คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 First kiss
ณ แอสกาด เมืองที่อุดมสมบูรณ์เมืองหนึ่งในโลเกีย บรรยากาศภายในเมืองนั้นเหมือนเมืองในนิยายกรีกโรมัน
และเมืองแห่งนี้มีอาณาเขตที่กว้างขวาง ทิศตะวันออกติดกับทะเล จัดเป็นเมืองที่มีผู้เล่นมากเป็นอันดับต้นๆของเกมเลยทีเดียว
ยกเว้นที่สำนักงาน GM ตึกขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางเมืองซึ่งมันไม่เข้ากับเมืองแนวโรมันเลยซักนิด
ในสำนักงาน GM ณ ห้องๆหนึ้งที่มีป้ายกำกับด้านหน้าประตูว่า ธีรดนย์ แผนกงานภาคสนาม
ในขณะนี้ภายในห้องเงียบสนิทหญิงสาวร่างบอบบางผมสีชมพูยาวสลวยกำลังนั่งเฝ้าชายผู้หนึ่งที่กำลังสลบสไล อยูที่ตักของเธอ
นี่เวลาก็ผ่านไปถึงสามชั่วโมงแล้วที่ เขาสลบไป แต่หญิงสาวคนนั้นไม่รู้สึกเหนื่อยเลย ที่ได้คอยมีดูแลชายผู้นี้
"นี่เป็นสิ่งที่เรียกว่าความรักหรือเปล่าน่ะ"หญิงสาวคิดในใจพร้อมกับก้มลงไปมองชายที่นอนอยู่ที่ตักของเขา
จ้องไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของชายผู้นั้น ทันใดนั้นหญิงสาวก็หน้าขึ้นสีทันที ตอนนี้ร่างกายของหญิงสาวรู้สึกร้อนผ่าว
และหัวใจของเธอนั้นเต้นแรงมาก หญิงสาวตัดสินใจก้มหน้าเข้าไปใกล้กับหน้าของชายหนุ่ม
ขณะนี้ริมฝีปากของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ ทันใดนั้นชายหนุ่มคนนั้นก็ลืมตาขื้นด้วยความสลึมสลือ
พลั๊ก
โครม
เสียงของประตูห้องเปิดขึ้นพร้อมกับร่างชายผมสีขาวที่เดินเข้ามา
"เอ่อฉันมาเป็นก้างขวางคอรึป่าวเนี้ย"ชายผมขาวเอ่ยขึ้นมา เพราะสภาพเบื้องหน้านัั้นขณะนี้
กำลังเห็นภาพ หญิงสาวนอนครอมชายหนุ่มอยู่ ริมฝีปากของทั้งสองชิดติดกันแน่น
"อ้าวไอ้โดม จะเอาลูกสะใภ้มาหาป๋าแล้วเหรอ ไฟแรงจังน่ะไอ้ตูด "เสียงสุกกวนบาทาของผู้ทีี่มาทีหลังเอ่ยขึ้น
บุรุษวัยกลางคนร่างสูงผมสั้น ไว้หนวดเคราหรอมแหรมซึ่งตอนนี้ใส่สูตรสีดำและเนคไท สีขาวสลักคำว่า LoGear Admin
"เชิญพวกแกตามสบายน่ะ สงสัยป๋าจะมาขัดความสุขไปน่ะ"ป๋าทำเสียงน้อยใจแล้วค่อยๆปิดประตู พร้อมกับเดินกอดคอ
กับจีเอ็มธีรดนย์และเดินจากไป ทิ้งไว้แต่เพียงหนุ่มสาวทั้งสองที่ตอนนี้กำลังดันตัวขึ้นมานั่งพร้อมกับความนิ่งเงียบที่บังเกิดขึ้น
เวลาล่วงเลยไปประมาณครึ่งชั่วโมง ยังไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นจนกระทั้ง
"ข..ขอโทษน่ะ"อเล็กเป็นฝ่ายที่พูดขึ้นก่อน
