คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 6 (100%)
CHAPTER 6
หลังจากที่ฉันกับลูคัสหนีงาน(?)ไปลั๊นลาที่สวนสนุกกันทั้งวัน ก็กลับมาถึงบ้านโดยสวัสดิ์ภาพ ตอนนี้ฉันรู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวจริงๆ
“งั้น...ผมขอตัวไปห้องก่อนนะ”
“อืม...ฝันดีนะ”
“ครับ ฝันดีครับคุณผู้จัดการ”
ฉันกับลูคัสแยกกันตรงทางดินขึ้นบนไดเพราะห้องของฉันอยู่ข้างล่างส่วนพวกเขาได้สิทธิพิเศษของการเป็นดาราในสังกัดได้ห้องนอนข้างบนไป
“กลับมาดึกจังนะ”เสียงของใครบ้างคนทำให้ฉันต้องชะงักแล้วหันกลับไปหน้าต้นเสียงทันที ก็พบว่าเป็นคนที่ฉันคิดไว้จริงๆ...ไมเซอร์
“นายยังไม่นอนอีกเหรอ?”ฉันถามเขาไปอย่างสุภาพตามมารยาทเพราะนี้ก็ดึกแล้วทำไมเขายังไม่ไปนอนอีก
“ว่าจะไปนอนแล้ว...แต่ได้ยินเสียงรถเลยออกมาดู”
“อ่า...งั้นหรอ ถ้างั้นฉันขอตัว....”
“สนิทกันจังเลยนะกับลูคัสนะ” ฉันยังไม่ทันพูดจบประโยคเขาก็พูดสวนกลับมา เมื่อกี้เค้าว่าไงนะ?
“ห๊า? นายพูดอะไรของนาย”
“ไปเที่ยวกับมันมาคงจะสนุกมากเลยสินะ”เค้าพูดแล้วทำสีหน้าเอื้อมๆกับคำพูดของตนเองที่พูดออกมา นี้เขาอารมณ์เสียเรื่องอะไรเนี่ย?
“ไมเซอร์ นายอารมณ์เสียอะไรก็อย่ามาลงที่ฉัน มันไม่เกี่ยวกับฉัน!”
“เกี่ยวสิ เกี่ยวกับเธอเต็มๆเลยล่ะ”
“งั้นลองบอกมาสิฉันไปทำอะไรให้นายโกรธ”ฉันพูดแล้วจ้องหน้าเค้าด้วยอารมณ์ที่เดือดปุดๆเพราะเค้าไม่มีสิทธิ์ที่จะมาอารมณ์เสียใส่ฉันโดยที่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด L
“ก็เธอ....”
“ทำไม ฉันทำไมนายรีบพูดออกมาสิ!”
“...”เขาเงียบแล้วแม่มริมฝีปากตัวเองแน่นราวกับจะระงับสติอารมณ์ของตัวเอง แต่รู้ไหมเขายิ่งเงียบฉันยิ่งอารมณ์เสีย
“ถ้านายเป็นแบบนี้อีกเราไม่ต้องมาคุยกัน”ฉันพูดแล้วเดินหนีเข้าห้องมาทันที เค้าทำให้ฉันอารมณ์เสียจริงๆให้ตายสิ!
ฉันเข้าห้องมานั่งคิดนอนคิด เขาโมโหอะไรฉันรึเปล่า? ทำไมถึงต้องไม่พอใจขนาดนั้น....หรือว่าเขาจะโมโหที่ฉันไปเที่ยวสวนสนุกกับลูคัส
“คิดอะไรบ้าๆของเธอยัยลิตเติ้ล เค้าไม่มีทางจะโมโหเพราะเรื่องนั้นอยู่แล้ว...”ฉันสะบัดความคิดบ้างๆของตัวเองออกก่อนจะไปอาบน้ำเผื่อว่าความเย็นของมันจะทำให้ฉันสบงสติอารมณ์ของตัวเองได้มากกว่านี้
8 a.m.
Miser talk
ตั่งแต่เมื่อวานผมกับลิตเติ้ลยังไม่ได้คุยกันเลย เหมือนเธอจะโกรธผมมากๆจริงๆที่ผมไปอารมณ์เสียใส่เธอแบบนั้น ตอนแรกผมก็แค่ออกไปดูเฉยๆว่ามีใครมาที่บ้าน แต่พอออกไปก็เจอลิตเติ้ลกับลูคัสที่กลับมาพร้อมกัน...ผมเข้าใจสถานการณ์ทันทีว่าสองคนนี้ต้องออกไปไหนด้วยกันมาแน่ๆ แค่นั้นมันทำให้อารมณ์โกรธของผมพุ่งปรี๊ดขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ทำให้เผลอตัวจิกกัดเธอไป...พูดแล้วอยากจะต่อยกำแพงหลายๆทีเพื่อระบายอารมณ์จริงๆ ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ....
“ไมเซอร์ เตรียมตัวนะไกลถึงเวลาแสงโชว์แล้ว”
“ครับ”
วันนี้ผมมาแสดงไลฟ์ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง คนมางานก็เยอะพอสมควรทำให้ผมต้องลืมเรื่องที่ปั่นหัวผมอยู่ตอนนี้ แล้วทำการแสดงออกมาให้ดีที่สุด...
