คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 10
CHAPTER 10
“พวกนาย...”เสียงของมาคาร์ลที่บัดนี้ได้แต่นั่งจ้องหน้าผู้ที่เข้ามาร่วมวงสนทนาโดยไม่ได้รับเชิญ...
“อ้าว...สวัสดีมาคาร์ล”
“ชิ!”มาคาร์ลทำสีหน้าไม่พอใจก่อนจะเดินหนีไป ดูเหมือนเขาจะอารมณ์เสียเอามากๆเลยล่ะ คนพวกนี้เป็นใครเนี่ย?
“พวกนายมาทำอะไร?”ลูคัสที่ยืนกอดอกมองหน้าทั่งสามคนอย่างไม่พอใจเอยขึ้นมาคนแรก
“ผมแค่จะมาดูพวกพี่ๆทำงานนะครับ...ไม่คิดว่าจะมาเจอของดีแถวนี้”เสียงเด็กผู้ชายผมสีน้ำตาลพูดขึ้นก่อนจะยิ้มมาให้ฉัน ไม่เซอร์เหมือนจะรู้สึกได้ถึงสายตานั้นจึงเอยปากพูดออกมา
“ของดี...พวกนายคงเข้าใจผิดแล้วล่ะ”
“อะไรกันครับพี่ไมเซอร์ อย่าหวงก้างสิครับ ^^”
“ฉันไม่ได้หวงก้าง พวกนายต้องการอะไรกันแน่...ติณทร์”เด็กคนนี้ชื่อติณทร์สินะ เค้ามองไมเซอร์อย่างเหยียดๆก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าให้ดูเป็นมิตร ให้ตายเถอะเด็กคนนี้เล่นละครตบตาได้เก่งยิ่งกว่าดารามีอาชีพเสียอีก!
“แต่ว่า...ผมไม่คิดว่าจะมาเจอสาวสวยแถวนี้ด้วย”ติณทร์พูดแล้วเอามีมาม้วนผมฉันเล่น ลูคัสเห็นท่าทีอึดอัดของฉันจึงปัดมือของติณทร์ออกอย่างแรง
“อย่ายุ่งกับเธอ...”
“ว้าวๆ ดูเหมือนเธอคนนี้จะสำคัญจังเลยนะครับ เอ๊ะ? หรือว่าจะเป็นผู้จัดการคนใหม่ที่เขาลือกันนะ ใช่ไหมครับ....คุณลิตเติ้ล”
“...ฉะ...ฉัน”
“คิก...ท่าทางแบบนี้น่ารักจังเลยนะครับ ขอโทษที่เสียมารยาทนะ ผมชื่อ ติณทร์ เป็นศิลปินสังกัด FRIST ครับ คุณผู้จัดการ....”เขาพูดแล้วโค้งให้ฉันครั้งหนึ่งก่อนจะผายมือออกไปทางเพื่อนของเขาเป็นเชิงให้แนะนำตัว
“ฉันชื่อ อเดย์ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคนสวย >_O ” คนที่ชื่ออเดย์พูดแล้วขยิบตาให้ฉันครั้งนึงก่อนจะออกอาการเริงร่าราวกับเด็กๆ
“ฉันชื่อ เปอร์เซีย ...”คนที่ดูเงียบที่สุดในสาวคนพูดขึ้น ชื่อเหมือนสายพันธ์แมวเลอ่ะ เปอร์เซียแมวหรูซะด้วย - -
“เอ่อ...คือฉันชื่อ...”ฉันยังไม่ทันได้แนะนำตัว ไมเซอร์พูดขัดเสียก่อน
“เธอไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวหรอก เจ้าเด็กปีศาจพวกนี้มีข้อมูลของเธออยู่เต็มสมองอยู่แล้วใช่ไหม เจ้าเด็กแสบ”
"แหม่ๆ อยาเรียกพวกผมแบบนั้นสิครับ มันทำให้พวกผมดูไม่ดีนะ"อเดย์พูดแล้วยิ้มๆให้ไมเซอร์ ช่างเป็นรอยยิ้มที่ไม่จริงใจเอาซะเลย
"พวกนาย...มาทำไมกัน" ฉันกลั้นใจถามออกไปเพราะว่าพวกเค้าคงไม่ได้อยากจะมาสร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างสังกัดแน่ๆ
"ก็บอกแล้วไงครับว่ามาดูพวกพี่ๆเค้าเฉยๆ" ติณทร์พูดแล้วเข้าประชิดตัวฉันอย่างรวดเร็วทำเอาฉันตั้งตัวแถบไม่ทัน
ผัวะ!!
