ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC BTS] PINK THEORY : ทฤษฎีนี้สีชมพู (JINKOOK)

    ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 9

    • อัปเดตล่าสุด 23 ก.พ. 57


    Chpter 9

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                  กิจกรรมผ่านไปหลายฐาน  ต่อหลายฐาน บ้านสามถือว่าประสบความสำเร็จอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นคิดโฆษณา วางแผนการขาย ของเอกโฆษณา หรือแม้แต่ตอบคำถามจากเอกวารสาร ก็ทำได้ดีไม่แพ้กัน ส่วนหนึ่งบอกเลยว่าได้มาจากนักเรียนชายชื่อ  "จอนจองกุก"

     

     

     

     

     

     

     

    เก่ง ใช่เล่นเลยนะเราอ่ะ

     

     

     

     

     

     

     

    พี่บ้านสามอย่างพี่จินที่จองกุกเองก็ยังแอบสงสัยว่า อยู่บ้านเดียวกันทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกที่เขาถามแล้วว่าบ้านอยู่ตรงไหน แถมกว่าจะมาเข้าฐานก็ปาไปฐานที่สองเเล้วอีก

     

     

     

     

     

     

     

    นี่ใคร? จองกุกพูดขึ้นพร้อมกับนิ้วชี้ที่ชี้เข้าหาตัวเองเรียกเสียงหัวเราะจากคนเป็นพี่ได้ไม่น้อย

     

     

     

     

     

    โหย   ไม่น่าชมเลยวะ”  จินพูดขึ้นพร้อมมือใหญ่ที่วางลงบนหัวเล็กตรงหน้า ก่อนจะขยี้เล่นเบาๆ

     

     

     

     

     

     

    อื้ออออออออออ หัวยุ่งหมดแล้วววจองกุกส่ายหัวไปมาก่อนจัดผมให้ทรงตัวเองที่ยุ่งเพราะคนพี่ พวงแก้มเนียน ขึ้นสีแดงน้อยๆ

     

     

     

     

     

    โอ้ยยยยยยยยย จอนจองกุก ไหนบอกจะรุก แต่ทำไมตอนนี้ถึงทำอะไรไม่ได้เลย เขินตลอดเลยอ่ะ
    แล้วงี้เมื่อไหร่จะได้พี่จิน(
    ?)

     

     

     

     

     

     

    ฮ่าๆ เดี๋ยวพี่ไปเอาขนมมาให้  น้องๆบ้านสามเดี๋ยวรวมตัวกันตรงนี้นะครับ เดี๋ยวพี่ๆไปเอาขนมมาให้ได้พักกัน

     

    ประโยคแรกหันมาพูดกับรุ่นน้องที่เพิ่งยีหัวไปเมื่อครู่ส่วนประโยคหลัง หันไปพูดกับคนอื่นๆในบ้านสามที่อยู่ใกล้ๆในบริเวณนั้น

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ตอนนี้เป็นช่วงเวลาพักฐาน ให้ได้พักเอาแรงกันทั้งพี่ๆและน้องๆ ตอนนี้จองกุกและคนอื่นๆ นั่งกันอยู่กันอยู่ห้องเรียนขนาดค่อนข้างใหญ่ในส่วนของฐานภาพยนต์ ฐานนี้ไม่มีอะไรมากนอกจากดูหนัง แต่ก็คงไม่ใช่หนังโรงหรือไตรภาคสามชั่วโมงอะไร เป็นเพียงหนังสั้น 10 กว่านาทีของพี่ๆในคณะเท่านั้น

     

     

     

     

     

    เดี๋ยวน้องๆที่กินขนมหมดแล้ว เอามาทิ้งตรงนี้ได้เลยนะครับ แล้วเดี๋ยวเราจะดูหนังกันเสียงประกาศจากพี่ประจำฐานตะโกนบอกน้องๆพลางถือถุงดำเดินไปมา

     

     

     

     

