คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : cotton candy 3
++++แทยอน talk++++
านนี้อันรายริๆๆ ไม่น่าหลำยุ อไอ้เ้าายเมือไทยเลย ผมิว่าผมวบุมัวเอไ้เเล้วนะ
แ่พอมาเห็นรอยยิ้มนั่นใล้ๆๆ ให้ายเหอะ!!! หัวใแทบะหลุออาร่า แทบไม่รับรู้สิ่รอบัวเลย
แ่เพียรอยยิ้มนั่นส่มาที่ผม
"แทยอน ......แทยอน...." เสียพี่เเอปลุผมออาภวั์
อา~~~ เพราะรอยยิ้มนั่นอีเเล้ว ที่ทำให้ผมวบุมัวเอไม่ไ้ รอยยิ้มที่ผมแสนเลีย รอยยิ้มที่มีอิทธิผลเหนือหัวใผม
"เอานี่ แผนที่บ้านุาุยายเี๋ยวเราะให้เเทยอนเป็นนพาไป" พี่แยอพู พร้อมับยื่นระาษแผ่นนึมาให้
ผมั้สิัวเออีรั้.... นั่นเป็นรอยยิ้มที่เราเลียไ รอยยิ้มที่มาาายที่ื่อ ัแอ รอยยิ้มที่เราิอยาะทำให้มันหายไป นาย้อท่อไว้ๆๆๆนะแทยอน
ผมเลี่ยพยายามไม่สบา ไม่อยู่ใล้ ายนนั้น แ่เเล้วเหมือนสวรร์แล้หรือพระเ้าลโทษ..... ผม้อมาิเเห๊ ับ ายที่ผมเลีย ายที่มีรอยยิ้มเหนือหัวใผม.....บนเรือับปลา.....
เสียเเ้วๆๆอายนนั้น วนผมุยลอเวลาที่อยู่บนเรือ เพราะว่า สมาินอื่นๆๆันเมาเรือัน
ไม่ว่าผมะเินเลี่ยไปทาไหน เสียเเ้วๆๆับรอยยิ้มที่เเสนเลียนั่น็ถามมาหลอหลอนผมทุที่บนเรือ
ผมไม่พุไม่อบ ไม่สนใ ไม่มอหน้า.....
ในที่สุุลุเ้าอเรือ ็มาเบนวามสนใายนนั้นไปาผม .....เฮ้ออออออออ.........เือบไปแล้วมั้ยละ
หลัาับปลาเสร็ ทีมานเินมาบอพี่เเอว่าไม่้อเล่นเม ัไป่ว ทำอาหารเย็นเลย เพราะใ้เวลาในารับปลานานไปหน่อย แถมสมาิแฟมิลี่ บานยัมีอาารเมาเรือให้เห็นอยู่บ้า อาไม่สะวในารเล่นเม้วย
ถึเวลาทำอาหารเย็น เรา้อทำอาหารทานันเอ โย้อไปเ็บผัมาทำอาหารเอ้วย ามที่ผมไ้ยินพี่ฮโยริพู
ะที่ผมนั่ฟัทุๆๆนพุพร้อมับ พยายามบัับสายาไม่ให้ไปับ้อ ริมฝีปาสีเรื่อที่มีรอยยิ้มระาหัวใ
เมื่อีเเว่วๆๆเหมือนใรเรียื่อเ้านะ .........."แทยอนลนายไปเ็บผัับแอนะ"
เสียพี่เเอนี่เอ ห๊ะ!!!!................ เ้บผัับแอหรอ นี่ผมพลาอะไรไปหรอเนี่ย ้อนเเรเหมือนะไ้ยินพี่ฮโยริว่า ะให้พีุ่ ไปนี่นา แล้วทำไมลายเป็นผมล่ะ ........เพราะรอยยิ้มนั่นแท้ๆๆ หุหิะมัเลย มันทำให้ผมไม่เป็นัวอัเอ อีรั้นึเเล้ว =*=
ระหว่าทาไปเ้บผั ผมรีบเินรีบไปทำให้มันเสร็ๆๆ หุหิริๆๆ นึยัไถึเลือผมมาเ็บผัเนี่ย ทั้ๆๆที่สมาิ็มีันั้หลายน ทำไม้อมาเเป็นเเรับเิอย่าผม้วยนะ
ไอ้รอยยิ้มนั่น เสียน่ารัๆๆนั่นมัน็ามาหลอหลอนผมไปถึไหนนะ ......อ๊าส์ๆๆๆๆๆ.............อยาะบ้าให้รู้เเล้วรู้รอไปเลย
เสียเเ้วๆๆัามหลัผมมาิๆๆๆ โว้ยยยยยย!!!! หยุะทีไ้มั้ย เสียนาย รอยยิ้มอนาย มันทำให้ั้นิอะไรไม่ออ เว้ยยยยยย!!! ั่ใิ ผมเผลอวาออไปเสียั
"นายนะ หยุพุะที....น่ารำา!!!"
