คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 【 บทนำ 】เกาะกลางทะเล
กลางดึกที่เงียบสงัดปราศจากแสงสว่างใดๆจากเกาะกลางทะเลแห่งหนึ่ง.. ชายหนุ่มปริศนากำลังแหงนมองท้องฟ้าด้วยสายตาอันโศกเศร้า..เหมือนกำลังนึกถึงเรื่องราวบางอย่างอยู่.. บรรยากาศรอบๆชั่งน่าขนลุก..เสียงคลื่นที่กระทบกับชายฝั่งดังคลืนๆ ต้นมะพร้าวรอบๆเกาะเอนต้นตามลมไปทางเดียวกัน..เสียงใบมะพร้าวเสียดสีกันในขณะที่ชายหนุ่มคนนั้นกำลังแหงนมองท้องฟ้าที่ไร้ดวงดาว.. หลังจากที่ลมดูท่าจะสงบลงบ้างแล้ว..ชายหนุ่มคนเดิมค่อยๆเอ่ยเสียงที่แหบแห้งของตนเองขึ้นมาช้าๆ..
"กลับมาหาผม..สิครับ" เสียงของชายหนุ่มดูเบาบาง..ราวกับไม่มีแรงพูด
เมื่อเสียงอันแผ่วเบาของชายหนุ่มสิ้นสุดลง เสียงฟ้าร้องฟ้าฝ่าก็ดังแทรกขึ้นมาทันที..ก่อนที่ร่างชายหนุ่มคนนั้นจะหายไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ..
"ทุกคน !" เสียงของหญิงสาวผมสีดำถูกแทรกขึ้นมาจากความเงียบของในบริษัทแห่งหนึ่งแทบตัวเมืองในประเทศไทย เหล่าสมาชิกที่นั่งตั้งใจทำงานถึงกับหันมามองเธอด้วยสีหน้างงๆ
"มีอะไรหรอคะพี่จิ๊บ?" สมาชิกหญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางงงๆ เธอคงอยากจะถามออกไปว่ามีการหักเงินเดือนอีกหรือไง? ถึงได้ทำท่าดีใจขนาดนั้น นี่พวกเราก็เป็นมนุษย์เงินเดือนกันนะย่ะ !
"พี่มีข่าวดีจะมาบอก" หญิงสาวที่มีชื่อว่า 'จิ๊บ' หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ตของเธอแล้วชูกระดาษแผ่นนั้นให้เหล่าสมาชิกดู
"O_O พี่กันต์ ! พี่กันต์เขาพานำเที่ยวหรอคะ !!" สมาชิกหญิงอีกคนหนึ่งเอ่ยขึ้นพลางทำท่าจะแย่งกระดาษแผ่นนั้นมาดู แต่มันไม่สำเร็จ ! เพราะเจ้าตัวยกกระดาษแผ่นนั้นชูสูงขึ้น
หญิงสาวที่มีชื่อว่าจิ๊บหัวเราะหึหึในลำคอก่อนจะดันหญิงสาวคนเมื่อกี้ออกไปพลางพูดขึ้นอีกครั้ง
"ใช่แล้วละครั้งนี้พี่กันต์ของเราพานำเที่ยวเอง" คงเป็นเรื่องหน้ายินดีมากๆเมื่อเอ่ยถึงบริษัทนำทัวร์ของกันต์ หลายๆคนคงสงสัยว่าบุคคลที่ชื่อกันต์เนี่ยคือใครกันแน่? ทำไมถึงดูมีความสำคัญขนาดนั้น
ความจริงแล้วชายหนุ่มที่ชื่อว่ากันต์เป็นเจ้าของบริษัททัวร์ที่ใหญ่มากๆ เขาจะพาบริษัทที่เขาสนใจไปทัวร์หลายๆที่ ซึ่งมันเป็นอะไรที่น่าดีใจมากที่บริษัท ' MINNA PROJECTS ' ของพวกเขาที่ได้ถูกรับเชิญไปทัวร์ด้วยในครั้งนี้
"แต่ก่อนที่ทุกคนจะดีใจนะ.. พี่มีเรื่องสำคัญจะบอกอีกอย่างหนึ่ง.." จิ๊บถอนหายใจเบาๆพลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจนมากๆ
"ได้ไปแค่ 6 คนนะ" ไม่ทันที่เธอจะพูดจบเสียงร้องโวยวายก็ดังขึ้นทันที
"ไม่นะ..ฮือ ทำไมได้ไปแค่ 6 คนกันละ" ทุกคนพากันร้องห่มร้องไห้กันใหญ่จนหญิงสาวผมสีดำเริ่มคิดว่ามันดูเวอร์ๆ.. แต่ก็นับว่าโชคดี สำหรับ 6 คนที่มีโอกาสได้ไปทัวร์ครั้งนี้
"เอาละ พี่จะประกาศรายชื่อผู้โชคดีที่ได้ไปทัวร์ครั้งนี้นะ" หญิงสาวผมดำหัวเราะเบาๆพลางทำสีหน้าเหมือนคณะกรรมการประกาศผลผู้เข้ารอบชิงแชมป์ 10 คนสุดท้ายที่ได้รับรางวัลเงินล้าน.. แต่ ! ผู้ที่จะได้ไปมันมีแค่ 6 คนเท่านั้น !!
