ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [MINNA] The City of the DEAD หนีตายเมืองนรก

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : การหลบหนี

    • อัปเดตล่าสุด 17 เม.ย. 56





    --------------------------------------------------------------------------------



     

    ตอนที่ 1 : การหลบหนี

     

    แล้วพวกเราจะหนีออกจากที่นี่ได้ยังไงกันครับ?ภูมิทายาทถามด้วยความตกใจพลางมองลงไปข้างล่าง

     

    นั่นสิครับมันขวางทางประตูใหญ่หน้าบริษัทกันตั้งเยอะแยะแล้วจะหนียังไงครับ?วินถามขึ้นอีกคน

     

    จะอยู่ที่นี่ต่อไปไหมละ?ดลเอ่ยขึ้นพลางนั่งบนโซฟา

     

    คงจะไม่ได้หรอกนะ..ดูนั่นสิตูนพูดเบาๆพลางชี้ไปที่พวกซากศพที่ค่อยๆปีนรั้วเข้ามากันทีละตัว

     

    รู้สึกว่าเราจะมีรถตู้อยู่หนึ่งคันหนิค่ะ? ขับมันออกไปได้รึเปล่าแนนถามด้วยความไร้เดียงสา

     

    แต่อัตราการขับรับชนประตูและขับฝ่าพวกซอมบี้พวกนี้ มันมีโอกาสน้อยมากเลยนะที่รถจะไม่คว่ำเสียก่อนเหมยส่งเสียงออกมาด้วยความกังวลพลางอธิบายต่างๆ

     

    แต่ก็นะ..มันก็ไม่มีทางเลือกหนิ..ภูมิพูดเบาๆพลางยิ้มเล็กๆ

     

    มันมีอะไรตลกหรอภูมิ?หน่าสะกิดภูมิด้วยความเป็นห่วงเพราะเห็นท่าทางของภูมิเปลี่ยนไป

     

    รีบหน่อยก็ละกัน..พวกมันค่อยๆขึ้นบันไดมาทีละตัวสองตัวแล้วตูนพูดพลางถือเหล็กท่อนยาวๆไว้อย่างแน่น

     

    “…”ทุกคนเงียบและตั้งสติกันให้พร้อม

     

    พร้อมแล้วสินะ?ไม้ค่อยๆเอ่ยขึ้นพลางจับกลอนประตูเหมือนจะเปิด

     

    ครับ/ค่ะ/อืมทุกคนต่างส่งเสียงตอบรับกับคำถามของไม้ ถึงแม้จิตใจจะยังไม่พร้อมก็เถอะ

     

    เราจะแบ่งไปกัน 2 ทางนะ ทางบันไดกลางและทางบันไดฉุกเฉิน และเราจะไปเจอกันที่ชั้นใต้ดิน.. ไม่จำเป็นก็พยายามหลีกเลี่ยงการโจมตีพวกมัน พยายามเดินให้เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้..พี่จิ๊บอธิบายให้ทุกคนฟัง

     

    บันไดกลางจากที่ผมคิดไว้จะมีพวกซอมบี้มากกว่าเพราะมันเป็นทางเข้าหลักของบริษัทนี้ ดังนั้นบันไดกลางจะมี ผม จิ๊บ ดล วิน ตูน และ เหมย จะไปทางด้านนี้ ส่วนด้านบันไดฉุกเฉินที่เหลือก็ไปด้านนั้นให้หมดไม้อธิบายต่อ

     

    เข้าใจแล้วนะ? อย่าทำเสียงดังละ ถ้าจะล่อพวกมันก็อย่าทำบ่อยนักละเหมยพูดด้วยความเป็นห่วงเพื่อนๆทุกคน

     

    โชคดีนะ ^^”ทุกคนต่างยิ้มให้กันโดยที่ไม่รู้ว่าอนาคตของตัวเองจะเป็นยังไงก็ตามแต่

     

    เห้อ..พร้อมแล้วนะไม้ถอนหายใจสักพักก่อนตัดสินใจเปิดประตู

     

    ทันทีที่ไม้เปิดประตูก็มีซากศพเดินได้โผล่มาข้างหน้าของไม้ 

     

    แห่.. ~ แว่.. ~”เสียงของซากศพเดินได้ที่กำลังกระโจนมาที่ไม้อย่างรวดเร็ว

     

    กรี๊ด !!”เสียงหญิงสาวทุกๆคนตะโกนออกมาด้วยความกลัวสุดขีด

     

    แฮ่..~”พวกซากศพเดินได้ส่งเสียงร้องโหยหวนพลางจะกัดไม้

     

    ไม้ !!”เสียงทุกคนตะโกนด้วยความตกใจพลางจะเข้าไปช่วย

     

    ทันใดนั้นเอง !

     

    ผวะ ~! เสียงไม้เบสบอลที่กระทบกับหัวสุดเละของซากศพเดินได้ที่อยู่ต่อหน้าไม้

     

    แกบังคับให้ผมต้องทำแบบนี้..ไม้พูดเบาๆพลางค่อยๆยิ้ม เลือดที่กระเดนไปทั่วหน้าของไม้ทำให้ไม้เปลี่ยนไป..

