คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7 : ยกโทษให้ฉันด้วยนะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------
“ ตอนที่ 7 : ยกโทษให้ฉันด้วยนะ “
หลังจากทุกคนหายเหนื่อยกันแล้วทุกคนก็เริ่มออกเดินทางไปบ้านเหมยกันทันที
“พวกเราจะเดินไปทางสุสาน เพราะมันใกล้ที่สุด โล่งที่สุด และอันตรายที่สุด เราจะใช้ความเงียบเข้าไป ความเงียบเท่านั้นที่จะผ่านพวกมันได้”เหมยอธิบายให้ทุกคนฟัง
“ความเงียบหรอ”กอฟ์ลลุกขึ้นพูด
“ใช่”เหมยตอบอย่างช้าๆ
“มั่นใจได้ยังไงว่าพวก น็อตซือ เฮอเรอร์ จะมองไม่เห็นเหมือนพวกธรรมดา”กอฟ์ลพูดต่อพลางทำสีหน้ากังวล
“ไม่มั่นใจหรอก..แต่อย่างน้อยก็น่าจะกันเจ้าพวกธรรมดาได้บ้างละ”เหมยพูดบ้าง
“ความระวังพวกวัวบ้านะ”ตูนเอ่ยขึ้น
“หา? วัวบ้า? มันอันตรายตรงไหน? วัวจะมากัดพวกเราหรอ?”ภูมิทายาทเอ่ยขึ้นอย่างไร้เดียงสา
“Bovine Spongiform Encephalopathy”ดลเอ่ยชื่อเชื้อโรควัวบ้าขึ้น
“มันคือ?”จูนถามอย่างงงๆเพราะไม่รู้
“โรคที่คล้ายๆโรคสมองฝ่อแต่ถ้าพวกซอมบี้เป็นมันจะดุร้ายหน่ะสิ”ดลอธิบายให้จูนฟัง
“เจ้าพวกธรรมดาเป็นบีเอสอี[BSE = Bovine Spongiform Encephalopathy]ไม่ค่อยมีปัญหาหรอกนะ..”ไม้พูดพลางทำหน้าเคลียดๆ
“…”ทุกคนหันหน้ามองกันอย่างเงียบๆ
“เอาละ..พวกเราต้องรอด !”พี่ไอซ์ยืนขึ้นพลางยื่นมือไปข้างหน้า
“อืม !”ผมและทุกๆคนเอามือวางซ้อนกันบนมือพี่ไอซ์
“รอด !”ทุกคนส่งเสียงออกมาพลางปล่อยมือออกพร้อมกันทุกคน
“เราจะออกเดินทางกันเลย !”พี่จิ๊บเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าแน่วแน่สุดๆ
“โอส !!”ทุกคนส่งเสียงออกมาด้วยความมั่นใจ
ไม่กี่นาทีต่อมา
“ตรงทางเมื่อกี้เกือบแย่เลยนะ- -”ฮาชิพูดพลางหันไปมองหน่าอย่างไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่
“ขอโทษจ๊ะ TT ฉันมันซุ่มซ่ามเอง”หน่ายกมือขอโทษทุกๆคน
“ไม่เป็นไร คราวหน้าก็ระวังๆหน่อยละกัน”ฮาชิบ่นพลางเดินต่อ
“จ้า..”หน่าทำหน้าคนรู้สึกผิดมากๆ
“เอาน่าอย่างน้อยก็ไม่มีใครเป็นอะไรหนิเนอะ ^^”ภูมิปลอบใจหน่าพลางหันไปยิ้มให้หน่า
“นั่นสิเนอะ”หน่ายิ้มตอบ
“..”กอฟ์ลมองด้วยสายตากังวลแต่ไม่ได้พูดอะไร
“เป็นไรเปล่ากอฟ์ลเห็นเงียบๆ”ผมเดินไปตบไหล่ข้างซ้ายกอฟ์ลเบาๆ
“โอ๊ย..เจ็บ”กอฟ์ลอุทานออกมาเบาๆ
“เห? ผมแตะเบาๆเองนะ”ผมทำสีหน้างงสุดๆเพราะแตะไฟล่กอฟ์ลไปเบาๆนี่
“ทำไมนายถึงเอาเสื้อที่นายหวงที่สุดขึ้นมาใส่ละ”แบงค์ถามด้วยความสงสัยเพราะแบงค์ไม่เห็นกอฟ์ลใส่เสื้อคลุมตัวนี้มาเกือบปีแล้ว
