' MINNA : หกกล้าล่าวิญญาณ '

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 : 'เสื้อกาวน์'

- ตอนที่ 3 : 'เสื้อกาวน์' -

 

 

"อะไรวะเนี่ย อยู่ๆก็ตกมาซะงั้น เปียกไปหมดเลย !!" ไม้โวยวายอย่างหงุดหงิดในขณะที่กำลังเอามือปัดน้ำฝนที่เปียกหัวของเขาอยู่ ซึ่งคนอื่นก็มีท่าทางไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่ ก็นะ ดูข่าวอากาศมาแล้วบอกว่าวันนี้จะอากาศแจ่มใส แล้วอยู่ๆก็ฝนตกซะงั้น ไอ้นักพยากรณ์อากาศขี้โม้ !!

 

"เอาเหอะน่า โวยวายไปก็ไม่ช่วยอะไรขึ้นมาหรอกน่า" ยูอิหันไปตอบพร้อมส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอากับนิสัยขี้โวยวายของชายหนุ่มผมสีน้ำตาลคนนี้เต็มทน

 

"แล้วจะเอายังไงต่อล่ะเนี่ย อยู่ๆฝนก็ตกมา แถมแสงไฟที่อยู่ข้างบนนั้นก็คืออะไรไม่รู้" แนคพูดขึ้นมาอย่างเซ็งๆ

 

"แถมในนี้มืดไปหมดเลย ตูนกลัวจนขนลุกไปหมดแล้วนะ..." ตูนพูดขึ้นมาพร้อมค่อยๆเขยิบเข้าไปใกล้ๆยูอิ

 

พรึ่บบบบ !!

 

อยู่ๆเหล่าเทียนภายในตึกซึ่งปักอยู่รอบๆห้องก็ติดไฟขึ้นมาเองอย่างไม่มีเหตุผล ราวกับต้อนรับผู้มาเยือน ทั้ง 6 คนมองเทียนรอบๆอย่างแปลกใจ เป็นไปได้ยังไง ทำไมอยู่ๆเทียนถึงติดไฟเอง มีใครมาเล่นมายากลอยู่แถวนี้หรือไง?

 

หรือถ้ามี คนที่เล่นมันคือใคร?

 

"ไฟติดเองได้ไง..." ภูมิพูดขึ้นมาเบาๆ

 

"ที่นี่ท่าทางจะไม่ธรรมดาแล้วสิ เริ่มสำรวจกันเถอะทุกคน" ยูอิลุกขึ้นไปดึงเทียนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดมาแท่งหนึ่งแล้วเดินนำขึ้นบันไดตึก ซึ่งอีก 5 คนก็รีบลุกตามไป ยูอิเดินนำสำรวจไปเรื่อยๆก่อนจะหันไปพบห้องๆหนึ่งที่เธอรู้สึกคุ้นเคย เธอมองหน้าห้องซักพักก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป

ภายในห้อง มีซากโต๊ะและเก้าอี้กระจัดกระจาย มีขวดสาร บีกเกอร์ และอุปกรณ์การทดลองอื่นๆกระจัดกระจายไปหมด ชุดกราวน์สีขาวที่บัดนี้ถูกเผาจนไหม้เป็นสีดำจากไฟไหม้พลิ้วไสวอยู่นอกหน้าต่าง มองเผินๆอาจนึกว่าเป็นเส้นผมของคนกำลังปลิวไปตามลมเลยก็ได้ แต่มันคงไม่น่าแปลกหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะว่า ตอนนี้ไม่มีลมพัดแม้แต่น้อย !!

ยูอิจ้องเสื้อกาวน์ที่กำลังปลิวไสวไปมาอย่างผิดปกติก่อนที่เสื้อกาวน์จะปรากฎใบหน้าของหญิงสาวหน้าตาบิดเบี้ยวผิดมนุษย์หันมาส่งยิ้มอันน่าสยดสยองให้ ยูอิเบิกตาโพลงพยายามจะก้าวขาหนี แต่หญิงสาวได้กระโจนเข้ามาหาเธอในทันที.....แล้วภาพบางอย่างก็ถูกฉายขึ้นมาในหัวเธอ

 

 

......................

 

 

"สำเร็จแล้ว !!"

