คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4
chaper 4
ปี๊ดๆ
เสียงเเตรรถดังขึ้นก่อนที่จองกุกจะหันไปเห็น กับรถมอเตอร์ไชต์ฟีโน่สีชมพู รถมอไชต์ทรงอวบๆ กับคนขับอย่างซอกจินที่กำลังถอดหมวกกันน็อคออก หมวกสีชมพูนมๆ มีสายรัดที่คางแถมด้วยสติกเกอร์เจ้าหญิงดิสนีย์อีกสองสามนาง
“ขอโทษนะที่มาช้า”
ซอกจินพูดพรางกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าไปใกล้เด็กน้อยที่ตอนนี้ลุกขึ้นยืนแล้วเเต่หากใบหน้ายังคงนิ่งเฉย
ก็รู้ว่าน้องคงต้องมีเคืองกันบ้างก็นัดกันซะอย่างดิบดี นี่ก็กลัวจะกลับไปก่อน เขาก็ไม่อยากมาช้าหรอกเเต่ดันมาเกิดเรื่องขึ้นได้ ไอ้ก้ามันเป็นอะไรของมันไม่รู้ช่วงนี้ ตอนกลางวันก็ทำตัวแปลกเหมือนหลบใครอยู่ แล้วตอนเย็นแม่งอยู่ดีๆก็ลากเขาไปคุยงานกับจารย์ก่อนให้ไปส่งขึ้นรถอีก ทำอย่างกับว่ามีคนตามทวงหนี้อย่างนั้นอ่ะ ถ้าไม่ติดวันนี้รีบนะ แม่จะคุยให้รู้เรื่องบอกเลย
“รอนานป่าว”
ทำไมเขาต้องเเคร์ แค่มาสายเอง เขาก็ไม่เข้าใจกับคนอื่นหรือแฟนหลายคนที่ผ่านมา มาช้าผมก็เเค่ขอโทษ บางทีรู้ว่าสายแต่ก็ไม่รีบเท่านี้มาก่อนทั้งๆที่คบกันแล้ว
เเต่นี่เเค่เด็กคนเดียวที่รู้จักจริงๆสองวันได้
หรือว่าจะเกรงใจ คนยังไม่สนิท
“จองกุกกอ่าาา” ซอกจินเรียกอีกทีเมื่อเห็นว่าเด็กน้อยตรงหน้ายังคงไม่ตอบ
“อือ” จอกกุกตอบกลับสั้นๆโดยที่ไม่พูดอะไรต่อ
เอาแล้วไง บรรยากาศมันชักแปลกๆแล้วไง
เอาวะ
พี่จินขอโทษนะคร้าบบ
“....”
“นะคร้าบบบ” ร่างสูงตรงหน้าจองกุก ย่อตัวลงพรางโยกหัวไปโยกหัวมา กระพริบตาปริบๆ ก่อนยกมือทั้งสองข้างกำมือหลอมๆมาไว้ข้างแก้ม คิดว่าจะให้มันดูน่ารักเเละหวังจะให้น้องน้อยข้างหน้าอารมณ์ดีขึ้น
เเละมันก็สำเร็จอย่างที่หวัง
รอยยิ้มมุมปากของคนตรงหน้าผุดขึ้นก่อนตามด้วยเสียงหัวเราะร่วน
“ฮ่าๆๆ พี่จินนนน มันตลก แบ๊วเกินไปอ่ะ”
“น่ารักก็บอกมาเหอะ”
จองกุกไม่พูดเพียงๆส่ายหัวเบาๆกับอาการหลงตัวเองของพี่ชายตรงหน้า ไม่โกรธหรอกเเค่เซ็งๆรอนานอ่ะ จะแบบไม่ให้รู้สึกอะไรมันก็เป็นไปไม่ไดปล่อยให้หรอกรอนานขนาดนี้แต่คงไม่งอนงี่เง่าเป็นนางเองนิยายหรอกนะ แค่ขอโทษก็หายแล้วละ
“งั้นพี่ไถ่โทษละกัน เดี๋ยวพาไปกินหนมม่ะ”
“เลี้ยงป่ะละพี่”
"ตัวเเค่เนี่ยทำไมพี่จะเลี้ยงไม่ไหว" พี่จินพูดก่อนวางมือลงบนหัวจองกุก ก่อนขยี้เบาแล้วส่งยิ้มอ่อนกลับมา
ฟู่วววว!~ อากาศร้อนอีกแล้วเนอะ
ซ่าาา เสียงดังมาจากกระทะตรงหน้าแป้งสีเหลืองนวลก่อนถูกเทลงไปก่อนที่จะโดนกดและหมุนวนจนกลายเป็นเเผ่นบางๆ วงรีๆเล็กๆ เต็มกระทะไปหมด
“ของผมเอาใส้หวานสองไส้ไข่สองไส้กรอกสองครับ กุกอ่ะเอาไร” ซอกจินที่สั่งเสร็จแล้วหันไปถามจองกุกที่อยู๋ข้างๆ
“ถ้าจะกินทุกไส้ทำไมไม่รวมไปเลยละฮะพี่จิน”
ซองจินเลิกคิ้วขึ้น ไม่เข้าใจในสิ่งที่เด็กตรงหน้าเข้าจะสื่อก็จะถึงบางอ้อเมื่อได้ยินประโยคถัดมา
“ของผมขอรวมมิตรจัมโบ้ๆเลยนะครับป้า”
ซอกจินเหลือมองเด็กข้างๆที่เพิ่งสั่งเสร็จ ก่อนบทสนทนาจะเงียบหายไปทันทีเพราะคนข้างๆเลือกที่จะสนใจ วิธีการทำขนมตรงหน้ามากกว่าเขาซะอีก ตาโตใสแป๋ว จับจ้องมองทุกการกระทำของป้าใจดีที่ค่อยๆทำขนม แป้งสีเหลืองอ่อนเริ่มส่งกลิ่นหอมน่ากิน ไส้ต่างๆได้ถูกเพิ่มไปตามออเดอร์ของคนที่ยืนคอย ก่อนเริ่มที่จะทนความร้อนไม่ไหว จนต้องม้วนขึ้น
