คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 9 : เสียสละ
---------------------------------------------------------------
“ ตอนที่ 9 : เสียสละ“
“ไป ! ไป ! วิ่งไป !!”พี่ไอซ์พยายามยิงสกัดซากศพที่กำลังออกมา
“พี่ไอซ์เร็วๆ !”พี่พิมพ์ตะโกน
“แย่ละกระสุนหมด !”พี่ไอซ์รีบโยนปืนสิ้นทิ้งแล้วรีบวิ่งด้วยความเร็วมากๆเลยทีเดียว
“แฮ่ !~”น็อตซือ เฮอเรอร์ 4-5 ตัววิ่งตามพี่ไอซ์มาติดๆ
“พี่ไอซ์ !!”พี่พิมพ์ตะโกนพลางจะปิดประตู(ประตูเลื่อนปิดลง)
“อ๊ากก !”พี่ไอซ์รีบวิ่งอย่างเร็วที่สุด
“แฮ่ ~ แฮ่ ~”น็อตซือ เฮอเรอร์เอื้อมมือจะถึงพี่ไอซ์แล้ว
พรืดดด ~ ตึง !! (เสียงพี่ไอซ์สไลด์ตัวเข้าประตูแล้วพี่พิมพ์และคนอื่นๆช่วยกันปิดประตูอย่างรวดเร็ว)
“บาดเจ็บรึเปล่าครับ ?”ไม้เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นพี่ไอซ์หอบหนัก
“ปลอด..ภัย..ดี เฮ้อ..”พี่ไอซ์ตอบพลางหอบไปด้วย
“แล้วทีนี้จะทำยังไงต่อดี ทางมันก็ไปไม่ได้แล้ว”วินพูดขึ้นพลางมองไปรอบๆ
“นั่นสิ แถมออกไปก็เจอพวกมันอีก”ภูมิทายาทถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง
“เฮ้อ..”ไม่มีคำตอบใดๆออกจากปากของเหมย มีแต่เสียงที่บาอกอาการของเหนื่อยล้าที่ไม่รู้จะเอายังไงต่อแล้ว
“เออใช่..แล้วตอนนี้เราอยู่ในไหนเนี่ยะ”ดลเอ่ยขึ้นพลางมองไปรอบๆ
“เอิ่ม..ห้างสรรพสินค้าเล็กๆ”ภูมิพูดขึ้นพลางชี้ไปที่ป้ายชื่อขนาดกลาง
“งั้นเราพักกันที่นี่กันก่อนละกัน”พี่ไอซ์พูดพลางค่อยๆนั่งลง
“ครับ/ค่ะ”ทุกคนตอบออกมาพร้อมๆกัน
“ที่นี่มีชั้น 2 กับชั้น 3 ด้วยละ”ฮาชิที่เดินขึ้นไปสำรวจชั้นบนคนแรกเอ่ยขึ้น
“ส่วนชั้นที่เราอยู่ตรงนี้มีห้องน้ำ”แบงค์เอ่ยขึ้นบ้าง
“ที่ชั้น 2 มีขนมกับอาหารสำเร็จรูป..”ตูนพูดพลางเดินสำรวจต่อ
“ส่วนชั้น 3 มีห้องโล่งๆเลย.. อ๊ะ ! มีอีกห้องหนึ่ง”จูนพูดพลางเดินเข้าไป
“ผ้าขนหนูกับชุดหรอ”พี่จิ๊บยิ้มขึ้น
“ดีนะที่นี่มีครบไม่งั้นแย่แน่ๆ”หน่าพูดพลางเดินไปที่หน้าต่าง
เวลาประมาณ 22:27 น.
“เอาละตาหนุ่มๆไปอาบน้ำแล้วละ”พี่จิ๊บเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผู้หญิง 4-5 คนที่นุ่งผ้าขนหนูกันออกมาแล้วเดินขึ้นบันไดไปหยิบเสื้อที่ชั้น3 ในขณะที่พวกผมกำลังนั่งพักกันอยู่ชั้นล่างสุด
“อะ..อืม..”ผู้ชายทุกคนหลบหน้าแบบเขินๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำกันไปเพื่อจะไปอาบน้ำนั่นเอง
ขณะอาบน้ำ..
ไม่มีเสียงคุยกันของเพื่อนในเวลานี้ มีแต่เสียงน้ำจากฝักบัวไหลลงพื้นดัง ‘ซ่าๆ’ เท่านั้น ผมและผู้ชายทุกคนหันหลังชนกันต่างคนต่างอาบน้ำกันไป..
