะ น้ำดื่มค่ะ” พยาบาลชุดขาวเดินถือแก้วน้ำมาวางข้างๆเธอ
> > >  ขณะเธอนั่งรอกอล์ฟที่ล็อบบี้ของโรงพยาบาล
> > >  เธอได้แต่พยักหน้าและยิ้มให้ด้วยไมตรี
> > >
> > > “กอล์ฟๆ ไปกินข้าวกัน” แนนพูดทันทีที่เห็นกอล์ฟเดินออกมา
> > >  มีพยาบาลหลายคนยกมือไหว้แนน แนนก็ได้แต่รับไหว้ด้วยสีหน้างงเล็กน้อย
> > >
> > >  “ไปสิครับ”
> > > กอล์ฟพูดพลางค้อมตัวลงผายมือไปที่ห้องอาหารของทางโรงพยาบาล
> > >  ดูกอล์ฟค่อนข้างสุภาพและให้เกียรติแนนมาก....มากจนน่าแปลกใจ
> > >  ท่าทางโรงพยาบาลนี้จะเข้มงวดเรื่องมารยาทกับพยาบาลมาก
> > >
> > > แนนและกอล์ฟสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ....จนบางครั้งแนนก็อยากให้กอล์ฟมาแทนที่เอ
> > >
> > >  บ่อยครั้งที่แนนคิดถึงเอ เอก็ไม่โทรมา
> > >
> > >  บ่อยครั้งที่แนนอยากคุยกับเอ เอก็ไม่ติดต่อมา
> > >
> > >  บ่อยครั้งที่แนนนั่งเหงา อยากให้เอนั่งเป็นเพื่อน
> > >  แต่เอก็ไม่ปรากฎตัว
> > >
> > >  เอ....เอ....เอ เอหายไปไหน
> > >
> > >  ไหนล่ะ หัวใจที่เอบอกว่าจะให้แนน
> > >
> > >  ไหนล่ะ หัวใจที่เอเคยเขียนไว้บนฝ่ามือแนน
> > >
> > >  มันคงหายไปแล้ว....หายไปพร้อมกับเอ
> > >
> > >  หายไปพร้อมกับผู้ชายโกหก....ผู้ชายเจ้าชู้
> > >
> > >  ทำไมผู้ชายเหมือนกันทั้งโลก.....ทำไม ทำไม ทำไม
> > >
> > >  ใกล้วาเลนไทน์เข้าไปทุกที ปีนี้ไม่เหมือนกับปีก่อนๆ
> > >  ไม่มีเอคอยให้ดอกกุหลาบแดง ไม่มีอีตาบ๊องทำท่าเขินอายให้ดู
> > >
> > >  “แนนๆ วาเลนไทน์ปีนี้ ว่างหรือเปล่าครับ”
> > > เสียงกอล์ฟดังตามสายโทรศัพท์
> > >
> > >  “ว่างค่ะ ทำไมค่ะ” แนนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
> > >
> > >  “พอดีผมมีของจะให้แนนนะครับ
> > >  เดี๋ยววันวาเลนไทน์บ่ายสามโมงเจอกันที่สยามนะครับ” กอล์ฟเสนอความเห็น
> > >
> > >  “ตกลงค่ะ” แนนพูดพลางกดวางสาย
> > >
> > >  สีหน้าแววตาเปี่ยมด้วยความหวัง....หวังว่ากอล์ฟคงจะมาแทนที่เอได้เสียที
> > >
> > >  วันวาเลนไทน์ วันที่กุหลาบแดงบานสะพรั่งพร้อมกันทั่วโลก
> > >  แม้ในลานที่สยามหรือที่วัยรุ่นเรียกกันสั้นๆว่า “เซนเตอร์พอยต์”
> > >  ยังถูกละเลงด้วยดอกกุหลาบสีแดง...นักเรียน
> > >  นักศึกษาต่างถือกุหลาบแดงในมือเดินกันขวักไขว่ทั่วลาน
> > >
> > >  “ขอโทษค่ะ มาสาย” แนนพูดพลางยิ้มก่อนดึงเก้าอี้ออกมานั่ง
> > >
> > >  “ไม่เป็นอะไรครับ” กอล์ฟพูดพลางยิ้ม
> > >
> > >  “อืม...ว่าแต่มีอะไรจะให้แนนเหรอ”
> > >  แนนพูดพลางจ้องตากอล์ฟ...หากกอล์ฟมีพิรุธ
> > >  แนนจะจับได้ทันที
> > >
> > >  “อันนี้ของแนนนะครับ” ดอกกุหลาบสีแดงถูกดึงออกมาจากถุงอย่างช้าๆ
> > >  วางลงบนโต๊ะอย่างนิ่มนวล
> > >
> > >  “หมายความว่ายังไงค่ะ จะขอหัวใจแนนเหรอ” แนนพูดติดตลกพลางยิ้ม
> > >  เธอคิดว่าเธออ่านเกมส์ออกหมด
> > >
> > >  “ผมคงไม่กล้าขอหัวใจแนนหรอก” กอล์ฟพูดพลางยิ้ม แต่กลับทำให้แนนงง
> > >
> > >  “อ้าว...แล้วกุหลาบสีแดงนี่...” ไม่ทันแนนจะพูดจบ
> > >  กอล์ฟต่อคำพูดของเขาทันที
> > >
> > >  “ผมไม่กล้าขอหัวใจแนนหรอกครับ เพราะหัวใจของแนนไม่ใช่ของแนน”
> > >  ปั้ง...เหมือนมีแผ่นเหล็กหนาหลายฟุตทุบลงกลางศีรษะ
> > >  แนนเริ่มงงกับความหมายขึ้นไปทุกที...มันแปลว่าอะไร???
