คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : "เพื่อนสมัยเด็ก" [ Yuo's Part/Nack's Part ]
[ Yuo's Part ]
งานศพของแนควันแรก..มีเพื่อนๆมากันเยอะเลยละ..นายจะดีใจไหมนะแนค..? ที่มีคนรักนายมากหลายคนเลยละ.. นายได้ยินที่ผมพูดไหมแนค?
ผมเดินไปนั่งสูดอาการข้างนอก..เห็นแสงแดดสดใส..อากาศเย็นสบายกำลังดี..ทำให้ผมคิดถึงเพื่อนชายแสนดีของผมคนหนึ่ง..ที่จากผมไปแล้ว.. แนค
"ยูโอะ"เสียงพี่สาวของผมดังขึ้นมาเบาๆ..พี่ซาโกะนี่เอง.. มีอะไรรึเปล่า?
"ครับ"ผมหันกลับไปตอบพี่เขา ก่อนที่พี่เขาจะมานั่งข้างๆผม
"คิดถึงแนคหรอ?"ใช่ครับผมคิดถึงเพื่อนที่แสนดีของผมมากเลยละพี่ซาโกะ
".."ผมพยักหน้านิดหน่อยก่อนจะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า..ที่มีแสงสว่าง..พอที่จะนึกถึงสมัยเด็กๆได้ดีเลยละ..
....
"อากาศร้อนเป็นบ้าเลย"ผมบ่นออกมาพร้อมกับเช็ดเหงื่อที่กำลังไหลหลั่งบนหน้าของผม
"ได้ไอติมสักแท่งก็ดีสิ"ผมพูดประชดโลกไปงั้นละ เพราะผมไม่มีเงินติดมาเพื่อจะมาซื้อไอศกรีมเลย.. ผมกะจะออกไปนั่งที่สวนสาธารณะสักหน่อย..
"ผมเลี้ยงเอาไหม?"มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา หืม? เขาจะเลี้ยงไอศกรีมผมงั้นหรอ? ทำไมละ? ผมต้องหันไปหาเจ้าของเสียงแล้วถามให้รู้เรื่อง
"เลี้ยงงั้นหรอ? ทำไมละ?"ใช่ๆทำไมละ? เราไม่เคยรู้จักกันสักหน่อย
"ผมอยาก..มีเพื่อนหน่ะ"เด็กผู้ชายผมสีดำอมม่วงแววตาสีแดง..ยิ้มให้ผมนิดหน่อย
"นายไม่มีเพื่อนเลยรึไง?"ผมต้องหันไปถามสิครับ..หมอนี่หน้าตาดีจะตายทำไมถึงไม่มีเลยละ?
"ไม่เคยมีใครจริงใจกับผมจริงๆหรอก.. เอาเป็นว่าผมจะเลี้ยงไอติมก็ละกัน..รสอะไรดีละ?"หมอนั่นหันมายิ้มให้ผม..ว่าแต่หมอนั่นชื่ออะไรกันละ?
"นายชื่ออะไร?"
"ผมชื่อแนค นายละ?"หมอนั่นตอบผมมา ชื่อแนคงั้นหรอ..อืม
"ผมชื่อ ยูโอะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ^^"ผมยิ้มกลับไป..ผมรับรู้ได้เลยละ..ว่าหมอนี่..จะเป็นเพื่อนที่ดีของผม..
ผมกับแนคชอบกินไอศกรีมรสส้มเหมือนกัน.. หมอนั่นกับผมสนิทกันมาก..ไม่ว่าเรื่องอะไรก็จะช่วยเหลือกันตลอด..หมอนั่นเป็นคนไม่ค่อยสู้คน..เจอใครทำร้ายก็ไม่เคยโต้ตอบสักครั้ง..มีเพียงผมนี่ละที่ไปช่วยหมอนั่นตลอดลเยละ
พอเวลาเริ่มผ่านไปหมอนั่นกับผมก็เริ่มมีเพื่อนเยอะขึัน เช่น มายด์ นัตโตะ พีม วิ้งค์ ฮาจิ ขนม จุล หมิง และ ต้า.. พวกเราเป็นกลุ่มเดี๋ยวกัน..และดูหมอนั่นจะมีความสุขเอามากๆเลยละ..
แต่โชคชะตา.. โชคชะตามันกลั่นแกล้ง..ทำให้เพื่อนรักของผมต้องหายไป..ผมไม่สามารถย้อนเวลาไปบอกลาหรือรั้งให้หมอนั่นอยู่ได้เลย..ผมมันเป็นเพื่อนที่แย่..แม้ปกป้องเพื่อนรักของตัวเองยังทำไม่ได้เลย..
....