“เสื้อรอดตายหน่ะ..”กอฟ์ลหันไปตอบเบาๆด้วยสายตากังวลอย่างผิดปกติ
“หรอ..”แบงค์หันไปมองกอฟ์ลสักพักก่อนจะหันกลับไป
“ทุกคน..ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าอย่างรวดเร็ว”ตูนเอ่ยขึ้นพลางหยิบท่อนเหล็กที่แหลมคมขึ้นมา
“มาแล้วสินะ..”ไม้ยิ้มอย่างสยดสยองพลางหยิบไม้เบสบอลขึ้นมา
“หึ..”วินหยิบปืนขึ้นมาพลางเลงไปที่พุ่มไม้ไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีพวกซากศพจำนวนหนึ่งออกมา
“รอเวลานี้มานานแล้ว !!”ไม้เอ่ยขึ้นพลางรีบพุ่งเข้าใส่พวกน็อตซือ เฮอเรอร์อย่างรวดเร็ว
“ฉันจะทำแต้มฆ่าน็อตซือ เฮอเรอร์มากกว่าแกคิว !!”ภูมิทายาทพูดพลางวิ่งไปพร้อมๆคิว
“อ้อหรอ !? ฉันตังหากที่ต้องชนะ !!”คิวหันไปทำหน้ากวน(ตีน)ใส่ภูมิทายาทพลางใช้ขวานฟันหัวน็อตซือ เฮอเรอร์ 3-4 ครั้งจนหัวน็อตซือ เฮอเรอร์หลุดไป 1 ตัว
“เห็นม่ะ?”คิวยิ้มเยาะพลางหลบแขนซากศพที่จะจับคิว
“ชิ !”ภูมิทายาทยกค้อนเหวี่ยงใส่หัวพวกน็อตซือ เฮอเรอร์ด้วยความแรงมากๆจนเละกระเดนเต็มไปหมด
“เสมอ !”เมื่อน็อตซือ เฮอเรอร์ตัวสุดท้ายตรงนั้นโดยคิวและภูมิทายาทโจมตีพร้อมๆกัน
“เอานี่ไปกิน !”ผมยิงปืนอย่างเมามันส์โดยไม่กลัวอะไรเลย
“เหมยคุมหลังด้วย !”เสียงวินที่ขณะใส่ลูกกระสุนเอ่ยขึ้น
“ได้ !”เหมยหันหลังชนกับวินและยิงพวกซากศพที่กำลังเข้ามา
“..”แนนค่อยๆฟันหัวพวกซากศพอย่างเยือกเย็นโดยไม่ได้ระวังหลัง
“แนน !ข้างหลัง !”ผมตะโกนบอกแนนพลางเลงปืนไปที่ซากศพตัวนั้น
“แย่ละ !”แนนกำลังจะหยิบดาบไปฟันซากศพที่อยู่ข้างหลัง แต่ผมคิดว่าไม่ทันแน่ๆ
ปั้ง !
“ระหวังหน่อยสิ”ผมดุแนนพลางใส่ลูกกระสุนปืน
“ฉันติดหนี้นายครั้งที่ 3 แล้วนะ”แนนพูดเบาๆพลางยิ้มอย่างเยือกเย็นแล้วพุ่งตัวไปฟันหัวซากศพอย่างรวดเร็ว
“ชักสนุกแล้วสิ +_+”พี่จิ๊บเอ่ยขึ้นพลางหยิบมีดขนาดใหญ่มากๆฟันหัวพวกซากศพอย่างบ้าคลั่ง สภาพชุดพี่จิ๊บเปอะเปื้อนไปด้วยเลือดเต็มไปหมดแล้ว
“ทำไมพยาบาลสวยๆอย่างเราต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ..”พี่พิมพ์บ่นเบาๆพลางหยิบท่อนเหล็กที่แหลมคมทิ่มทะลุหัวพวกซากศพอย่างไปปราณี
“เฮ้อ..”กอฟ์ลถอนหายใจพลางเคลื่อนไหวช้าลง
“แฮ่ !”น็อตซือ เฮอเรอร์ตรงเข้ามาหากอฟ์ลอย่างรวดเร็ว
ปั้ง ! ปั้ง ! [เสียงปืนหลายๆรอบ]
“ไอ้กอฟ์ลแกไหวไหม”แบงค์รีบเข้าไปประครองกอฟ์ลขึ้นยืน
“ไหว..”กอฟ์ลพูดช้าๆ
ครึ่งชั่วโมงกว่าๆผ่านไป..
