คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2
CHAPTER 2
หลังจากที่ได้รับทราบเหตุการณ์อะไรบ้างอย่างที่ทำให้ฉันช็อก ฉันแหวกวงล้อมของมนุษย์เพศผู้ห้าคนนั้นแล้วสาวเท้ายาวๆไปห้องทำงานของพ่อทันทีก่อนจะเปิดประตูแล้วโวยวายใส่พ่อทันที
“พ่อค่ะ งานที่พ่อบอกจะให้หนูทำคืองานผู้จัดการน่ะหรอ!”
“อ้าว...ลูกรู้เรื่องแล้วงั้นหรอ ใช่ ผู้จัดการของวงบอยแบนน้องใหม่แห่งค่าย Dark kiss
“พ่อถามหนูรึยังว่าอยากเป็นรึเปล่า”
“เรื่องนี้พ่อไม่มีทางเลือก...ลูกอยากจะเป็นรึเปล่าพ่อไม่สน แต่ลูกมีหน้าที่คือการดูแลพวกเค้าให้ดีที่สุด”
“....” ฉันเงียบ ใช่ ฉันเข้าใจเสมอว่าที่พ่อทำทุกอย่างมันมีเหตุผล ซึ้งแต่ละเหตุผลของพ่อนั้นล้วนเป็นเหตุผลที่ฉันหาขอแก้ต่างไม่ได้ทั่งสิ้น ให้ตายน่าเจ็บใจจริงๆ
“ลูกเข้าใจพ่อนะ ลิตเติ้ล พ่อจำเป็นจริงๆ”
“ค่ะ หนูเข้าใจ”
“เข้าใจก็ดีแล้ว...”
“แล้ว พวกผู้ชายพวกนั้นเป็นคนที่หนูต้องดูแลสินะค่า”ฉันถาม เพราะถ้าฉันเป็นผู้จัดการของพวกเข้าจริงๆล่ะก็...ไม่ฉันก็พวกเขาและจะตายกันไปข้างนึง
“อ่อ....แสดงว่าเจอกันแล้วสินะ ใช่เจ้าพวกเด็กแสบพวกนั้นและที่ลูกต้องดูแล”
“ว้าวๆเธอเป็นผู้จัดการคนใหม่ของเราจริงๆด้วย”
เสียงสดใสร่าเริงดั่งนกแก้วนกขุนทองของใครบ้างคนดังขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปดูที่หน้าประตูก่อนจะพบกับไอ้เด็กหัวแดงหน้าแบ้วกำลังยิ้มอย่างร่าเริงตามมาด้วยพวกที่เหลืออีกสี่คน
“มาคาร์ลนายร่าเริงผิดปกติแล้วนะ - - ”พ่อฉันพูดก่อนจะเดินไปดีดกระโหลกของผู้ชายคนนั้นที่นึง เค้าชื่อ มาคาร์ลสินะ
“อย่าดีดหัวผมสิครับ ผมเจ็บนะ”
“ฉันรู้ว่าแกเสแสร้งไม่ต้องมาพูดเลยไอ้กระต่ายจอมทะเล้น - -*”
“ชิ เกลียดคนรู้ทันจริงๆ L”เค้าพูดแล้วทำแก้มป่องๆเหมือนเด็กเวลางอน ไม่อยากจะบอกเลยว่ามันทำให้เค้าดูหน้ารักขึ้นเป็นกองเลยอ่ะ -O-
“เอ่อ...คือว่า...”ฉันขัดจังหวะการทะเลาะกันอย่างเมามันของพอกับคนที่ชื่อมาคาร์ลนั้น ทุกคนจึงหยุดแล้วคนที่พูดออกมาเป็นคนแรกก็คืออีตาผมสีชมพูที่ยิ้มอย่างเป็นมิตร(ยังไงฉันก็ว่าไม่จริงใจอยู่ดี - -)
