คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 สงครามที่กำลังจะเริ่มต้น
“หวัดดีตอนเช้าว่ะไอ้โดม”เสียงของชายร่างสูงคนหนึ่งตะโกนเรียกเพื่อนของเขา
“หวัดดีตอนเช้าไอ้ นิด”เสียงตอบกลับอันแสนเยือกเย็นของชายหนุ่มตอบกลับมา
"เออ แกได้ได้เล่นเกม LoGear ป่าวว่ะ"นิดถามโดม
"ว่าไปข้าก็สนใจอยู่น่ะ แต่ราคามันนี่สิ ตอนนี้ข้ากำลังเก็บเงินชื้อทีวีอยู่ด้วย"โดมตอบกลับแบบเซ็งๆ
"ทำไมไม่ขอพ่อแกล่ะ ทำงานอยู่บริษัทนั่นไม่ใช่เหรอ"นิดถามโดม
"เอ่อ ข้าไม่อยากรบกวนพ่อข้ามากว่ะ ทำงานเลี้ยง เมีย 10กว่าคนก็เหนื่อยอยู่แล้ว"โดมตอบแบบปัดๆ
"เฮ้ยแล้วแกรู้เปล่าว่าน้อง เชอรี่ดาวคณะเราก็เล่นเกมนี้เหมือนกันน่ะ"ไอ้นิดพูด
เชอรี่ เป็นคนที่โดมแอบชอบอยู่และเป็นดาวของคณะที่โดมเรียนอยู่ด้วย
"ได้ข่าวว่ามีคนมาจีบเยอะเลยน่ะระวังจะแห้วล่ะ"ทันทีที่ นิดพูดจบ โดมก็ควักมือถือออกมาจากกระเป๋าทันที
พร้อมกดเบอร์โทรที่มีชื่อว่า "ป๋า" แล้วโทรออกด้วยความรวดเร็ว
"ว่าไงไอ้ตูด มีอะไรจะคุยกับป๋าล่ะร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหา"ผู้เป็นพ่อบ่น
"เอ่อ พอดีไม่ค่อยว่างอะพ่อ"โดมตอบแบบปัดๆ
"ว่าแต่ผมมีเรื่องจะขอร้องหน่อยได้ป่าวครับ"โดมกล่าวขอร้อง
"มีไรเหรอ หรือว่าสนใจสาวๆในสังกัดป๋า จะเอากี่คนล่ะป๋ายกให้เลย"
"ไม่ใช้หรอกครับ"
"อ้อแสดงว่า อยากมาอยู่บ้านกับป๋าแล้วใช้มั๊ย อยู่ห้องแบบนั้นไปไม่มีความสุขหรอก"
"มาอยู่สวรรค์ฮาเร็มกับป๋าดีกว่า"เสียงของชายวัยกลางคนตอบ
"ไม่มีวันซะหรอกป๋า"
"เพราะป๋าทำตัวแบบนี้ล่ะแม่ถึงหนีไปต่างประเทศน่ะ"โดมตอบกลับเสียงแข็ง
"เอาเป็นว่าป๋าช่วยเอาเครื่อง GS (GeaRSystem)ส่งมาให้หน่อยสิ"ทันที่โดมพูดจบก็มีเสียงตะโกนขึ้นมา
"สมเป็นลูกชายพ่อจริงๆในที่สุดก็ยอมเล่นเกมของ บริษัทพ่อสักที"
"เดี่ยวพ่อส่งไปให้เย็นนี้เลยน่ะ"
"ขอบคุณครับพ่อ"โดมตอบกลับพร้อมวางสาย
ณ โรงอาหาร 12.03 น.
