คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : "ช่วงเวลาที่สับสน" [ Sago's Part/Nack's Part ]
[ Sago's Part ]
หลังจากที่มายด์ได้ทำการเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้พวกฉันฟัง ทำให้พวกเราพากันตกใจเอามากๆ แล้วไม่รู้จะทำยังไงกันดี แม่ของแนคละ? ถ้าบอกไปท่านจะเป็นยังไงนะ?
"เอายังไงต่อดีค่ะพี่ซาโกะ"พีมหันหน้ามาถามฉัน
"จะไปบ้านแนคแล้วบอกแม่ของแนคเลยไหม?"ยูโอะน้องชายของฉันหันหน้ามาถามบ้างเช่นกัน
"อืม..บางทีบอกไปเลยก็ดีกว่าให้ท่านไปรู้เองแล้วทำใจไม่ทันละนะ"ฉันตอบกลับไปด้วยสีหน้าอยากจะร้องไห้เต็มที.. แต่กับมีเสียงแทรกขึ้นมาก่อน
"ไงจ๊ะทุกคน? เป็นอะไรไปหรอ"เสียงใสๆของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลังของพวกเรา ทำให้พวกเราต้องหันกลับไป
"พะ..พี่เนลลี่"ทุกต่างตกใจกับหญิงสาวคนนั้น เธอคือพี่สาวของแนค !!
"ทำไมต้องทำสีหน้าตกใจกันแบบนั้นด้วยละ?"พี่เนลลี่หันมองพวกฉันอย่างงงๆ ซึ่งมันก็ถึงเวลาที่ฉันต้องเล่าให้พี่เธอฟัง
....
"หะ???"สีหน้าที่ดูสดใสของพี่เนลลี่เปลี่ยนไปเป็นสีหน้าที่ดูเคร่งเคลียด
"โกหกพี่รึเปล่า?"พี่เนลลี่ดูไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่
ทุกคนส่ายหน้ากันหมด พลางก้มหน้ากัน
"แล้วบอกแม่พี่รึยัง?"พี่เนลลี่หันมาถามฉันที่กำลังยืนมองกองเลือดตรงท้องถนน
"ยังค่ะ"ฉันตอบกลับไปเบาๆพลางยิ้มจางๆแล้วพูดต่อ "ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ พวกเราะจไปบอกท่านเดี๋ยวนี้เลย"
"ไม่ต้องหรอก.."พี่เนลลี่เอามือมาห้ามฉันไว้ก่อน "เดี๋ยวพี่บอกเอง.. กลับไปนอนพักเถอะนะ"พี่เนลลี่ยิ้มอย่างบอบบางด้วยสายตาที่เสียใจแต่ไม่สามารถร้องไห้ให้ใครเห็นในตอนนี้
"ค่ะ../ครับ.."ทุกคนรวมทั้งฉันตอบกลับอย่างเสียงแผ่วเบา
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[ Nack's Part ]
ขณะนี้ผมกำลังอ่านนิยายของบริษัทมินาโปรเจคทีละเรื่อง ตอนนี้ผมกำลังสงสัยว่าโปรเจคนี้มีไว้เผื่ออะไร? ทำนิยาย? หรือวาดรูป??
และรวมทั้งแนน..ที่กำลังนั่งประดิษฐ์โมเดลตัวเล้กๆอยู่ ดูดีๆนั่นมันตัวเธอชัดๆนี่นา
"มองอะไร"แนนหันมาถามผมด้วยสายตาจองเวรจองกรรมกับผมมาก พูดกับผมดีดีบ้างไม่ได้หรอครับ?
"เปล่าครับ"ผมหันหน้าหนีเพราะกลัวจะโดนประเดนอีกยาว
ผมหันมองไปรอบๆ เจอรูปภาพของบริษัทเยอะแยะซึ่งผมพอจะเดาออกว่าเป็นฝีมือใครบ้าง
"โอ๊ย !!"สักพักหนึ่งเสียงของบุคคล คนหนึ่่งก็ดังขึ้น
"เป็นอะไรรึเปล่าภูมิ?"หน่ารีบวิ่งเข้าไปหาภุมิที่กำลังถือค้อนตอกอะไรบางอย่าง คู่นี้เขากุ๊กกิ๊กกันดีจังเลยนะ(ทำหน้าคนอิจฉา)
"เราตอกตระปูไม่ระวังเอง เลยโดนนิ้วเฉียดๆหน่ะ"ภูมิยิ้มแหย๋ๆเหมือนกลัวเสียฟอร์ม
"งั้นหรอ? แต่นิ้วภูมิบวมนะ เดี๋ยวเราทำแผลให้"หน่ายิ้มให้ภูมิเบาๆ สีหน้าภูมิตอนนี้ไม่ต้องใช้ยาทำแผลก็หายแล้วละ +_+
"รักกันจริงๆ"ซากิที่หอบกล่องพัสดุขนาดใหญ่พอสมควรเดินลงมาจากบันได
"-/-"ทั้งภูมิและหน่าต่างหน้าแดงพร้อมๆกันเลย ดูดิ !
