คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5
Chapter 5
�
� � � � � � � �
� � � � � � � � �หลังจากวันนั้นจองกุกก็ไม่ได้เจอพี่จินอีกเลย โปสเตอร์รูปตัวเองที่ผ่านการจัดวางและตกแต่งอย่างดีถูกแปะให้ว่อนโรงเรียน เเล้ววันนี้ก็ถึงวันเลือกตั้งประธานสีกล่องสีแดงวางเด่นตรงกลางในส่วนของสีเเดงที่ทางโรงเรียนจัดไว้ให้ จีมินและโฮซอกนั่งเป็นกรรมการอยู่หน้าคูหา
�
�
“เชิญเลยครับสีแดงทางนี้เลยครับ” เสียงของจีมินตะโกนบอกน้องๆ ที่เดินผ่านไปมา
ก่อนจะหันมาตวาดคนข้างๆที่เอาแต่หยิบนู้น หมุนนี่ อยู่ข้างๆเข้า “นี่จะช่วยหรือจะกวนกันแน่เนี่ย”
�
�
“ช่วยดิ” “ อ่ะน้องกาเลยเบอร์ไหนก็ได้ เบอร์หนึ่งก็ดีนะ”
�
�
จีมินขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยิน �ประโยคแรกหน่ะพูดกับเขา แต่ประโยคที่สองนี่หมายความว่าไง
�
“มึงเบอร์สองไม่ใช่ไง ทำไม..ไม่อยากเป็น ? ”
�
�
“อือเอาจริงก็ไม่ค่อยอยากนะ �ลงไปงั้น”�
�
�
�
มึงนี่เหมือนเเต่ก่อนไม่มีผิด...
�
�
และผลการเลือกตั้งก็ออกมาอย่างไม่ผิดคาด จองกุกชนะขาดลอย
“ยินดีด้วยนะเว้ย เเล้วทำงานร่วมกัน”
ถึงเด็กวิทย์กับเด็กศิลป์จะไม่ค่อนถูกกันตามที่รู้ๆกัน เเต่ก็มีไอ้โฮปนี่สิที่ดูน่าสนิทหน่อย ถึงนิสัยมันจะแปลก ร่าเริงผิดมนุษย์มนาก็เหอะ
�
“ครับ งั้นเด็กศิลป์อย่างกูก็สั่งมึงได้เเล้วใช่ป่ะ”
จองกุกพูดแซวเล่นๆ โฮซอกไม่ตอบกลับเพียงเเต่ขำเบาๆก่อนเสหน้าไปมองจีมินที่ยืนอยู่ข้างกัน ก่อนฉีกยิ้มกว้างให้
�
�
�
�
�
�
�
�___________________________________
�
�
�
“ปีหนึ่งฟังทางนี้!!...ถ้าพวกคุณยังทำให้ผมเห็นความสามัคคีไม่ได้�� ก็อย่าเป็นมันเลยรุ่นน้องพวกผม ผมจะถือว่าพี่คุณเท่านั้นที่เป็นน้องของผม ครั้งหน้าผมหวังว่าจะเห็นอะไรที่มันดีกว่านี้นะ!!!”
�
เสียงดังก้องไว้ทั่วห้องเชียร์ นักศึกษาปีหนึ่งยืนเข้าแถวเรียงกัน เงยหน้ามองตรง ไม่กล้าที่จะสบตากับพี่คนใด การว๊ากหรือพี่ว๊ากเนี่ยก็เหมือนเป็นเรื่องปกติของการรับน้องปีหนึ่งของมหาวิทยาลัย� หลายคนอาจมองว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ เสียเวลา ทำไปเพื่ออะไร แต่หากมองกันจริงๆแล้ว การรับน้องแบบนี้มีประโยชน์กับตัวน้องปีหนึ่งที่เข้ามาทั้งนั้น คนเราต่างที่มา การรับน้องแบบนี้ ถึงมันจะดูรุนแรง แต่มันก็สามารถทลายกำแพงของแต่ละคนได้ที่สร้างกันมาลงได้
�
“ทุกคนก้มหน้าหลับตา!!!”�� เสียงเข้มตะโกนขึ้น ก่อนจะตามด้วยเสียงใครอีกหลายคนที่พูดย้ำประโยคแรกอีกหลายครั้งตามมา “ก้มหน้า!!!”�� “ชั้นบอกให้หลับตา!!!” “ ปิดตาให้สนิทไม่ได้ยินที่เพื่อนชั้นพูดหรือไง!!!”