    จองกุกที่กินขนมหมดแล้วเตรียมจะลุกไปทิ้งบ้าง ทว่ากลับต้องสะดุดกับเสียงแหลมๆที่มาจากกลุ่มผู้หญิงต่างโรงเรียน ข้างๆเขา

     

     

     

     

     

    แกพี่จินหล่ออ่ะ  ชั้นชอบบบบ >[]<"

     

     

     

    เออ มองเหมือนกันดูดิ จะละลายยย-//////////////////-

     

     

     

     

    ปกติจอนจองกุกไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ปกติจอนจองกุกจะไม่สนใจ  แต่เรื่องนี้ เขาคงปล่อยไปไม่ได้แล้วนะ...   ชอบหรอ คำนั้นเขายังไม่เคยพูดกับพี่จินเลยนะ  ยอมรับนะว่าคนที่พูดอ่ะ น่ารัก ตัวขาวๆ มัดหางม้าสูงๆ ตัวเล็กๆ อ่าาา น่าถนุถนอมเป็นที่สุดเเต่คงไม่ใช่สำหรับเขาตอนนี้

     

     

     

     

     

     

     

     

    พี่จิน!

     

     

     

    เสียงหวานตะโกนเรียกชื่อคนเป็นพี่ที่อยู่ห่างจากเขาไม่มาก ก่อนที่เจ้าของชื่อจะหันมาตามเสียงเรียกและเดินมาอย่างงงๆ

     

     

     

     

     

    ฝากทิ้งหน่อย

     

     

     

    จองกุกพูดขึ้นก่อนแอบชายตาไปมองข้างๆเขา

     

     

     

     

    ดิ้นกันใหญ่เลยนะ

     

     

     

     

    ทำไมไม่ทิ้งเอง....หือ”  จินถามจองกุกทั้งๆที่มือก็รับห่อขนมมาอยู่ในมือเเล้ว

     

     

     

     

     

    ก็ไม่อยากทิ้งอ่ะ

     

     

     

     

     

    นี่กวนหรอ

     

     

     

     

     

    เปล่าาาาาา ”  จองกุกเอ่ยเสียงยานคางพร้อมส่ายหัวน้อยๆ

     

     

     

     

     

     

    แค่อยากให้ดูแล..จองกุกพูดจบก็ยกมือสองข้างมาทาบหน้าตัวเองเหมือนพยายามจะปิดสีเเก้มที่แดงขึ้น ><

     

     

     

     

     

     

    ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เดี๋ยวนี้ทำตัวเป็นเด็กมีปัญหานะ”  

     

     

     

     

     

    อยากมาแก้ให้ป่ะละ

     

     

     

     

     ยังคงต่อปากต่อคำกันต่อไป

     

     

     

     

     

     

    ยอมไหมละ”   พูดอย่างเดี๋ยวไม่เป็นอะไร แต่อิการพูดเเล้วมองเขาตั้งเเต่หัวจรดเท้านี้คืออัลไลล

     

     

     

     

     

    ".........."

     

     

     

     

     

    ตอนเเรกก็เล่นๆไปไม่คิดอะไร เเต่ตอนนี้ จองกุกจะระเบิดตัวเองอยู่เเล้ว

     

     

     

     

    "ฮ่าๆๆๆๆ เขินหรอ  อะไรนึกว่าจะแน่แค่นี้เขินละ ฮ่าๆ เคๆเดี๋ยวพี่ไปทิ้งให้ละกัน  จองที่ข้างๆให้ด้วย เดี๋ยวตอนดูหนังจะมานั่ง"

     

     

    พี่จินพูดก่อนจะปิดท้ายด้วยการยักคิ้วให้หนึ่งที ตอนนี้ไม่สนเเล้วว่าน้องน่ารักข้างๆจะเป็นไงเเต่ตัวเองเนี่ยละ



    ไม่ทน!!!!!!!

