"กันริท" ว่าที่คู่หมั้นตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : intro

 intro

Gun Part

“ ลูก ลูก ลูกกัน อยู่ไหมลูก เปิดประตูให้แม่หน่อยลูก ” แม่ของผมเองคับ ผมเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านอินทร์ใจเอื้อ แม่ของผมได้หมั้นผมกับเด็กชายคนนึงที่ผมไม่เคยเห็นแม้แต่หน้าแต่ได้ยินชื่อว่า ชื่อ ริท ลูกของน้านวล เพื่อนของแม่ผมเอง

“ คับแม่ เข้ามาก่อนคับแม่  มีอะไรจะคุยกับผมหรอคับแม่ ” ผมออกไปเปิดประตูให้แม่เข้ามานั่งบนเตียงผม และผมก็นั่งลงข้างๆแม่ของผม

“ กันเดี๋ยวอีกสองวันแม่จะพาหนูริทมาดูตัวนะลูก ” ผมมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย นี้ผมจะได้เจอว่าที่คู่หมั้นแล้วหรอเนี้ยโอ๊ยตื่นเต้นที่สุดอ่ะ  นี้ผมเป็นไรเนี้ยโอ๊ยปวดตับ

“ คับแม่ แล้วหนูริทของคุณแม่เป็นคนยังไงหรอคับได้ยินแต่ชื่อผมแหละไม่รู้นิสัยจะปรับตัวทันหรอคับแม่ ” ผมถามยาว ก็ผมไม่รู้จริงนิว่านิสัยคู่หมั้นผมเป็นยังไง ขืนพูดจาขัดหูไปแล้วไม่ได้หมั้นทำไงอ่ะ  นี้ผมเป็นอะไรอีกเนี้ย ตกลงผมรักเขาเพราะรู้แค่ชื่อใช่มั้ยเนี้ย โอ๊ยปวด...ปวด...ปวดไรดีวะ ปล่อยมันเถอะคับ

“ อ่อ หนูริทนะหรอ เขาเป็นคนที่ น่ารัก นิสัยดี พูดคุยเก่ง เป็นกันเอง ไม่เรื่องมากและที่สำคัญที่สุดคือ หนูริทกำลังเป็นว่าที่หมอที่โรงพยาบาลของพ่อเขานะลูก แม่ว่าคนนี้แหละที่จะเอาแกอยู่” โฮ แม่อ่ะว่าผมไม่เอาไหนหรอเชอะใช่สิ เรามันไม่เอาไหนนี้ เรามันเป็นผู้ปิดทองหลังพระไงถึงไม่มีใครเคยเห็นความดีของเราเลยอ่ะ (จริงหรอ: ไรท์ ) ( จริงสิคับไรท์เตอร์: กัน )

“ อ่อคับ ผมก็ขอให้เป็นอย่างไงเถอะคับ ไม่ใช่ว่ามาถึงเห็นผมแล้วชวนเข้าห้องน่ะคับ โอ๊ยยยยยย ” ผมโดนแม่ตีเข้าที่แขน ทำไหมผมพูดผิดตรงไหน ผมทั้งหล่อ บ้านรวย ใครเห็นก็อยากจะชวนผมเข้าห้องจะตาย ( หลงตัวเองไปป่ะหนูริทของฉันไม่เป็นอย่างนั้นหรอ เชอะ: ไรท์ )

“ อย่ามาว่าลูกสะใภ้แม่อย่างนี้น่ะแม่ไม่ยอม มากล่าวหาหนูริทของแม่ เดี๋ยวก็ไม่ให้หมั้นเลยดีม่ะ ” โอ๊ยเจ็บ...เจ็บ เหมือนมีมีดมาแทงตรงหัวใจ ตายซักดีไหมเนี้ย เราเป็นอะไรอีกเนี้ย ใครมีเบอร์โรงบาล ศรีธัญญาให้ผมที จะเอาไปให้เพื่อน ( แล้วเพื่อนเกี่ยวไรว่ะ: กัน )

 “ โถ แม่ผมล้อเล่นเฉยๆเอง ยังไงผมก็อยากหมั้นกับหนูริทของแม่น่ะคับ ” ยังไงฉันก็เอาเธอมาทำเป็นเมียให้ได้ 555  ตกลงเนี้ยผมเป็นบ้าใช่ป่ะ