"ไอ้โดมกินไรกันดีว่ะ"นิดถาม
"ไปกินข้าวแกงลุงเบ็ญกันเถอะ"โดมตอบ
ขณะเข้าแถวอยู่นั้น
"เฮ้ยถอยไป หิวข้าวโว๊ย"เสียงของชายรูปร่างกำยำผลัก ชายผู้สวมแว่นคนหนึ่งกระเด็นออกไปไกล
"เฮ้ย แกทำไรว่ะ"โดมตะโกนขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปหา
"เรื่องของข้าก็ข้าหิวโว๊ย อยากมีเรื่องเหรอ"ทันทีที่พูดจบ เจ้าล้ำก็ปล่อยหมัดตรงไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาของโดม
วืด
โดมเอี่ยวหน้าหลบ พร้อมกับ ส่งหมัดตรงสวนเข้าไปที่หน้าท้องของของเจ้าล่ำ จนเจ้าล่ำทรุดลง
ทันใดนั้นโดมก็เหยียบเข่าของไอ้ล่ำขึ้นไปพร้อมกับฟาดท่อนขาเข้าไปที่ก้านคอของไอ้ล่ำ จนไอ้ล่ำตาถลน
น็อกในทันที่
"เป็นไงล่ะเจอ แสงเพชร กระทิงคลั่งยิมเข้าไป"ไอ้นิดตะโกนด้วยความสะใจ
"ลูกพี่"เสียงของลูกจ๊อกตัวหนึ่งร้องขึ้นมาพร้อมกับเดินเข้าไปดูอาการ
"แก ทำกับลูกพี่ชั้นได้น่ะ" ทันใดนั้นเจ้าลูกจ๊อกก็หยิบมีดออกมาหมายจะแทง อริให้ ม่องม๊วยมรณา
"ไปตายซะ" มันวิ่งพร้อมกับถือมีดมาหาเป้าหมาย ทันทีที่จะแทงนั้นโดมก็ไดทำการเอี้ยวตัวหลบพร้อมกับจับแขน
ของไอ้ลูกจ๊อกนั้นเบี่ยงมาที่หลังพร้อมกดคอของเจ้าลูกจ๊อกนั้นลงไปนอนที่พื้น
เสียงตรบมือของผู้ที่อยู่ในเหตุการดังขึ้นพร้อมกับเสียงเฮที่โดมจัดการ นักเลงสองตัวจนอยู่หมัด
"กรี๊ด พี่โดมเท่ที่สุดเร๊ย ตกหลุมรักเข้าแล้ว"เสียงกรี๊ดของสาวๆก็ทำให้ให้บรรยากาศดีขึ้นไม่น้อยเลย
"เกิดอะไรขึ้นเหรอ เงี่ยบหน่อย"ทันใดเสียงทั้งหมดก็หยุดลงนั้นปานโลกหยุดนิ่ง
ผู้ที่ปรากฏตัวขึ้นมาคือครูไหว ครูฝ่ายปกครองสุดโหดนั่นเอง
ณ ห้องปกครอง 12.30 น.
"นาย วายุ ครูบอกนายกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปมีเรื่องกับใคร"เสียงดุของครูไหวนั้นดังไปทั่วห้องปกครอง
"ก็ผมทำเพื่อปกป้องคนที่ไม่มีทางสู้หนิครับ"โดมตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"งั้นเหรอ แต่เธอรู้หรือเปล่าว่าสิ่งที่เธอทำมันอันตรายขนาดใหน"เสียงของครูไหวเริ่มอ่อนลง
"ผมรู้ดีครับแต่ถึงยังไงผมก็ยังอยากช่วย"โดมยืนยันคำพูดของตนเอง
"งั้นครูคงจะไม่บอกอะไรเธออีกแล้วล่ะ"ครูไหวพูดพร้อมถอนหายใจ
"ครับ"โดมตอบกลับพร้อมยกมือไหว้แล้วเดินจากไป
ณ หน้าอาคารเรียน 16.00 น.
"เฮ้อวันนี้เหนื่อยทั้งวันเลยแฮะ"โดมเดินไปบ่นกับตัวเองไป
"ว่าไงเพื่อน"เสียงของไอ้นิดดังมาจากด้านหลัง
"อ้าว มาเมื่อไหรว่ะไอ้นิด"โดมสะดุ้งเล็กน้อย
"เลิกเรียนแล้วแกจะไปใหนว่ะ"นิดถาม
"ก็คงจะไปซื้อของว่ะ"โดมตอบพร้อมหันหน้าไปคุยกับนิด
โครม!
