คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Special JINXSUGA
JINXSUGA
“วิ่ง....เร็ว วิ่ง!!!”
“ทำไมชักช้า แค่นี้ยังชักช้าแล้วจะทำอะไรได้!!!”
“มองตรง!!”
“เหล่อะไร!!!”
“เข้าแถวเร็วๆสิ!!!”
เสียงคนมากมายหลายโทนดังขึ้นมากมาย ผมที่ถูกตอน ไล่ เข้ามาในห้องเชียร์ที่แบบโดนตัดไฟหรือไง สลัวซะ ภาพตรงหน้าที่เห็นเป็นเพียงหัวดำๆของเพื่อนข้างหน้า อากาศก็ร้อนไปหมด เฮ้อไม่เข้าใจว่ามีเพื่ออะไรการว๊ากเนี่ย แต่ถึงผมไม่ชอบแต่ก็ไม่ใช่พวกที่แหกกฏไม่ทำตามกฏไรแนวนั้นนะ เพราะถ้างั้นผมคงไม่มายืนอยู่แบบนี้หรอก
“วันนี้มากี่คน”
เฮดว๊ากหน้าโหด ยืนอยู่ข้างหน้าตะโกนถามปีหนึ่งทั้งหมดที่ยืนอยู่ ก่อนจะตามไปด้วยเสียงเอคโค่มากมายจากพี่ว๊ากคนอื่นๆตามมา
“มากี่คน!!”
“เพื่อนชั้นถามก็ตอบดิ!!”
“....”
“ทำไมไม่ตอบบบบบ”
“.....”
“แค่ในรุ่นคุณยังไม่รู้อีกหรือไง!!”
โว้ยนี่ก็พูดจังเว้นระยะให้พูดบ้างดิ แล้วถามจริงใครมันจะไปกล้าตอบวะ ซอกจินที่เอาแต่คิดอะไรในใจจนเผลอลืมสังเกตไปว่าบุคคลชุดดำมายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้วคนนึง
...ความซวยกำลังมาเยือน...
“รู้จักกันหมดหรือยัง” เสียงเรียบเอ่ยขึ้นข้างหน้าผม หน้าก็เห็นไม่ชัด เพราะเขาสั่งมองตรงคือผมก็ต้องเกร็งการมองแบบสุดๆ เผื่อไม่ให้ลูกกะตาดำกระตุก
“อะ..เอ่อ...ครับ”
“ผมถามว่าคุณรู้จักเพื่อนคุณครับทุกคนยัง”
เชี่ยยยยยย...ประโยคบังคับตกลง
“คะ...ครับ”
“ดี” พี่ว๊ากตรงหน้าพูดขึ้นก่อนหันไปมองเพื่อนข้างๆผม
“เพื่อนคุณบอกว่ารู้จักทุกคนอ่ะ” พูดจบก่อนจะหันมาทางผมและพูดต่ออีกหนึ่งประโยค
“เพื่อนข้างๆคุณชื่ออะไร”
เปรี้ยง!
เหมือนมีฟ้าผ่าลงมากลางหัว มันเหมือนเป็นภาพสโลวหลังจากที่พี่ว๊ากพูดจบ ผมค่อยๆหันไปมองไอ้เพื่อนคนนั้นข้างๆ ไม่ต่างกันมันก็หันมาหาผมด้วยสีหน้าที่ว่า
..มึงกับกูตายแน่...
เอ่อ.....
“เร็วสิไหนคุณบอกผมว่ารู้จักทุกคนไง ทำไมแค่เพื่อนข้างๆ ถึงต้องตอบช้า!!!!”
ถ้ากูรู้กูตอบมึงไปนานแล้ว TT___TT
“ยุน...”
“กิ...”
คนข้างๆผมพยายามที่จะบอกผมได้ยินนะแต่มันไม่ชัด และคือตอนนี้ผมโดนจ้องอยู่ไม่สามารถที่จะอ่านปากมันออกเลย
“ว่าไง นี่ผมรอนานแล้วนะ”
เอาว่ะ
“ผมไม่รู้ครับ”
“เหอะ แล้วบอกว่ารู้ทุกคน” น้ำเสียงเยาะเย้ยดังขึ้นตรงหน้าก่อนจะต่อด้วยรูปประโยคใหม่และน้ำเสียงที่ดังกว่าเดิมสิบเท่า
“เฮ้ยยยยย! มีคนไม่รู้จักกันว่ะ เอาไงดีวะ”
.......ไอ้ขี้ฟ้อง........
เฮดว๊ากหน้าโหดเดินมาตรงหน้าผมก่อนมองผมกับไอ้คนข้างๆสลับกัน เดาได้เลยว่ามันคงเกลียดผมแน่ๆ
“ทำไมถึงไม่รู้จักชื่อกัน”
“.....”
“.....”
ผมจะคิดว่าเรื่องนี้เป็นความผิดของคุณ ไม่เกี่ยวกับเพื่อนคุณทั้งหมด ดังนั้นหลังเชียร์จบพวกคุณสองคนต้องถูกทำโทษวิ่งรอบสนาม 50รอบ!!
“ห๊า 50 รอบ!!!” ถ้าคิดว่าผมซอกจินพูดผิดครับ ไอ้คนหน้าขาวๆข้างๆผมเนี่ยแหละที่โวยวาย
เฮดว๊ากหันไปทางมันทันทีก่อนหันมาหาผม จะหันไปหันมาทำไมหนักหนา บ้านเป็นพัดลมหรือไง!!
“เหมือนเพื่อนคุณจะไม่พอใจ งั้น....เชียร์คราวหน้าคุณไปคัดชื่อเพื่อนคุณ 100 จบ มาส่งผมแล้วกันนะครับ” พูดจบก็เดินไปทันที่ทิ้งให้ผมและไอ้คนข้างๆ อ้าปากพะงาบๆ
ไอ้เชี่ย.....
