คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 12
Chapter 12
หลังจากกินข้าวกันเสร็จ อาบน้ำปะแป้งกันหอมฟุ้งไปทั้งตึกแล้ว ไอ้ประธานก็มาประกาศให้น้องๆมารวมตัวกันเพื่อรับชมมหรสพจากพวกสันทนาการซึ่งตัวหลักเลยก็พี่นัมจุนนั้นแหละ ฮาบ้างแป้กบ้างตามประสา จินและชูก้านั่งอยู่ท้ายแถวน้องๆกับเพื่อนคนอื่นๆ การแสดงล่วงเลยมาจนถึงเวลาอันสมควรที่น้องๆควรจะพักได้แล้ว จีมินเเละโฮซอกเก็บของเเละร่ำลา(?) กับจองกุกก่อนเดินไปอีกทางทิ้งไว้เเค่จองกุกเพราะการนอนคืนนี้คือการนอนตามบ้าน ซึ่งจองกุกที่วันๆตัวติดกับพี่ชายอย่างซอกจินจึงเเทบไม่มีเพื่อนในบ้านเลย
"พี่จินนนนน" จองกุกเดินเข้าหาทันทีที่เห็น
"ไง"
เพื่อนไม่อยู่เเล้วก็มาหาเขางั้นสิ
"คือต้องนอนตรงไหนอ่ะ ตะกี้พี่บ้านของจีมินกับโฮซอกเขาตามไปนอนละ แล้วของผมละ คือผมง่วงแล้วอ่ะ"
เด็กอนามัยหรือไง แต่สงสัยจะง่วงจริงเพราะเด็กตรงหน้าเขาตอนนี้กำลังเอาเเต่ขยี้ตาอยู่นั้นละ เดี๋ยวก็ตาบวมหรอก คิดได้อยากนั้นซอกจินจึงหยุดการกระทำนั้นซะ มือหนาจับเข้าที่ข้อมือเล็กของจองกุกเพื่อหยุดการกระทำที่ทำร้ายดวงตานั่น
“เดี๋ยวก็ตาบวมกันพอดี”
"ป่ะ" ผมพูดจบก็ออกแรงดึงข้อมือเล็กนั้นให้เดินตามผมมา เมื่อกี้แอบเห็นน้องหน้าแดงๆด้วยนะ จองกุกเขินหรอไม่มั้ง แต่ผมนี่สิเป็นอะไร ทำไมซอกจินหัวใจมันเต้นแรงแบบนี้
ผมกับจองกุกเดินเข้าไปในห้องประชุมเล็กส่วนหนึ่งของตึก ที่ตอนนี้ถูกจัดไว้เป็นที่พักของพี่ๆและน้องๆบ้านสามเรียบร้อยแล้ว เบาะฟูกที่นอน วางเรียงราย
“อยากนอนตรงไหนเลือกเลย” ซอกจินพูดขึ้นแต่คนตรงหน้ายังคงเงียบอยู่
“เอ่อ..พี่จิน”
“หืม”
“มืออ่ะ” จะให้จองกุกไปไหนได้ในเมื่อคิมซอกจินเล่นจับมือเขาซะขนาดนั้น
“เอ่อ..โทษๆลืมเลย” จินปล่อยมือจองกุกทันทีที่พูดจบ เขาไม่รู้เลยว่าจับมือจองกุกไว้นานขนาดนี้ เเต่มันก็เพลินดีเหมือนกันนะ
“แล้วพี่จินนอนตรงไหนอ่ะ”
“คงแถวๆเนี่ยแหละ”
“งั้นผมก็นอนแถวๆนี้แหละ...อยากนอนกับพี่จิน”
“ห้ะ!!? ” ผมได้ยินไม่ผิดใช่มั๊ย ถ้าผมไม่ได้คิดไปเองนะ รู้สึกว่าช่วงนี้จองกุกชอบพูดอะไรแปลกๆนะ เหมือนจะ จีบผม เอ้ยย บ้าหน่ะ ผมอาจคิดไปเองจริงๆแหละ
“อยากนอนกับพี่ ?” จินถามหยั่งเชิงจองกุกอีกครั้ง
“ครับ” จองกุกตอบกลับพร้อมท่าตะเบ๊ะแบบทหาร ซึ่งมันดูน่ารักน่าเอ็นดูต่อจิตใจซอกจินมากกกกก โฮกกกกกกกกกกกกกก