“อ่า ลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อ ไมเซอร์เป็นลีดเดอร์ของวง”เขาพูดแล้วยิ้มบ้างๆให้
“ผมชื่อ มาคาร์ล เป็นกระต่ายผู้น่ารักของวง ^O^ ”มาคาร์ลพูดแล้วยิ้มในแบบของเขาก่อนจะมองไปที่คนที่เหลือที่ยังไม่ได้แนะนำตัว
“พวกไอ้คุณพี่ๆน้องๆเพื่อนๆที่เหลือไมคิดจะแนะนำตัวหรอว่ะครับ”
“คิด...แต่แกคัดจังหวะตลอด - -“
“อ้าวพูดงี้ก็สวยสิว่ะ”
“อ้าวๆ พอๆอย่ามากัดกันแถวนี้ คนที่ดูเด็กสุดผมสีน้ำตาลทองๆนั้นชื่อ ลูคัส คนที่หน้านิ่งตลอดเวลานั้นชื่อ ดัสติน ส่วนคนที่ผมน้ำตาลเข้มๆนั้นชื่อ มาคัส” พ่อฉันเป็นคนสรุปให้เสร็จสับก่อนจะไล่พวกนั้นไปนอนเพราะพรุ่งนี้พวกเขามีถ่ายแบบแต่เช้า
....และภารกิจแรกของฉันพรุ่งนี้คือ ปลุกพวกเขาให้ไปสตูดิโอให้ทันก่อนเวลา....
เช้าวันต่อมา
เวลา 4.30 น.
คงแปลกใจสินะที่ฉันแหกขี้ตาตื่นมาตั้งแต่ตีสี่เพื่อมาปลุกพวกเขา...ถ้าฉันไม่รู้ข้อมูลมาก่อนว่าพวกเขาบ้างคนตื่นยากยิ่งกว่าอะไรดีฉันไม่ลงทุนขนาดตื่นมาแต่เช้าเพื่อปลุกหรอก -*-
ห้องพวกเค้าอยู่ชั้นสองทั่งหมด ฉันจึงสุ่มเลือกห้องริมขวาสุดก่อนเป็นห้องแรก
ก๊อก ก๊อก
ฉันยื่นรอสักพักไม่มีคนเปิดประตู ฉันจึงถือวิสาสะของความเป็นลูกสาวเจ้าของบ้านเปิดประตูเข้าห้องไป...พบว่าห้องนี้มันเต็มไปด้วย กระต่าย กระต่าย แล้วก็กระต่าย!
“กระต่ายเต็มห้องเลย...”ฉันมองรอบๆห้องสักพักก่อนจะเดินไปที่เตียงนอนก็พบร่างของเจ้าของห้องนอนหลับตาพริ้มอยู่ ฉันจึงเรียกเค้าให้ตื่น
“นี้ มาคาร์ลตื่นได้แล้ว!”
“...” คนที่นอนอยู่ยังนิ่งเงียบไม่ไว้ติงเหมือนเดิม - -
“มาคาร์ล ตื่นเดี่ยวนี้นะ!”
“งืม...ขอนอนต่ออีกห้านาทีนะ"
“อีกห้านาทีก็ไม่ได้ ตื่นนนๆๆๆๆๆๆ”ฉันเขย่าตัวเค้าแรงๆจนเค้าทนไม่ได้
“โอเคๆตื่นแล้วคร๊าบบ”เค้าพูดแล้วลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองนาฬิกาแล้วมองหน้าฉัน
“ตีสี่ครึ่ง เธอมาปลุกฉันทำไม?”
“พวกนายมีนัดถ่ายแบบตอนหกโมงต้องไปก่อนเวลา บลาๆๆ"ฉันสวดให้มาคาร์ลฟังก่อนที่เค้าจะบอกให้พอแล้วลุกไปอาบน้ำ ฉันจึงเดินไปห้องต่อไปทันที
ก๊อก ก๊อก
ไม่นานก็มีคนมาเปิดประตูก็พบว่าเป็นคนที่เงียบที่สุดในบรรดาคนในวง...ดัสติน
"เธอมีอะไรรึเปล่า?"