"นี่มันครั้งแรกของฉันเลยน่ะค่ะ.."หญิงสาวเอ่ยขึ้นเบาๆ
"เอ่อ..ฉันก็ครั้งแรกเหมือนกันอะน่ะ"อเล็กพูดขึ้นพร้อมกับเกาหัวแกรกๆ
"อ้าว..เหรอค่ะ"หญิงสาวหันหน้าเข้ามาสบตากับชายหนุ่มอีกครั้ง
"ฉันขอโทษจริงๆน่ะ"อเล็กกล่าวขึ้นอีกครั้ง
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะมันเป็นแค่อุบัติเหตุ"หญิงสาวกล่าวขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม
"ครับขอบคุณมากน่ะ"ชายหนุ่มส่งยิ้มกลับ
เวลาที่ล่วงเลยไปจนถึงช่วงเย็น
"ป๋าผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าเราสองคนเพิ่งเคยพบกันไม่กี่ครั้งเอง" เสียงโวยวายดังขึ้นมาแบบนี้ได้ระยะหนึ่งแล้ว
"เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ หนูวิมลจ๋าบ้านอยู่แถวใหนจ๊ะเดี๋ยวป๋าจะพาไอ้โดมมัน ไปขอ จะหมั้นวันนี้เลยก็ได้น่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้แต่งเลย"
เสียงของคนที่มีศักดิ์เป็นพ่อเอ่ยกับลูกชายแล้วหันหน้าไปถามหญิงสาว ทำให้หญิงสาวนั้นตกใจกับคำพูดนั้นไม่น้อย
"อ้าว พ่อนี่ผมเรียนอยู่น่ะ และ น้องเค้าก็ยังมีอนาคตที่ก้าวใกลกว่านี้อีกเยอะ"โดมเอ่ยขึ้นพร้อมสีหน้าจริงจัง
"เฮ้อ ว่าแต่ไปทำอีท่าใหนลงไปนอนกันท่านั้นว่ะ แบบนี้จะเรียกอุบัติเหตุได้เหรอ"ป๋าสวนกลับไปแบบทันที
"เอ่อ...."คนโดนตอกกลับพูดไม่ออก ได้แต่ทำหน้านิ่ง
"เอาเป็นว่าครั้งนี้ป๋าจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแล้วกันน่ะ"ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น
"จริงเหรอป๋า อย่าโกหกน่ะ"อเล็กกล่าวขึ้นพร้อมกับเขย่าตัวป๋าแรงๆ
"จริงดิ ป๋าว่าสาวสวยอย่างนี้จะไปทำ แบบนั้น กับไอ้คนหน้าตาไม่ดีแบบแกเนี้ยน่ะ"
"เป็นไปไม่ได้ว่ะ"เสียงของป๋าเอ่ยขึ้น
"เหอะ ป๋าก็เหอะน่าตาดีตายล่ะ เห็นว่ามีเมียเป็นสิบแล้วคิดว่าตัวเองหน้าตาดีเหรอ"
"หนูวิมลวันนี้ เดี๋ยวโทรจองศาลาวัดสามัคคีให้ป๋าหน่อย คงจะได้เผาไอ้ลูกคนนี้ซักที เอาศาลา 4 น่ะลมมันเย็นดี"
ฉอดๆๆๆๆ
ตุบตับๆ
สองพ่อลูกทะเลาะกันทิ้งไว้เพียงหญิงสาวที่ยืนโดดเดี่ยวเดียวดายอยู่คนเดียวภายในสงครามขนาดย่อมครั้งนี้
"เอ่อ..ขอโทษน่ะค่ะ"เสียงของหญิงสาวเอ่ยแทรกขึ้นขณะที่พ่อลูกกำลังปะทะลมปากและกำปั้นกันอยู่
"ช่วยกรุณาหยุดเถอะค่ะ"หญิงสาวเอ่ยขึ้นเพราะไม่อยากให้พ่อลูกนั้นทะเลาะกันอย่างนี้
"ไม่ได้หรอกจ๊ะลูกวิมล นานๆที่ป๋าจะเจอไอ้โดมมันต้องสั่งสอนซะหน่อย" เสียงของป๋าตอบกลับมา