“งั้นก็ตรงนี้แหละ” พูดจบผมก็ทิ้งตัวลงข้างล่างซึ่งเป็นเบาะริมสุดติดผนัง
“เอ้านั่งลงดิครับ ยืนค้ำหัวผู้ใหญ่ไม่ดีนะ” ผมพูดขำๆก่อนจองกุกจะนั่งลงมาตามก่อนหันมายู้หน้าใส่ผม กระเป๋าเป้ใบใหญ่ถูกยกออกมาก่อนจะดึงบางสิ่งออกมาจากกระเป๋า
“ผ้าห่มสีชมพู” ซอกจินหันหน้าไปทางต้นเสียงซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนจองกุกนั้นเอง ค่ายครั้งนี้มีทุกอย่างให้ยกเว้นผ้าห่มที่ต่างคนต่างต้องเอากันมาเอง
“โหยยยพี่จินนนนนน นี่ข้าวของเครื่องใช้พี่จินสีชมพูหมดเลยป่ะเนี่ย” จองกุกพูดขึ้นยิ้มๆ
“เกือบๆ” ผมตอบไปแบบไม่ใส่ใจเท่าไหนก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นผ้าห่มสีแสบตาของคนข้างๆเช่นกัน
“เราก็แดงไม่แพ้พี่หรอกนะ”
จองกุกก้มลงมองผ้าห่มในมือก่อนจะคิดอะไรบางอย่าง
“พี่จิน” จินหันหน้าไปตามเสียงเรียก
“แลกกัน” ผมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจก่อนจะถึงบางอ้อเมื่อไอ้น้องข้างๆนั้นมันยื่นผ้าห่มผืนหนาสีแสบทรวงนั้นมาให้ผม ก่อนจะดึงเอาผ้าห่มสีหวานของผมไปแทนก่อนจะล้มตัวนอนกลางผ้าออกห่มทันทีแบบไม่ปล่อยให้ผมตอบหรือขัดอะไรเลย
“อ้าวๆ จะปิดไฟกันแล้วนะครับ ไอ้ประธานค่ายมันเดินมาหน้าห้องตอนนี้ หลายๆคนก็ดูพร้อมที่จะนอนแล้ว ไม่นานไฟก็ดับลงแต่เสียงพูดคุยยังมีให้ได้ยินกันบ้าง
“นอนยังอ่ะ” จินที่ตอนนี้อยู่ในท่านอนหงายมองเพดานพูดขึ้นเบาๆ
“...” ไม่มีเสียงตอบกลับอะไรจากคนข้างๆจน จินต้องหันไปมองและก็พบว่าเด็กข้างๆเขาได้เข้าสู่นินทราไปเรียบร้อยแล้วใบหน้าหวานที่ซุกลงกับหมอนใบโต แก้มอูมๆ ปากสีเชอรี่ทำเอาใจของจินเต้นไม่เป็นจังหวะ ยิ่งกลิ่นหอมอ่อนๆจากผ้าห่มสีแสบผืนนี้แล้วเหมือนเวทมนต์อะไรบางอย่างที่ไม่สามารถทำให้เขาละสายตาออกมาได้เลย
จินสะบัดหัวสองสามทีไล่ความคิดประหลาดๆที่เขามาในหัวเขา ก่อนจะพลิกตัวหันหลังนอนตะแคงข้างเพื่อละจากภาพจอนจองกุกที่กำลังหลับโดยที่ไม่ได้รู้เลยว่า ไอ้พี่ชายคนนี้กำลังรู้สึกประหม่าขนาดไหนแล้ว จินกระชับผ้าห่มขึ้นก่อนจะค่อยๆหลับตาลง
ผ้าห่มซื้อที่ไหนเนี่ย อุ่นจัง
_________________________________________________
ปรี๊ดดดดดดดดดดด ปรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!