“ ก็ดีแม่จะได้ไม่เหนื่อย นั้นแม่ไปก่อนละกัน ฝันดีน่ะลูกแม่ไปแหละ ” แล้วแม่ผมก็เดินออกไปทิ้งผมให้นั่งอ้างว้างอยู่ในห้องนอนตัวเอง ( คือ พี่กันจะสื่อถึงไรค่ะ: ไรท์ )  ผมว่าผมนอนดีกว่าเดี๋ยวผมเพ้อเจ้อไปกว่านี้ เดี๋ยวจะนอนไม่หลับ

Gun End

Rit Part

“ แม่คับผมไม่หมั้นได้ไหมคับ ”  ผม ริท เองคับ ตอนนี้ผมกำลังอ้อนแม่ผมอยู่คับ ก็ผมไม่อยากหมั้นนิคับผมยังอยากเป็นโสดอยู่เลยอ่ะ ผมยังไม่รู้เลยว่าคนที่ผมจะหมั้นเป็นใคร  โอ๊ยปวดใจ  อ่อ ลืมแนะนำตัวคับ ผมเรืองฤทธิ์ คับ ลูกชายคนเที่ 2 ของบ้าน ศิริพานิช คับ พี่ชายคนแรกเขาชื่อ พี่โตโน่คับ ทั้งหล่อขยันทำงานดี และที่สำคัญเขาก็ใจดีมากๆเลย แต่ผมขอเสียใจกับสาวๆทุกคนด้วยนะคับเพราะว่าตอนนี้พี่โตโน่เขามีครอบครัวแล้วคับ ผมขอแสดงความเสียใจด้วยจริงๆ กลับไปที่เรื่องผมต่อเลยครับ

“ ไม่ได้นะลูก พี่กันเป็นคนใจดีจะตายและอีกอย่างน้าหวานเขาก็หมั้นลูกไว้แล้ว และอีกสองวันแม่จะพาไปดูตัวกับพี่กันนะลูก แม่ไปล่ะ ฝันดีนะลูก ” แล้วแม่ผมก็เดินออกไปจากห้องนอนผม  ตกลงผมจะต้องหมั้นกับใครก็รู้เนี้ยนะคิดแล้วเซ็ง “ เล่น facebook ดีกว่า ” ว่าแล้วผมก็หยิบ โทรศัพท์คู่ใจ ขึ้นมาอัพสถานะว่า “ เซ็ง จังเลยอีกสองวันก็ต้องไปดูตัวคู่หมั้นแหละ คิดแล้วเหนื่อยใจ ” พอผมอัพสถานะเสร็จความคิดเห็นของเพื่อนผมก็เด้งขึ้นมาเลยคับ เพื่อนผมบอกว่า “ ดีใจด้วยนะที่จะได้เจอตัวคู่หมั้น ว่างๆก็พามาแนะนำด้วยนะ 5555 “ ผมคิดว่าตัวเองจะได้กำลังใจที่จะดีกว่าซักอีก คิดแล้วเซ็งรอบที่2จริง นอนดีกว่า zZzZz.............

วันต่อมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ ริท ตื่นได้แล้วลูกเช้าแล้วลูกเดี๋ยวไปเรียนไม่ทันนะลูก ” ผมเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วตะโกนบอกแม่ว่า

“ คับแม่ ผมตื่นแล้วคับกำลังแต่งตัวอยู่คับ ” ผมรีบแต่งตัว

“ อ่อ นั้นรีบแต่งตัวนะลูกแม่เตรียมข้าวเช้าไว้ให้ข้างล่างนะลูก ” แม่ผมบอกแล้วเดินจากไปจากหน้าห้องผม ผมรีบแต่งตัวให้เสร็จแล้วเดินไปจัดแต่งทรงผมให้หล่อเหมือนหน้าผม( หลงตัวเองเหมือนพี่กันเลยนะเราอ่ะ ริท: ไรท์ ) แล้วเปิดประตูเดินลงไปข้างล่าง สิ่งแรกที่ผมเห็นคือพ่อผมนั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่ตรงหัวโต๊ะและด้านซ้ายของพ่อก็มีแม่นั่งอยู่ ผมเดินเข้าไปนั่งด้านขวาของพ่อ พอผมนั่งลงปุ๊บก็มีคำถามปั๊บเลยคับคนอะไรดวงจะดีขนาดนี้นะคับ ( เสียงสูง)

