คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 4 - 2
“ุไม่มีโรทาสัมพันธ์ใ่มั้ยะ”
“ผมไม่เอาใรพร่ำเพรื่อนะ ผู้หิทุนที่ผมมีอะไร้วย้อไปรวโรเสมอและผม็สะอามา แ่ถ้าุไม่มั่นใเราไปรวพร้อมัน”
“อื้อ โอเ่ะ ันพร้อมแล้ว” นวินาโพล่วาม้อารที่เธอเรียมใมาสัพั ไหน ๆ ็ไหน ๆ แล้วเธออยาทำให้มันบ ๆ ไปเลย นรวยแบบเาปลอภัยหายห่ว เธอเื่อสัาาไป่อนละัน
“ฮ่า ๆ ุนี่มันเหลือเื่อริ ๆ”
“ูบผม” เาผละออและี้ที่ริมฝีปาหนาที่ล้ำเพราะสูบบุหรี่ั เธอหลับาแน่นและยื่นริมฝีปาไปแะเบา ๆ
ุ๊บ!
“ผมาทุนแน่” เาเลิิ้ว้าหนึ่ึ้นเพราะหลัานั้นนวินา็ถอยหลัออไปล้ายะบารุมพิเหมือนเ็น้อย
“อืมม” เาประอใบหน้าอนไม่ประสีประสา และเอียหน้าเ้าับอศาที่เหมาะับส่วนสู เาประบริมฝีปาเ้าับวามอ่อนนุ่มอเรียวปาบา เิเสียราอื้ออึเมื่อเาแยโพรปานุ่มที่ใ้ปลายลิ้นแะปลายลิ้นออีฝ่ายพันเี่ยวรัรึนเิวามเสียว่านรท้อน้อยที่หเร็ หิสาวไม่เยรู้มา่อนว่าารุมพิะทำให้นายลุู่นเธอแทบะเ่าทรุ เาใ้มือาที่ประอวหน้าเลื่อนไปยัหัวไหล่และไล้สี้านไปหยุรสะโพลมลึและย้ำามแรอารม์ ร่าบาแนบิับร่าายร้อนผ่าวอเา ท่อนเนื้ออวบื่นัวและแ็โป๊เรียมสำรวเรือนร่าหอมรุ่นที่เาิใล้ หิสาว่าไร้เียสานเาเือบัเ็บวาม้อารไว้ไม่ไหว แ่เาพยายามะสอนเรื่อวาม้อารให้เธออย่าไม่เร่รีบ
่อยเป็น่อยไปเพราะเธอ้ออยู่ับเาอีนาน
“อื้อ หายใไม่ออ” เธอผลัเาออเพราะร่าสูโปร่่วิลมหายในเธอลมแทบับ นวินาเป็นผู้หิที่มีเ็์แอพพีลสู เธอำลัวัสายาใส่เา แ้มร้อนผ่าว ผมูยุ่เหยิเล็น้อยแ่ทำให้เาอยาเ้าไปในัวเธอเร็ว ๆ
“ผมอยาเ้าไปในัวุแล้ว”
“ลาม”
“มานี่” เาลาร่าบามารเียิ์ไ์สีาวล้วน “ถอุออให้หม”
“นินอาย”
“อายอะไร ุสวยนานี้ ูสิริมฝีปาบวมเ่อเลยผมรุนแรไปเหรอ” เาเยาและใ้นิ้วหัวแม่มือเลี่ยริมฝีปาบาที่ถูเาิมอย่าเอร็อร่อย
“ั้นุหลับา่ะ”
“หลับแล้ว ถอเร็ว”
“…” ายหนุ่มนั่รปลายเีย้วยารแยาเล็น้อย ทำทีว่าำลัหลับาแ่็หรี่มอนที่ถอเสื้อล้าม าเาสั้นู๋ที่เาเห็นว่ามันโว์เรียวาาวเนียนนาไหน เธอ้มลและหันสะโพมาทาเา แ้ม้นาวอวบระแทานเา้อรีบถอเสื้อลุมสีเ้มและัรูแท่ร้อนะที่หิสาวำลัเปลื้อผ้าอวทรวทรให้เาูเ็มา
