คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Episode One
เรื่อนี้ไ้แนวมาาที่มี่าวว่าอบาเ็บหลัลับาารถ่ายทำเมื่อไม่นานมานี้เลยมีไอเียที่อยาแ่ึ้นมา
ไม่พอใ หรือมีรไหนผิ้อออภัยนะ
*ฟิเรื่อนี้เป็นายรัายใรที่ไม่อบออ่วน
เวลา 00:
15 นาที โล
สมาิว infinite
อนนี้ไ้แยันทำานส่วนให่ะมีานเี่ยวมามายที่ิ่อทำให้ทุนไม่่อยไ้ลับมานอนหอัเท่าไร รวมทั้มัเน่ “อี อ” ที่มีารวาไรี้ อย่ารายาร Stargram รายารสำหรับนรัสวยรัาน
เป็นรายารเหมาะับมัเน่อย่าอทีู่แลหน้าเป็นอย่าี
แ่วันนี้ับเลิานึว่าทุๆวันเนื่อาแรับเิมา้า
และ้วยวันนี้เมเนเอร์ิธุระ่วนอเลย้อับรถมาทำานเอ
떨린 눈빛 말투
애탄
표정까지도
อล ริน นุน บิท มัล ทู แอ
ทัน พโย อ า ี โ
알잖아
너만
원하잖아
อัล า นา นอ มัน วอน ฮา า
นา
“ฮะ
ฮยอมีอะไรมีเปล่าวรับทรมาึเียว”
“ออ่า ทำไมยัไมลับหออีอ่า พวฮยอมารอรบแล้วนะ” เป็นอยูลีเอร์อวที่โทรมาหาน้อเล็
เพราะวันนื้พวเานัันไว้แล้วว่าวันนี้ะมานอนที่หอันเนื่อาพรุ่นี้(็วันนี้นั่นแหละ)
พวเาทั้หมไม่มีานเลยะะมานั่ื่มลอแล้ว็หลับยาวๆทั้วัน
โยไม่มีเมเนเอร์มาวน อนนี้ทั้ อูฮยอน อู โฮย่า อยอล
ำลันั่รุมพี่ให่ทีุ่ยโทรศัพท์อยู่ ยเว้นแอลที่ออไปื้ออมาเพิ่มสำหรับานลอที่เิึ้นในไม่้า
“อ่า อโทษฮะฮยอ
วันนี้แรับเิมา้านี้ฮะ ะให้ทำไไ้เลย้ออยู่อัรายารยาวๆ
แ่เสร็แล้วนะฮะ ผมำลัเินไปที่รถไม่เิน30นาทีถึหอแล้วฮะ” อที่อนนี้ำลัออาลิฟมาที่รถที่อไว้ในั้นใ้ิน อนนี้ั้นใ้ิน็มีรถไม่ี่ันที่ออยู่
“อี่ให้แอลไปรับไหม
ึนานี้เี๋ยววูบึ้นมาะแย่นะเมื่อวาน็บ่นว่านอนไม่หลับไม่ใ่เหรอ”
เป็นเสียออยอลที่เอยึ้นถามน้อเล็เพราะเมื่อวานน้อทรมาอนีหนึ่ว่านอนไม่หลับเลยอยูุ่ย้วยันประมา2ั่วโมไ้
“ฮะ ทำไมเรื่อแบบนี้ไม่อบพวฮยอเลยละ
บอในแท็ไ้ถ้าลัวพวฮยอยัยุ้อยู่ ” เสียอูฮยอนที่แทรเ้ามาในสายเพราะเมื่อวานเา็หลับยาวๆไปเลยไม่รู้อ่ะไร
“็แ่ผมนอนไม่่อยหลับมาสอสามวันเอนี้ฮะ
เรื่อแ่นี้ผมไม่อยาวนฮยอหรอ ่สุท้ายอนใล้สว่าผม็หลับนะ” ออบพวฮยอแ่็ไม่ใ่วามริะหมหรอ
ที่บอว่านอนไม่หลับ็เรื่อริแ่ที่บอมาหลับอนเ้า็แ่เมื่อวานเท่านั้นแหละ
“ไม่ไ้
เี๋ยวฮยอโทรบอแอลให้ไปรับอที่ึเี๋ยวนี้เลย
ไม่ไ้ๆๆๆๆเี๋ยวเิอุบัิเหุะแย่นะ” เสียอูฮยอนบอพร้อมับส่ิให้โทรบอแอลให้ไปรับอที่ึ
“ไม่้อนานั้น็ไ้ฮยอ
ับรถนินแล้วไม่หลับหรอและถ้าผมลับับแอลฮอยอรถผมละ” น้อเล็เถียับอูฮยอนแ่อนนี้็นั่ในรถพร้อมะับออแล้วละ
“ไม่ ไ้
ให้แอลไปรับเลยฮยอให้โฮย่าโทรไปแล้ว”
