คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Love 18 . 26 - Black light - 100 %
Love 18 . 26 ______ 100 %
Kyungsoo Special
“ดีโอ แต่งตัวเสร็จรึยังลูก พี่ไคเขารออยู่นะ”
“ผมไม่ไปไม่ได้เหรอ ผมพึ่งแยกกับพี่ไคเมื่อห้านาทีที่แล้วเองนะ = =”
“พี่ไคเขารอพาลูกไปทานข้าวอยู่นะ รีบๆเถอะ ให้ผู้ใหญ่รอไม่ดีหรอกนะจ้ะ”
“…ครับๆ ไปก็ได้” ผมตะโกนบอกแม่ไป ก่อนจะนั่งลงบนเตียงใหญ่อย่างเซ็งๆ .. ทั้งๆทีพี่ไคพึ่งไปรับผมมาจากโรงเรียนแต่ผมก็ต้องแต่งตัวออกไปกับเขาอีกแล้ว ตลอดทางกลับบ้านเราทะเลาะกันตลอดเลยล่ะ เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะพี่ไคเอาแต่ถามเรื่องเซฮุน ถ้ามีใครมองผมก็แทบจะพุ่งไปต่อยเขาไปทั่ว
“น่าเบื่อ .. น่าเบื่อมากๆ”
“ดีโอเสร็จรึยังลูก?”
“แปปนึงครับ … ขออีกห้านาที” ผมตะโกนบอกแม่ไปอีกครั้ง ก่อนจะหยิบกางเกงยีนส์และเสื้อเชิ๊ตสีน้ำเงินเข้มมาใส่ พี่ไคเป็นบุคคลที่สามารถเข้านอกออกในบ้านของผมได้อย่างสบายๆ.. ผมไม่คิดเลยว่าสัญญาเด็กน้อยเมื่อหกปีที่แล้ว แม้แต่ครอบครัวของผมก็ยึดติดกับสัญญานั้นอย่างจริงจัง พวกเขามักจะบอกผมอยู่เสมอว่า ถ้าผมเรียนจบ หรือว่าพี่ไคมีการงานที่มั่นคง .. เอ่อ หรือพี่ไคอายุสามสิบนั่นล่ะ พวกเขาจะให้ผมแต่งงานกับพี่ไค!
“บ้าชะมัด .. ผมจะแต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รักได้ยังไงกัน?”
“อีกอย่างผมอายุแค่ 18 ปีเองนะ พี่ไคน่ะ 26 แล้ว ห่างกันตั้งเยอะ!”
“ดีโอ! เสร็จรึยังลูก!”
“ครับๆ เสร็จแล้ว…” ผมยืนจัดความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้ากระจก ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องนอนไป เพราะเสียงของแม่เริ่มดังขึ้นกว่าเดิมแล้ว .. ถ้าเปรียบพี่ไคเหมือนอาหารนะ .. พี่ไคก็คงเป็นจาจังมยอนที่ผมกินทุกวัน ทั้งๆที่ไม่อยากจะกิน แต่ก็จะมีพ่อและแม่ทำมาให้กินตลอด .. มันรู้สึกเอียนทุกครั้งที่เห็นจาจังมยอนตรงหน้า
“นั่นล่ะ คือความรู้สึกที่ผมมีต่อพี่ไค ..”
Its make me hurt
“ไม่อร่อยเหรอ?”
“ป่าว .. คือผมอิ่มแล้วน่ะ”
“แปลกจัง ปกติชอบกินไม่ใช่เหรอ?”
“ก็ผมบอกว่าผมอิ่มแล้ว เมื่อไหร่เราจะกลับบ้านกันครับ?” ดีโอรวบช้อนกับจาน ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดปากมาเช็ดเบาๆ
“คยองซู”
“อือ…”
“นายเกลียดพี่เหรอ?”