ทำไมเหมือนได้ยินมาจากคนข้างๆ
____________________________________
เชียร์จบแล้วแต่บทลงโทษผมยังไม่ผมกับไอ้เพื่อนหน้าขาวถูกสั่งให้ไปรอที่ข้างสนามทันที่
“รายงานตัว” ประโยคที่เหมือนคำสั่งเอ่ยขึ้นจากพี่ว๊ากตรงหน้า
“ผม คิมซอกจิน รหัส 12530265 ปีหนึ่งคณะนิเทศศาสตร์ครับ”
“ผม มินยุกิ รหัส 12530487 ปีหนึ่ง คณะนิเทศศาสตร์ครับ”
“เชิญ เอาให้ครบและอย่าคิดว่าผมไม่นับ”
ผมและไอ้เพื่อนหน้าขาว มันชื่ออะไร อ่อ มินยุนกิ ก็เริ่มออกวิ่งยังดีนะบอกเลยที่ยังสงสารผมเพราะสนามที่วิ่งมันคือรอบสนามวอลเลย์เล็กๆ คืออยากจะกราบพี่ๆเขาจริงๆที่ไม่ให้ไปวิ่งสนามบอลไม่งั้น พรุ่งนี้มหาลัยอาจมีข่าวสองนักศึกษาปีหนึ่ง ดับอนาถเนื่องจากไม่รู้จักชื่อกันก็ได้
“แฮ่กๆ หาเรื่องให้กู” ยุนกิพูดขึ้นหลังจากเริ่มวิ่งไปได้สักพัก
“เออ กูขอโทษ” ผมวิ่งขึ้นไปขนาบข้างมัน ก่อนหันไปบอกขอโทษ
“แต่ถ้าเค้าถามมึงมึงก็ตอบชื่อกูไม่ได้เหมือนกันป่ะวะ”
ไอ้เพื่อนหน้าขาวมันเบ้ปากใส่ผมก่อนบทสนทนาจะจบลงแค่นั้น เราสองคนวิ่งต่อกันอีกพักใหญ่
“เหลืออีกกี่รอบวะ ?”
“12” ผมตอบมันไปส่งๆไม่ได้สนใจว่ามันจะถามทำไม
“วิ่งแข่งกันป่ะ จะได้เสร็จเร็วๆ กูหิว เอานะ 123 !!!”
“อ้าวเห้ยยยย!!!!!!!”
ถึงจะงงๆแต่ก็วิ่ง...ตอนนี้คือประหนึ่งแข่งวิ่งสี่คูณร้อย แต่ละรอบผ่านไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถึงรอบสุดท้ายและทันที่ที่ถึงจุดเส้นชัย ผมกับมันก็นอนลงพื้นทันที่
“แฮ่กๆ เฮ่ก...” หอบสิครับงานนี้
เราสองคนนอนหอบไม่พูดไม่จา ก่อนมันจะหันมาถีบผมอย่างแรง เจ็บนะเว้ยยยยยย
“ถือว่าหายกัน”
_____________________________
“บะหมี่ต้มยำครับป้า แล้วยุนกิ มึงกินไรวะ”
“บะหมี่หมูกรอบไม่ผัก ”
“อ้าว ชูก้าลูก” รถคันนึงขับมาจอด ตรงผมที่ยืนอยู่หน้าร้านบะหมี่ แต่เมื่อกี๊เค้าเรียกใครอ่ะ ใครชื่อชูก้า ?
หรือว่า....ชูก้าหรอ? ผมแอบอมยิ้มนิดๆแอบเห็นมันทำหน้าไม่ค่อยพอใจด้วยนะ ก่อนที่มันจะเดินไปคุยอะไรนิดๆหน่อยๆแล้วรถคันนั้นก็ขับออกไป
“แม่หน่ะ พอดีบ้านกูอยู่ซอยข้างหน้า"
"ไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้น " ผมตอบออกไปตามความจริง
“ไอ้เชี้ยนี่”“เออ!! กูชื่อชูก้า แต่มึงไม่ต้องสะเออะเรียกเลยนะ เรียกก้าพอ”
ฮ่าๆๆๆๆ ชูก้าา~ ก่อนที่จะทำผมจะถูกตะเกียบทิ่มตาก่อนบะหมี่สองชามก็มาเสริฟถือว่าช่วยชีวิตตผมไว้ คือทุกอย่างสงบลงทันทีเมื่อของกินมา
“เอ่อ เรื่องคัดชื่ออ่ะ ต้องส่งวันไหนวะตั้งร้อยจบ”
“พรุ่งนี้ป่ะ เพราะครั้งต่อไปที่เข้าเชียร์เอาจริงๆก็พรุ่งนี้อ่ะ
“เออวะ สรุปกูต้องคัดคิมซอกจินใช่ม่ะ”
“อือ แต่มึงเรียกกูจินเฉยๆก็ได้”
“กูต้องคัดมินยุนกิ? ”
“อือ” ยุนกิตอบพร้อมพยักหน้าหงึกๆทั้งๆที่มีเส้นบะหมี่ที่คาอยู่ในที่ปาก
“คัดชูก้าได้มั๊ยวะ”
“ถ้ามึงอยากตายก็ลองดู”
__________________________________________
แอบมาสเปเชียลความหนิดหนมของจินก้า อิอิ
ส่วนตอนหน้ารออีกนิสสสสนะจ๊ะ
ติชมได้ตามเคย เราชอบที่จะอ่านมันนะคอมเม้นอ่ะ
รักทุกคนเช่นเคย
น้ำตาลอ้อยใจ
ความคิดเห็น