"ไม่เป็นไรวิมลอย่าห่วงเลยวันนี้ล่ะแันต้องล้มป๋าให้ได้"อเล็กส่งเสียงกลับมา
"เปิดช่องว่างแล้ว"เป็นเสียงของป๋าที่เอ่ยขึ้นมา พร้อมอัพเปอร์คัตขวาเข้าไปที่ปลายคางของอเล็กอย่างจัง
"พี่ วายุค่ะ"หญิงสาวตกใจมากจนต้องวิ่งเข้าไปดูอาการของชายหนุ่ม
"หนักมือไปป่าวว่ะเรา"เสียงของป๋าเอ่ยขึ้น พร้อมยื่นมือไปให้ชายหนุ่มที่กำลังโดนสาวสวยประคองอยู่
"เปิดช่องว่างแล้ว"เป็นเสียงของชายหนุ่มที่เอ่ยขึ้นมาพร้อมกับใช้มือซ้ายดึงแขนของผู้เป็นพ่อแล้วปล่อยหมัดขวาออกไป
ตุบ
นั้นไม่ใช่เสียงหมัดของอเล็ก แต่เป็นเสียงการเตะตัดขาของพ่อชองเขา
"ยังอ่อนไอ้หนู ไปฝึกมาอีกซักร้อยปีเถอะ"เสียงของป๋าเอ่ยขึ้น พร้อมร่างของอเล็กที่ล้มลงไป
"หยุดเถอะค่ะพอได้แล้ว"หญิงตะโกนขึ้นเสียงดัง
"เห็นแก่หนูวิมลหรอกน่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อนล่ะแล้วเจอกันไอ้น่ะไอ้ตูด"เสียงของป๋าเอ่ยขึ้น พร้อมกับก้มมากระซิบข้างหุ วิมลว่า
"ฝากดูแลลูกชายของพ่อด้วยล่ะ"แล้วก็หันหลังแล้วเดินจากไปเหลือไว้เพียงแค่บัตรใบหนึ่งพร้อมจดหมายวางอยู่บนโต๊ะ
อเล็กลุกขึ้นมาและเดินไปเปิดจดหมายนั้นอ่าน
'นี่เป็นบัตรเงินสดของป๋าให้เป็นของขวัญของแกกับลูกวิมลแล้วกัน ในนั้นมีเงินอยู่ 1ล้านโซนี่น่ะ'
พออ่านเนื้ความเสร็จอเล็กก็หยิบบัตรนั้นยื่นมาให้วิมล
"อ่ะนี่ฉันให้ ป๋าบอกให้ฉันใช้กับเธอน่ะ แต่ฉันให้เธอหมดเลยล่ะกัน"อเล็กกล่าว
"เอ่อฉันคงรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ เงินตั้งมากมายขนาดนั้น"หญิงสาวตอบ
ก๊อกๆแกร๊ก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับชายหนุ่มผมขาวที่เดินเข้ามา
"โย้ว"เสียงเอ่ยทักทายของGMธีรดนย์
"ไปใหนมาเหรอครับ"อเล็กเอ่ยถาม พอดีมีงานยุ่งนิดหน่อยแถวนอกกำแพงเมืองอ่ะ
"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ" "ก็ต้องไปกู้ระบบพื้นที่นิดหน่อยอะน่ะ"
ก่อนหน้านี้
"นี่มันคนหรือปีศาจว่ะเนี้ย ทำได่ขนาดนี้"
ทันที่ที่Gmธีรดนย์ จะไปถึง นอกเมืองปรากฏหลุมขนาดยักษ์ใหญ่มากๆกว้างประมาณ3กิโลเมตรเห็นจะได้
"ยังไงก็คงต้องซ่อมกันก่อนล่ะไม่งั้นตกงานแน่"เขาเอ่ยกับตัวเอง
.........................................................................................................................
จบไปอีกตอนนครับเป็นไงกันบ้างครับ ผมล่ะชอบจริงฉากรักๆใคร่ๆเนี้ย
ความคิดเห็น