> > >
> > >  “หัวใจของคุณ คือเจ้าของกุหลาบดอกนี้”
> > >  กอล์ฟพูดต่อ....แนนทำหน้างงๆไม่เข้าใจความหมายแม้แต่นิดเดียว
> > >
> > >  “ตอนคุณประสบอุบัติเหตุเข้ามาที่โรงพยาบาล
> > >  คุณเสียเลือดมาก...หัวใจคุณเต้นอ่อนจนแทบจะล้มเหลว
> > >  พวกผมและหมอพยายามเยียวยาจนถึงที่สุด”
> > >  กอล์ฟเริ่มอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น.....เรื่องที่แนนไม่เคยรู้
> > >
> > >  “มีผู้ชายคนนึง วิ่งเข้ามาบอกว่าเป็นแฟนคุณ เขาบอกให้ช่วยคุณให้ได้
> > >  เสียเงินเท่าไหร่ไม่ว่า...เขายอมจ่ายไม่อั้น ไม่ว่าทางเราจะขออะไร
> > >  เขาจะจัดหาให้หมด.....คำพูดของเขาทำให้ผมประทับใจมาก”
> > >  กอล์ฟหยุดพูดชั่วครู่...แนนรู้ทันทีว่ากอล์ฟหมายถึงเอ
> > >
> > >  “ผมยอมแลกทุกอย่างกับชีวิตเธอ - เขายอมแลกทุกอย่างกับชีวิตคุณ”
> > >  กอล์ฟพูดพลางจ้องหน้าแนนนิ่ง แต่แนนยังคงทำสีหน้างงอยู่
> > >
> > >  “เขายอมทุกอย่างจริงๆ ทีแรกหมอบอกว่าทางเราหาเลือดไม่พอให้คุณ
> > >  เขาวิ่งตามหาเลือดให้คุณไปทั่วทุกโรงพยาบาล
> > >  แต่กลับไม่พบว่ามีเลือดถุงไหนที่ตรงกับเลือดคุณ”
> > >  กอล์ฟพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
> > > สายตามองไร้จุดหมาย
> > >
> > >  “สุดท้ายเราตรวจเลือดของเขา พบว่าตรงกับของคุณพอดี
> > >  เขาบอกให้ทางเราเอาไป
> > >
> > >  เอาไปให้คุณ....ไม่ต้องห่วงว่าเขาจะเป็นอย่างไร ขอแค่คุณปลอดภัยก็พอ”
> > >
> > >
> > >
 
กอล์ฟหยุดพูดชั่วครู่พยายามกลั้นน้ำตา....แต่นัยน์ตาแนนเริ่มเจิ่งนองไปด้วยน้ำใสๆ
    > >
> > >
> > >  “ต่อมา...ตอนพวกผมถ่ายเลือดให้คุณ หัวใจคุณเต้นอ่อนลงเรื่อยๆ
> > >  จนหมอต้องเดินออกไปบอกให้เขาทำใจ.....ทำใจว่าเขาจะต้องเสียคุณ”
> > >  กอล์ฟพยายามเล่าต่อไปเรื่อยๆด้วยน้ำเสียงปกติ นัยน์ตาแนนเริ่มแดงก่ำ
> > >
> > >  “เขาถามหมอว่า เธอต้องการอะไร.....” ใช่ เอถามหมอว่าแนนต้องการอะไร
> > >
> > >  “เธอต้องการ หัวใจครับ หัวใจเธอเต้นไม่ปกติ การสูบฉีดล้มเหลว
> > >  เราหาเลือดให้เธอช้าไป เพราะฉะนั้นสิ่งที่เธอต้องการคือ หัวใจ”
> > >  หมอหวังว่าเอคงจะเลิกหวังในตัวแนน...หยุดเล่นเกมกับมัจจุราชเสียที
> > >
> > >  “ตกลง ผมหาให้ - เขาตอบสั้นๆโดยไม่ลังเลเลย”
> > >  ตกลงผมหาให้....เอจะหาหัวใจให้แนน
> > >
> > >
> >
> >ทั้งๆที่รู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้...เขาไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียวเพื่อจะทำให้เธอ
> >
> >
> >
> > >  “คุณรู้มั้ย ว่าคำพูดของเขาทำให้ผมและหมออึ้งกันไปหมด
> > >  โรงพยาบาลยังหาหัวใจให้คุณไม่ได้
> > > เขาจะมีปัญญาที่ไหนหาหัวใจให้คุณได้”