ซ่า ~ ซ่า ~
“คิดว่า..พวกเราจะรอดไปได้อีกนาน..แค่ไหนกันว่ะ..”ความเงียบทำให้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“ไม่รู้หว่ะแบงค์..แต่คิดว่า..ต้องรอดไปด้วยกัน..ทั้งหมดละ..”วินตอบแบงค์พลางปิดก๊อกน้ำ
“รอด..ยังไงต้องรอดอยู่แล้ว”ดลเอ่ยขึ้นบ้างพลางหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ด
“แต่ก็นะ..ทำแบบนี้ต่อไป..ไม่มีที่สิ้นสุด..ไม่ไหวนะ”ไม้พูดพลางยกมือขึ้นเพื่อขยี้ผมตัวเองแล้วเปิดน้ำราดหัว
“เห้อ..นั่นสินะ..”ทุกคนตอบพร้อมๆกัน
“งั้นผม..ออกไปก่อนนะครับ”ผมที่ฟังทุกคนพูดจนจบก็คว้าผ้าเช็ดตัวมานั่งไว้ที่เอวแล้วเดินออกจากห้องน้ำคนแรก
“เห้อ..”ทุกคนต่างถอนหายใจออกมาพร้อมกัน
“ข้าว่าพักนี้แนคมันซึมๆหว่ะ”ผมได้ยินเสียงลางๆออกมาจากห้องน้ำ ซึ่งผมพอจะเดาได้ว่าภูมิทายาทเป็นคนพูด
“นั่นสิว่ะ..”ภูมิตอบ
“..”ผมรีบเดินออกห่างจากห้องน้ำเพราะไม่อยากฟังสิ่งที่จะได้ยินต่อจากนี้
“อ้าวแนคทำไมขึ้นมาเร็วจังละ ?”หน่าเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นผมเดินขึ้นบันไดมาคนแรก
“พอดีเสร็จก่อนหน่ะ”ผมยิ้มมุมปากพลางเดินไปที่ห้องแต่งตัวทันที
“เป็นอะไรของเขานะ เงียบผิดปกติ”เหมยเอ่ยขึ้นพลางมองมาที่ผมที่กำลังเดินไปที่ห้องแต่งตัวอย่างช้าๆ
เวลาต่อมา..
“ทานเสร็จแล้วก็นอน !”พี่พิมพ์เอ่ยขึ้นพลางลุกขึ้นเก็บเศษขยะ
“หนูช่วยค่ะ”จูนลุกขึ้นพลางช่วยพี่พิมพ์เก็บเศษขยะ
“จ๊ะ”พี่พิมพ์ยิ้ม
ตึง ~ ตึง ~ (เสียงเหมือนอะไรบางอย่างชนประตู)
“พวกมันจุเข้ามาได้ไหม”ฮาชิพูดเบาๆแบบกังวล
“ไม่รู้สิ..งั้นฉันปิดไฟละนะ”ตูนกดปิดสวิทช์ไฟลงช้าๆ
“หลับๆ ทำใจสบายๆ แล้วก็นอนๆไป”แบงค์พูดออกมาด้วยความเซ็งเพราะเขาโดนเฝ้าเวรอีกแล้ว
“โชคร้ายจริงๆคนจะนอนก็ไม่ได้นอนต้องมาเฝ้าเวรอีก”เหมยบ่นออกมาพลางหยิบหนังยางมารวบผม
“นั่นสิ..นี่ก็..เที่ยงคือนแล้วด้วย..ฮ้าว..”ภูมิขยี้ตาพลางฮาวออกมาด้วยความง่วง
“หวังว่าคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ”พี่ไอซ์เอ่ยขึ้นพลางมองลงไปข้างล่างที่เต็มไปด้วยฝูงซากศพที่เบียดกันแถวๆประตูอย่างกังวลเล็กน้อย
“นั่นสินะ”ดลพูดพลางนั่งลง
2 ชั่วโมงผ่านไปจนเกือบตี 2 แล้ว
ตึง !!! ~ ตึง !!!!! (เสียงเริ่มรุนแรงขึ้น)
“เกิดอะไรขึ้น..”ผมลุกขึ้นมาดูสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ซึ่งตอนนี้พวกที่เฝ้าเวรกำลังโวยวายกันอย่างดัง