ขณะที่หันไปคุยกับนิดอยู่นั้นโดมก็เดินไปชนเข้ากับอะไรบางอย่างจนหกล้ม
"อุย.จ..เจ็บ"ขณะที่กำลังลังผยุงตัวขึ้นนั้นเขาก็รู้สึกว่าที่มือนั้นมัน นุ่มนิ่ม
เบื้องล่างนั้นเป็นผู้หญิงสูงประมาณ 160 เซนติเมตรเห็นจะได้แต่หุ่นของเธอเนี้ยดินระเบิดจริงๆ
"เอ่อคือ......"หญิงสาวกล่าวขึ้นพร้อมกับหน้าขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด
"ขะ...ขอโทษครับคือผมไม่ได้จะลวนลามคุณน่ะครับ"โดมรับเอามือออกจาก ... ด้วยความเร็วสูง
พร้อมกับกล่าวคำขอโทษ
"เอ่อคือผมช่วยเก็บน่ะครับ"โดม พูดขึ้นพร้อมกับก้มไปเก็บเอกสารของเธอให้ 'นางสาว วิมลรัตน์ นิ่มรัตนะ ชั้นปี 1 '
โดมมองไปเห็นชื่อและชั้นปีของเธอนั้นก็รู้ได้ว่าเธอเป็นรุ่นน้องของเขาอยู่ปีหนึ่ง
"ขอโทษจริงๆน่ะครับ"โดมกล่าวขอโทษอีกครั้งพร้อมยื่นเอกสารให้
"มะ...ไม่เป็นไรค่ะ "หญิงสาวพูดพร้อมหน้าขึ้นสีแล้วเดินจากไป
"แกรู้รึเปล่าว่าน้องคนเมื้อกี้เป็นใคร"นิดพูดด้วยน้ำเสียงอันโหดเหี้ยม
"ไอ้ที่แกจับไปเมื้อกี้นั่นน่ะเป็นของดาวคณะชั้นปี1เลยน่ะว้อย"นิดพูดด้วยน้ำเสียงอาฆาตแค้น
"เอาน่า ฉันว่าน้องเค้าก็น่ารักดีอะน่ะ"โดมตอบกลับพร้อมกับเดินผิวปาก
"นั้นไม่ใช้ข้อแก้ตัวอย่าทำเป็นนอกเรื่อง"นิดสวนกลับทันที
"แกชอบน้องเค้าเหรอ อาการแกมันฟ้องน่ะ"โดมตอกกลับเบาๆ
"นี่แกรู้ได้ไงว่ะ ฉันไม่เคยบอกใครเลยน่ะเนี้ย"นิดลนลานกับคำพูดของโดม
"เอาเป็นว่าข้าขอโทษแกอีกคนแล้วกันเอาเป็นว่าวันนี้เดี๋ยวข้าเลี้ยงข้าวเย็นน่ะ"โดมพูดปลอบใจเพื่อน
ณ ร้านอาหาร ต้นกล้วย 18.00 น.
