คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4
CHAPTER 4
หลังจากที่ฉันสงบสติอารมณ์ได้แล้วก็เดินออกมาดูงานถ่ายแบบของพวกเขาที่ตอนนี้แต่ละคนกสวมจิตวิญญาณของนายแบบกันเต็มที่แบบไม่มีใครยอมใครกันเลยที่เดียว
ธีมของการถ่ายแบบครั้งนี้คือ ‘Carisma’ หรือง่ายๆก็คือ เสน่ห์ พวกเค้าต้องดึงเสน่ห์ในตัวของพวกเค้าออกมาให้มากที่สุด โดยแต่ละคนก็ทำได้ดีแบบไม่มีที่ติ อย่างเช่น ลูคัส เค้าแสดงความมีเสน่ห์ที่แอบร้ายของเค้าออกมาได้สมจริงมากๆ ทำให้คนอื่นคิดว่านี้คือตัวตนจริงๆของเค้าได้ดีมากเลยทีเดี่ยว
“ช่างภาพค่ะ เกิดรื่องใหญ่แล้ว >O<”
เสียงของพนักงานคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นมาคุยอะไรสักอย่างกัลป์ช่างภาพทำให้ทุกอย่างในรัศมี 50 เมตร หยุดการเคลื่อนไหวแล้วตั้งใจฟังเรื่องที่ทั่งสองคนคุยกันทันที
“เกินอะไรขึ้นลิซซี่ - -”ช่างภาพพูดแบบเอื้อมๆก่อนจะหันไปสนใจการถ่ายภาพของตัวเองต่อ
“นางแบบที่นัดไว้โทรมายกเลิกงานค่ะ!! T^T”
“ห๊า! แล้วมายกเลิกงานแบบนี้ได้ยังไง”
“เธอบอกมาว่ามีงานด่วนมากเลยมาไม่ได้ค่ะT^T”
“ชิ...จะเอายังไงกันดีล่ะที่นี้ งานต้องเสร็จในวันนี้ด้วยนะ”
เอิ่ม รู้สึกว่าจะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นแล้วสินะ แม่นางแบบนั่นดันยกเลิกงานกลางคันแบบนี้แล้วจะไปหานางแบบมืออาชีพภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงมาถ่ายได้ยังไง - -
“แล้วจะไปหานางแบบได้จากไหนล่ะทีนี้...”ช่างภาพใช่ความคิดอย่างหนักก่อนจะมองไปรอบๆแล้วมาหยุดอยู่ที่....ฉัน!!
“ - -;” << รู้สึกได้ถึงภัยที่กำลังจะมา
“คุณลิตเติ้ลครับ ช่วยมาเป็นนางแบบให้ผมหน่อยนะ!” งานเข้าแล้วไง ยัยลิตเติ้ลเอ๊ย T^T
หลังจากที่ช่างภาพขอร้อง(แกมบังคับ)ให้ฉันถ่ายแบบให้หน่อย ฉันก็โดนลากเข้าห้องแต่งตัวไปแต่งตัวทันที ชุดที่ฉันใส่เป็นชุดเดรสเกาะอกสั้นสีดำ ผมของฉันถูกรวบแล้วทำเป็นโดนัทกลมๆอยู่บนหัวแล้วมีโบว์สีชมพูหวานๆ ติดอยู่ รองเท้าที่ใส่เป็นรองเท้าส้นสูงสีดำสูงประมาณ 3 นิ้ว ช่างแต่งหน้าแต่งหน้าโทนสีน้ำตาลให้ฉันทำให้ดูลึกลับ ดูน่าค้นหา บอกตามตรงฉันแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนในกระจกจะเป็นยัยลิตเติ้ลที่ชอบแต่งตัวหวานๆกระโปรงสีพาสเทล การแต่งตัวนี้ทำให้คนเราเปลี่ยนไปจริงๆ - -
“แหม น้องลิตเติ้ลนี้สวยจังนะค่ะ ถ้าไม่บอกว่าเป็นผู้จัดการดาราน่ะ ฉันคิดว่าเป็นดาราน้องใหม่ไปแล้วนะเนี่ย”พี่เมคอัพอาร์ตติสพูดกับฉันก่อนจะยิ้มบางๆให้
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะพี่ เติ้ลเองก็ไม่สวยอะไรหรอกมีคนสวยกว่าตั่งเยอะ”
ฉันตอบไปแล้วยิ้มให้ก่อนจะคุยกับพี่เขาไปเรื่อยจนมีพนักงานคนหนึ่งมาตามฉันให้ไปถ่ายแบบได้แล้ว ฉันรีบเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ก็พบกับ’คนตัวยุ่ง’ทั่งห้าคนที่ยืนเรียงหน้ากระดานแบบพร้อมหน้าพร้อมตา พวกเขาใส่ชุดโทนสีดำเข้ากับชุดของฉันได้ดีจนเรียกว่าลงตัวสุดๆเลยก็ว่าได้