“แบร่ ผมับรถออมาแล้วฮะ”
อยิ้มิๆพร้อมับรถออาั้นใ้ินอึ
“ฮะ ทำไมื้ออย่านี้ละเนี้ย”
อูฮยอนพูออมาและหน้าทุนที่อยู่ในห้ออนนี้็สีหน้าร่เรียไปามระเบียบ
“เอาี้
ี่เปิลำโพไว้ลอนว่าะถึหอเลยนะ”
อูที่พูออมาแ้สถานาร์ึเรียอนในหอพั
“เอาั้น็ไ้ฮะ
แป๊ปนะฮะ”
อทำามที่อูฮยอนบอ
อนนี้ยัไม่ออาึเาเลยอรถ่อนแล้วเสียสายยูเอสบีเ้าับเรื่อเสียในรถเพื่อะไ้ไม่เสียสมาธิในารับรถ
“โฮย่า
บอแอล้วยว่าให้ับรถามอห่าๆเผื่อมีอะไรเิึ้นะไ้่วยทัน” อูฮยอนที่ออมาาวสนทนาับน้อเล็มาุยับโฮย่าที่่อสายับแอลในอนนี้อยู่
“แอล ไ้ยินแล้วนะถ้าเอรถอให้ับามห่าๆ
เ้าใ
“อ่า โอเ” อนนี้แอลื้ออเสร็พอีึ้นรถันโปรพร้อมที่ะลับหอแล้ว
แ่เมื่อน้อเล็ื้อเาเลย้ออ้อมมาัรถน้อเล็ที่ออมาาึในอนนี้แล้ว
“นี้ๆๆๆๆๆๆ ี่
รู้เปล่าวว่าทำไมพันี้ถึเิอาารนอนไม่หลับละ”
้วยวามสสัยออูเลยถามึ้นเพื่อให้ในสายไม่เียบและทำให้อื่นลอเวลา
“อืม ผม็ไม่รู้ฮะ
อยู่ีๆ็นอนไม่หลับนาผมออำลัาย่อนอนแล้วนะฮะ ็ยันอนไม่หลับอยู่ี
ไม่อยาพึ่ยา้วย
“ถ้าวันนี้ไม่หลับ
พรุ่นี้ฮยอพาไปหาหมอแล้วนะ” อยุพูึ้นพร้อมึ้นเสียุๆเล็น้อย
“ย๊า ไม่เอานะฮยอ
ฮยอ็รู้ว่าผมไม่อบไปโรพยาบาล
ฮยอใร้ายอ่ะ ฮยอทำแบบนี้ับผมไ้ไอ่า”
น้อเล็บ่นเสียสู
“ไม่ไ้ๆ เพื่อวามสบายใอพวฮยอนะอี่” เสียอูแทรึ้นมา
“ื้ออออออ ็ไ้ฮะ
อยาร้อไห้เลยอ่า”
อพูออมาแบบไม่อายใรทำให้เหล่าฮยอในห้อพอยิ้มออบ้า
หลัานั้นเหล่าฮยอ็สลับันุยับน้อเล็ไปเลื่อนนเวลาผ่านไป10นาที
“หย๊า ทำไมับรถเร็วัะรีบไปไหนเนี้ย”
เมื่ออับรถมาแบบไม่้าไม่เร็วมาแ่ลับมีรถู้ที่ับเร็วมามาปาหน้ารถน้อเล็
“หื้อ เิไรึ้นเหรออ” อยูถามเพราะมีเสียแหลมๆแทรเ้ามา
“็รถู้ใร็ไม่รู้ไม่มีป้ายทะเบียน้วย
ับแหน้าฮะ ับเร็ว้วย ปาไม่เรในอื่นเลยอ่ะ”
น้อเล็อบำถามอยุฮยอไปพร้อมับอารม์เสียไม่หาย
เอี๊ย ปั้
“อ่ะ โอ๊ย อึ”
เสียรถเบระทันหันพร้อมับเสียเหมือนนอะไรัอย่าพร้อมับเสียอที่ัแทรมาในสายทำให้ฮยอในหอทั้หมมามุันในสาย
“อ / อ /
อี่” เสียอฮยอในห้อยัะโนเรียน้อเล็ไม่าสายมีแ่โฮย่าที่ั้สิไ้บอแอลที่อยู่ในสายเพราะเาไม่ไ้ว่าเลยั้แ่โทรไป
“แอล นายเอรถอไหม”
“อับผ่านไปไม่นาเอรับฮยอ
แ่ันมีรถมาวารถผมเลยามไม่ทันแ่น่าะถึแล้วฮะ”
“แอล
อนนี้อเหมือนรถเบี่ยรถไปนอะไรัอย่านายับรถไปใหเร็วที่สุนะ ไม่้อว่าสาย”
“โอเรรับฮยอ ผมเอรถอแล้ว เอ๊ะอะไรนะ”
