คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : "พี่ชาย" [ Nack's Part/Nelly's Part]
[ Nack's Part ]
"อัญมณีสีเขียว.."ผมนั่งจ้องอัญมณีของผมมาได้ชั่วโมงกว่าแล้ว.. กำลังคิดอยู่ว่า.. จะใช้ดีไหม? หรือจะไม่ใช้ดี?..ลังเลอะนะ
' ก๊อก ก๊อก ก๊อก 'เสียงเคาะประตูสามครั้งพอเป็นมารยาทดังขึ้นที่หน้าประตู
"หืม?"แนนหันหลังกับไปมองเล็กน้อยก่อนจะเดินไปเปิดประตู
"มาแล้วค่ะ"แนนเอื้อมมือไปเปิดประตูแต่หลังจากที่เปิดประตูเสียงก็แทรกขึ้นมาทันที
"พี่กลับมาแล้ว !!"ชายหนุ่มร่างสูงผมสีดำอมม่วงตาสีดำเอ่ยขึ้นพร้อมกับถุงของฝากมากมาย
"พี่โน ของฝากหนูละ"แนนเรียกชายคนนั้นว่าพี่..หรือว่าเขาคือนพี่ชายของแนนกันนะ? แต่ดูไปดูมาก็คล้ายๆกับผมแค่ตาสีดำเท่านั้นแหละ..
"ซื้อมาให้แล้ว มีดไซด์ L หน่ะ รับรองว่าคมกริบ"ชายคนนั้นยิ้มพลางหันมาสะดุดตากับผม.. อย่าบอกนะว่าจะมีเรื่องถามว่าผมคือใครไรงี้รึเปล่า
"หมอนั่นคือใครอะแนน?"นั่นไงครับไม่ทันขาดคำถามซะละว่าผมคือใคร
"เขาชื่อแนคหน่ะ มาจากโลกคู่ขนาน"แนนพูดพลางชี้มาที่ผมก่อนจะหันกลับไป
"งั้นหรอ? มาอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ละ?"พี่ชายของแนนทำสีหน้าเคลียดๆ
"เมื่อวานค่ะ"แนนตอบกลับไป
"แล้วนอนที่ไหน?"พี่ชายของแนนยังถามต่อไป ซึ่งผมรู้สึกลางสังหรณ์เริ่มไม่ดีละครับ
"นอนในห้องหนูค่ะ"แนนก็ยังตอบกลับไป แต่เดี๋ยวๆ ทำไมไม่บอกไปละว่าผมนอนที่พื้น พูดให้จบสิฟร่ะ !!
"หืม.."พี่ชายของแนนเริ่มเดินมาใกล้ผมทีละนิดทีละนิด อ๊ากกกถอยโลดครับพี่น้องงง
"นายหน่ะ.."พี่ชายของแนนยังคงเดินมาหาผมต่อไป จนตอนนี้ผมจนมุมติดกำแพงละครับ แล้วไอ่พวกสมาชิกในบริษัทไม่คิดจะช่วยผมเลยหรอครับ TT
"ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม?"พี่ชายของแนนส่งสายตาอันเยือกเย็นมาเลยครับ.. โอ๊ยน้องน่ากลัวแล้วพี่ยังจะน่ากลัวอีกหรอ ไม่ไหวจริงๆ
"ดะ..ได้ครับ"ผมต้องตอบตกลงครับ ถ้าเกิดผมไม่ตอบตกลงยังไงผมก็ต้องไปคุยด้วยอยู่ดี แต่อาจจะโดนกระทืบแล้วลากไปคุยอะไรงี้ป่ะ? ลืมผมคิดมากไป?
".."แนนยืนมองผมด้วยสายตางงๆก่อนที่ผมกับพี่ชายของแนนจะคุยกัน
....