ทุกคนหลับตาปี๋แถมกำมือตัวเองแน่น รู้สึกตื่นเต้นราวกับกำลังลุ้นตำแหน่งผู้โชคดี 6 คนสุดท้ายที่จะได้หนีงานหนักๆไปเที่ยวกันซักที !
จิ๊บกระแอ่มเล็กน้อยก่อนตะพูด
"คนที่หนึ่งคือพี่... คนที่สอง..คือไม้... คนที่สาม..คือแนน... คนที่สี่..คือภูมิ... คนที่ห้า..คือแนค.. และคนสุดท้าย..."
ทุกคนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ต่างตั้งใจฟังผลตอจากนี้ว่าคนที่โชคดีคือใครกันแน่.. จิ๊บเหล่ตามองเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
"แซนดี้นั่นเอง !" สิ้นเสียงของหญิงสาวผมสีดำ มีเสียงร้องโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง จะเสียใจอะไรนักหนากันนะ? แค่ไปทัวร์เอง หญิงสาวคิด..
"ตัดสินจากอะไรครับ? คนที่ได้ไปเนี่ย" เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นมาด้วยความงง นั่นสิ เลือกมาจากอะไรกันนะ?
"พี่ตัดสินจากการทำงานแล้วได้ความเหมาะสมที่สุด ทั้ง 5 คนที่พี่เลือกเนี่ย คือคนที่ทำงานแล้วดีที่สุด และได้ลูกค้าเยอะที่สุด คงเข้าใจนะ" หญิงสาวผมสีดำลูบผมตัวเองเบาๆพลางพูดไปด้วย
"เอาละ ใครที่ได้ไปก็ไปเก็บของกันได้แล้ว พรุ่งนี้เราต้องไปถึงที่สนามบินกันก่อนเที่ยงนะ" เธอว่าก่อนจะบิดตัวไปมาแล้วเดินขึ้นบันไดไปอย่างเรียบง่าย.. คนอะไรกัน จะมาก็มา จะไปก็ไป
"นี่ฉันต้องไปด้วยงั้นหรอ?" หญิงสาวผมสีดำอมม่วงถอนหายใจพลางส่ายหัวไปมาเหมือนกำลังกลุ้มใจหนัก แต่เรื่องอะไรกันละ?
"แนน เป็นอะไรรึเปล่า? ดูเคลียดๆนะ" ชายหนุ่มผมสีดำอมม่วงหันไปถามหญิงสาวที่นั่งข้างๆ ดูท่าว่าเขาจะมองเธอมานานแล้วเหมือนกัน ก็คงจะสงสัยว่าเป็นอะไรถึงดูหน้าตาไม่ค่อยสบายใจนัก
"ไม่มีอะไรหรอก นายก็ต้องไปด้วยไม่ใช่หรอแนค?" หญิงสาวที่มีชื่อว่า 'แนน' หันไปตอบด้วยสีหน้าปกติแบบอยากจะบอกไปว่าไม่มีอะไรหรอกยังไงยังงั้น
"อืม ใช่ผมต้องไปด้วย" ชายหนุ่มที่มีชื่อว่า 'แนค' ลูบหัวตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะมีเสียงที่น่าปวดหัวแทรกขึ้นมา..
"แนค !! ฉันดีใจจังเลยที่ได้ไปด้วย" หญิงสาวผมสีน้ำตาลโผลเข้าไปกอดแขนของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วราวกับเป็นเจ้าของ โดยที่ชายหนุ่มไม่ค่อยเต็มใจนัก.. เขาพยายามแกะมือสุดเหนียวของเธอออกแต่มันไม่ออกหน่ะสิ ! นี่คนหรือปิงดูดเลือดกันแน่?
"แซนดี้ปล่อยครับ" แนคพยายามแกะมือที่เหนียวแน่นอย่างกับตังเม จนเจ้าตัวหันมาทำหน้าบึ้งๆใส่ เอ? ผู้หญิงนี่เป็นอะไรกัน ไม่พอใจก็ทำหน้าบึ้ง
"ก็ได้ค่ะ" หญิงสาวที่มีชื่อว่า 'แซนดี้' ปล่อยมือจากแขนของชายหนุ่ม
หญิงสาวผมสีดำอมม่วงเหล่ตามองทั้งสองคนด้วยหางตาพร้อมทำสีหน้าที่ดูจะเยือกเย็น แต่ความจริงแล้วเธอไม่ชอบใจเลย ที่เวลาสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน ถึงแม้เธอจะรู้ว่าชายหนุ่มคนนั้นจะไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด
"ฉันไปเก็บเสื้อผ้าแล้วนะ" หญิงสาวผมสีดำอมม่วงสะบัดผมยาวสลวยของเธอก่อนจะเดินขึ้นบรรไดไป
หลังจากที่หญิงสาวผมดำอมม่วงเดินไปแล้ว สภาพในห้องนั้นก็ปกติ..ไม่มีเสียงพูดคุยใดๆทั้งสิ้น.. มีเพียงบุคคลที่ตั้งตารอคอยให้ถึงวันไปทัวร์พรุ่งนี้ไวๆ..
แล้วจะมีใครรู้ไหม? ว่าการไปทัวร์ครั้งนี้จะไม่มีโอกาสมีชีวิตรอดกลับมาอีกแล้ว..
ความคิดเห็น