คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : "พี่ชายที่หายไป" [ Noah's Part/My's Part ]
[ Noah's Part ]
ดูเหมือนว่าหมอนั่นยังคงนิ่งและตกใจมาก ไม่ยอมตอบอะไรผมเลยละ.. รู้สึกตัวสักทีสิแนค พวกเราเคยรู้จักกันมานะ !
"พี่.."แนคพูดออกมาแล้ว แนคพูดคำนั้นออกมาแล้ว เขาจำได้แล้วใช่ไหม? เขาจำผมได้แล้วใช่ไหม?
"ทำไมกันละ..ทำไมพี่มาอยู่ที่นี่..แล้วพี่สาวของผมละ? ไม่ใช่พี่สาวของผมจริงๆหรอ?"อาการแนคตอนนี้ดูกำลังแย่มาก กำลังสับสนกับเรื่องต่างๆสินะ..
"เนลลี่..จริงๆแล้ว..คือพี่สาวของแนนที่แท้จริง..ไม่ใช่ผม.."ผมค่อยๆเล่าทุกอย่างให้แนคฟังภายในห้องโถงที่กว้างขวาง
....
ในขณะที่ผมกำลังเดินเล่นอยู่กับนายสมัยเด็กๆ.. ก็มีแสงสว่างบางอย่างปรากฏขึ้นพร้อมกับเด็กผู้หญิงผมสีดำอมม่วงแววตาสีดำ..ที่ลักษณะเหมือนผมเหลือเกิน..
"หืม..? เธอเป็นใครหน่ะ"ผมเดินไปหาเด็กผู้หญิงผมดำอมม่วง
"ฉันชื่อเนลลี่นะ เรียกว่าเยลเฉยๆก็ได้ แต่อยู่ดีดีก็มาที่นี่เอง ยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วนายละชื่ออะไร"เด็กผู้หญิงผมสีดำอมม่วงแววตาสีดำที่มีชื่อว่า 'เนลลี่' ยิ้มให้ผม.. รอยยิ้มนั้นทำให้ผมตกหลุกรักเธอตั้งแต่ตอนนั้น
"ผะ..ผมชื่อโนอาห์ เรียกโนเฉยๆก็ได้นะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"ผมส่งยิ้มกลับไปให้เนลลี่
"อะ..อ้าว? น้องชายของนายหรอ? ฉันก็มีน้องสาวของฉันเหมือนกัน"เนลลี่หันมามองแนคน้องชายของผมที่กำลังหลยบอยู่ข้างหลังผม
"อืม แนคนี่เนลลี่นะ ไหนเรียกพี่เนลสิ๊"ผมหันไปมองแนคและแนคก็ค่อยๆพูดขึ้นมา
"พ..พะ..พี่..เนล.."แนคเอ่ยขึ้นเบาๆทำให้เด็กผู้หญิงข้างๆผมถึงกับยิ้มแป้นกันเลยทีเดียว
"น้องแนค ^^"เนลลี่ยิ้มอย่างน่าหลงไหลพลางลูบหัวน้องชายของผมเบาๆ ผมนึกว่าผมกับเธอจะได้คุยด้วยกันนานกว่านี้แล้วแท้ๆ.. แต่..
"นี่มัน..แสงอะไรกัน"แสงสว่างล้อมรอบตัวผมอย่างรวดเร็ว
' หน้าที่ของนาย มันไม่ใช่ที่นี่ '
หลังจากที่เสียงนั้นสินสุดลง..ผมก็ถูกส่งมาในโลกนี้.. มันเหมือนการสลับที่..ของการเป็นอยู่..ต้องจากน้องชายที่ผมรัก.. จากโลกที่ผมอยู่.. แล้วมาเจอคนที่ผมไม่รู้จัก..
....
"พี่โน..อาห์.."แนคลากเสียงเบาๆก่อนจะวิ่งเข้ามาสวมกอดผม..น้ำตาของผมเริ่มจะไหลออกมา..เพราะเราะไม่ได้เจอกันมานานมาก..นานมากจริงๆ..
"พี่ขอโทษนะ..ที่ไม่ได้ดูแลนายเลย.."ผมเริ่มร้องไห้แล้วกอดน้องชายสุดที่รักไว้แน่น ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก..ตอนที่เห็นครั้งแรก..คิดว่าตาฝาดไป..แต่พอรู้ว่าชื่ออะไร..มันไม่ใช่แล้ว.. เขาคือน้องชายของเราจริงๆ..พี่ชายน้องชายที่แยกย้ายกันและไม่ได้เจอกันอีกเลย..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[My's Part]
ฉันรู้สึกผิด..รู้สึกผิดเอามากๆ.. ไม่ได้นอนมาหลายวันแล้วเหมือนกัน.. ฉันควรจะทำยังไงดีละ?..
' ก๊อก ก๊อก ก๊อก 'เสียงเคาะประตูสามครั้งดังขึ้นหน้าห้องของฉันพร้อมกับเสียงอันคุ้นเคย "มายด์ พรุ่งนี้แม่ของแนคจัดงานศพ ลูกจะไปไหม?"
"ไปค่ะ.."ฉันต้องไปอยู่แล้วละ.. ต้องไปให้ได้เลยละ..
"งั้นก็รีบนอนได้แล้วมายด์ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลูกตื่นสายจะไม่สวยเอานะ"คุณแม่ของฉันัช่งอารมณ์ดีจริงๆ ท่านเป็นบุคคลสำคัญของฉันเหมือนกันละ..ถ้าฉันหายไป..ท่านคงจะเสียใจไม่แพ้แม่ของแนคเลยละ
"ค่ะ.."ฉันฝืนใจตอบแล้วพยายามหลับให้ได้..ในที่สุดฉันก็เข้าสู่ช่วงเวลาของความฝัน..
...
วันรุ่งขึ้น.. ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับความว่างเปล่า.. ไม่มีเสียงโทรศัพท์ที่คอยปลุกฉันทุกเช้าเหมือนเดิม..เพื่อนที่สนิทที่สุดของฉันตายไปจากโลกนี้แล้ว.. ต่อจากนี้ฉันคงต้องตื่นเองแล้วละ..
ฉันเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่ออาบน้ำอย่างเร่งด่วน..เพื่อจะไปช่วยงานศพของเพื่อนสุดที่รักของฉัน..
เมื่อฉันมาถึงที่งานศพ พบกับเพื่อนๆของฉัน.. ซาโกะ ยูโอะ นัตโตะ ฮาจิ พีม ขนม หมิง จุล ต้า และ วิ้งค์.. พวกเรามากันครบ..ขาดนายคนเดียวเลยนะแนค.. นายไม่น่าจากพวกเราไปก่อนเลย.. เที่ยวด้วยกันก็ยังไม่ได้ไปเลยนี่นา..
"ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะป้านิว"พวกเราทุกคนต่างบอกแสดงความเสียใจให้กับแม่ของแนค.. ผู้ที่เสียลูกชายคนเล็กไป..
"โนอาห์..ฉันขอโทษนะ..ที่ดูแลน้องของนายไม่ดี"พี่เนลลี่พึมพำเบาๆแต่ฉันพอจะได้ยินบ้างนิดหน่อย
"แนค.."
ความคิดเห็น