ปีหนึ่งราวๆห้าสิบคนยืนก้มหน้าหลับตาตามคำสั่งที่ได้ยิน เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก มันวุ่นวายเเละเสียงดังมากก่อนจะค่อยๆเบาลง และเงียบลงไปในที่สุด
“น้องๆลืมตาได้ครับ”� สิ้นคำพูด น้องๆปีหนึ่งหลายคนถอนหายใจ ก่อนจะนั่งลงหมดแรงกับสิ่งที่เพิ่งโดนสั่งให้ทำไป ผู้หญิงหลายคนร้องไห้ออกมา พี่ปีสองจำนวนมากเข้าไปดูแลน้องๆทุกอย่างที่พอจะทำได้
“เล่นซะโหดเลยนะฮะวันนี้” �
“นิดหน่อยวะ ใกล้จะปิดละ� มึงก็ผ่านมาแล้วไม่ใช่หรอวะไอ้ก้ายังมาถามกูอีก อยากกลับไปอีกรอบมั๊ยละ”
“แหม่ก็แค่แซวเล่นน่าพี่ม่อน” �
“อ้าว เฮียม่อน หวัดดีครับ” �
�
“เออ ไหว้พระเถอะ”
�จินหันไปทักบุคคลที่อยู่ข้างเพื่อนๆเขาพี่ม่อนหรือพี่ว๊ากที่เพิ่งออกจากห้องเชียร์ หรืออีกนัยนึงก็คือพี่เทคของผมกับไอ้ก้ามันแหละครับ พี่แกมาลงว๊าก ทำโหดไปงั้น ตอนปีสองนะ นี่แหละ เฮดสันทนาการตัวจริง!!
“แล้วทำไมพวกมึงไม่ดูเเลน้องไอนี่หนิ� อู้งานไงวะ”
“คนเยอะเเล้วพี่เข้าไปก็แกะกะ” น้ำเสียงฉายแววไม่สนใจของชูก้าตอบคำถามผู้เป็นพี่ก่อนจะมองไปรอบๆ
“เออจริงกูเห็นด้วย ฮ่าๆ”� จินพูดขึ้นก่อนจะโดนฝ่ามือคนเป็นพี่ ป้าปให้คนละที
เสียงพูดคุนตามประสาคนเป็นพี่เป้นน้องดังขึ้นปนกับเสียงหัวเราะ ดำเนินไปอย่างเรื่อยๆ ก่อนที่ คนหน้าขาวจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
“เอ่อออ..ไอ้จิน เดี๋ยวกูไปดูน้องดีกว่า คิดถึงน้องวะ �พี่ม่อนหวัดดีพี่” ชูก้าพูดอย่างรวดเร็วก่อนหันหลังกลับกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าห้องไปทันที่ทิ้งให้เพื่อนสนิทและพี่สนิทนั่งมองหน้ากันปริบๆ
อะไรของมันวะ
“ไอ้ก้ามันเป็นอะไรวะ”
“ผมก็ไม่รู้มันพี่ แต่พักนี้มันก็ทำตัวแปลกอ่ะ หรือว่า....มันจะทำผู้หญิงท้อง!!!!”
ป้าป� รอบที่สองที่มือของพี่ม่อนได้สัมผัสกับเส้นผมของซอกจิน
“อย่างไอ้ก้าเนี่ยไม่มีทางหรอก ถ้าเป็นแกสิไม่ว่าฮ่าๆๆ”�
จินลูบหัวตัวเองปรอยๆก่อนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างหรือจะเป็นใครบางคนที่ทำท่าทีลับๆล่อๆอยู่แถวๆหน้าตึกเรียนเขา
ไอ้เด็กนี่มันใครวะ �ดูจากการเเต่งกายและสีผมดำๆแบบนั้นเฟรชชี่ชัวร์เเต่คงไม่ใช่คณะเขาเเน่ๆ
มันมาทำอะไร�
หรือจะเกี่ยวกับไอ้ก้า
�
�___________________________________
�
“จองกุก”
“............”
“กุก”
“............”
"ไอ้กุก"
“............”
“ไอ้เชี่..” หลุดออกมาแค่นั้นเท่านั้นจริงๆ เพราะสายตาของเจ้าของชื่อที่หันมาขานรับ
“ก็มึงไม่หันอ่ะ คิดอะไรอยู่วะพักนี้เห็นมึงเหม่อบ่อยๆ” จีมินพูดไปตามสิ่งที่เห็นยิ่งทำให้ร่างเล็กที่โดนพูดถึงถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
เฮ้อออ....
“กูสับสนวะ“� “จีมินกูถามไรหน่อยดิ”� ร่างเล็กพูดจบก่อนหันไปจ้องหน้าเพื่อน
“มึงเคยรู้สึกอยากคุยกับใครบางคนป่ะเเต่แบบมึงก็ไม่มีเรื่องที่จะคุยกับเขาอ่ะ แบบมันเป็นอารมณ์แบบอยากคุยอยากเจอ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำในฐานะอะไร คือไม่กล้าที่จะชวนไม่กล้าที่จะคุย บางที่มันก็รู้สึกแปลกด้วย...”
“ใคร” จีมินพูดขัดขึ้นมา
“ห้ะ”
“กูหมายถึงมึงหมายถึงมึงเป็นแบบนี้กับใคร”
ริมฝีปากจองกุกเม้มเข้าหากันก่อนจะหลบสายตาจีมินที่มองแบบจับผิดเขาอยู่ไม่ใช่ไม่อยากบอก แต่ความรู้สึกตอนนี้คนอย่างเขาก็ไม่สามารถบอกได้เหมือนกันว่าคืออะไร
“ไม่บอกตัดเพื่อน!”