     

     

     

     

     

    ________________________________________

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    พี่ก้าผมหิว

     

     

     

     

     

     

    หิวก็ไปหากินสิ มาบอกชั้นเพื่อ เห็นชั้นเป็นอาหารหรือไง”  ชูก้าเอ่ยตอบอย่างมาสนใจก่อนหันไปคุยกับน้องๆบ้านตัวเองอย่าสนุกสนาน

     

     

     

     

     

     

     

    อาหารตาไงละ

     

     

     

     

     

     

     

    พี่ก้าไม่หิวหรอออ ยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ

     

     

    ใช่เขานั่งเฝ้าพี่ตัวขาวนี่ ฐานนั้นต่อฐานนี้ ช่วยงานบ้างยกไรได้ก็ยก ทำไรได้ก็ทำ ขอเเค่อยู่ใกล้ๆก็มีความสุขละ จนอิท้องเจ้ากรรมที่ประท้วงดังโครกคราก

     

     

     

     

     

    ไม่อ่า

     

     

     

     

     

     

    ใบหน้าหวานหันมาส่ายหัวน้อยๆก่อนหันกลับไปคุยกับน้องต่อ

     

     

    ไม่สนใจกันเลยนะ 

     

     

     

     

     

    งั้นผมไปเซเว่นคนเดียวก็ได้

     

     

     

     

     

     

     

    “......”

     

     

     

     

     

    แทฮยองที่หยิบกระเป๋าลุกขึ้นยืนเตรียมจะก้าวเดินออกไปแต่ขาสองข้างก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน สายตาคมยังคงมองที่รุ่นพี่หน้าหวานที่เอาแต่สนใจกิจกรรมน้องๆตรงหน้า

     

     

     

     

     

     

     

    จะไปแล้วนะ

     

     

     

     

     

    ชูก้าหันไปมองนิดๆพยักหน้ารับรู้ ก่อนไม่สนใจหันกลับมาเหมือนเดิม

     

     

     

     

     

    นี่จะไม่สนกันจริงๆใช่ป่ะ!

     

     

     

     

     

    เออ!!!!!!!!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    พี่ก้าเอาไรป่ะเดี๋ยวซื้อมาฝาก

     

     

     

     

     

    มันอดห่วงไม่ได้นี่หว่า.....

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ____________________________________________

     

     

     

     

     

     

     

     

                      มืดสนิท ห้องสี่เหี่ยมขนาดใหญ่ ไร้ซึ่งหน้าต่างใดๆ ทำให้ห้องนี้ยิ่งดูมืดเข้าไปใหญ่ จอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ กำลังฉายหนังสั้น หนังที่หลายคนมองว่ามันแปลกบ้าง ดูไม่รู้เรื่องบ้าง ใช่! แต่ก็กับบางเรื่องเท่านั้นแหละ จริงอยู่ที่มันอาจดูยาก แต่หากตั้งใจหรือลองดูแล้วจริงๆ มันมีอะไรให้คิดแฝงสัญญะ สัญลักษณ์ต่างๆให้ตีความเต็มไปหมด

     

     

     

     

    เด็กคนข้างๆเขาเหมือนกัน ที่ตอนนี้นั่งจนคิ้วจะผูกโบว์ได้อยู่ละ

     

     

     

     

     

    "ไหนบอกเก่งทุกอย่างไง"  ผมกระซิบถามเบาๆ ก่อนจองกุกจะหันมายู้ปากใส่

     

     

     

    "คนเรามันก็ไม่เก่งเหมือนกันป่ะพี่จิน" เสียงกระซิบตอบกลับข้างหูทำเอาคนที่แกล้งหยอกอีกฝ่ายหลุดขำขึ้น

     

     

     

    "ดูไปเหอะเดี๋ยวพวกมันก็อธิบายตอนจบเองละ" จินพูดลางเพยิดหน้าไปทางพวกที่คุมฐานหน้าห้อง

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    นี่เป็นฐานสุดท้ายพอดีหลังจากหนังจบ จองกุกเองก็ขอแยกไปหาเพื่อนซึ่งน่าจะเป็นจีมินมั้ง   เขาเลยคิดว่า ควรไปหาเพื่อนบ้าง นี้ทิ้งไอ้ก้ามันไว้ตั้งแต่เช้าละ ไม่รู้ป่านนี้มันจะเป็นยังไงบ้าง

