ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [MINNA] เกาะอาถรรพ์

    ลำดับตอนที่ #1 : 【 บทนำ 】เกาะกลางทะเล

    • อัปเดตล่าสุด 9 ต.ค. 56




          

           กลางดึกที่เงียบสงัดปราศจากแสงสว่างใดๆจากเกาะกลางทะเลแห่งหนึ่ง.. ชายหนุ่มปริศนากำลังแหงนมองท้องฟ้าด้วยสายตาอันโศกเศร้า..เหมือนกำลังนึกถึงเรื่องราวบางอย่างอยู่.. บรรยากาศรอบๆชั่งน่าขนลุก..เสียงคลื่นที่กระทบกับชายฝั่งดังคลืนๆ ต้นมะพร้าวรอบๆเกาะเอนต้นตามลมไปทางเดียวกัน..เสียงใบมะพร้าวเสียดสีกันในขณะที่ชายหนุ่มคนนั้นกำลังแหงนมองท้องฟ้าที่ไร้ดวงดาว..  หลังจากที่ลมดูท่าจะสงบลงบ้างแล้ว..ชายหนุ่มคนเดิมค่อยๆเอ่ยเสียงที่แหบแห้งของตนเองขึ้นมาช้าๆ..

     

            "กลับมาหาผม..สิครับ" เสียงของชายหนุ่มดูเบาบาง..ราวกับไม่มีแรงพูด

     

            เมื่อเสียงอันแผ่วเบาของชายหนุ่มสิ้นสุดลง เสียงฟ้าร้องฟ้าฝ่าก็ดังแทรกขึ้นมาทันที..ก่อนที่ร่างชายหนุ่มคนนั้นจะหายไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ..

     

     

     

     

     

     

     

            "ทุกคน !" เสียงของหญิงสาวผมสีดำถูกแทรกขึ้นมาจากความเงียบของในบริษัทแห่งหนึ่งแทบตัวเมืองในประเทศไทย เหล่าสมาชิกที่นั่งตั้งใจทำงานถึงกับหันมามองเธอด้วยสีหน้างงๆ

     

            "มีอะไรหรอคะพี่จิ๊บ?" สมาชิกหญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางงงๆ เธอคงอยากจะถามออกไปว่ามีการหักเงินเดือนอีกหรือไง? ถึงได้ทำท่าดีใจขนาดนั้น นี่พวกเราก็เป็นมนุษย์เงินเดือนกันนะย่ะ !

     

            "พี่มีข่าวดีจะมาบอก" หญิงสาวที่มีชื่อว่า 'จิ๊บ' หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ตของเธอแล้วชูกระดาษแผ่นนั้นให้เหล่าสมาชิกดู

     

            "O_O พี่กันต์ ! พี่กันต์เขาพานำเที่ยวหรอคะ !!" สมาชิกหญิงอีกคนหนึ่งเอ่ยขึ้นพลางทำท่าจะแย่งกระดาษแผ่นนั้นมาดู แต่มันไม่สำเร็จ ! เพราะเจ้าตัวยกกระดาษแผ่นนั้นชูสูงขึ้น

     

            หญิงสาวที่มีชื่อว่าจิ๊บหัวเราะหึหึในลำคอก่อนจะดันหญิงสาวคนเมื่อกี้ออกไปพลางพูดขึ้นอีกครั้ง

     

            "ใช่แล้วละครั้งนี้พี่กันต์ของเราพานำเที่ยวเอง" คงเป็นเรื่องหน้ายินดีมากๆเมื่อเอ่ยถึงบริษัทนำทัวร์ของกันต์ หลายๆคนคงสงสัยว่าบุคคลที่ชื่อกันต์เนี่ยคือใครกันแน่? ทำไมถึงดูมีความสำคัญขนาดนั้น

     

            ความจริงแล้วชายหนุ่มที่ชื่อว่ากันต์เป็นเจ้าของบริษัททัวร์ที่ใหญ่มากๆ เขาจะพาบริษัทที่เขาสนใจไปทัวร์หลายๆที่ ซึ่งมันเป็นอะไรที่น่าดีใจมากที่บริษัท ' MINNA PROJECTS ' ของพวกเขาที่ได้ถูกรับเชิญไปทัวร์ด้วยในครั้งนี้

     

            "แต่ก่อนที่ทุกคนจะดีใจนะ.. พี่มีเรื่องสำคัญจะบอกอีกอย่างหนึ่ง.." จิ๊บถอนหายใจเบาๆพลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจนมากๆ

     

            "ได้ไปแค่ 6 คนนะ" ไม่ทันที่เธอจะพูดจบเสียงร้องโวยวายก็ดังขึ้นทันที

     

            "ไม่นะ..ฮือ ทำไมได้ไปแค่ 6 คนกันละ" ทุกคนพากันร้องห่มร้องไห้กันใหญ่จนหญิงสาวผมสีดำเริ่มคิดว่ามันดูเวอร์ๆ.. แต่ก็นับว่าโชคดี สำหรับ 6 คนที่มีโอกาสได้ไปทัวร์ครั้งนี้

     

            "เอาละ พี่จะประกาศรายชื่อผู้โชคดีที่ได้ไปทัวร์ครั้งนี้นะ" หญิงสาวผมดำหัวเราะเบาๆพลางทำสีหน้าเหมือนคณะกรรมการประกาศผลผู้เข้ารอบชิงแชมป์ 10 คนสุดท้ายที่ได้รับรางวัลเงินล้าน.. แต่ ! ผู้ที่จะได้ไปมันมีแค่ 6 คนเท่านั้น !!