ไมเซอร์กระชากตัวติณทร์แล้วต่อยปากเขาจนล้มลงไปนั่งกับพื้นอย่างหมดสภาพ...
"นี้! ต่อยผมทำไม"
"อย่ามายุ่งกับคนของพวกฉัน! กลับไปได้แล้ว"
"หวงก้างชะมัด...หรืนายชอบผู้จัดการของนาย?" เปอร์เซียพูดทำเอาฉันช็อกเลยทีเดี่ยว เขาพูดอะไรออกมาเนี่ย สิ้นคิดที่สุด!
"นายจะบ้ารึเปล่า เขาไม่ได้ชอบฉัน เรามีงานที่ต้องทำด้วยกันก็แค่นั้น เชิญกับไปได้แล้ว!"
"โอ๊ะๆ คนสวยอารมณ์เสียซะแล้ว..." อเดย์พูดแล้วยิ้มไม่มีท่าทีจะกลัวเลยสักนิด...ฮึย!น่าหมั่นไส้ที่สุดให้ตายสิเด็กพวกนี้!
"ฉันพึ่งจะเคยเห็นผู้จัดการใจกล้าอย่าเธอนะ...ชักชอบแล้วสิ" ติณทร์พูดด้วยสายตาที่เป็นประกาย นี้เขาคิดอะไรอยู่นะ?
"นี้...พวกแกคงไม่คิดอะไรบ้าๆนะ"มาคัสพูดแล้วเข้ามาจับตัวฉันไว้ข้างหลัง...
"แล้วพวกพี่คิดว่าพวกผมกำลังคิดอะไรล่ะครับ?" ติณทร์ยิ้มอย่างผู้มีชัยก่อนจะมองหน้าไมเซอร์อย่างกวนๆเหมือนจะยั่วโมโหไมเซอร์เอามากๆ
"แก...!!"ไมเซอร์เหมือนจะพุ่งตัวไปต่อยติณทร์อีกครั้งแต่โดนลูคัสรั่งตัวไว้ก่อน
"อย่าเอาแต่ใช่สมองสิ...เรามาแข่งกัน..."
"แข่ง?" ฉันทวนคำพูดของติณทร์เบาๆก่อนจะมองหาเขาที่ตอนนี้เหมือนจะกลายเป็นปีศาจร้ายในคราบเด็กหนุ่มที่หน้าตาน่ารักไปโดยปริยาย
"ใครที่ชิงรางวัล Top star ได้ก่อน...จะถูกยอมรับและอีกฝ่ายจะไม่มายุ่งเกี่ยวกัน..."
"ของแค่นี้ง่ายๆ..."ไม่ทันที่ไมเซอร์จะพูดจบเปอร์เซียก็แทรกขึ้นก่อน
"แต่ถ้าใครแพ้...สามารถเอาคนของอีกฝ่ายมาได้หนึ่งคน..."
"นี้แก...อย่าบอกนะว่าพวกแกจะ...!!"
"ใช่...คนๆนั้นฝ่ายฉันเลือกผู้จัดการของพวกพี่ไงล่ะ!!" โอ้พระเจ้า บอกฉันสินี้มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบไปอีกตอนแย้วน๊าาา คอมเม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยนะจ๊ะ >O<
เหมียว หง่าว
ความคิดเห็น