     

    หึหึ..ไม้ค่อยๆแสยะยิ้มอย่างน่าสยดสยองก่อนจะรีบวิ่งไปตีหัวพวกซากศพเดินได้ทีละตัว

     

    ผวะ ! ผวะ ! ~ เสียงของไม้เบสบอลของไม้กระทบกับหัวของพวกซากศพเดินได้ยังคงดังไม่หยุด

     

    วะฮ่าๆไม้ยังคงหัวเราะต่อไปพลางไล่ตีพวกซาดศพต่อไปทีละตัว

     

    ทั้งๆที่บอกว่าอย่าพยายามโจมตีแท้ๆ..พี่จิ๊บก้มหน้าเงียบสักพักพลางกำด้ามมีดเล่มใหญ่อย่างแน่น

     

    พวกแกทำให้ไม้เปลี่ยนไป !!”พี่จิ๊บรีบวิ่งพุ่งเข้าใส่พวกซากศพเดินได้อย่างบ้าคลั่ง พลางใช้มีดเล่มใหญ่ฟันหัวพวกซากศพขาดทีละตัว

     

    ทั้ง 2 คนบ้าไปแล้วแน่ๆดลคิดในใจอย่างกลัวที่สุด

     

    ดล ! มัวทำอะไรอยู่พวกเราก็รีบไปได้แล้ววินตะโกนพลางถือปืนสั้นวิ่งตามไม้และพิ่จิ๊บไป

     

    ฉันไปก่อนนะ !”เหมยตะโกนพลางถือปืนสั้นวิ่งตามวินไป

     

    อึกดลกลืนน้ำลายพลางทำสีหน้ากลัวสุดขีด

     

    หมับ ! (เสียงจับมือ)

     

    รีบไปกันเถอะน่า..ตูนจับมือดลและรีบดึงตามเหมยไป

     

    อา..ช้าๆสิดลพูดพลางวิ่งตามไปกับดาบไม้อันหนึ่ง

     

    พวกเราก็ไปกันบ้างเถอะครับผมพูดขึ้นเมื่อเห็นคนอื่นๆไปกันบ้างแล้ว

     

    อืมพวกที่เหลือส่งเสียงออกมาพลางระวังตัวกันมากๆ

     

    การต่อสู้กับพวกซากศพยังคงดำเนินต่อไปในแต่ละทาง มันไม่ง่ายเลยสินะ? ที่จะหลีกเลี่ยงพวกมัน..

     

    (มุมมองด้านบันไดกลาง)

     

    ปั้ง ! ปั้ง ! เสียงของลูกกระสุนปืนของฝั่งนี้ยังคงดังไม่หยุด

     

    เหมยแย่แล้วละ กระสุนด้านผมจะหมดแล้ว!!”วินทำหน้าซีเรียสพลางตะโกน

     

    กระสุนของฉันก็จะหมดแล้วเหมือนกัน ขืนปล่อยไว้แบบนี้เราตายแน่ๆเหมยก็ทำหน้าซีเรียสเช่นกันพลางตะโกนบอกวินอย่างเหน็ดเหนื่อย

     

    ชักเหนื่อยแล้วนะ.. ฮึบเสียงของดลดูเหน็ดเหนื่อยและดูท้อมากแต่ยังไงเขาก็คงตีพวกซากศพเดินได้ต่อไป

     

    ฝั่งของฉันก็เยอะเหมือนกัน..ทั้งๆที่อีกห้องเดียวแท้ๆ..ตูนใช้เหล็กท่อนยาวทิ่มไปที่พวกหัวของพวกซากศพ

     

    ทุกคน !! ทางนี้เจอทางไปชั้นใต้ดินแล้ววินตะโกนพลางเรียกทุกคนมาตรงนี้

     

    รหัสอะไรครับพี่จิ๊บ?ดลพูดพลางมองไปรอบๆ

     

    “02697 มั้งนะพี่จิ๊บพูดอย่างกังวลพลางมองไปรอบๆ

     

    ตี๊ด ตี๊ด รหัสผ่านผิดค่ะ

     

    แย่แล้วรหัสผ่านผิด ?? ตกลงรหัสอะไรครับ !”วินพูดแบบเสียอารมณ์สุดๆ

     

    รหัสอะไรนะ 035122 ลองดู!”พี่จิ๊บพูดพลางทำหน้าซีเรียสขึ้นมาอีก

     

    ตี๊ด ตี๊ด รหัสผ่านผิดค่ะ

     

    พวกมันมากันแล้ว !!”เหมยพูดพลางจะร้องไห้

     

    แฮ่ ~.. แว่ ..~”เสียงของพวกซากศพที่ค่อยๆเดินมาที่พวกดล

     

    นี่พวกเราต้องมาตายกันอยู่ที่นี่หรอเนี่ย !!”ดลตะโกน

     

    ติดตามชมตอนต่อไป..

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×