“แล้วพี่ไคคิดว่าผมเกลียดพี่รึปล่าวล่ะ?” ดีโอย้อนถาม ดวงตากลมโตจ้องมองคนโตกว่าด้วยความสนใจ
“คยองซูจะเกลียดพี่ได้ยังไงล่ะ ถ้าคยองซูเกลียดพี่ คงไม่จุ๊บพี่เมื่อหกปีที่แล้วหรอกเนอะ J”
“หยุดพูดเรื่องเก่าแก่สักทีเถอะครับพี่ไค!”
“คยองซู..”
“ผมจะให้คำตอบพี่ก็ได้ ผมน่ะไม่ได้เกลียดพี่ไคหรอกครับ”
“จริงเหรอ ดีใจจัง J”
“แต่ผมเบื่อ! เบื่อที่พี่ไคเอาแต่ตามติดผมแจแบบนี้!!”
“คยอง..”
“เลิกตามผมเถอะครับ! พี่ก็มีหน้าที่การงานที่ดี พี่หาแฟนดีๆสักคนก็ยังได้ ..หยุดตอแยเด็กม.ปลายอย่างผมสักที” ดีโอหยุดสงครามบนโต๊ะอาหาร ก่อนจะพยายามดึงมือที่จงอินจับเขาออก แม้จะรู้ดีว่าคำพูดของตัวเองจะทำให้จงอินเจ็บปวดและรู้สึกแย่แค่ไหน แต่เขาก็เลือกที่จะบอกความจริงให้ไคได้รู้สักที ..
เผื่อบางทีพี่ไคจะได้ตาสว่าง และเลิกตอแยเขาได้แล้ว..
“แต่พี่ชอบคยองซูนะ ..ไม่สิ รัก ..รักตั้งแต่หกปีที่แล้ว”
“แต่ผมไม่ได้ชอบพี่!”
“คยองซู!”
“ผมไม่ได้ชอบพี่! ผมไม่ได้ชอบพี่ไค อื้อ!!”
.
.
.
.
.
.
.
“พี่ไค O_O!!”
“กลับบ้านกันเถอะ ..”
“…”
“วันนี้คยองซูคงจะเหนื่อยจากการเรียนมา ..พี่เข้าใจดี ยังไงพรุ่งนี้เช้าพี่จะไปรับที่บ้านนะ”
“…”
“วันหลังอย่าพูดแบบนี้กับพี่อีกนะ พี่เสียใจ” จงอินจับมือของคยองซูเอาไว้แน่น ก่อนจะลากคนตัวเล็กออกจากร้านอาหาร ทั้งๆที่ก่อนหน้าชายหนุ่มสองคนพึ่งจะเปิดสงครามน้ำลายกันและตบท้ายด้วยการจูบปิดปากที่สร้างความตะลึงงันให้กับลูกค้าโต๊ะอื่นๆ
คยองซู ได้แต่ปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบงำ สัมผัสนุ่มนิ่มที่คนตัวสูงมอบให้ยังคงละมุนและสร้างความแปลกประหลาดให้กับตัวเขาอยู่ คนตัวเล็กได้แต่ปล่อยให้จงอินพาออกจากร้านอาหารไปอย่างเงียบๆ คำพูด รวมไปถึงสีหน้าและแววตาของจงอิน ทำให้เขารู้สึกเสียใจที่พูดคำเหล่านั้นออกไปไม่น้อย
“ผมไม่เข้าใจพี่เลยจริงๆ พี่ไค..”
Black light
“Hot news คยองซูมีเสี่ยมารับมาส่ง .. เรื่องนี้หัวหน้าชมรมคนรักดีโออย่างคริส .. ออกตัวว่า เขาจะเริ่มรุกคยองซูให้มากขึ้น .เช่นเดียวกับซูโฮที่พูดออกมาในทำนองเดียวกัน”
“งานนี้จริงหรือไม่ เราไม่รู้ .. ต้องดูกันต่อไป ว่าใครจะสามารถพิชิตใจคยองซูได้ ระหว่าง
คริสนักบาสสุดหล่อ กับซูโฮทายาทกังนัม หรือผู้ชายตัวดำขับเล็กซัสคนนั้น .. โปรดติดตามตอนต่อไป!”