เอ้ยยย!!! ืออึ้ิรับ ใบหน้าที่มัะมีรอยยิ้มสว่าไสวแทบะละลายใผม ลับแทนที่้วยหยาน้ำา
ถึแม้ะไม่ไ้ไหลออมาาวา มัน็แทบะทำให้ผมหัวใสลาย อา~~~นี่ผมทำให้เ้า้อเสียน้ำาหรอ
"ผมอโทษฮะ....ที่ทำให้พี่รำา" ยิ่ไ้ยิ่เสียอ่อยๆๆนั่น ทำเอาผมอยาบปาัวเอริๆๆ
วามิที่เยิะทำลายรอยยิ้มอายนนี้.....หายไปรับ แ่ไ้เห็นหยาน้ำาอเ้าผม้แทบทนไม่ไ้เ้าไม่เหมาะับใบหน้าแบบนี้เลย ริๆๆ
ผมอยาะึเ้าเ้ามาอมาปลอบ บอว่าอโทษบอว่าผมเสียใ อยาะูบับน้ำา อยาะ.......
"เอ่อ...มีอะไรหรือป่าวรับ" เสียทีมาน ััหวะวามิผม
"ิส์!!! ไม่มีอะไรหรอรับ ผมแ่ิเรื่อานนเผลอหุหิใส่แอไปหน่อยอะรับ ไม่มีอะไรหรอ" ผมรีบบอทีมานเพื่อัปัหาไป
"ไปเ็บผั่อนเถอะ ะไ้รีบลับ" ผมที่พยายามวบุมอารม์และหัวใที่เลิไปให้ลับมาเป้นปิ
"ฮะพี่ ^_____________^ เรารีบไปันเถอะ"
ู่ๆๆ รอยยิ้มที่มีอิทธิพล่อใผม้ลับมาอีรั้..........ไม่รู้้วยเหุผมใ็าม....ผมอบรอยยิ้มนี้ั ถึมันะทำให้ผมวบุมัวเอไม่ไ้ ถึมันะมีอิทธิพลเหนือัวผม ..........็่าหัวมันประไร.......ผมัสินใเเล้ว
ผม้อไ้รอบรอรอยยิ้มเเละหัวใอ ัแอ ให้ไ้ หึหึหึหึหึหึ
+++ ระหว่าพัรอทีมานเรียมเมที่ะเม่อนนอนเพื่อหานที่ะไปทำภาริอนเ้ามื.....++++
"ฮัลโหล....ุหรอฮะ ....ผมแอเอ " ผมรีบโทรศัพย์หาุทันที
"ว่าไแอ นายสบายีหรอ" เสียาปลายสายอแัลอออมา
"็ีฮะ ุอยู่ที่ไหนฮะ ผมโทรมารบวนรึป่าวฮะ" นั่นนะิ ุานยุ่ะาย ริๆ็ยุ่ันทั้วนั่นแหละ ผมถาม้วยวามเรใ
"ไม่หรอ อยู่เมือไทยพอีมีาน่วน แ่พอุยไ้นะ ....นายถ่ายเเฟมิลี่เอ้าท์ิ้อยู่ใ่ป่ะ พี่แทยอนเป็นไมั่"
"็...... เอ่อ....ือผมมีเรื่อะปรึษาุหน่อยนะฮะ"
"หืมม มีอะไรหรอ " น้ำเสียสสัยาปลายสาย ผมัสินใเล่าเรื่อราวทั้หมใหุ้ฟั พร้อมถามว่ามีวิธีไหนะ่วยให้พี่แทยอนอารม์ีหายหุหิ้วย
"5555555555555555555555555555555555555 " เสียปลายสายหัวเราะลั่นราวับว่าไ้ฟัเรื่อล ผมว่าผมไม่ไ้เล่าเรื่อลใหุ้ฟันะ เอ....หรือว่า...เล่า ...ไม่นะผมำไ้ว่าเล่าเรื่อที่พี่แทยอนหุหิเรื่อานนี่ เอ....หรือว่าที่เมือไทยอาาศร้อน ุ็เลย....................... ไม่มั้