“ทุกคนตื่น !!! ตื่นได้แล้ว !!!”เหมยไปเขย่าตัวทุกคน ผมเลยลุกขึ้นเพื่อไปเขย่าตัวคนอื่นด้วยเช่นกัน
“ขออีก..5 นาที..นะค่ะ..”จูนยิ้มพลางพูดเบาๆแล้วหลับต่อ
“5 นาทง 5 นาทีไม่ได้แล้ว !! ตื่นดิว่ะ !!”เหมยหยิกแขนจูนอย่างแรงจนทำให้จูนตาสว่างขึ้น
“โอ๊ยเจ็บ !!”เสียงของจูนทำให้หลายๆคนลืมตาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ย..!!มีเรื่องไรอีกเนี่ยะ..เสียงดังโวยวา..”ไม่ทันทีทุกคนจะพูดจบก็มีเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นมา
“รั้งประตูไว้ !!!”พี่ไอซ์ที่ตะโกนมาจากชั้น 1 พร้อมกับแบงค์และภูมิที่กำลังช่วยกันหาของมาบังประตูไม่ให้พัง
“เกิดอะไรขึ้น?”วินที่ดูท่าจะมีสติกว่าเพื่อนเอ่ยขึ้น
“เราต้องรีบหาทางออกแล้วละ !”เหมยเอ่ยขึ้น
“โอ๊ย !!จะอะไรนักหนาว่ะ ไม่เคยอยู่สุขหรอก”ภูมิทายาทลุกขึ้นมาโวยวาย
“เอาน่าช่วยกันหาทางออกก่อน”ตูนพูดอย่างเยือกเย็นพลางเดินลงไปข้างล่าง
“ดูท่าว่าจะมีแค่ประตูที่พวกมันจะเข้ามาอะนะที่สามารถออกได้”พี่จิ๊บพูดขึ้น
“แล้วเอายังไงดีละ”หน่าเอ่ยขึ้น
“เอ๋ ? ตรงข้างๆกระจกเนี่ยะมันมีทางไม้ยาวรอบตึกเลยนี่นา กว้างประมาณ 5 นิ้ว”ไม้เอ่ยขึ้น
“อย่าบอกนะ ?”ฮาชิหันไปหาไม้ด้วยความกลัวขั้นสุดยอดเพราะเธอกลัวความสูง
“อืม..ไม่ทำก็ไม่ได้แล้วละ ต้องเสี่ยงแล้ว”ไม้พูดจบก็ปีนหน้าต่างไปตรงคานไม้กว้าง 5 นิ้วแล้วค่อยๆเดินคนแรก
“นาทีนี้ก็ต้องทำละว่ะ”ดลเอ่ยขึ้นพลางปีนตามไม้ไป
“แบงค์ ภูมิ ขึ้นกันไปก่อนเถอะ ตรงนี้พี่รั้งเอง”พี่ไอซ์พูดพลางยิ้มให้ทั้งคู่
“ครับ”ทั้งคู่ตอบตกลงโดยที่ไม่ได้ติดใจอะไร
“เอาละค่อยๆนะฮาชิ”พี่พิมพ์พูดพลางเดินตามฮาชิมาติดๆ
“อึก..”ฮาชิไม่กล้ามองลงไปข้างล่างทำสีหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้ว เพราะเธอกลัวความสูงมากๆ และนี่มันก็ชั้น 3 ด้วย
“ฉันถึงแล้ว”ไม้ที่กระโดดไปที่ตึกข้างๆที่ระยะห่างไม่มากนักเอ่ยขึ้น
“ไปช้าๆเรื่อยๆอย่างรีบ”เหมยกระชับทุกคน
“ภูมิ แบงค์ แล้วพี่ไอซ์ละ?”พี่จิ๊บเอ่ยขึ้น
“พี่ไอซ์บอกว่าให้ผมกับภูมิขึ้นมาก่อน”แบงค์พูด
“หมายความว่าไง? ถ้าพี่ไอซ์ไม่ขึ้นมาก็ไม่รอดนะเห้ย”วินที่ได้ยินเอ่ยขึ้น
“งั้นไปเรียกกันเถอะ”พี่จิ๊บพูดพลางจะวิ่งไปแต่วินดึงมือไว้ก่อน
“เห ?”พี่จิ๊บหันมาทำสีหน้างงๆใส่วิน
“เดี๋ยวผมไปตามเอง”วินพูดพลางรีบวิ่งไปชั้นล่าง
“อืม”พี่จิ๊บ ภูมิ แบงค์ ตอบพร้อมๆกัน
“พี่ไอซ์ครั..”ไม่ทันที่วินจะพูดจบ วินก็ตาเบิกโพลงเมื่อเห็นพี่ไอซ์พยายามดันประตูไม่ให้เปิดอย่างสุดความสามารถทั้งๆที่คนเดียวไม่สามารถรั้งไว้ได้อยู่แล้ว