�“เห้ยยยยย �เดี๋ยวนะ นี่กูเครียดจะขอความช่วยเหลือนะ ไมทำให้กูเครียดกว่าเดิมวะ”
“บอกมาเหอะมึงเผื่อกูจะช่วยอะไรได้” จีมินพูดก่อนยักคิ้วทีนึง นี้มึงคิดว่าตัวเองน่ารักขนาดนั้นเลยหรือไง
"กูก็ไม่รู้แต่กูเเค่คิดถึงมันเรียกคิดถึงป่ะวะเเบบ อยากเจออยากคุยด้วยอ่ะ�เเต่มันก็เร็วไปเปล่าวะถ้ากูจะบอกว่า...."�
"กูชอบพี่จิน"
�
__________________________________
�
ก็พอได้ยินข่าวจากไอ้ก้ามาบ้างว่าน้องที่ตัวเองเคยอาสาช่วยถ่ายรูปเนี่ยได้รับเลือกเป็นประธานสมใจ เเต่แบบทำไม ข่องทางติดต่อก็มี จะมาบอกหรือขอบคุณก็ไม่มีอ่ะ คือไงหมดประโยชน์เเล้วก้เเค่นั้นหรือไง อะไรไม่รู้จักบุญคุณเลยหรือไงเด็กนี่
"มึงเป็นไรวะ" �ชูก้าถามหลังจากสังเกตเห็นหน้ามุ่ยๆของเพื่อนตัวเอง
มึงถามตัวเองดีกว่าว่ามึงเป็นไร�
"มึงนั้นแหละไอ้ก้า บอกกูมาเดี๋ยวนี้นะว่ามึงหนีใครอ่ะหรือว่ามึงไปทำสาวที่ในท้อง หรือไปติดหนี้ใคร หรือมึงเล่นบอล ก็บอกมึงเเล้วใช่มั๊ยว่าอย่าไปยุ่งกับการพนันมันไม่ดี มันจะทำให้ประเทษชาติล่มจมนะมึงงงง..."
"เอ่อะไอ้จินนี่มึงบ้าไปเเล้วหรือไงหยุดมโน ไม่ใช่ทั้งนั้นแหละโว้ยยยยยยยย"
ไม่ใช่???
"ไม่ได้แปลว่าไม่มี"
"เอ่อ..."�
"เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ ก้ามึงกับกูป็นเพื่อนกันมาเท่าไหร่ มีปัญหาอะไรก็บอกดิวะ อะไรกูช่วยได้กูก็จะช่วย"
นี่ไม่ได้ดราม่าเพราะอยากรู้เรื่องเเต่อย่างไรเเต่เพราะเป็นห่วงเพื่อนจริงๆ�ถึงไม่ได้เป็นเพื่อนกันมานานนเเต่เล็กเเต่ก็ถือเป็นเพื่อนในคณะที่เรียกว่าโคตรสนิท ถึงจะอยู่คนละเอกเเละพูดไม่ได้ว่าจะรักกันจนวันตายเเต่สองคนนี้ก็เป็นเพื่อนที่ว่า ถ้าฝ่ายใดโดนแกล้งหรือมีอะไรไม่พอใจ อีกฝ่ายนั้นแหละจะเป็นคนเเรกที่อยากจะฟ้องมากที่สุด
"เฮ้อ...ขอบคุณวะไอ้จินเเต่มันไม่มีอะไรหรอกก็เเค่เรื่องไร้สาระ"
จินหรี่ตามองหน้าชูก้านิ่งก่อนนึงอะไรบางอย่างออก
"เด็กปีหนึ่งคนนั้นป่ะ"
"มึงเจอมันหรอ" �เพื่อนหน้าขาวตกใจกับคำถามของจิจนเผลอถามออกไป
"นั้นไงมีอะไรจริงๆด้วย เล่ามาเดี่ยวนี้นะเว้ยยย�มึงไม่ทันกูหรอกเล่ามาเดี่ยวนี้!!!"
ไอ้จินกูเกลียดมึงงงงงง!!!!!!!!!
�
__________________________________
�
วร๊ายยยยยย น้องเราหลงพี่ชายไปเเล้วละ เเล้วพี่ก้าก็อีกคน
เด็กปีหนึ่งคนนั้นคือใครหว่าา ขอบคุณทุกคนที่อ่านแล้วคอมเม้นและที่เงียบด้วย
วันก่อนแอบย้อนอ่านมีความรู้สึกแปลกๆอยากรีไรท์ตอนเก่าไงไม่รู้ คนอื่นว่าไงรู้สึกเหมือนเรามั๊ย� 55555555 ยังไงก็ขอบคุณคนที่ติดตามนะ แบบบอกตรงนี่เรื่องยาวครั้งแรกเลยอ่ะอาจไม่ดีเท่าที่ควร เลิ้บๆรีดเดอร์ทุกคน
น้ำตาลอ้อยใจ
�
ความคิดเห็น