และกำลังที่จะเริ่มทำอันใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิมหลายเท่า
ไส้ครีมสีเหลืองอ่อน ถูกแปะไว้ที่ด้านบนของแผ่นแป้ง ตามด้วยไข่นกกระทาใบจิ๋วที่ถูกตอกตามลงไป หมูสับเเละพริกไทยโรยทับลงไปก่อนจะปิดท้ายด้วยไส้กรอกสองซีกที่ถูกวางขนาบข้างกัน
“ทั้งหมดสามสิบบาทจ๊ะ”
ซอกจินเปิดกระเป๋าหยิบเงินออกมาจ่ายโดยที่จอกกุกรีบหันไปหยิบถุงกระดาษ สองถุงที่ป้าส่งมาให้
“ขอบคุณมากครับบบบบบ”
“อ่ะของพี่จิน”
ทั้งคู่เดินออกมาจากร้านที่อยู่เพียงแค่ ฝั่งตรงข้างของโรงเรียนเท่านั้น
“อะไรมีโอกาสทั้งทีกินเเค่โตเกียวข้ามโรงเรียนเนี่ยนะ”
“ก็ชอบไง... อีกอย่างนะนี่ก็เย็นเเล้ว ไปไกลมันกลับบ้านลำบากหน่ะ”
นี่ไม่ใช่นิยายที่เเบบนางเอกพระเอกไม่มีพ่อเเม่นะกลับดึกหน่อยก็โทรตามแล้ว
จองกุกพูดขณะกำลังง้วนอยู่กับโตเกียวอันใหญ่ยักษ์ซึ่งก็ไม่ต่างจากคนพี่ที่ล้วงถุงควานหาโตเกียวอันเล็กๆของตัวเอง
“เออใช่พี่ลืมไปเลย นี่ก็เริ่มมืดเเล้วด้วย”งั้นพี่ไปส่งม่ะ ซอกจินหันไปถามเด็กน้อยข้างๆตัวเอง
ใจดีกับน้องกุกอีกแล้วนะ...
“อื้อ...เเต่ขอกินให้หมดก่อนนะ”
ซอกจินพยักหน้าก่อนหยิบโตเกียวข
"มันเข้ากันตรงไหน ของหวานของคาวหน่ะ"
“ หืม? “ จองกุกไม่เข้าใจในสิ่งที่พี่จินพูด
“พี่หมายถึงไส้” พรางพยักพเยิดหน้าไปหาขนมอันโตในมือน้อง
อ่ออ...
“มันอร่อยจะตายนะพี่จินอย่าคิดว่ามันไม่เข้ากันสิ อะไรมันก็เข้ากันได้หมดแหละ อยู่ที่คนว่าจะทำให้มันเข้ากันไ
“อ่ะลองกินดูสิ”
จองกุกเอาโตเกียวที่เหลือในมือจ
“เป็นไงๆๆ” คนตัวเล็กถามอย่างตื่นเต้นนัยน์
“อื้ม..ก็ไม่เเย่”
“เห็นม่ะ ><”
รถฟีโน่สีชมพูขับไปอย่างเรื่อยๆแต่ตรงกันข้ามกับเสียงหัวใจข
หัวใจเต้นเเรงเกินไปแล้ว...เดี๋ยวตำรวจก็จับหรอก
ลมเย็นตบหน้าหากเเต่ไม่
ทั้งคู่ลงมาจากรถเเล้ว แต่ซอกจินยังคงยืนจ้องเด็กน้อยข้างๆกาย
ยืนรอหมวก
อย่ามายืนจ้องกันแบบนี้พี่จิน โอ้ยยยยยยย แล้วนี่ทำไมมือมันสั่นๆแค่ปลด
“อ๊ะ...” พี่จินเอื้อมมือมาจับตรงสายข้างเเก
กิ๊ก!
" ก็เเค่เนี่ยย"
พี่จิน...อย่าทำแบบนี้บ่อยๆสิ
“นี่ซีดีรูปนะ อยู่ในนี้หมดเลย พี่คัดมาบ้างละ” แผ่นสีดีสีชมพูถูกส่งให้กับจองกุก
สีชมพูอีกละ
“ นี่พี่จินชอบสีชมพูอ่อ”
“อืออ ทำไมจะว่าพี่อ่อ มีเเต่คนชอบว่าบอกมันหวานไป เป็นผู้ชายมันไม่เหมาะเเต่เเล้วไงก็คนมันช
ร่างตรงหน้าใส่เต็มกึ่งบ่นกึ่งร
ถึงมันจะหวานไปหน่อย....เเต่มันก็น่ารักนะ ผู้ชายชอบสีชมพู เนี่ย
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร ไปละ บ๊ายบายครับพี่จิน” ก่อนยิ้มแบบเต็มทีเห็นฟันครบ 32 ซี่ ส่งให้พี่จิน
จินหัวเราะก่อนเอามือขยี้หัวเล่นด้วยความเอ็นดู
พี่จินอย่าอ่อนโยนให้มันมากสิ
_______________________
สวัสดีปีใหม่ ช้าไปไหม ??
อัพช้าหน่อยเเบบขอโทษทีน้าาาา เริ่มโอเคละงานเริ่มเบาลง
จะพยายามมาต่อเร็วๆ นะงิ เอาโตเกียวมาฝากไถ่โทษนะ
ความคิดเห็น