“ไป..ไม่ต้องห่วงพี่ไหวน่า !!”พี่ไอซ์ยิ้ม
“ไปด้วยกันสิครับ !!”วินรีบวิ่งเข้าไปช่วยพี่ไอซ์ดัน
“ไปเถอะน่า..ยังมีคนรอนายอยู่นะ”พี่ไอซ์ตอบเบาๆพลางลากของมาขวางประตูเพิ่มอีก
“ไปด้วยกันเถอะนะครั..”วินต้องตกใจที่พี่ไอซ์ปลักวินออกไป
“พี่ขอโทษด้วยนะสำหรับการผลักเมื่อกี้ แต่รีบไปเถอะนะ เร็วเถอะรีบไป”พี่ไอซ์หันมาทำสายตาเย็นชาใส่วิน
“ทำไมอะ?”วินที่กำลังตกใจเอ่ยขึ้น
“ยื้อเวลา.. ”พี่ไอซ์พูดสั้นๆ
“ไปซะ !!”พี่ไอซ์ตะคอกวินทำให้วินต้องตัดสินใจวิ่งไปข้างบน
“ผมขอโทษ ผมขอโทษ !!”วินได้รีบวิ่งขึ้นบันไดไปโดยวิ่งผ่านหน้าผมไปในขณะที่ผมยืนฟังอยู่ ผมไม่ควรจะเดินลงไปสินะ? ผมเลยตัดสินใจค่อยๆหันกลับไปแล้วเดินขึ้นบันไดตามวินไปในที่สุด
“วิน พี่ไอซ์ละ?”พี่จิ๊บถาม
“..”วินไม่ยอมตอบพลางรีบปีนตามทุกคนไป
“เอ้า - -?”พี่จิ๊บทำสีหน้างงสุดขีด
“ไปกันเถอะครับ..”ผมเอ่ยขึ้นพลางหันหน้ามองทุกคนที่กำลังอยู่ในนี้ 3-4คน
“แล้วพี่ไอซ์ละ”ภูมิเอ่ยขึ้น
“..”ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไงดีละนะ
“เดี๋ยวคงตามมา..”ผมเอ่ยขึ้นพลางรีบปีนตามคนอื่นๆไป
“รับฉันด้วย =[]=”จูนเอ่ยขึ้นพลางขาสั่นเพราะไม่กล้าโดดในระยะไม่ไกลนัก
“เร็วๆดิคนรออยู่”ภูมิทายาททำเสียงคนไม่ค่อยพอใจกับอะไรสักอย่าง
“เออ -*-”จูนรีบกระโดดไปตรงที่ภูมิทายาททันทีเพราะเริ่มหมันไส้ภูมิทายาทขึ้นทุกที
หลังจากที่ทุกคนมาอีกตึกกันเรียบร้อยแล้วก็ได้ยินเสียงประหลาดอีกครั้ง
“ซ่า ~ ซ่า”เสียงเหมือนเครื่องสัญญาณอะไรบางอย่าง
“ขณะนี้.. (ซ่า ~~)ใครที่ยังรอดชีวิตอยู่(ซ่า ~)ให้มาที่ท่าเรือใหญ่(ซ่า ~~~)”เสียงติดๆขัดๆเหมือนสัญญาณไม่ค่อยดี และเสียงก็ถูกตัดทันที
“ท่าเรือใหญ่นี่อีกไกลไหม?”หน่าเอ่ยขึ้น
“งั้นเราจะไปท่าเรือไหม?”ฮาชิพูดพลางหันมองหน้าทุกคน
“อืม..”ทุกคนตอบแต่เหมือนว่ามีคนหนึ่งที่ไม่ได้ตอบด้วย
“แล้วพี่ไอซ์ละ?”พี่จิ๊บที่ยังสงสัยเอ่ยขึ้น
“เออใช่นั่นสิ”ดลพูดพลางหันมองแล้วไม่เจอพี่ไอซ์
“..”วินนิ่งเงียบ ซึ่งผมพอเดาออกว่าสิ่งที่ผมต้องทำคือต้องพูดแทนเขา
“พี่ไอซ์เขาตัดสินใจแยกทางกับพวกเราหน่ะ”ผมเอ่ยขึ้นพลางมองไปที่ท้องฟ้าที่ใกล้เช้าเข้ามาทุกที
“หมายความว่าไงละ? แยกทาง ? ไม่มากับพวกเราหรอ ? ทำไมอะ ?”พี่พิมพ์ถามเป็บชุด
“เสียสละ..หน่ะ”ผมหันไปยิ้มจางๆให้ทุกคน
ติดตามตอนต่อไป..
----------------------------------------
ความคิดเห็น