"เอ่อ....ุฮะ....." ผมเรียื่อปลายสายเพื่อึสิุลับมา
"555555555555555555 โทษทีๆๆๆ 55555555555" =*= นีุ่ยัำไม่เลิอีหรอ ท่าทาะไปแล้วริๆๆ
ผมะพึุ่ไ้มั้ยเนี่ย ะให้ถามสมาิ2PM นอื่นผม็เเทบไม่รู้ัเป็นารส่วนัว นอาทัทายเล็ๆๆน้อยๆเวลาเอันที่านอนฯที่ไ้เเสร่วมัน
"เอาี้.....นายรู้ันวแผนไทยป่าวล่ะ" หลัาทีาว่าุั้สิไ้เเล้ว อบลับมา
"นวแผนไทยหรอ....รู้ฮะ ...อนไปไทย็เยไปปลอมาเหมือนันฮะ ผมอบมานแอบำมาหันวับพี่ๆๆในวอยู่เลย "
"พี่แทยอนอนมาไทยนะ อบมาเลย มาทุรั้้อหาโอาสแวะมาทุรั้ เห็นพี่เ้าบอว่า สบายหายเมือยี แถมหายเรียอีะหาย นายลอูิ วิธีนี้น่าะทำให้พี่แทยอนอารม์ีหายเรียไ้นะ"
"ทีมานเรียเเล้ว ั้นแ่นี้่อนละัน อิอิ ฝาูเเลที่แทยอน้วยนะ"
" อบุนะฮะ ุ สำหรับำแนะนำ" ปลายสายวาไปแล้ว ยัพอเหลือเวลาอยู่นี่นา ผมว่าผมรีบไปทำามทีุ่บอเลยีว่า พี่เเทยอนะไ้อารม์ีเร็วๆๆๆ
นั่นไ เป้าหมายอผม รับรอเอฝีมือนวอผมรับรอะิใ อิอิ
"พี่แทยอน ทำอะไรอยู่ฮะ ^____________^" พี่เ้าหันหน้าแบบว่า ยัูหุหิๆๆอยู่
"........................................................"
"พี่ยัเรียเรื่อานอยู่หรอฮะ "
"อะ......อืมมมมมมมม" วะเฮ้ยยยยย พี่เ้าอบลับมา้วย
"ั้นเี๋ยวผมนวให้เอามั้ยฮะ ผมนวเ่นะ รับรอพี่หายเรียเเน่นอน ^_____________^"
"นะ.......นายยยยยยย นวเป็น้วยหรอ"
"พอเป็นนิหน่อยฮะ อิอิ ผมเยไปนวอนที่ไปประเทศไทยมา ิใ็เลยำมาหันวให้พี่ๆๆในวนะฮะ ทุนอบันหมเลย"
"ะ.........ั้น็เอาิ" เฮ้ยยยยยยยย ไมมัน่ายัเลยเนี่ย อนเเรเห็นหน้าที่่อน้าหุหิ ผมยัลัวว่าพี่เ้าะไม่พอใที่ผมไปยุ่ย่าม็พี่เ้าะอี อิอิ สสัยะอบนวแผนไทยมาอย่าทีุ่ว่ามั้ เลยล่ายๆๆ^__________^
"ั้น เริ่มเลยนะฮะ ^____^" ผมเริ่มนวาไหล่้านหลั่อน..........อา~~~ ไหล่พี่เ้าเเ็ะมัเลย อืมม ไหล่็เเน่น้วย แผ่นหลั ........รู้สึี ะมัเลยยยย เฮ้ยย!!! รู้สึีหรอ??? >////////< นี่ผมิอะไรอยุ่เนี่ย ไม่ไหวๆๆๆ อย่าฟุ้่านิ นี่เราำลันวให้พี่แทยอนอยู่นะ ั้ใหน่อยๆๆๆ
"อืมมมมมมมมมมม~~~~~" เสียพี่แทยอน บ่บอว่าเ้าัวพึพอใมาๆๆๆ