เสียงนกหวีดเป็นสัญญาณว่าต้องตื่นเเล้วดังขึ้นทำให้ร่างเล็กของจองกุกพลิกน้อยๆก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะต้องรีบผละออก
ใกล้ไป
ระยะห่างของใบหน้าเขาและพี่จิน มันใกล้ไปจริงๆ แพขนตายาวๆ จมูก ตา ปาก ทุกอยากเหมือนถูกจับวางองค์ประกอบศิลป์ไว้หมด มันดูดีจริงๆ
“พี่จิน..พี่จิน” จองกุกที่ตอนนี้ลุกขึ้นนั่งหันไปเรียกคนเป็นพี่ข้างๆ
“อือออ...”
“พี่จิน ตื่นได้แล้ววว เช้าแล้ว” จองกุกเขย่าตัวรุ่นพี่ที่นอนอยู่น้อยๆเเต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนเป้นพี่นี้จะตื่นนอนเลย
“น้องๆที่ตื่นกันแล้วไปล้างหน้าแปรงฟันกันเลยนะครับ แล้วมารวมตัวกันเลยนะครับไม่ต้องแยกบ้าน อ่า..แล้วก็เก็บข้าวของลงมากองข้างล่างเลยนะครับ”
เสียงประกาศดังขึ้นตามสายก่อนจองกุกจะเก็บที่นอนของใช้ ทุกอย่างลงกระเป๋าหากแต่มาหยุดที่ผ้าห่มสีหวานที่ให้ความอบอุ่นเขามาตลอดคืน มันอุ่นมาก อุ่นทั้งกาย ทั้งใจ
จองกุกชอบพี่ตรงหน้านี้จริงๆ บางทีเขาก็คิดนะว่า ไอ้การที่รุกพี่เขาแบบนี้มันจะดีจริงๆหรอ บางที่ก็แอบกลัว กลัวว่าถ้าหากเข้าใกล้ไปมากว่านี้ จนมันใกล้ไปเเล้วจะทำให้พี่เขาถอยห่างออกมาหรือป่าว
มือเรียวดึงผ้าห่มสีแดงของเขาออกจากตัวคนที่นอนอยูก่อนจัดการห่มผ้าสีชมพูของเจ้าตัวลงไปแทน ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นเบาๆเกรงว่าจะรบกวนคนตัวโตที่หลับอยู่ข้างๆ
“จองกุก ทางนี้เว้ยยย” จีมินที่ทำทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนั่งรออยู่ที่บริเวณใต้ตึกคณะที่ตอนนี้กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ ผมจึงเดินไปรับข้าวจากพี่ๆสวัสดิการและไปนั่งข้างๆมัน กิจกรรมวันนี้เป็นวันสุดท้ายของค่ายนี้แล้วเป็นกิจกรรมวิชาการที่ทำรวมกันไม่มีแบ่งบ้านใดๆ กิจกรรมไม่ค่อยมีอะไรส่วนใหญ่เน้นปล่อยชิว กว่าจะเริ่มบรรยายก็ปาไปสิบโมงกว่าก็เบื่อบ้างน่าสนใจบ้างแต่เหมือนมีบางอย่างที่ผิดไปจากปกติ
ไม่เจอเลย ไม่เจอเลย ไม่เจอเลยยย!! นี่พี่จินไปไหนของเขากันอ่ะ นี่ก็จะบ่ายเเล้วทำไมยังไม่เห็นอีกอ่ะพี่ก้าก็ไม่เห็น ไปไหนกัน ฮืออออออออ จองกุกคิดถึงงงง
“มึงมองหาใครวะ” จีมินที่สังเกตท่าทางเพื่อนซี้ว่ามันแปลกๆถามขึ้น
“พี่จิน”
“เอ่อ..ว่ะกูก็ยังไม่เห็น”
“ใครคือพี่จินวะ” โฮซอกถามขึ้นหลังจากได้ยินหลายครั้งแล้ว
ความอยากรู้อยากเห็นมันไม่เข้าใครออกใครเนอะแต่ในเมื่อกล้าถาม...
“พี่ที่กูแอบชอบ”
_______________________________________
ตอนนี้คือมีเเต่เรื่องนอนๆ ดำเนินเรื่องช้ามากอย่าเพิ่งเบื่อนะค่อยๆรักกันไป อิอิ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม♥
ความคิดเห็น