"รับอะไรดีค่ะ"พนักงานสาวสวยกล่าวกับโดมและนิด
"อยากกินไรว่ะไอ้เกลอ เดี๋ยวเลี้ยง"โดมถามนิด
"เอาเป็นกุ้งชุบแป้งทอด ต้มยำกุ้ง ยำทะเล ติ่มซำ และก็ เป็ดพะโล้ตัวหนึงน่ะ"นืดสั่งอาหารกับพนักงานสาว
"รับเครื่องดื่มอะไรเหรอค่ะ"พนักงานสาวถามถึงเครื่องดื่ม
"เอาเป็นแป๊ปซ่า ขวดหนึ่งแล้วกันครับ"โดมตอบ
"กรุณารอสักครู่น่ะค่ะ"พนักงานสาวกล่าวอย่างสุภาพ
ขณะรอ โดมและนิดก็จ้องไปที่ TV ที่เปิดช่อง GeaR TV ไว้
"สงครามครั้งใหญ่ที่สุด GeaR of War กำลังจะอุบัติขึ้นแล้ว"เสียงประกาศบนทีวีดังลั่น
พร้อมปรากฎรายละเอียดของสงครามครั้งนี้
GeaR of War 1th
ในอีก 4 วันข้างหน้าเราจะทำการเปิดระบบสงครามในเกม
ผู้เล่นต้องมีอาชีพระดับ โซลเดอร์ ขึ้นไป
ทางทีมงานได้ทำการจัดสงครามเพื่อแย่งชิงการเป็นเจ้าของปราสาทในเมืองเมืองนั้น
อีก 3 วันจะมีการลงทะเบียนเข้าร่วมสงคราม ของแต่ล่ะกิล
ผู้เข้าร่วมสงคราม สามารถทำการ PK (เข่นฆ่า)กันได้โดยไม่ผิดกฎของเกม
ถ้าไม่มีกิลอยู่สามารถสมัคเป็นทหารรับจ้างได้
ในสงครามเมื่อฆ่าผู้เล่นด้วยกันได้จะได้รับค่าประสบการณ์และเงินจำนวนหนึ่ง
งานนี้ GM ก็มาแจมกันด้วยโดย จะปรับพลังของ GM ลงมาเป็นระดับ กราเดี้ยน รับรองไม่โกงประชาชน
สำหรับ เมืองที่ จะประกาศสงครามเมืองแรกคือ SixGard เมืองแห่งการค้า ศูนย์รวมของไอเทมที่ใหญ่ที่สุดในขณะนี้
ใครที่เป็นคนที่ตีหินในปราสาทแตก สิทธิของการเป็นเจ้าของปราสาทจะตกเป็นของหัวหน้ากิลที่สังกัดอยู่
รายล่ะเอียด ของหิน จะบอก เมือตอนเริ่มสงครามในเกมค่ะ
งานนี้ใครที่สังหาร GM ได้จะได้รับไอเทมพิเศษค่ะ
ความสนุกของท่านคือความสนุกของเราค่ะ
"สงครามเหรอน่าสนใจดีนี่"โดมกลาวขึ้น
"ยิ่งกว่าน่าสนใจอีกน่ะข้าว่า"นิดกล่าว
"มันเป็นศึกที่ใหญ่ที่สุดใน LoGeaR เลยก็ว่าได้"นิดถอนหายใจ
"ผู้คนที่เล่นเกมนี้มีมากกว่าสิบล้านคิดสภาพสงครามดูสิจะมันสะใจขนาดใหน"นิดกล่าว
"น่าสนใจดีนี่ว่าแต่ การเก็บเลเวลให้ถึงระดับโซลเด้อนี้มันนานมั๊ยว่ะ"โดมถามนิด
"ขอโทษที่ให้นอนะค่ะ อาหารที่สั่งพร้อมเครื่องดื่มได้แล้วค่ะ"พนักงานสาวกล่าว
"ขอบคุณครับ"โดมตอบกลับพร้อมยิ้มให้พนักงานสาว ทำให้เธอหน้าขึ้นสีเล็กน้อยแล้วเดินจากไป
"อ้อ นะ ปาทาน สางเส่วัง"(ก็น่ะประมาณ สาม สี่วัน)ไอ้นิดพูดขึ้นพร้อมกับคาบกุ้งชุบแป้งทอดไว้ในปาก
"ยั่งงั้นคงทันสงครามสิน่ะ"โดมถาม
"คงงั้นล่ะ"นิดกล่าว
"แต่เป็นโซลเดอร์ไปเข้าสงครามก็เหมือนกับลูกจ๊อกอะน่ะ"นิดบอกเสริม
"อ้าวเหรอเป็นงั้นไป"โดมบ่นออกมา
แล้วก็จัดการรับทานอาหาร ให้เสร็จ
ณ อาพาตเมนต์ ระดับ5ดาว 21.00 น.