"ีึ้นมั้ยฮะ........" หน้าพี่แทยอนแบบว่า เลิ้มมาเลย สสัยพี่เ้าะอบ อิอิอิ บอเเล้วว่า้อิใฝีมือารนวอผม แ่หน้าอนนี้พี่เ้าน่ารัมาเลย ผมเลี่อนมือึ้นมานวมับ พี่แทยอนเอนัวมาพิ อืมมมผมพี่เ้าหอมมาๆๆเลย มอลมุมนี้ ไ้เห้นหน้าพี่เ้าใล้ๆๆ โรหน้า วา ริมฝีปาไ้รุป........ึ ึ ึ .....หวายยย!!! พี่เ้าะไ้ยินเสียหัวใที่เ้นเเรอผมมั้ยเนี่ย .....บ้าริๆๆ นี่ผมแอบหวั่นไหวับพี่แทยอนหรอเนี่ยยย >/////////////////<
" แอ.........แทยอนนน .......อยู่ไหนัน ะเริ่มถ่ายันเเล้วนะ มาเร็ววววววว"พี่ฮโยริะโนัมาาไหนสัเเห่
เฮือ!!! เสียพี่ฮโยริ ่วยีวิผมไว้แท้ๆๆ ไม่ั้นพรุ่นี้ VIP อาะไ้เห็นหัว้อ่าว.....ับอนาทไม่ทราบสาเหุแอแห่บิ๊แบหัวใวายา อถ่ายแฟมิลี่.....แน่ๆเลย
พี่แทยอนหันหน้ามา้าๆๆ รอยยิ้มบนใบหน้าเสริมให้โรหน้าที่โเ่นูมีเสน่ห์มาึ้น อา~~~ ถ้าผมละลายไ้ละลายไปับรอยยิ้มอพี่เมื่อี๊นี้เเล้ว ผมเยให้สัมภาษ์หลาย่อหลายสื่อว่าอบผู้หิยิ้มสวย....ถ้าผมะบอว่าอนนี้ผมอบผู้ายยิ้มสวยะผิมั้ย....โยเพาะรอยยิ้มอผู้ายที่ื่อเเทยอน >///////<
"อบใมานะ พี่รู้สึีเเล้วล่ะ.........นายนะหัวใเ้นเเรนพี่รู้สึไ้เลยนะ เป็นอะไรรึป่าว"
>///////> ะให้ผมบอว่าที่ใเ้นเเรเพราะว่า ผมแอบหวั่นไหวับพี่ั้นหรอ
"เอ่อ........ือ........ ป่าวฮะ อาาศมันะร้อนไปหน่อยมั้ฮะ" >///////< เเถแบบเเถ้ามา
"ผมว่าเรารีบไปันเถอะฮะ ะเริ่มถ่ายเเล้ว" อัวไปั้หลั่อนีว่า ู่ๆๆมาหวั่นไหวับพี่เเทยอนไ้ไเนี่ย หรือเป็นเพราะแส เา แน่ๆๆเลย ถึไ้เห็นหน้าพี่เ้ามีเสน่ห์วนให้หวั่นไหว หัวใเเทบะระโออมา้านอ
"หน้านายแ้วย แน่ในะว่าไม่ไ้เป็นอะไร " >///////< เพราะใรเล่า อย่ามายิ้มใล้ๆๆิ เอาหน้าออไปไลๆๆ .........ไม่ไหวเเล้ว ..........ผมใเ้นเเรับพี่แทยอนหรอเนี่ย รีบหนีไปั้หลั่อนีว่า
ผมหันหน้าหนี ้าวาออไป ู่ๆๆๆๆ.............อุ๊บ!!!..............O_o.......มือหนาึผมหันมา ปาที่ร้อนระรื่อู่โมผมแบบไม่ั้ัว ......ว๊าส์ๆๆๆๆ ....พี่แทยอนูบผม
"ทั้หวาน ทั้นุ่ม ........นายว่ามั้ย" สิหลุลอย.....สิ่เียวที่นึออือ.....นมสายไหม.....
