คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
Chapter 2
“จินมึงอย่าบอกนะว่ามึงชอบน้องกูอ่ะ”
ตอนนี้บรรยากาศแลดูตึงเครียดพิกล หลังจากจองกุกกลับไปทั้งสองคนก็ขึ้นมาบนห้องเพื่อเคลียร์เรื่องบางอย่าง ในสิ่งที่ชูก้ากำลังคิดอยู่ในหัว นักโทษอย่างจินถูกบังคับให้นั่งที่ปลายเตียงก่อนเจ้าของห้องอย่างชูก้าจะลากเก้าอี้มานั่งประจันหน้าอย่างกับจินกำลังตกอยู่ในห้องมืดที่มีแสงไฟส่องลงไปที่คิมซอกจิน
“มึงชอบน้องกูอ่อวะจิน” แหม่ตรงประเด็นไม่อ้อมเลยนะมึง
ชอบเหรอ…มันเหมือนกับที่เขาชอบสีชมพูหรือเปล่า
“มึงมโนเก่งไปละ"
"เเล้วมึงถามทำไม เเล้วทำไมต้องมองค้างขนาดนั้น"
"กูถามเพราะเเค่จำได้ว่าวันนี้น้องมันมาเล่นกับกูตอนกูเป็นหมี"
“แน่นะมึง” ชูก้าถามย้ำอีกครั้งอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“เออ”
ตอนนี้กูยังไม่ชอบ
______________________________
บรรยากาศในหอประชุมโรงเรียนซึ่งเป็นที่ถูกแบ่งครึ่งตามมุมต่างๆที่ได้แบ่งไว้ให้นักเรียนได้ทำกิจกรรมใหญ่ประจำปีอย่างกีฬาสี กิจกรรมที่อาจเป็นเรื่องน่าเบื่อสำหรับน้องๆหลายคนแต่มันก็เป็นหน้าที่ใหญ่ และดูเป็นสิ่งที่ใครหลายคนรอคอยสำหรับ รุ่นพี่มอหกก็เหมือนการทิ้งทวนก่อนที่จะไม่ได้เจอกับบรรยากาศเเบบนี้อีก เเละสิ่งสำคัญกีฬาสีนั้นถ้ามองดีๆเเล้วมันให้อะไรกับเราได้มาก มากกว่าแค่ถ้วยรางวัลหรือชัยชนะเเน่นอน
“น้องๆ เงียบหน่อยครับ ฟังพี่ทางนี้นิดนึง” เสียงจีมินถูกส่งผ่านโทรโข่งใหญ่
“ก่อนอื่นก็ยินดีต้อนรับน้องๆทุกคนเข้าสู่สีแดงของเรานะครับ “
“พี่ชื่อ จีมินนะ เป็นประชาสัมพันธ์สีแดงของเรา ก่อนอื่นเลย อาทิตย์หน้าจะมีการเลือกประธานสีของเรานะ”
"เดี๊ยวเรามาทำความรู้จักว่าที่ประธานสีของเรากัน ปีนี้มีสมัครด้วยกัน 2 คนนะครับ " พูดจบจีมินก็ส่งโทรโข่งให้กับเพื่อนของเขาที่อยู่ข้างๆ
“สวัสดีน้องๆทุกคนน้า พี่ชื่อ จอนจองกุก ม.5/1 นะครับบ” จองกุกพูดจบก่อนฉีกยิ้มกว้างละลายใจน้องๆหลายคนก่อนส่งโทรโข่งคืนให้เพื่อน
“ส่วนคนต่อไปนะครับ" "อ่ะ!!”
โทรโข่งในมือจีมินถูกแย่งไป.......จีมินหันหน้าไปไอ้คนที่เเย่งไปทันที
“หวัดดี พี่ชื่อโฮซอก หรือเรียกพี่โฮปก็ได้ อยู่ห้อง 9 นะครับ” ก่อนหันไปหาจีมิน “ขอโทษนะพอดีไม่ชอบทำอะไรชักช้าหน่ะ”
“นี่!!!!!!!!! จะมากไปละนะ” จีมินเสียงดังหันไปหาโฮซอกก่อนจะพูดต่อแต่จองกุกกลับเอามือจับแขนเพื่อนเอาไว้ก่อนส่ายหน้าเบาๆเป็นเชิงว่า ...อย่ามีเรื่องนี่ต่อหน้าน้องไรงี้...