“อ๊า” เารูเอ็นึ้นลและราเสีย่ำนหิสาวใและหันวับมามอเาทันที เาำลั่วยัวเอเมื่อเห็นร่าเปลือยเปล่าอเธอ นระทั่น้ำวาวใสถูพ่นออมาเปรอะมือหนาอายหนุ่ม
“หยิบอนอมมาสินิน” น้ำเสียแหบพร่าอิราเมื่อสายาร้อนแรถูส่มาให้เธอ และเธอึไปหยิบและยื่นให้เา เาใส่อย่ารวเร็ว่อนะผลัเธอลไปนอนและแยาออาัน ปลายนิ้วที่สัมผัสเรือนร่าอเธอ พร้อมริมฝีปาร้อนผ่าวที่สัมผัสทุส่วนอร่าาย็ยิ่ทำให้นวินาเรียร้อให้เาทำมาว่านี้
“นินร้อนั” เาลี่รอยแยอเสรและมันส่น้ำหวานไหลเยิ้มออมาไม่าสาย นทำให้เาอใไม่ไหวิมนเลี้ย หิสาวเม้มริมฝีปาแน่น ศีรษะผเพื่อมอูปลายลิ้นร้อนำลัแทรเ้าไป้าในโพรนุ่มและเาำลัูุนิ่น้อยอเธฮ นเธอหายใหายอลำบา และยุ้มศีรษะายหนุ่มทันที
“อื้ออ” ้าในายสาวอรับลิ้นร้อนอผู้่ำอ หน้าท้อหเร็และเ้าใแล้วว่า วามรู้สึเหมือนผีเสื้อบินในท้อมันืออะไรเมื่อเาทำให้เธอเสร็สมไปหลายรอบ เาเปลี่ยนไปใ้นิ้ว่อย ๆ สอเ้าออเป็นัหวะนเิเสียั และเมื่อเห็นสีหน้าอนวินาที่อยาไ้มาว่านั้น
“เะ นินอยาไ้มาว่านี้…อ๊า ะไม่ไหวแล้ว”
“นินอยาไ้เอ็นผมเหรอ”
“่ะ…อ๊ะ”
“อย่าเร็นะ ผมะเ้าไป้า ๆ” เาับหัวเ่าเธอแยาออให้ว้าว่าเิมและ่อหัวเห็สีมพูถูไถรร่อรัอหิสาว มันสัมผัสับน้ำหวานและเิารเสียว่านึ้น ิราไม่รอ้าึพยายามผลัันัวนอเาเ้าไป แ่เพราะมันแน่นมาึแ่้าไว้สัพัและสูลมหายใเ้าลึ ๆ
“อื้อ นินเ็บ” เธอน้ำาไหลและสั่นศีรษะไปมา สิ่ที่เาพยายามะันเ้ามันทำให้เ็บหน่วรลาายและทำให้เธอลัว
“เฮ้ ๆ มอผมสิ อย่าเร็นะนี” ไ้ยินเสียปลอบโยน็ยิ่ทำให้เธอพยัหน้ารับ ในเมื่อัสินใะเป็นอเาในืนนี้ เธอ็้อทำให้ไ้
“เ้ามาอีสิะ นินไหว” เธอปล่อยไปามธรรมาิและเาึสอเ้าไปนสุทา แ่ยัแน่นิ่เพราะเห็นสีหน้าอเธอที่มีน้ำาเล็ออมานเา้อูบับน้ำาและูบริมฝีปาบาอีรอบ เา่มวาม้อารและำลัเล้าโลมนใ้ร่าให้หยุิวามเ็บปวาารสอใส่รั้แร ร่าบาให้วามร่วมมืออเาเป็นอย่าี และไม่นานเธอลับเป็นฝ่ายยับนเาแทบสบถ
“ุ้อารมันแล้วนิน อืมม”
“นินไม่เ็บแล้ว่ะ”
“ุรัผมแน่นมา”
“อุให่มาอนินะีมั้ยะ”
“อ๊า ุรับมันเ้าไปนานี้ยัะถามผมอีเหรอ”
“เ ใส่เ้ามาแรว่านี้ไ้เลยนะะ นินรับไ้”
“อื้มม”
•••
ความคิดเห็น