“ ริท ตกลงลูกจะหมั้นกับพี่กันไหมลูก ” เสียงเย็นจากพ่อทำให้ผมเสียวสันหลังแปลกๆยังไงชอบกล

“ คือ...คือ... ” ผมจะตอบพ่อยังไงดีคับ โอ๊ยคนหล่อปวดหัว

“ มัวแต่ คือ อยู่นั้นแหละ นั้นแม่โทรไปบอกคุณหวานด้วยนะว่าลูกเราตกลง ” พ่อคับผมยังไม่ตอบตกลงเลยนะ เชอะงอนพ่อแล้ว ผมเลยรีบรับประทานอาหารเช้าให้เสร็จไวๆ แล้วผมก็เดินออกไปขึ้นรถจะพ่อเตรียมไปส่งผมที่มหาลัย ผมเลยรีบขึ้นรถแล้วบอกว่าให้ไปรีบออกรถไปให้เร็วที่สุด และในที่สุดผมก็มาถึงมหาลัยชื่อดัง ผมเดินเข้าไปในรั้วมหาลัยในฐานะรุ่นพี่ปีสุดท้ายของคณะแพทย์ศาสตร์อีกไม่ถึงเดือนผมก็จะจบแล้วนะครับ วันนี้ผมมีเรียนน้อยเลิกตั้งแต่เที่ยงแล้วเลยไปเดินเล่นที่ห้างใกล้มหาลัยโดนมีเพื่อนซี้อย่างไอ้เซนเพื่อนของผมไปด้วยเพื่อไปซื้อเสื้อที่จะใส่ไปวันพรุ่งนี้ ผมกับเพื่อนเดินมาเรื่อยๆจนถึงร้านที่ผมจะเข้าไปซื้อเสื้อ ส่วนเพื่อนผมก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมา ผมก็เดินเลือกเสื้อไปเรื่อยๆจนเดินไปชนใครก็ไม่รู้ แต่ เอะ ทำพื้นนิ่มจังแล้วดูเหมือนมีอะไรมาถูกแก้มผมนะ ฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าผมชนเขานี้หว่าเขาเป็นอะไรมั่งนะ ผมเลยรีบลุกขึ้นแล้วถามคนที่ผมชน

“ เอ่อ คุณเป็นอะไรมากไหมคับ ” ผมถามคนที่ผมชน คนอะไร หน้าตาคมเข้มกับปากหยักได้รูปผิวก็ไม่ได้ถือว่าดำจนเกินไปตัวก็สูงกว่านิดนึง(มั้ง)โอ๊ยหล่อบาลใจ เอ่อ...ผมเป็นอะไรไปอีกว่ะเนี้ย

“ ผมไม่เป็นอะไรมากหรอกคับ ” เขาตอบผม

“ เอ่อ งั้นผมขอโทษนะคับที่ทำให้คุณเจ็บตัว ” ผมตอบเขาไปแบบเขินๆ

“ ไม่เป็นไรหรอกคับ มันแค่อุบัติเหตุเองคับนั้นผมขอตัวก่อนนะคับ ” เขาเดินออกไปแล้วผมก็หยิบเสื้อที่ผมเลือกไว้ไปคิดตังที่เคาร์เตอร์และพอกับที่ไอ้เซนเดินมาพอดีเลยชวนมันกลับบ้านเลย

Rit End

Gun Part

วันนี้ผมเดินเลือกเสื้อผ้าอยู่ดีก็มีใครก็ไม่รู้มาเดินชนผมจนล้มไปนอนราบกับพื้นโดนมีร่างของคนที่ชนมาอยู่บนตัวแล้วปากของผมก็โดนเข้ากับแก้มของร่างบางบนตัวผม ผมรู้อีกทีร่างบางก็ลุกขึ้นไปเสียแล้ว คนอะไรก็ไม่รู้ น่ารักตัวเล็กหน้าหวานน่าทะนุถนอมที่สุดอ่ะถ้าได้คนนี้มาเป็นคู่หมั้นนะจะรักตายเลยคิดแล้วก็ฟิน โว๊ย  นอนดีกว่าจะได้ตื่นมาแล้วเจอคู่หมั้นพรุ่งนี้เช้า ฝันดีน่ะทุกคน ZzZzZzZzZz…………………..

จบตอนที่ intro แล้วดีใจแปปนึง พอและเตรียมรอตอนที่ 1ได้เลยนะตัวเทอ