"อย่านี้ะถ่ายรายาร่อไหวมั้ยเนี่ย " แล้วมันเพราะใรล่ะ แม้เเ่เเรยืนยัแทบไม่มี หน้าอนนี้ไม่พ้น้อแเทือเเห๋ๆๆ
"อ้าวววววว!!! อยู่นี่เอ เ้าะเริ่มถ่ายันเเล้วนะ าพวนาย 2 นเนี่ยแหละ" พี่เเอะโนบอ เมือ่เห็นัวพวเรา
"แล้วนั่นแอเป็นอะไรนะเเทยอน"
"^___________^ แ่หน้ามืนิหน่อยรับ " อบแบบไม่อายเลยนะพี่
"อ้าววววววว.......านเยอะพัผ่อนน้อยนะิ ถึไ้หน้ามืเอา แล้วถ่ายไหวมั้ยละ" พี่ายถาม้วยวามเป็นห่วเพราะพอะรู้ิวานอน้อายนนี้ว่าเเน่นนาไหน
"หวะ...ไหวรับ พี่เเอ เี๋ยวผมามไป ฮะ" ใบหน้ายัุอว้าอยู่็ะหันออไปไ้ยัไล่ะ นาัวเอยัรับรู้ว่ามันร้อนผ่าวนาไหน >/////////<
"อืมมม ถ้าไม่ไหวริๆๆนาย้อรีบบอนะ ห้ามฝืนนะรู้มั้ย เี๋ยวพี่ไปบอทุน่อนว่าเอนายับแทยอนเเล้ว"
" แทยอนฝาู้วยนะ" ล้อยหลัพี่ายนเ่อผมไป
"ไหวริหรอ......^_____^" ปึ๊!!! แรทุบที่หน้าอหนาเป็นำอบไ้
"เเล้วะไม่ถามหรอว่าทำไมพี่ถึูบเรานะ....." นั่นิ ทำไม...สิที่ระัระายเริ่มลับมาเป็นรูปเป็นร่า เรี่ยเเรเริ่มืนลับมา
"เรามาเป็นแฟนันมั้ย "
"ห๊า!!!! เป็นแฟนหรอ " O_o
"นะ.....นะนะนะนะนะ >________________< " เฮ้ยยยยยยย อย่าทำแบ้วเป็นลุแมวี้อ้อนิร้าบบบบ
"อะ....อืมมมมม" >///////////< ็แหม๋ๆๆๆ เอท่าอ้อนแบ้วๆๆเหมือนลุแมวแบบนั้น ใระไปปิเสธไ้
อนนี้แ่สบา หัวใ็เ้นึัแทบะหลุออมา้านอ มือทีุ่มไว้อุ่นนแทบะร้อน ริมฝีปาที่ถูสัมผัสรสหวานล้ำยัไม่าหาย สุนไม่รู้ะบรรยายยัไ.....อย่านี้เรียว่ารัรึป่าวนะ
........รัหรอ....นั่นิผม็เรียวามรู้สึนี้ไม่ถูเหมือนัน ็ไม่ไ้รู้สึรัเียนะอนที่โนูบ ริๆๆเล้วอยาะรู้สึี้วย้ำ
"ั้นเราเป้นแฟนันเเล้วนะ >___________< " มือหนาอุ่นุมมือ ับูเินไปหาทีมานเพื่อถ่ายรายาร่อ
่อนเ้ารายาร สมาิในแฟมิลี่ ่าเ้ามาัถามผม้วยวามเป็นห่ว เพราะรู้าพี่เเอว่าผมหน้ามืเพราะพัผ่อนไม่เพียพอ (ปล่อยให้เ้าใไปอย่านั้นอะีแล้วเนอะ ....อโทษฮะ พี่ๆๆๆ)
หลัาเล่นเมเสร็ (อัไปเพราะ นเียนเมนึไม่ออ T__T หลัานั่ลำอยู่หลายวัน)
สรุปนที่ไ้ไปทำานอนเ้า็ือ พี่เเอะพีุ่าประำภาริอนเ้า เนื่อาเเพ้ในเม
ความคิดเห็น