แอลรีบับรถมาอย่าเร็วเพราะ่อนหน้าับเอรถอแล้วแ่ันมีรถมาวาเาแถมยัันไม่ให้แอีพอรู้ว่าน้อเล็อเาเบี่ยรถไปนอะไรัอย่าามที่โฮย่าบอเลยยิ่รีบับามทาไปหอ อนนี้เาเอรถออแล้วแ่ลับมีลัษะผู้ายสอนปิหน้ามิิเปิประูฝั่นับเมื่อร่าสูเพ้เล่็เห็นหน้าอที่โผล่ออมาและเหมือนผู้ายสอนนั้นำลัอุ้มอออารถ ไม่ไลมา็มีรถู้สีำอรออยู่ ไม่รอ้าแอลรีบออมาารถและะโนออมา
“เฮ้ พวนายทำอะไรนะ” พอแอละโนออไปผู้ายสอนนั้นมอหน้าันแลูร้อนรน
“ฮัลโหลุำรวรับ มีอุบัิเหุเิบนถนนสายxxxxรับเรียรถพยาบาลมา้วยรับ”แอลแล้โทรไปหาำรวผู้ายสอนนั้น็ผลัอเ้าไปในรถ ทำให้แนวาระแทับเียรอรถอย่าแร ผู้ายสอนนั้น็วิ่ึ้นรถู้สีำหนีไป
แอลเห็นว่าปลอภัยาพวนั้นแล้ว็รีบวิ่มาูในรถออพอี
“อๆๆๆ นี่อเป็นอะไร”
“ฮัลโหล แอล น้อเป็นอะไร โทรศัพท์อยู่ีๆ็โนั
ฮัลโหลแอล” เหล่าฮยอในหอ็่าื่นใับเหุาร์ที่พึ่เิึ้น
“ฮยอวานโทรเรียำรวับรถพยาบาลที
สถานที่ถนนสาย xxxx น้อนนี้สลบไปแล้ว อ่ะ” เมื่อแอลแ้สถานาร์ให้ฮยอที่อยู่หอ อยูรีบโทรแ้ำรวและรถพยาบาล
ส่วนอูับอูฮยอนรีบหยิบุแรถไปที่สถานที่เิเหุ
“เิอะไรึ้นแอล” โฮย่าถาม
“ผมเอเ็มียาเปล่าวๆอยู่อยู่ที่เสื้อแนน้อโนีออ ไม่แน่ใว่ายาร้ายแรหรือเปล่าว”
“เร
อนนี้ฮยอำลัไปหา รอ่อนนะ”
ผ่านไป 1 ั่วโม
ำรวและรถพยาบาลมาถึหลัโทรแ้ไป5นาที
แอล้ออยู่ในที่เิเหุให้ปาำ
ส่วนอถูส่มาโรพยาบาลในเรือบริษัทเพื่อวามปลอภัย พี่ให่โทรแ้ับบริษัททาบริษัทปิ่าวเียบเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
ึ่อนนี้เป็นเวลาีสามทุนยัไม่หลับนอน เพราะ้วยวามเป็นห่วน้อเล็
เวลาผ่านไปั้แ่เ้าห้อุเินนหมอเปิประูออมา็ประมา30นาที
“ุอไม่เป็นอะไรร้ายแรมารับ แน้าวาถูระแทนอย่าแรระูเลยราวเล็น้อยแ่เพื่อวามปลอภัยผมใส่เฝือให้แล้วรับ
ส่วน่วหน้าอโนระแทไม่แรบ้าแ่็ุไม่น้อย
ศีรษะแเพราะโนแรระแทเย็บไปสอเ็มรับ แ่หมออถามหน่อยรับ ุอไม่ไ้พัผ่อนมาี่วันแล้วรับ”
“อนุยับน้อ
น้อบอว่านอนไม่หลับมา3-4ืนแล้วรับ ” อยอลเป็นนอบ
“ือ
อนที่ผมรวร่าายอย่าระเอียนะรับ
ุอมีอาารอ่อนเพลีย่อน้าหนัแล้วามที่ำรวแ้มาพบเ็มียา้าๆัวุอเราเลยให้หมอรวสอบสารเมีพอว่าเป็นยานอนหลับนิไม่รุนแรรับ
น่าะทำใหุ้อหลับไป2-3วัน
ถ้าุอฟื้นแล้วไม่มีอาารแทร้อน็ลับไปพัผ่อนที่บ้านไ้รับ
อนนีุ้ออยู่ห้อพิเศษรับ หมออัวนะรับ”
หลัาอธิบายอาารออเสร็พวฮยอ็ไปที่ห้อพิเศษที่น้อเล็พัอยู่
มาไ้แ่นี้แหละทุน อเวลาอีหนึ่อาทิย์ในารแ่่อนะะ ถ้ามี้อผิพลา้อออภัยเป็นอย่าสู ถ้า้อารแนวไหนบอไ้เลยนะ อิอิ บายยยย เอันอนหน้า
ความคิดเห็น