"เอ่อ...คิดว่าจะมาปลุกนะ แต่นายดันตื่นแล้ว งั้นฉันของตัวนะ"
"ฉันมีเรื่องจะเตือน..."เค้าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆก่อนจะสบตากับฉัน
"...."
"อย่าไว้ใจเจ้าพวกนั้นมากเกินไปนะ...ฉันเป็นห่วง..." เค้าพูดแค่นั้นแล้วก็ปิดประตูเข้าห้องไปอย่างหน้าตาเฉย...
เอิ่ม...เค้าต้องการจะสื่ออะไร ฉันไม่สนใจแล้วไปปลุกคนที่เหลือ...และห้องนี้ฉันขอเดาว่าเป็นห้องของคนที่ชื่อ มาคัส แน่ๆเพราะห้องนี้เต็มไปด้วยรูปสิงโต ตุ๊กตาสิงโต และ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นสิงโต เต็มห้อง - -
"เฮ้ๆ นี้มีใครอยูมั๊ย?"ฉันเดินเข้ามาหลังจากที่เปิดประตูแล้วไม่พบใครเค้าหาตัวไปไหนนะ
"โอ๊ะ...สาวน้อยบุกเข้าห้องผู้ชายแบบนี้ไม่ดีนะครับ"กลิ่นหอมอ่อนๆลอยมาติดจมูกทำให้ฉันหันกลับไปมองข้างหันทันทีก็จะพบมาคัสในสภาพมีเสื้อคลุมอยู่ตัวเดียว...สถานะการนี้มันล่อแหลมเกินไปแล้วนะ
"เอ่อ...ถ้านายตื่นแล้วฉันไปปลุกคนอื่นก่อนดีกว่า..."ฉันพูดแล้วจะเดินออกจากห้องแต่ก็โดนเจ้าของห้องผลักติดกับกำแพงแล้วใช้แขนทั่งสองข้างยันกำแพงไว้...ทำให้ฉันหมดทางหนีไปโดยปริยาย บอกได้คำเดียวซวยสุดๆ!
"คิดว่าจะออกไปได้ง่ายๆหรอครับ"
"นี้ ฉันต้องไปปลุกคนอื่นๆอีกนะ"ฉันพูดแล้วหลบตาเค้า
"อ่าๆ งั้นหรอครับ"ลมหายใจอุ่นๆเป่าระต้นคอฉันทำให้รู้สึกได้เลยว่าฉันกับเค้าอยู่ใกล้กันมากๆ
"><"<<<หลับตาปี๊
"ฮ่าๆ ไปเถอะครับ ผมแค่ล้อเล่นนะ"เค้าพูดแล้วถอยตัวออกห่างฉัน
"(' ')"
"มองหน้าแบบนี้เดียวผมก็ทำจริงๆหรอกนะ"
ฉันรีบวิ่งออกมาจากห้องของมาคัส ให้ตายสิ...เค้าดูเจ้าเล่ห์กว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ -O-
ฉันเดินไปปลุกคนต่อไปก็พบว่าเป็นห้องของลูคัสซึ้งเค้าก็ตื่นเพราะเสียงดังเมื่อกี้...เพราะฉะนั้นก็เหลือแค่ห้องเดียวเท่านั้น....ห้องของลีดเดอร์วง ไมเซอร์!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตัดๆ ตอนต่อไปเป็นการปลุกพ่อลีดเดอร์วงอย่างไมเซอร์แล้ว >O<
ได้ข่าวมาว่าพ่อหนุ่มผมชมพูคนนี้ขี้เซาซะด้วยย มีใครอยากไปปลุกแทนลิตเติ้ลมั๊ย 55
ช่วยเม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์+ถ้าชอบก็กดเป็น FC ได้เลยน๊าา ><
เหมียว
หง่าว
ความคิดเห็น