“ตุ้บ!!”
“โอ้ๆ .. คยองซูของเราโมโหซะแล้ว!!”
“ถ้านายยังอยากเป็นเพื่อนฉัน ช่วยไปฉีกนิตยสารของโรงเรียนออกมาให้หมดแทนฉันที”
“หา … ทำแบบนั้นโอเซฮุนคนนี้ก็ตายสิ .. บอกให้ฉันเปลี่ยนไปทำชานมไข่มุกให้นายกินสักร้อยแก้วยังจะง่ายกว่า!”
“งั้นฉันจะลาออกจากโรงเรียนนี้”
“วะ .. ว่าไงนะ!”
“เบื่อๆๆ พี่ไคก็ปัญหาใหญ่แล้ว นี่อะไรอีก .. เป็นข่าวดังทั้งโรงเรียน แถมพี่คริสกับพี่ซูโฮก็เข้ามายุ่งวุ่นวายฉันมากกว่าเดิมอีก ฉันเบื่อมาก!!”
“พูดถึงก็มีเรื่องน่าเบื่อขึ้นมาแล้วจริงๆ..”
“หือ อะไรของนาย พูดแปลกๆนะเซฮุน”
“ความน่าเบื่อยืนจ้องนายอยู่หน้าประตูนู่น ..ดูดิ” เซฮุนบุ้ยปากไปทางประตูห้องเรียน ที่มีคริสกับซูโฮยืนยิ้มมาทางคยองซูอย่างไม่ปิดบัง
“เซฮุนปกป้องฉันด้วย T-T”
“คือ .. เดี๋ยวอีกสิบนาทีฉันมีนัดเดทชาไข่มุกข้างนอกอ่ะ”
“หือ! นายกล้าทิ้งฉันเหรอ O_O!!”
“คยองซูอา ..” เซฮุนเข้ามาเขย่าแขนคยองซูเป็นการใหญ่ คนตัวเล็กทำได้แต่สะบัดหน้าหนี ก่อนจะเขยิบไปนั่งเก้าอี้อีกตัวแทน
“โอ เซฮุน กล้าทิ้งฉัน”
“อย่างอนนะคยองซูที่รัก … ดีกันเหอะ”
“ปิ๊บๆๆ”
“-_-“
“แฮ่ .. ฉันออกไปข้างนอกก่อนนะ จะรีบกลับมา สัญญาๆ” เซฮุนเกาหัวแก้เก้อ รายชื่อคนโทรเข้าบนเครื่องของชายหนุ่ม ทำให้คยองซูเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อสายตา
“พี่ลู่!!”
“แฮะๆ ไว้ฉันจะซื้อชานมไข่มุกมาฝากนะ ไปล่ะ J”
“เซฮุน! กลับมาก่อน!!!”
“ฟิ้ว!!”
“ชิ .. ไอบ้า..” คยองซูบ่นอุบ คนตัวเล็กมองดูเพื่อนสนิทที่วิ่งหายออกไปจากห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“พรึ่บ!!”
“เฮ้ย! ไฟดับ!! ไฟดับ!!”
“ไฟดับ .. ช่วยๆ ช่วยผม อุ๊บ!!”
“เงียบๆนะครับเด็กดี .. พี่ไม่ทำอะไรหรอก”
“พี่ .. พี่คริส”
“ไม่เกินครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวจะพากลับมาที่ห้องนะครับ J” ซูโฮเอ่ยขึ้นสมทบ ทั้งคู่รีบพาร่างเล็กของคยองซูหายออกไปจากความมืด ก่อนที่ไฟในห้องเรียนจะสว่างขึ้นอีกครั้งเมื่อพวกเขาทั้งสามคนหายออกไปเป็นที่เรียบร้อย
18 . 26 Talk :: มาอัพต่อแล้วค่ะรีดเดอร์ทุกคน ต้องขอโทษจริงๆที่อัพช้า ยังไงก็อย่าลืมมาเอาใจช่วยน้องคยองของเราด้วยน้า J
ความคิดเห็น