หลังจากจีมินแจกรายละเอียดต่างๆให้น้องๆเสร็จและย้ำเรื่องการเลือกประธานสีที่จะมีขึ้นก่อนจะปล่อยน้องๆให้กลับบ้านได้ และจัดการเก็บของนิดหน่อย
“ให้ช่วยอะไรมั๊ย” โฮซอกที่ยืนกอดอกพิงเสาอยู่พูดขึ้นก่อนยักคิ้วให้ข้างนึง
“เฮอะ คิดว่าตัวเองเป็นคิมทันเหรอวะ” จิมินบ่นขึ้น
จองกุกขำๆแต่ก็ไม่ได้สนใจรีบเก็บของกันให้เสร็จ เพราะต้องรีบไปหาพี่ก้าเพื่อขอข้อมูล ทำงานที่ขาดอีกนิดหน่อย
“อ้าว ถามแล้วไม่ตอบ นอกจากชักช้าแล้วยังหูตึงอีกเหรอไง”
จีมินหันไปมองก่อนจะเดินไปทะเลาะกัน เถียงกันไปเถียงกันมาเสียงดัง จองกุกไม่สนใจได้แต่ขำๆเพื่อนก่อนจะเก็บของที่เหลือให้เสร็จ เป็นแบบนี้กันมาตั้งแต่มอต้นละ คู่นี้ กัดกันไปกัดกันมาแต่ก็ไม่เคยเห็นมีเรื่องใหญ่โตอะไร
ก็ปล่อยไว้แบบนี้แหละ สีสันดี
______________________________
โต๊ะใต้คณะมีคนนั่งอยู่บ้างสองสามคน ลมโชยอ่อนๆ บรรยากาศสงบแต่ไม่เงียบเหงา มีเสียงคนคุยกันบ้างเคล้าเสียงกลองแผ่วๆมาจากคณะข้างๆ ถือเป็นเรื่องปกติของเวลาเย็นๆในช่วงรับน้องแบบนี้
“พี่ก้านี่จีมิน จีมินนี่พี่...ก้า” จองกุกแนะนำจีมินและชูก้าให้รู้จักกันก่อนจะแกล้งเว้นวรรค
ให้เหมือนกับว่าจะพูดว่าชูก้า
“เดี๋ยวเหอะ ไอ้กุก” “อ่ะนี่หนังสือที่พี่ใช้เรียนละก็ตารางสอนที่ขอ”
“ขอบคุณฮะ / ขอบคุณครับ”
จีมินก้มหน้าจดรายละเอียดงานต่างๆปล่อยให้จองกุกที่อู้(?) งานเม้าท์กับพี่ชายตัวเอง
“ เออพี่ก้า กุกลงประธานสีด้วยอ่ะ ว่าจะปรึกษาหน่อยมันคือต้องทำโปสเตอร์โปรโมตตัวเองอ่ะพี่ก้า แบบอยากรบกวนถ่ายรูปให้หน่อยขอแบบหล่อๆ” ก้าแบะปากหมั้นไส้ ก่อนจะขำเล็กน้อย ก็อย่างเนี่ยตั้งแต่เด็กสดใสร่าเริงได้ตลอดเวลาเด็กอะไรไม่รู้
"เด็กกิจกรรมตลอดนะแกอ่ะ ให้เพื่อนพี่ช่วยมั๊ยละ มันถนัด”
“จะดีอ่อพี่แอบเกรงใจอ่ะ”
“ ไม่ต้องไปเกรงใจหรอกมันหน่ะ อ่ะ! นั้นไงมาพอดี” ชูก้าโบกไม้โบกมือให้เพื่อนตัวเองเห็น
จินเดินเข้ามาก่อนไล่สายตาไปมองบุคคลแปลกหน้าที่นั่งอยู่กับเพื่อนสนิทเขาก่อนจะไป
สายตาเรียวเล็กหันไปทักทายแขกผู้มา
เจอแบบนี้น้องกุกบอกเลยว่า
โดนมากกกกกกก
“เอ่ออ..หวัดดีฮะ ผมชื่อจองกุก พี่ชื่อออ....” ลากเสียงยาวเเบบมีนัยยะสุดๆ
“จิน พี่ชื่อจิน”
พี่จินนนนนนนน พี่จินของกุกกี้~
“เอ่อเนี่ยมึงมาพอดี ช่วยน้องกูหน่อย มันลงประธานสีเเล้วต้องไปแข่
“ห้ะ ประธานสีจะหาเรื่องใส่ตัวทำไมเนี่ย เหนื่อยจะตายย” จินพูดขึ้นลอยๆแบบไม่ได้สนใจอะไรตามนิสัย