"มีอะไรรึเปล่าครับ"ผมต้องถามครับไม่งั้นผมคงสงสัยเอามากๆ
"คิดยังไงกับแนน?"หะ..เห้ย คุณพี่ชายจะถามอะไรตรงๆแบบนี้ละครับ ขอเวลาคิดก่อนสิ
".."คิดก่อนครับคิดก่อน ทำใจไม่ทัน=[]=
"ตอบมาสิ? ว่าคิดยังไงกันแน่"ดูสิครับ ยังถามอีก.. จะ..ตอบไปว่าอะไรดีละ..
"ไม่ได้..ชอบครับ.."รู้สึกไม่อยากจะตอบแบบนี้ออกไป แต่ต้องตอบไปครับ เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
"งั้นหรอ.. ผมชื่อโนอาห์ครับ เรียกโนเฉยๆก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"พี่ชายของแนนเปลี่ยนสีหน้าเคลียดๆกลายเป็นสีหน้าที่สดใสได้อย่างเร็วอะ=[]=
"ครับโน ยินดีที่ได้รู้จัก"ผมตอบกลับไป
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"โนอาห์ตอบพลางเดินเข้าไปสมทบกับพวกสมาชิกในมินา โดยที่ทิ้งผมที่กำลังสับสนอยู่ในเรื่องต่างๆ
....
"ขอบคุณค่ะพี่โน >
"เอาละเที่ยงละ วันนี้เลี้ยงพิซซ่ากับเคเอฟซีเอาม่ะ?"โนอาห์ยิ้มให้ทุกคน ดูท่าพี่ชายของแนนจะรวยเอามากๆเลยสินะ..
"เอาๆ เคเอฟซีครับ" / "พิซซ่าถาดใหญ่ ขอบชีส !!" / "บล๊าๆ"
เสียงของทุกคนต่างดังแทรกมาไม่เหมือนกัน.. ยังไงผมก็ไม่มีสิทธิออกความคิดเห็นอยู่แล้ว..เพราะของพวกนี้ผมยังไม่มีวาสนาได้กินเลย..
"เอางี้เดี๋ยวพี่เลือกให้ละกัน"โนอาห์พูดพลางกดโทรศัพท์
"ผมขอสั่ง.."โนอาห์สั่งไปหลายอย่างเหมือนกัน และไม่มี่นาทีต่อมาก็มีรถมาส่ง
..ที่บริษัทนี้ผมยังเดินไปทั่วเลยสินะ อยากลองเดินทั่วๆจัง..แต่ถ้าผมหลงละ?.. คงไม่มั้ง..ผมโตแล้วนี่นา..และอีกอย่างไม่อยากรบกวนด้วย..แอบไปงีบเงียบๆดีกว่าแหะ..
ผมไม่รอช้ารีบเดินไปทางนู้นทางนี้ โห ที่นี่มันกว้างมากเลยละ
"นี่มันห้องอะไรฟร่ะ? ใหญ่มาก"ผมเดินมาถึงห้องที่มีประตูขนาดใหญ่ ใหญ่พอที่จะขนช้างเข้าประตูได้เลยละ..
ในขณะที่ผมจะเปิดประตูก็มีเสียงบางอย่างแทรกขึ้น
"ที่แท้ก็มาอยู่ที่นี่นี่เอง หาตั้งนาน"
"โนอาห์?"ผมหันกลับไปพบกับพี่ชายของแนน แต่เขามาคนเดียว
"ทำไมต้องทำสีหน้าตกใจขนาดนั้น..หรือมีเรื่องที่ปิดบังผมอยู่กันแน่ละ?"โนอาห์ถามขึ้นทำให้ผมต้องสะดุ้งเฮือกเลยละ
"ไม่มีหรอกครับ.."ตอนนี้หน่ะไม่มี แต่หัวใจของผมหน่ะ..มันมีเรื่องที่ปิดบังรึเปล่านะ..?
"อย่าเข้าไปดูในห้องนี้ไหม?"โนอาห์ถามผม ซึ่งผมก็ตอบตกลงครับ
"ครับ"ผมพยักหน้าพลางมองไปที่ประตูบานใหญ่..และดูเหมือนว่าโนอาห์จะพูดอะไรบางอย่างซึ่งมันเบามากๆจนผมไม่ได้ยิน..