การแสดงดำเนินไปเรื่อยพวกแฟนคลับก็น่ารักมากที่ช่วยพวกผมร้องเพลง และก็มาถึงช่วงสุดท้ายของการแสดง ช่วงเวลาที่แฟนคลับรอค่อยคือการตอบคำถาม...
“เอาล่ะครับทุกคน...ผมเชื่อว่าทุกคนคงอยากจะฟังคำถามที่จะถามหนุ่มๆกันแล้วนะครับ มาที่คำถามคือสาวๆในอุดมคติของหนุ่มๆเป็นยังไงครับ?”
“เอ่อ...ก็คงเข้าใจผมล่ะมั่งครับ...”มาคัสตอบคนแรก
“ของผมคง...เป็นคนที่น่ารักเหมือนแฟนคลับของผมละครับ ^^”มาคาร์ลตอบเรียกเสียงกรี๊ดจากแฟนคลับได้อย่างดี
“ว้าวๆสาวๆคงละลายไปหลายคนแล้วนะครับ คนต่อไปมักเน่ของวงลูคัสครับ”
"ผมชอบผู้หญิงอายุมากกว่านะครับ"
"เฮ้ๆพูดแบบนี้มีสาวที่สนใจแล้วเหรอครับ"พิธีกรถามลูคัสด้วยความอยากรู้อยากเห็นทันที แน่ล่ะเรื่องอะไรแบบนี้คนพวกนี้เร็วนักละ
"ไม่รู้สิครับ...ตอนนี้ผมมีีแค่แฟนคลับก็พอแล้วนี้นะ"
"กรี๊ดดๆ ><" เสียงกรี๊ดดังกว่าคราวที่แล้ว หมอนี้หยอดให้คนอื่นคลั่งตัวเองได้เก่งจริงๆ - -
"แล้วหนุ่มเงียบๆอย่างดัสตินนี้ชอบผู้หญิงแบบไหนครับ"
"ไม่รู้สิครับ...แค่เธอเป็นคนที่ผมอยากปกป้องก็พอแล้ว"
"เป็นคำตอบที่ดูอบอุ่นดีนะครับ คนสุดท้ายลีดเดอร์ของวงคุณไมเซอร์ครับ"
"ผม...คงจะเป็นคนที่ขี้งอนละมั่งครับ"
"อ่า ครับมีคำถามพิเศษสำหรับลีดเดอร์ครับ ถ้าสมมติว่าเธอกำลังโกรธคุณอยู่คุณอยากจะพูดอะไรกับเธอครับ"ผมคิดสักพักก่อนจะตอบไปตามความรู้สึกผมตอนนี้
"ผมขอโทษ..." ทำไมถึงพูดไม่ออกนะ แค่ประโยคง่ายๆแค่นี้...
Little Talk
หลังจากที่พวกเขาลงจากเวทีมาพวกเราก็กลับบ้านกันทันที่...ฉันกับไมเซอร์ก็ยังไม่คุยกันเหมือนเดิม ไม่ใช่ว่าฉันโกรธอะไรเค้านักหนาหรอกนะแค่เค้ามาบอกขอโทษฉันก็หายโกรธแล้ว แต่นี้เค้าไม่มาขอดทษเลยสักคำ...
"ลิตเติ้ล!"
"ว๊ายย!"ใครมาตะโกนเรียกชื่อฉ้านนน ตกใจหมดเลย >O<
"เหม่ออะไรของเธอเนี่ย (' ')"มาคาร์ลมองหน้าฉันแบบกวนๆแล้วถาม บ้างที่เค้าก็ดูเหมือนเด็กอนุบาลเลยอ่ะ - -
"เรื่องของฉัน - -"
"คนอุสาห์เป็นห่วง...ถึงบ้านแล้วลงรถได้แล้วอยากจะเน่าตายบนรถก็เชิญ"มาคาร์ลพูดแค่นั้นก่อนจะลงจากรถไป ฉันเก็บของแล้วลงจากรถตามแต่ก็พบกับใครบ้างคนที่ยืนรอฉันอยู่หน้ารถ
"ลิตเติ้ล..."
"....."ฉันไม่ตอบแต่มองหน้าเค้าพยายามสงบสติให้เย็นที่สุด
"ผมแค่อยากขอโทษ..."
"...."
"ผมขอโทษ ให้อภัยผมได้ไหม?"แค่คำนี้เท่านั้น ทำให้ฉันหาโกรธเขาได้อย่างง่ายดาย
"สัญญานะ..."ฉันพูดแล้วยื่นนิ้วก้อยไปให้เขา
"...."
"สัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกนะ ไมเซอร์"เค้ามองสักพักก่อนจะยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับฉัน
"ครับ...ผมสัญญา" ฉันกับเค้านั่งคุยกันต่ออีกสักพักทำให้บรรยากาศระหว่างฉันกับเค้าดีขึ้นหวังว่าเค้าคงจะรักษาสัญญานะ :)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบไปอีกตอนแย้วววว โอ้เย้ >O< คอมเม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะค่าาา
ความคิดเห็น