"เอาละ มีคนส่งพัสดุบางอย่างมาให้ ซึ่งมันมีครบจำนวนคนเลย รวมทั้งแนคด้วย"ซากิหันมองหน้าผม แต่เห? ผมพึ่งมาอยู่แล้วทำไมถึงได้ด้วยละ
"โหย นี่มันเครื่องประดับธรรมดาๆนี่นา"ชายหนุ่มผมสีส้มที่มีชื่อว่า 'วิน' เอ่ยขึ้น
"เอาออกมาวางบนโต๊ะให้หมดเลย"ยูอิสั่ง ทุกคนก็เลยหยิบออกมา สีของอัญมณีแต่ละอันไม่เหมือกัน
"อันนี้ของพี่ยูอิ"หน่าส่งสร้อยที่มีอัญมณีสีเขียวน้ำทะเลให้ยูอิ
"อืม"ยูอิรับไว้
ทุกคนต่างได้อัญมณีของตนเองแล้วแบ่งแยกตามสี..
ผม > อัญมณีสีเขียวออกใบไม้
แนน > อัญมณีสีชมพูออกโทนแดงๆ
หน่า > อัญมณีสีน้ำเงินเข้ม
ภูมิ > อัญมณีสีน้ำตาลเข้ม
พูม > อัญมณีสีม่วง
เหมย > อัญมณีสีชมพูออกแดงๆอ่อนๆ
ตูน > อัญมีสีฟ้า
ดล > อัญมณีสีเขียวออกฟ้าๆ
ซากิ > อัญมณีสีแดง
ยูอิ > อัญมณีสีเขียวน้ำทะเล
วิน > อัญมณีสีส้ม
จูน > อัญมณีสีน้ำตาลอ่อน
ขนุน > อัญมณีสีน้ำตาลแดงอ่อนๆ
ไม้ > อัญมณีสีน้ำตาลแดงเข้มๆ
แบงค์ > อัญมณีสีแดงเลือดหมู
สฟิงซ์ > อัญมณีสีดำ
ฮาชิ(หญิงสาวผมสีน้ำตาล) > อัญมณีสีเหลือง
คิว(ชายหนุ่มร่างเล็กผมสีดำ) > อัญมณีสีน้ำเงินอ่อน
กอฟ์ล(ชายหนุ่มผมสีขาว) > อัญมณีสีขาวขุ่น
พิมพ์(หญิงสาวผมสีน้ำตาล) > อัญมณีสีชมพูอ่อน
ไอซ์(ชายหนุ่มผมสีดำ) > อัญมณีสีเทา
"สายรุ้งรึไงฟร่ะ =[]="ชายหนุ่มร่างเล็กผมสีดำชูอัญมณีของเขาขึ้นมา
"มันเอาไว้ทำอะไรกันแน่พี่ซากิ?"หญิงสาวผมสีน้ำตาลทำสีหน้างงๆ
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าส่งมาแบบนี้มันต้องไม่มีแนคสิ หรือคนส่งคือคนที่ทำให้แนคมาอยู่ที่นี่"ซากิคิดสักพัก
"ที่อยู่ของกล่องนั่นละครับ"ผมเอ่ยขึ้นพลางมองไปที่กล่องแต่ต้องตกใจ
"ไม่มี.."
"ที่อยู่ไม่มีแล้วส่งมาได้ยังไงละ?"จูนทำหน้างงๆ
"มีอะไรอยู่ในกล่องอีกไหมครับ?"ชายหนุ่มผมสีขาวเอ่ยขึ้น
"อ๊ะมีๆ จดหมายนี่ไง"ตูนหยิบจดหมายฉบับนั้นขึ้นมา
"เปิดเลยไหม?"ดลหันมาถามทุกคนที่กำลังจ้องไปที่จดหมาย
"อืม"ทุกคนรวมทั้งผมตอบเป็นเสียงเดียวกัน
" ..ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกเรื่องทั้งหมดให้พวกคุณรู้
และต้องขอโทษที่เกิดข้อผิดพลาดที่ส่งตัวคุณแนคมาที่นี่
อันที่จริงมันพลาด ผมทำพลาด.. ดังนั้นผมจะขอชดใช้เวลาให้ ด้วยสร้อยที่ผมส่งไป
คุณไม่จำเป็นต้องรู้ว่าผมอยู่ที่ไหน เพราะคุณก็หาผมไม่เจออยู่แล้วละ
สร้อยที่พวกคุณได้คือ 'สร้อยแห่งความปรารถนา'
จงรักษามันให้ดี.. ความปรารถนานี้จะใช้ได้แค่เพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น "
ข้อความนี้ผมพึ่งอ่านไปเมื่อกี้ทำให้ผมสะดุ้งเฮือกทันที นี่ผมไม่ได้ตายเพราะหมดบุญงั้นหรอ? พลาดงั้นหรอ? ผมเจอหน้าไอ้หมอนั่นผมจะอัดหมัดใส่ปากหมอนั่นให้ดู คอยดูสิ !!
"สร้อยแห่งความปรารถนางั้นหรอ? เหมือนสร้อยที่ขอพรป่ะ?"พูมมองหน้าทุกคน
"น่าจะประมาณนั้น"ชายหนุ่มผมสีดำสวมแว่นที่มีชื่อว่า 'ไอซ์' เอ่ยขึ้น
"มันจะไม่เหมือนพรต้องคำสาปในนิยายหน่าใช่ไหม?"ขนุนที่ติดนิยายเอามากๆถึงกับตัวสั่นเลยละ
"เอาเป็นว่าตอนนี้อย่างพึ่งใช้ละกันนะ ไว้ให้เราหาข้อมูลได้ก่อน"ยูอิยิ้มให้ทุกคน
"ค่ะ/ครับ/อืม"ทุกคนพากันตอบและแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองกันต่อ..
"ถ้าผมขอ..ให้ผมกลับไปที่ที่ผมอยู่ละจะได้ไหมนะ.."
ความคิดเห็น