 

หญิงสาวร้องขึ้นมาอย่างดีใจเพราะในที่สุด เธอก็ทำการทดลองการออสโมซิสได้สำเร็จเป็นคนแรกของกลุ่มหลังจากพยายามทำอยู่นาน

 

"โห ทำได้ไงอ่ะ เรายังทำไม่สำเร็จซักทีเลยอ่ะแก"

 

หญิงสาวผมสีดำอมม่วงมองผลงานของเพื่อนร่วมกลุ่มก่อนจะถอดเสื้อกาวน์ออกแล้วปาดเหงื่อที่หน้าผาก ตอนนี้ผ่านมาจนจะหมดคาบแล้ว เธอก็ยังทำงานการทดลองของเธอไม่เสร็จเสียที ถ้าเกิดท้ายคาบแล้วเธอไม่รีบนำไปส่งอาจารย์ล่ะก็ คงโดนตัดคะแนนแน่ๆ

 

"ถอดเสื้อกาวน์ออกทำไมล่ะแนน เดี๋ยวสารก็เปื้อนเสื้อหรอก" ยูอิทำหน้าดุใส่เพื่อนของเธอ

 

"ใส่แล้วมันร้อนอ่ะ ถอดออกไปเถอะน่า ไม่โดนสารหกใส่หรอกน่า เธอนั่นแหละ มาสอนฉันได้แล้ว"

 

"ไม่ ถ้าเธอไม่ใส่เสื้อกาวน์ ฉันไม่สอนแน่ๆ"

 

"ก็มันร้อนหนิ"

 

"ไม่ได้นะ ถ้าสารมันหกใส่เธอ อาจเป็นอันตรายได้นะ ใส่ไว้เถอะน่า"

 

"ก็ได้ๆ" แนนทำหน้ามุ่ยเล็กน้อยแต่ก็ยอมใส่เสื้อกาวน์เหมือนเดิม

 

"เอาล่ะทีนี้มาสอนเราได้แล้ว"

 

"ก็ได้ๆ มานี่ทำแบบนี้......"

 

 

......................

 

 

สมองของยูอิหยุดส่งภาพ สติของเธอค่อยๆกลับคืนมาทีละนิด เธอค่อยๆตั้งสติแล้วหันไปมองรอบๆ ก็ไม่เห็นเสื้อกาวน์ตัวนั้นอีกแล้ว เธอคิดทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อกี้ มันคงไม่ใช่ความจริงหรอกมั้ง เธอคงตาฝาด และภาพที่เธอเห็น เธอคงเพ้อไปเองล่ะมั้ง

 

"เจ๊ เป็นอะไรไปคะ" ตูนเดินมาเขย่าตัวยูอิทำให้ยูอิสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้ตูนด้วยรอยยิ้มจางๆ แล้วส่ายหัวไปมาเพื่อที่จะบอกว่า ไม่เป็นอะไร

 

"อยู่ๆเจ๊ก็เดินเข้าห้องนี้มา พวกเราเลยเดินตามไป แต่อยู่ๆก็มีกลุ่มควันดำๆมาบังทางไม่ให้พวกเราเข้าไป พอควันหายไปเราก็รีบเข้ามาในห้องก็เจอเจ๊ยืนนิ่งอยู่แบบเมื่อกี้..." หน่าพูดเสริม

 

"ไม่มีอะไรหรอกมั้ง พวกเราคงคิดไปเองแหละ ไปกันต่อเถอะ" ยูอิพยายามพูดปลอบใจทุกคนแล้วทำท่าจะเดินนำไป

 

"แต่ว่าเจ๊ ผมว่าที่นี่มันแปลกๆนะ ทั้งเทียนที่ติดไฟได้เอง ทั้งกลุ่มควันประหลาด เจ๊ไม่คิดเลยหรอว่ามันผิดปกติเกินไปมั้ย" แนควิ่งดึงมือยูอิไว้ แต่ยูอิกลับหันมาทำหน้าโมโหใส่ แนคถึงกับสะดุ้งแล้วปล่อยมือยูอิทันที แปลกมาก ที่ผ่านมายูอิไม่เคยทำหน้าแบบนี้ใส่เขาเลย มันผิดปกติจริงๆ

 

"ถ้าปอดแหกนักก็กลับไปซะ ฉันจะสำรวจต่อ" ยูอิพูดแบบตัดเยื้อใยแล้วเดินนำหน้าไป

 

ทั้ง 5 คนหันมามองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี จึงเดินตามยูอิไปโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมา

 

หลังจากที่ทุกคนพากันเดินไปแล้ว ภายในห้องทดลองห้องนั้น ได้ปรากฏร่างของหญิงสาวหน้าตาบิดเบี้ยวกำลังนั่งแกว่งขาไปมา ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความอาฆาตแค้น ความอาฆาตที่เธอรอคอยมานานแสนนาน และมันคือความอาฆาตแค้นที่จะต้องจบลงในวันนี้

บนกระดานดำค่อยๆปรากฏตัวอักษรที่เขียนด้วยเลือดสีแดงสด ปรากฎเป็นประโยคหนึ่งก่อนที่หญิงสาวจะหายไป

 

"ยินดีต้อนรับกลับนะยูอิ ไอ้เพื่อนเลว !!"

 

 

                                                                                                                            DGMT

 

_____________________________________________________________________________