จองกุกชักหน้าทันที่ที่คำพูดข
“เขาไม่ได้เรียกว่าหาเรื่องใส่ตั
“ถึงมันจะเหนื่อยเเต่เราก็ได้ประ
เหมือนตอนนี้ที่ได้เจอพี่ไง... อร๊ายยยยยยยยยยยยยย >____<
“กุกอย่าไปสนใจมันเลย ไอ้จินมันคนไม่เอากิจกรรมหน้ามั
“เดี๋ยวเหอะมึง”
“หรือไม่จริง” จินไม่เถียงเพราะเรื่องนี้เป็นเ
“อ้าว.....เเล้วพี่มาเรียนนิเทศทำไมอ่
“ไอ้นี่มันบ้าอุดมการณ์” ชูก้าพูดแทรก
“เรียนตามฝันเว้ยไม่ได้เรียกบ้าอุดมการณ์” จินพูดก่อนหันไปตบหัวเพื่อนรักทีนึง
อ่อออ...แล้วน้องกุกต้องทำไงถึงจะได้เป็นฝันของพี่จินบ้างงงง
ห้องสี่เหลี่ยมที่มีเพดานสูงกว่าปกติ
“เอ่อ เดี๋ยวกุกไปยืนตรงกลางเลย” จองกุกทำตามอย่างว่าง่าย
จินยืนอยู่ตรงข้างด้านหลังระหว่างไฟสองดวงที่ตอนนี้กำลังส่องสว่
“พี่จิน...”
เสียงเล็กประท้วงขึ้นหลังจากสังเก
“ผมร้อนเเล้วนะ”
ใช่สิไฟห้าดวงไม่ร้อนก็แปลก
“เห้ยๆ พี่ขอโทษ มาๆถ่ายเลยๆ” จินยกกล้องขึ้นมาเพ่งมองในช่องมองภาพ เเละภาพที่เห็นก็ทำเอาคิมซอกจิน
เหมือนหัวใจเต้นผิดปกติ
“หนึ่ง”
“สอง”
“สาม”
แชะ!
เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นก่อนที่ไ
“ร้อนเหรอกุกหน้าแดงๆ” พี่จินยกกล้องลงก่อนถามเพราะเห็นหน้าน้องแดงแปลกๆ
“อ่อๆ เปล่าฮะไม่ร้อนเท่าไหร่”
แต่มันเขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน! บอกเลยว่าจอนจองกุกเขินมาก เวลามองกล้องมันเขินเพราะมันเห
“งั้นกุก หันซ้ายหน่อย”
ทำไมฮะพี่จินใจจะได้ตรงกันอ่ออออออ -/////////////-
“โอเคแบบนั้นแหละ”
แชะ แชะ!
ถ่ายรูปเสร็จเเล้ว พี่จินค่อยปิดไฟที่ละดวงลงห้องกลับสู่ภาวะมืดสนิท จองกุกที่ยืนอยู่หน้าประตูอยู่แล้ว เอื้อมมือเล็กไปจับลูกบิดก่อนจะ
วูบบบ..
โอ้โหรู้เรื่องเลย วิ้งขึ้น แต่แอ๊ะ มือใครมาจับไว้
“พี่จิน!”
ข้อมือเล็กถูกมือของจินจับไว้ก่อนจะค่อยๆพยุงให้มานั่งตรงม้านั่งหน้าสตูดิโอ
“บอกไม่ทัน สายตามันยังปรับแสงไม่ทัน เดี๋ยววูบ รีบออกมาเร็วแบบนั้น”
“เอ้าก็ไม่รู้หนิ” จองกุกยู้ปากนิดๆ
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร” พี่จินยิ้มขำก่อนจะนึกบางอย่างได้
"อ่าใช่แล้วรูปเนี่ยจะเอายังไง ให้พี่ส่งให้ทางไหนดีงั้นขอเฟสบุ๊คกับไลน์ไว้ได้ม่ะ จะได้ไม่ต้องรบกวนไอ้ก้ามัน"
สำหรับพี่จินบ้านเลขที่ก็ยังได้อ่ะ....
______________________________
ไม่ได้ตั้งใจดองเเต่ตอนนี้มรสุชีวิตเยอะเกินไปเป็นกำลังใจให้หน่อยย
น้ำตาลอ้อยใจ
ความคิดเห็น