คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : "บุคคลสำคัญ" [ Nack's Part ]
ขณะนี้ผมกำลังวิ่งตามแนนมาติดๆเลยครับ ฮ่าๆ ถึงจะวิ่งเร็วแค่ไหนแต่ผมก็วิ่งตามทันครับ !!
"โอ๊ย นายหน่ะ จะตามฉันอีกนานไหมย่ะ !!"เสียงของเธอดังขึ้นขณะที่กำลังวิ่ง แหม..ผมต้องตามสิครับ ไม่งั้นก็ไม่มีที่ซุกหัวนอนสิครับ
"เรื่อยๆครับ"ผมก็ตอบไปตามนี้ ฮ่าๆ แล้วก็วิ่งตามไปติดๆจนถึงห้องของเธอ
' ปั้ง !! ' เสียงปิดประตูดังๆของแนน .. ดีนะผมเข้าห้องมาทัน ไม่งั้นคงต้องอยู่ข้างนอกอีกนานแน่ๆ
"ผมนอนที่ไหนครับ?"เมื่อเข้ามาแล้วก็ต้องถามครับ แต่เธอกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
"ที่พื้น"แนนตอบพลางหัวเราะ
"แล้วผมจะนอนยังไงละครับ"ผมทำหน้ามู่เลยครับ อะไรกันใจดำชะมัด ให้นอนพื้น.. ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้..ใจร้ายที่สุดเลย..แต่ก็นะ..แนนเป็นผู้หญิง..ส่วนผมเป็นผู้ชาย..ถ้าให้นอนบนเตียงด้วยกันกับคนแปลกหน้าอย่างผม..มันก็ธรรมดาแหละ..ที่ผมจะโดนไล่มานอนพื้น
"ว่าแต่นะ..นายไม่มีชุดเลยหรอ?"แนนหันมาถามผมขณะที่เธอกำลังเก็บหนังสือต่างๆเก็บเข้าที่
"ครับ.."ผมตอบกลับไป..มันก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว..อยู่ดีดีผมก็มาอยู่ที่นี่..ไม่ทันที่จะบอกลาใคร เหลือทำใจอะไรเลยสักนิด..
"ฉันพอจะมีชุดให้นายนะ"หลังจากที่แนนมองที่ผมสักพักเธอก็เอ่ยขึ้น พลางเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า.. เห? ชุดผู้หญิงรึเปล่าครับ !! ถ้าชุดผู้หญิง ผมไม่เอาเด็ดขาดนะ !! ไม่เอานะครับ ไม่เอา !!
"อะ รับไปสิ"แนนส่งบางอย่างให้กับผมโดยที่หลบสายตาผมนิดหน่อย
"ขอบคุณครับ"ผมกล่าวขอบคุณเธอพร้อมกับหยิบเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์สีกรมท่า..ไซส์พอๆกับผม..เดี๋ยวก่อนครับ? นี่มันชุดผู้ชายนี่นา .. มีคนเคยมาอยู่กับแนนในห้องนี้หรอ..? หรือจะเป็นแฟนของแนนกันนะ.. ผมละสงสัยจริงๆ
"ของพี่ชายฉันหน่ะ พักนี้พี่เขาไม่ค่อยได้มาอยู่ ฉันให้นายยิ้มไปก่อนก็ได้"แนนยิ้มให้ผมเหมือนรู้ว่าผมต้องการคำตอบ..แต่ก็นะ..รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยละที่ได้ยินว่าพี่ชาย..
"ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"แนนหันหน้าบอกผม ผมก็ได้แต่อือออกับเธอไปนั่นแหละ
"ทุกคนในโลกของผมจะเป็นยังไงกันบ้างนะ.."ผมเดินไปเปิดหน้าต่างในห้องพลางมองไปที่ท้องฟ้าที่เริ่มมีสีส้มๆแล้ว พระอาทิตย์ใกล้ตกดินแล้วสินะ..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ โลกคู่ขนาน
"แนค !! พื้นสิ"มายด์ตะโกนพลางเขย่าร่างไร้วิญญาณของชายหนุ่มผมสีดำอมม่วง
"เขาตายแล้วละไอ่หนูเอ้ย"หญิงสาวแก่ๆเดินมาลูบหัวมายด์ที่กำลังร้องไห้เสียใจอยู่
รถบรรทุกคันนั้นจอดลง..พลางเดินมาที่ร่างไร้วิญญาณของชายหนุ่มที่มีชื่อว่า 'แนค'
"ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ คือผมไม่เห็นเขาจริงๆ"เจ้าของรถบรรทุกกล่าวไว้แบบนี้
"ยังไงคุณก็ต้องไปสถานีตำรวจครับ"ตำรวจหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้นมา พลางจับแขนของเจ้าของรถบรรทุก
"ครับ"เจ้าของรถบรรทุกยอมทำตามแต่โดยดี โดยทิ้งไว้แต่เหตุการณ์วุ่นวายของอุบัติเหตุครั้งนี้เท่านั้น..
"แนค !!ฉันขอโทษ !!"น้ำตาของมายด์กำลังไหลไม่หยุดพลางกอดร่างไร้วิญญาณของชายหนุ่มที่อาบไปด้วยเลือด
' ตี๊ด ตี๊ด ~ 'เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเบาๆ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเสียงของโทรศัพท์ของใคร
"ฮึก..โทรศัพท์ของแนคนี่นา?.."มายด์ค่อยๆเอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของชายหนุ่มผมสีดำม่วง แล้วหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาพบกับรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์..
' คุณแม่ '
"ฮัลโหลค่ะ.."มายด์จำใจต้องรับสายจากบุคคลสำคัญของชายหนุ่มคนนี้
"(อ้าว มายด์เองหรอลูก? แนคละ)"แม่ของชายหนุ่มผมสีดำอมม่วงเอ่ยถามหญิงสาวที่กำลังร้องไห้ไม่หยุด
"คุณแม่ค่ะ..แนค.."มายด์ค่อยๆพูด
"(ถ้าแนคอยู่ข้างๆ บอกแนคด้วยนะมายด์ ว่าแม่รอกินข้าวด้วยกันอยู่นะ)"คำพูดประโยคนี้ทำให้มายด์ถึงกับช๊อค.. พอเธอจะตอบกลับไปปรากฏว่า..แม่ของแนควางสายไปแล้ว
"แนค.."มายด์สะกิดร่างของชายหนุ่มเบาๆ
"แม่ของนายรอกินข้าวอยู่นะ"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
' กึก 'เสียงผิดประตูห้องน้ำเบาๆจากใครคนหนึ่ง..นั่นก็คือแนน
"ไปยืนทำไรตรงหน้าต่างหน่ะ?"แนนถามผม ในขณะที่ผมกำลังแหงนมองท้องฟ้าที่กลายเป็นสีน้ำเงินเข้มไปแล้ว..
"นาย"เธอเดินมาสะกิดผมจนทำให้ผมได้สติกลับคืนมา
"ครับ?"ผมหันกลับไปมองแนน..แต่ต้องสะดุดตากับชุดนอนสีชมพูอ่อนๆของเธอ
"นี่ไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยรึไง?"แนนเอามือโขกหน้าผากผมเบาๆ
"ขอโทษครับ"ผมขอโทษเธออย่างรวดเร็ว โดยไม่กล้าแหงนมองหน้าเธอเลยสักนิด..ตอนนี้ผมรู้ว่าหน้าของผมกำลังร้อนระอุ ทั้งๆที่อากาศมันเย็นจะตาย !!!
"นายไปอาบน้ำเถอะ"แนนส่งผ้าเช็ดตัวผืนหนึ่งให้ผม ผมก็รับจากเธอครับ
"ครับ"ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำไป..