ขณะที่ผมกำลังนึกถึงเรื่องราวเก่าๆ..น้ำตาของผมก็เริ่มปล่อยโฮออกมาอย่างไม่มีวี่แววที่จะหยุดง่ายๆ..
"ยูโอะ.."พี่ซาโกะลูบหัวผมเบาๆก่อนจะพูดต่อ "อย่าร้องไห้สิ..เดี๋ยวแนคจะเป็นห่วงนะ..เพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็กเลยไม่ใช่รึไง?"
".."ผมได้ยินประโยคที่พี่ซาโกะเน้น..มันทำให้ผมต้องพยายามหยุดกลั้นน้ำตาทันที..
"ผมหน่ะ..ยังไม่เชื่อหรอกนะ..ว่านายจะจากไปไวแบบนี้.."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[ Nack's Part ]
หลังจากที่ผมรับรู้เรื่องราวต่างๆของผม..ที่ผมเข้าใจผิดมาโดยตลอด..มันทำให้ผมคิดถึงเพื่อนๆและแม่ของผมที่อีกโลกขึ้นไปอีก..
"แนค จะกลับโลกเดิมรึเปล่า?"โนอาห์พี่ชายของผมถามขึ้นมา..มันเป็นคำถามที่ผมหนักใจที่สุดถึงมากที่สุดเลยละ.. ผมควรจะทำยังไงดีนะ..ผมปวดหัวมากๆเลยละ..ปวดหัวมาก..เหมือนโดนไฟฟ้าช๊อตสมองอะไรประมาณนี้..ตัวของผมเริ่มชา..แล้วค่อยๆล้มลงไปกับพื้น..
"แนค !!"เป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนสติของผมจะหายไป..
..........
ผมตื่นขึ้นมาพบกับแสงสว่าง..กับที่ที่คุ้นตา..แต่ตัวของผมมันโปร่งแสง.. เอ๊ะ? นี่ผมอยู่ที่ไหน? กลับมาที่โลกของผมแล้วงั้นหรอ? แต่กลับมาในสภาพที่โปร่งแสงเหมือนวิญญาณอย่างนั้นหรอ?
ไม่เอาหรอก แบบนี้ผมไม่เอาด้วยแน่ๆ..แต่ก็นะ..ผมตายไปแล้ว..
ขณะนี้ถ้าผมจำไม่ผิด..ผมกำลังอยู่ที่วัด..วัดงั้นหรอ?.. ใช่สินะ..คงจะเป็นงานศพของผมละสิ
"เข้าไปข้างในกันเถอะ ยูโอะ.."เสียงของซาโกะดังเข้ามาในหูของผม.. จนทำให้ผมต้องหันหน้ากลับไปดู ผมพยายามตะโกนออกไป..แต่คงไม่มีประโยชน์..ไม่มีใครได้ยินเสียงของผมเลย
"ครับพี่ซาโกะ"
"ยูโอะ !!! ซาโกะ !!! ทุกคน !!! คุณแม่ครับ !!!! มีใครได้ยินเสียงของผมไหม !!!!!!!!"ผมพยายามตะโกนสุดเสียงตะโกนเรียกทุกคน แต่มันไม่มีประโยชน์เลยใช่ไหม !!!
"ผมอยู่ที่นี่ !!!!!!! ผมอยู่ตรงนี้ !!!!"
..........
"ไม่ !!!!!!"
"แนค ! นายเป็นอะไร"เสียงใสๆของผู้หญิงที่ผมรู้จักดังขึ้นข้างๆตัวผม
"พี่โนค่ะ !! แนคเป็นอะไรไปค่ะ !!"เสียงของเธอดูสับสนมาก..ตอนนี้ผมเริ่มได้สติ..แล้วค่อยๆลืมตาขึ้น
"พี่ไม่รู้ อยู่ดีดีแนคก็สลบไป"โนอาห์ตอบเบาๆ..
"ผมจะกลับไป !!!! ผมจะกลับไปโลกของผม !!"ผมพูดออกมาโดยไม่สนใจคนรอบข้างว่าจะเห็นด้วยหรือไม่
"แนค.."แนนค่อยๆเอื้อมมือมากุมมือผมไว้..สัมผัสของความอบอุ่น..ทำให้ผมสงบลง..
"ผมจะกลับไป.."น้ำตาของผมไหลมาทีละนิด..พลางพูดประโยคนี้ซ้ำๆหลายรอบ..
"พี่ว่าเราปล่อยให้แนคพักก่อนเถอะนะ.."โนอาห์พูดเบาๆ
"ค่ะ.."แนนหันมองผมด้วยความเป็นห่วงสักพักก่อนจะเดินออกไปพร้อมๆโนอาห์
"แล้วท่าฉันบอกว่า..ไม่ให้นายกลับละ.."
ความคิดเห็น