> > >
> > > กอล์ฟพูดพลางพยายามหลบสายตาแนน....ตอนนี้กอล์ฟเริ่มกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว
> > >
> > >
> >
> >“เขาถามเลขบัญชีของโรงพยาบาลกับหมอ....เขาไม่ได้โอนเงินมาซื้อหัวใจเทียมให้คุณ
> >
> >
> >      แต่เขาโอนมาตั้งมูลนิธิการกุศลให้โรงพยาบาล
> > >  มูลนิธิช่วยเหลือผู้ป่วยด้านหัวใจเทียม “นานา” คุณดูดีๆ คำว่า แนน
> > >  และ  เอ
> > >  ถ้าเขียนติดกัน มันคือ “นานา” นี่คือความปรารถนาสุดท้ายของเขา -
> > >
> > >
> >
>
เขาอยากให้ตัวเขาเองเป็นคนสุดท้ายที่ไม่ได้อยู่กับคนที่เขารัก...เพราะไม่มีหั ว
> >ใจเทียมสำรอง”
> > >
> > >
> > >
> >
> >
> >เปี้ยง....แนนโดนสะกิดต่อมความจำเข้าเต็มเปา...เธอเคยเห็นป้ายมูลนิธิขึ้นหราท
> >
> >
> > > ี่โรงพยาบาล
> > > แต่เธอไม่เคยเฉลียวใจสักนิด...มิน่า
> > >  ทำไมหมอและพยาบาลต้องให้เกียรติและดูแลเธอดีเสียจนน่าแปลกใจ
> > >  ทั้งๆที่เธอไม่มีส่วนได้เสียกับโรงพยาบาลแม้แต่บาทเดียว
> > >
> > > “ทันทีที่มีการยืนยันว่าเงินเข้าบัญชีทางโรงพยาบาล
> > >  เขาก็ยิงตัวตายในห้องน้ำโรงพยาบาลครับ ทิ้งโน้ตไว้ว่า
> > >  มอบหัวใจให้เธอ -
> > >  เขามอบหัวใจของเขาให้คุณ” ทันทีที่กอล์ฟพูดจบ
> > >  แนนปล่อยโฮออกมาเหมือนไม่มีใครอยู่ข้างๆ
> > >  โต๊ะรอบข้างหันมามองแนนเป็นตาเดียว....เอคือเจ้าของหัวใจ
> > >  หัวใจที่อยู่ในร่างของแนน
> > >
> > >  “เขายอมแลกทุกอย่างกับคุณจริงๆ”
> > >  กอล์ฟพูดพลางวางของทั้งหมดที่เอเคยฝากไว้กับทางโรงพยาบาลคืนให้กับแนน
> > >  มีทั้งเครื่องเล่นเทป ม้วนเทป จดหมาย.....
> > >
> > >  “ผมคงไม่กล้าขอหัวใจคุณหรอก หัวใจคุณเป็นของเขา
> > > หัวใจเขาเป็นของคุณ”
> > >  ใช่
> > >
> > >  หัวใจเอเป็นของแนน
> > >  เป็นของแนนจริงๆ...ตอนนี้หัวใจแนนตายไปเรียบร้อยแล้ว
> > >  ตายไปพร้อมกับเอ ตายไปพร้อมกับผู้ชายที่ยอมทุกอย่างเพื่อเธอ
> > >
> > >  “กุหลาบดอกนี้ เขาบอกผมก่อนไปเข้าห้องน้ำว่า...วาเลนไทน์ที่จะถึง
> > >  รบกวนซื้อกุหลาบสีแดงให้คุณสักดอก
> > >  ขอแค่ดอกเดียวก็พอ...เป็นคำขอร้องครั้งสุดท้ายของเขา”
> > >  กอล์ฟพูดพลางเช็ดน้ำตา
> > >  นั่งนิ่งๆสักพักก่อนลุกจากโต๊ะไป....ทิ้งแนนนั่งนิ่งอยู่เพียงลำพัง
> > >
> > > “เอรักแนนนะ” “เอรักแนนนะ” “เอรักแนนนะ”
> > > คำพูดซ้ำๆดังมาจากเครื่องเล่นเทป
> > >  เป็นคำพูดเดียวกันที่พูดกันซ้ำโดยไม่มีการตัดต่อทั้งเทป.....เทป 120
> > >  นาทีโดยมีเพลงประกอบเบาๆ
> > >  แนนค่อยๆคลี่จดหมายออกอ่าน....จดหมายที่มีเนื้อความเพียงบรรทัดเดียว
> > >
> > >  “หัวใจเอ...เขียนคำว่ารักไว้ เขียนให้แนนคนเดียว”
> > >  ____________________________________