     

     

     

     

     

    อ้าวไอ้จิน ไมอยู่คนเดียววะ ยุนกิละ

     

     

     

    อ่อออ อยู่คนละบ้าน  นี่กำลังจะไปหาอยู่พอดี ไปด้วยกันมั๊ยพี่

     

     

     

     พี่นัมจุนที่เดินผ่านมาพอดีทักผม เลยชวนไปหาไอ้ก้าด้วยกันเลย ผมสองคนสนิทกับพี่แกมาตั้งเเต่ปีหนึ่งละ  เรียกว่ามีอะไร คนแก้ปัญหาก็คือพี่นัมจุนนี่ละ

     

     

     

    เออๆ

     

     

     

     

     

    จินและนัมจุน เดินคุยกันไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเดิน หากแต่สายตาคมของซอกจินกลับไปสะดุดเข้ากับคนคนนึงเข้า ตาคมหรี่ลงอย่างใช้ความคิด ก่อนที่จะรีบดึงรุ่นพี่ๆข้างๆ หลบหลังเสาแถวนั้น

     

     

     

    อะไรของมึงไอ้จิน

     

     

     

    พี่! เห็นไอ้เด็กนั้นป่ะ

     

     

     

     

     

     

    อื้อ แล้วไง

     

     

     

    นัมจุนมองตามที่จินชี้หากเเต่ก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ซอกจินพยายามจะสื่อ

     
     

     

    มัน-ตาม-จีบ-ไอ้-ก้า-อยู่”  ผมย้ำที่ละคำ ก่อนจะจัดการเล่าทุกอย่างแบบรวบรัดให้พี่นัมจุนฟัง

     

     

     

     

     ______________________________________
     

     

     

     

    ตอนแรกเขาคิดไว้แค่ มาม่าและน้ำขวดเท่านั้น แต่พอนึกถึงคนที่เพิ่งแยกออกมาก็อดห่วงไม่ได้ ตอนนี้แทฮยองจึงเต็มไปด้วย ถุงขนมจากร้านสะดวกซื้อสี่สียี่สิบสี่ชั่วโมงอย่างเซเว่น  ทั้งขนม นม ขนมปัง น้ำผลไม้ อะไรต่างๆมากมาย เต็มสองมือ  เเทฮยองรีบเดินเพราะกลัวว่าพี่ยุนกิสุดสวาทของเขาจะรอเก้อ 


    "อ่ะ.." 


    แทฮยองหยุดเดินเพราะมีคนสองคน มายืนขวางทางเอาไว้ 
    คนนึง เเน่นอน ชื่อจิน เป็นเพื่อนสนิทพี่ก้า เขาจำได้แม่น ส่วนอีกคนไม่คุ้นหน้า เเต่หน้าตาไม่ค่อยรับเเขกเท่าไหร่ 


     

     

     

    "มึงเหรอที่ชื่อวี"

     

     

    ใครที่ผมไม่รู้จักพูดขึ้น พร้อมกับสายตาที่จ้องผมอย่างเอาเป็นเอาตาย 


     

    "ถ้าใช่แล้วจะทำไมครับ"   เสียงของแทฮยองที่แข็งขึ้นตามรูปประโยคหากแต่ยังคงรักษาความอาวุโสรุ่นพี่รุ่นน้องไว้

     

     

     

    คนทั้งคู่ตรงหน้าผมหันมองหน้ากันก่อนจะหันกลับมามองผมอีกครั้ง โดยที่ผมเอง ก็ไม่ได้ละสายตาออกจากพวกเขาเช่นกัน




     




    _________________________________
    แง่มๆ -v- ช่วงนี้เทศกาลสอบเนอะ 
    ยังไงใครสอบก็โชคเอๆ กันนะคะ *บอกตัวเองด้วย*
    รักทุกคนเช่นเคย รักนะชู้บๆ >3<

     



     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×