"งั้นฉันลงไปหาอะไรกินก่อนนะ..หิวอีกแล้ว.."ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆจะหิวยามวิกาลแบบนี้ ฮ่าๆ สงสัยคงหิวจริงๆละ
' กึ่ง ' ผมปิดประตูห้องน้ำเบาๆ แล้วลงมือทำความสะอาดร่างกายของตัวเอง..
...
ด้านแนน
"อยู่กับหมอนั่นสองต่อสองดูไม่ค่อยเป็นส่วนตัวเลยแหะ"แนนพึมพำเบาๆพลางเอื้อมมือหยิบถุงขนมในตู้
"ทำไมต้องมาหิวตอนเวลานี้ด้วยเนี่ยะ น่าเบื่อชะมัดยาก -3-"
"แต่ก็นะ..หมอนั่นก็น่ารักดีนี่นา.."
"อะ..แฮ่ม.."เสียงของบุคลดังขึ้น
"เห้ย !!"แนนตกใจมากที่มีคนมานั่งอยู่บนโต๊ะ"มาตอนไหนกันค่ะพี่ยูอิ !!?"
"นั่งก่อนที่เธอจะมาหาขนมกินแล้ว นี่ใจลอยจนไม่เห็นพี่เลยรึไง"ยูอิหัวเราะแบบมีเลศนัย
"ใจลงใจลอยอะไรค่ะ -3- วุ๊ ไปแล้ว"แนนพูดพลางหอยขนมประมาณห้าหกถึงติดไม้ติดมือไปด้วย"ระวังตกหลุมรักละ !"ยูอิตะโกนตามหลังมา
"หลุมลงหลุมรักอะไร ไร้สาระค่ะ ! -*-"แนนเริ่มมีอาหารหน้าร้อนฉ่า แดงเป็นมะเขือเทศสดๆ
"ซึนยังไงก็ซึนอย่างงั้น"ยูอิยิ้มพลางมองแนนที่กำลังวิ่งขึ้นบันไดไปพลางหยิบถึงขนมออกจากตู้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เก็บร่างไปเลยครับ"พนักงานคนหนึ่งชี้ไปที่ร่างไร้วิญญาณของชายหนุ่มผมสีดำม่วง
"แนค.."มายด์ที่ยืนอยู่ถึงกับไม่อยากมองเลยทีเดียว
"มายด์ !! เกิดอะไรขึ้น"เสียงอันคุ้นเคยของหญิงสาวผมสีแดงเอ่ยขึ้นมาแต่ไกล
"ซาโกะ !! แนค..แนคเขา"มายด์ชี้ไปที่ร่างของแนคที่กำลังโดนอุ้มขึ้นรถเก็บศพ
"พี่แนค? พี่แนคเป็นอะไรหรอครับ"เด็กหนุ่มร่างเล็กผมสีน้ำเงินเขย่าแขนมายด์ไม่หยุด
"แนค..แนคตาบแล้วละนัตโตะ"มายด์กอดนัตโตะไว้แน่นพลางร้องไห้ไม่หยุด
"อะไรกัน? ทั้งๆที่วางแผนไปเที่ยวกันไว้แล้วแท้ๆ ซึ่งคนที่เป็นไกด์นำเที่ยวก็คือหมอนั่นแท้ๆ"ชายหนุ่มร่างสูงผมสีเขียวที่มีชื่อว่า'ยูโอะ'ถึงกับโวยวาย
"ยูโอะใจเย็นๆ"ซากิผู้ที่เป็นพี่สาวของยูโอะบอกให้น้องชายของเธอใจเย็นลง
"แล้วเรื่องมันเป็นยังไงละ?"หญิงสาวผมสีม่วงที่มีชื่อว่า 'พีม' หันมองมายด์ตาไม่กระพริบ
"ฉันผิดเอง !!!"มายด์ตะโกนพลางร้องไห้ไม่หยุด
ความคิดเห็น