"โดมมีคนฝากของมาให้ลูก"ป้าปราณีเจ้าของตึกแห่งนี้กล่าวกับโดม
"ครับป้าของจากพ่อผมเองแหละ"โดมเดินไปหาป้าปราณีพร้อมกับรับกล่องนั้นมา บนกล่อง จ่าหน้าถึงเขา
บนตัวกล่องสีดำ มีลายเฟืองสีเหลือง พร้อมกับตัวอักษรสีแดงขอบขาวเขียนไว้ว่า GeaR System
"ช่วยด้วยค้าโจรวิ่งราว"เสียงตะโกนของหญิงสาวดังขึ้นจากด้านหน้าของตัวอาคาร
ก่อนหน้าอาพาตเมนต์ของเขาประมาณ3หลังเห็นจะได้
"เฮ้ยถ้าไม่อยากตายหลีกไป"โจรวิงราววิ่งมาด้วยความรวดเร็วพร้อมกับขู่ให้โดมหลบ
"ไอ้พวกสว่ะสังคมเอ๊ย"โดม สบถออกมาพร้อมกับยกเท้ายันเปรี้ยงไปยังลำตัวของไอ้โจรวิ่งราวนั้น
พร้อมกับหยิบกระเป๋าของหญิงสาวออกมาจากมือของมัน
"กล้านักน่ะแก"โจรวิ่งราวหยิบปืนออกมา
"ยกมือขึ้นถ้าไม่อยากตายส่งเงินทีแกมีออกมาให้หมด"โจรวิ่งราวกล่าวกับโดม
โดมหยิบกระเป๋าสตางค์วางไว้ที่พื้นพร้อมกับเจ้าโจรที่เดินมา หยิบกระเป๋าสตางค์นั่น
ขณะที่มันจะหยิบกระเป๋าสตางค์นั้น โดมก็ทำการใช้มือซ้ายของเขา ปัดเมือที่ถือปืนของไอ้โจรออกพร้อมกับ
สวนหมัดขวาอัพเปอร์คัดเข้าที่ปลายคางขางเจ้าโจรเต็มแรง ทำให้เจ้าโจรฟันหลุดไปหลายซี่เลยทีเดียว
"หึ..เอาปืนปลอมมาขู่กันได้น่ะไอ้กรวก"โดมพูดพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"ตำรวจเหรอครับ"โดมโทรแจ้งตำรวจ
"พอ ดีมีโจรวิ่งราวอยู่แถวนี้น่ะครับ ช่วยมาจับมันด้วย ผมจะมัดมันไว้กับเสาไปฟ้าน่ะครับ"พูดจบเขาก็วางสายไปพร้อมกับจัดแจงนำ กระเป๋าไปคืนเจ้าของ
"คุณช่วยให้การกับตำรวจด้วยน่ะครับ"โดมกล่าวกับหญิงสาว
"ค๋...ค่ะขอบคุณมากน่ะค่ะ"หญิงสาวตอบกลับมา
"ไม่เป็นไรครับ"โดมตอบกลับพร้อมยกมือลา
"เฮ้อเหนื่อยจังวันนี้"โดมบ่นกับตัวเอง
"เอาล่ะเปิดกล่องดูดีกว่า"โดมเปิดกล่องดูปรากฎในกล่องเป็นหูฟังเล็กๆหนึ่งอันพร้อมที่คาดหัวอีกชิ้นหนึ่งพร้อมคู่มือ
และกระดาษแผ่นเล็กๆที่เขียนไว้ว่า'ขอให้สนุกในโลกออนไลน์'
พอเขาอ่านคู่มือวิธีใช้จนจบแล้ว
ก็ขึ้นเตียงไปนอนพร้อมทำกำการเลื่อนสวิทจาก OFF ไปเป็น ON
...........................................................................................................................
ตอนแรกครับ ในที่สุดก็คลอดแล้ว
ความคิดเห็น