     

            ทุกคนหลับตาปี๋แถมกำมือตัวเองแน่น รู้สึกตื่นเต้นราวกับกำลังลุ้นตำแหน่งผู้โชคดี 6 คนสุดท้ายที่จะได้หนีงานหนักๆไปเที่ยวกันซักที !

     

            จิ๊บกระแอ่มเล็กน้อยก่อนตะพูด

     

            "คนที่หนึ่งคือพี่... คนที่สอง..คือไม้... คนที่สาม..คือแนน... คนที่สี่..คือภูมิ... คนที่ห้า..คือแนค.. และคนสุดท้าย..."

     

            ทุกคนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ต่างตั้งใจฟังผลตอจากนี้ว่าคนที่โชคดีคือใครกันแน่.. จิ๊บเหล่ตามองเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ

     

            "แซนดี้นั่นเอง !" สิ้นเสียงของหญิงสาวผมสีดำ มีเสียงร้องโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง จะเสียใจอะไรนักหนากันนะ? แค่ไปทัวร์เอง หญิงสาวคิด..

     

            "ตัดสินจากอะไรครับ? คนที่ได้ไปเนี่ย" เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นมาด้วยความงง นั่นสิ เลือกมาจากอะไรกันนะ?

     

            "พี่ตัดสินจากการทำงานแล้วได้ความเหมาะสมที่สุด ทั้ง 5 คนที่พี่เลือกเนี่ย คือคนที่ทำงานแล้วดีที่สุด และได้ลูกค้าเยอะที่สุด คงเข้าใจนะ" หญิงสาวผมสีดำลูบผมตัวเองเบาๆพลางพูดไปด้วย

     

            "เอาละ ใครที่ได้ไปก็ไปเก็บของกันได้แล้ว พรุ่งนี้เราต้องไปถึงที่สนามบินกันก่อนเที่ยงนะ" เธอว่าก่อนจะบิดตัวไปมาแล้วเดินขึ้นบันไดไปอย่างเรียบง่าย.. คนอะไรกัน จะมาก็มา จะไปก็ไป

     

            "นี่ฉันต้องไปด้วยงั้นหรอ?" หญิงสาวผมสีดำอมม่วงถอนหายใจพลางส่ายหัวไปมาเหมือนกำลังกลุ้มใจหนัก แต่เรื่องอะไรกันละ?

     

            "แนน เป็นอะไรรึเปล่า? ดูเคลียดๆนะ" ชายหนุ่มผมสีดำอมม่วงหันไปถามหญิงสาวที่นั่งข้างๆ ดูท่าว่าเขาจะมองเธอมานานแล้วเหมือนกัน ก็คงจะสงสัยว่าเป็นอะไรถึงดูหน้าตาไม่ค่อยสบายใจนัก

     

            "ไม่มีอะไรหรอก นายก็ต้องไปด้วยไม่ใช่หรอแนค?" หญิงสาวที่มีชื่อว่า 'แนน' หันไปตอบด้วยสีหน้าปกติแบบอยากจะบอกไปว่าไม่มีอะไรหรอกยังไงยังงั้น

     

            "อืม ใช่ผมต้องไปด้วย" ชายหนุ่มที่มีชื่อว่า 'แนค' ลูบหัวตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะมีเสียงที่น่าปวดหัวแทรกขึ้นมา..

     

            "แนค !! ฉันดีใจจังเลยที่ได้ไปด้วย" หญิงสาวผมสีน้ำตาลโผลเข้าไปกอดแขนของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วราวกับเป็นเจ้าของ โดยที่ชายหนุ่มไม่ค่อยเต็มใจนัก.. เขาพยายามแกะมือสุดเหนียวของเธอออกแต่มันไม่ออกหน่ะสิ ! นี่คนหรือปิงดูดเลือดกันแน่?

     

            "แซนดี้ปล่อยครับ" แนคพยายามแกะมือที่เหนียวแน่นอย่างกับตังเม จนเจ้าตัวหันมาทำหน้าบึ้งๆใส่ เอ? ผู้หญิงนี่เป็นอะไรกัน ไม่พอใจก็ทำหน้าบึ้ง

     

            "ก็ได้ค่ะ" หญิงสาวที่มีชื่อว่า 'แซนดี้' ปล่อยมือจากแขนของชายหนุ่ม

     

            หญิงสาวผมสีดำอมม่วงเหล่ตามองทั้งสองคนด้วยหางตาพร้อมทำสีหน้าที่ดูจะเยือกเย็น แต่ความจริงแล้วเธอไม่ชอบใจเลย ที่เวลาสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน ถึงแม้เธอจะรู้ว่าชายหนุ่มคนนั้นจะไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด

     

            "ฉันไปเก็บเสื้อผ้าแล้วนะ" หญิงสาวผมสีดำอมม่วงสะบัดผมยาวสลวยของเธอก่อนจะเดินขึ้นบรรไดไป

     

            หลังจากที่หญิงสาวผมดำอมม่วงเดินไปแล้ว สภาพในห้องนั้นก็ปกติ..ไม่มีเสียงพูดคุยใดๆทั้งสิ้น.. มีเพียงบุคคลที่ตั้งตารอคอยให้ถึงวันไปทัวร์พรุ่งนี้ไวๆ..

     

     

     

     

    แล้วจะมีใครรู้ไหม? ว่าการไปทัวร์ครั้งนี้จะไม่มีโอกาสมีชีวิตรอดกลับมาอีกแล้ว..


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×