“น็อตซือ เฮอเรอร์กระจอกจัง”คิวเอ่ยขึ้นเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างจบลง
“ก็พวกแกเล่นสู้แต้มบ้าไรก็ไม่รู้ -*-”จูนพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจสุดๆ
“ก็มันสนุก”คิวและภูมิทายาทตอบออกมาพร้อมๆกันอย่างหน้าด้านๆ
“แว่นเปื้อนหมดเลยแหะ”พี่ไอซ์บ่นพลางเช็ดแว่นช้าๆ แต่ก็ไม่ค่อยสะอาดอยู่ดี
“ชุดที่แสนสะอาดของเราเปื้อนหมดเลย TT”พี่พิมพ์บ่นพลางทำสีหน้าคนอาลัยอาวรณ์กับชุดที่ใส่มาก
“มีใครบาดเจ็บไหม?”ภูมิเอ่ยขึ้นพลางมองไปรอบๆ
“กอฟ์ลนายดูแย่มากเลยนะตัวซีดๆ”ดลเอ่ยขึ้นเมื่อหันไปสะดุดตากับกอฟ์ลที่นั่งตัวสั่นข้างๆแบงค์
“นั่นสิ..”แบงค์หันไปมองกอฟ์ลแต่ต้องสะดุดกับหัวไหล่ข้างซ้ายของกอฟ์ลที่มีรอยเลือดซึมมาจากข้างใน
“อ่าว?เป็นแผลหรอ?”แบงค์ถามพลางจะถอดเสื้อคลุมของกอฟ์ลออกแต่ต้องตกใจเพราะกอฟ์ลมาจับที่มือของตน
“เหย?”แบงค์ทำสีหน้างงสุดๆ
“ไม่ต้อง..ฉันถอดเอง”กอฟ์ลพูดพลางถอดเสื้อคลุมออก
“มะ..ไม่จริงน่า?”ทุกคนต่างตะโกนออกมาด้วยเสียงเดียวกัน เพราะสิ่งที่เห็นคือรอยกัดขนาดใหญ่ที่ไหล่ข้างซ้ายของกอฟ์ล
“นายโดนกัดไปประมาณกี่นาทีแล้ว?”ฮาชิเดินเข้ามาใกล้ๆกอฟ์ลพลางดูแผล
“เกือบชั่วโมงแล้วละ..”กอฟ์ลไอพลางพูดช้าๆ
“..”ทุกคนหันหน้ามองกันสักพัก
“งั้นฉันต้องฆ่านายแล้วละ..”แนนเอ่ยขึ้นพลางชี้ดาบไปที่หน้ากอฟ์ล
“อืม..ยังไงก็ต้องตายอยู่ดี”กอฟ์ลพูดเบาๆพลางยิ้มจางๆให้ทุกคน
“ไม่เอาน่า..ไม่จริงใช่ไหมกอฟ์ลนี่แกจะทิ้งฉันหรอว่ะ?”อาการของแบงค์เริ่มแย่น้ำตาหยดใสๆเริ่มจะไหลออกมาจากตาของแบงค์แล้ว
“..”กอฟ์ลเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ขอโทษนะเว้ย..ที่ฉันได้ใช้เวลากับแกได้ไม่มากพอ..แค่ 2 ปีเองสินะ..ที่พวกเราเป็นเพื่อนซี้กัน”กอฟ์ลเอ่ยขึ้นพลางยิ้มเล็กๆ
“แกเป็นเพื่อนที่ดีมากๆสำหรับฉันเลยนะเว้ย”แบงค์เริ่มร้องไห้ออกมาไม่หยุด
“อย่าร้องไห้ดิว่ะ..หน้าแกฮามากนะเว้ย..ตอนร้องไห้หน่ะ”กอฟ์ลตบไหล่แบงค์เบาๆพลางยิ้มเยาะ
“ยังมีอารมณ์ขันอีกนะแก”แบงค์เช็ดน้ำตาพลางยิ้มให้กอฟ์ลบ้าง
“..พร้อมแล้วละ..”กอฟ์ลเอ่ยขึ้น
“..”แบงค์หอนหายใจพลางค่อยๆถอยหลังไปยืนที่ทุกคน
“ช่วยทำให้ฉันเป็นฉันในวินาทีสุดท้ายด้วยนะ..”กอฟ์ลยิ้มให้ทุกคน
“ฉันจะตอบสนองความต้องการของนายเอง”แนนเอ่ยขึ้นพลางหยิบดาบจ่อที่คอของกอฟ์ล
“ยกโทษ..ให้ฉันด้วยนะ”แนนยิ้มจางๆให้กอฟ์ลพลางกางแขนที่ถือดาบขึ้นเพื่อเตรียมตัวฟันคอกอฟ์ล
“อืม..”กอฟ์ลยิ้มพลางหลับตาลง
ฉึก กกก !!(เสียงดาบที่กระทบกับคอของกอฟ์ลจะขาด)
“..”ทุกคนหลับตาไม่กล้ามองภาพที่เห็นตรงข้างหน้า
เลือดของกอฟ์ลกระเดนใส่ทุกคนและกระเดนใส่หน้าแนนมากกว่าเพื่อน
“กอฟ์ล..”แบงค์ค่อยๆลืมตาขึ้นพลางมองไปที่ร่างไร้วิญญาณของกอฟ์ลที่หลับตาอย่างสงบ
“กอฟ์ล !!!”แบงค์ตะโกนออกมาด้วยความเสียสติ
ติดตามตอนต่อไป..
--------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น