“ว้าวๆ ผู้จัดการพอแต่งตัวแบบนี้แล้วสวยมากๆเลยอ่า *O*”
ไม่บอกก็คงรู้สินะว่าเป็นใคร ถึงมาคาร์จะเป็นกระต่ายป่าที่แสนรักในสายตาคนอื่นแต่ในสายตาฉันน่ารำคาญมากกว่า พูดขึ้นมาเป็นคนแรกแล้วไอ้ตาที่เป็นประกายระยิบระยับราวกับเด็กได้ขนมนี้มันคืออะไร - -
“นั้นสิครับ ดูผิดหูผิดตาไปเลย”ลูคัสพูดแล้วยกยิ้มบางๆให้ฉัน
“ฉันว่า...คอเธอดูโล่งๆไปนะ”ไมเซอร์พูดแล้วถ้อนสร้อยคอรูปไม้กางเขนที่เค้าชอบใส่เป็นประจำออกแล้วมาสวมให้ฉันแทน
“โห้ อะไรอ่าพี่ พี่ทำคะแนนตัดหน้าพวกผมอีกและ - -*”เสียงมาคัสพูดทำให้คนอื่นๆเริ่มสมทบตามมา
“เอ่อ ใช่ๆ ขนาดพี่ดัสตินเค้ายังไม่ออกหน้าออกตาเลย แล้วพี่นี้อะไรอ่า ออกหน้าออกตาแบบสุดๆไปเลย ไม่ยอมๆ”ลูคัส
“ไม่รู้ไม่ชี้ พวกนายช้าเองนี้นะ :P”
“ทุกคนครับ เตรียมตัวได้แล้วครับ”
เสียงช่างภาพพูดขึ้นทำให้เราไปประจำตามตำแหน่ง การถ่ายแบบชุดนี้คืออยู่ในหัวข้อ ‘หลงใหล’ พวกเขาต้องแสดงออกมาว่ากำลังหลงใหลผู้หญิงคนหนึ่งมากๆจนแทบจะกินเธอได้ทั้งตัว....และคนที่ดูจะสมจริงสมจังที่สุดคงจะเป็นไมเซอร์เป็นเขาเป็นตัวเด่นของหัวข้อนี้
“เอาล่ะ ไมเซอร์ขยับไปโอบลิตเติ้ลจากข้างหลังนะ แล้วก็ซบที่ไหล่ของเธอใช่ แบบนี้และเยี่ยม....!!”ไมเซอร์ทำตามที่ช่างภาพบอกทุกอย่าและดูว่าไม่มีท่าทีตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย แต่หารู้ไม่ฉันจะตายคาอ้อมกอดเค้าอยู่แล้ว!
“ผมนะ...”
“หืม?” ฉันเหมือนได้ยินไมเซอร์จะพูดอะไรสักอย่าง ได้ยินไม่ถนัดเลย...
“ผมนะ...หลงใหลคุณจริงๆนะ” คราวนี้ได้ยินชัดเจนแจ่มแจ้ง เล่นเอาเข่าแทบทรุด ตาบ้านี้พูดอะไรออกมาเนี่ยฮะ เมาน้ำเปล่ารึไงเนี่ย
“นาย...พูดบ้าอะไรเนี่ย”
“....”เค้าไม่ตอบอะไรอีกเลย ปล่อยให้ฉันคิดอยู่อย่างเงียบๆคนเดียวว่าคนๆนี้ต้องการอะไรจากฉันกันแน่นะ....
หลังจากถ่ายแบบเสร็จ
“ขอบคุณทุกคนนะครับ หวังว่าคงจะได้รวมงานกันอีกนะ”
“ค่า ขอตัวนะค่า ^^” หลังจากที่บอกลาช่างภาพแล้วพวกเราทุกคนก็ขึ้นรถเพื่อกลับไปที่บ้านเพื่อการพักผ่อนหลังจากทำงานมาทั่งวัน ฉันก็พึ้งได้รับรู้ว่าการเป็นนางแบบนี้มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเลยจริงๆ หลังจากลงรถต่างคนก็ต่างแยกย้ายขึ้นห้องนอนของตัวเอง ฉันก็คงจะทำแบบนั้นถ้าไม่มีเสียงใครคนนึงเรียกเอาไว้ก่อน
“ลิตเติ้ล...”
“หืม...ว่าไงนายมีอะไรหรอไมเซอร์”
“เรื่องที่ฉันพูดตอนถ่ายแบบน่ะ...”อ่า ที่แท้ก็อยากจะมาพูดเรื่องนี้สินะ
“อ่า ฉันเข้าใจนะว่านายอยากให้ฉันรู้สึกแบบนั้นจะถ้าถ่ายแบบออกมาดี ฉันไม่...”
“ฉันพูดจริงๆนะ”
“ห๊า?”
“ฉันหลงใหลเธอมากจริงๆ” เขาพูดแค่นั้นก่อนจะเดินขึ้นชั้นสองไป ไมเซอร์นายต้องการจะสื่อความหมายอะไรกับฉันกันแน่นะ
++++++++++++++++++++++
จบไปอีกบทแล้วน๊าา คอมเม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยนะค่า ><
ความคิดเห็น