' คลืดดด ~ ' เห? ประตูเปิดเองโดยไม่ได้ไปจับเนี่ยะนะ?
"เข้ามาสิ"โนอาห์กวักมือเรียกผม ซึ่งผมก็เดินตามเข้าไป
' ตึ่ง.. '
"โหยๆ ห้องีน้ใหญ่ชะมัดยาก"ตาผมเบิกโพลงพลางมองไปรอบๆ ไม่คิดเลยว่าบริษัทที่ผมเข้ามาอาศัยเนี่ยะจะมีห้องที่ใหญ่ขนาดนี้อยู่
"ห้องนี้มีไว้ทำอะไรหรอ?"ผมหันหน้ากลับไปถามโนอาห์ด้วยความมึนงง
"ห้องที่ถูกปล่อยร้าง..ตั้งแต่เจ้าของหายไป.."โนอาห์ตอบด้วยสีหน้าที่มีความเศร้าอยู่ในดวงตา
".."
"อันที่จริง..ผมมาจากโลกคู่ขนานเหมือนกัน.."โนอาห์พูดเบาๆพลางหันมาหาผมด้วยสายตาที่ดูโศกเศร้ามากกว่าเดิม
"จริงหรอครับ?"ผมตอบกลับไปด้วยความอยากรู้ให้แน่ชัดกว่าเดิม
"อืม..และจริงๆผมก็เป็นคนที่รู้จักนายมานานแล้วเหมือนกัน.."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[ Nelly's Part ]
เมื่อฉันได้ยินพวกน้องๆเล่าว่าแนคได้ถูกรถบรรทุกคันหนึ่งชน..ฉันก็ช็อคเหมือนกันนั่นละ..จะบอกคุณแม่ว่ายังไงดีนะ?
ขณะนี้ฉันเดินมาหยุดที่ประตูบ้านของฉัน แล้วเตรียมเคาะประตู..แต่จะทำสีหน้ายังไงดีนะ?
' ก๊อก ก๊อก ก๊อก ' ฉันเคาะประตูสามครั้งพอเป็นมารยาทก่อนจะมีเสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นมา
"แนคกลับมาแล้วหรอลูก?"แม่ของฉันเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเห็นฉัน สีหน้าท่านดูผิดหวังนิดๆ.. จริงๆมันก็น้อยใจอะนะ..
"แม่ค่ะ..หนูกลับมาแล้ว"ฉันรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดแม่ของฉันแล้วร้องให้โฮออกมา
"เนลเป็นอะไรลูก? น้องละ? ไม่ได้กลับมาด้วยกันหรอ?"แม่ฉันลูบหัวฉันเบาๆในขณะที่ฉันกำลังร้องไห้
"แม่ค่ะ..แนค.."ฉันร้องไห้จนพูดไม่เป็นคำแทบจะฟังไม่รู้เรื่อง
"เนล? แนคเป็นอะไรลูก?"หัวอกของคนที่เป็นแม่เริ่มใจไม่ดีสักเท่าไหร่แล้ว
"แม่ค่ะ..แนค..แนคตายแล้วค่ะแม่.."ฉันกอดแม่แน่นขึ้นเรื่อยๆฉันสัมผัสถึงน้ำตาที่กำลังไหลอยู่ไม่แพ้กับฉัน
"เนล..ไม่จริงใช่ไหมลูก..แนคยังไม่ตายใช่ไหมลูก.."แม่ของฉันเริ่มร้องไห้บ้าง
"ฮือๆ..แนคตายแล้วค่ะแม่..แนคจากพวกเราไปแล้วค่ะแม่.."ฉันกอดคุณแม่พลางร้องไห้ออกมา ท่านในตอนนี้คงจะเสียใจมากกว่าใคร
"หลับให้สบายนะ..แนค"
ความคิดเห็น