คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 8
chapter 8
ทำไมน่ารักขนาดนั้น เธอหลุดจากฝันมาหรือไง
นี่แหละที่หามานาน ประมาณอย่างนี้แหละโดนใจ
ไม่คิดว่าจะมาเจอะแถวนี้~
เพิ่งหล่นจากฟ้าหรือไงนะหล่นใส่ใจฉันเข้าพอดี จะมองมุมไหนก็โดน
ไม่ธรรมดาแบบนี้ไม่ค่อยมี
อย่างนี้เพิ่งลงมาชัดๆ เลย~
เสียงทุ้มปนแหบเล็กน้อยเปล่งออกมาในห้องซ้อมที่บุผนังรอบห้องราวกับจะไม่ให้ใครได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องนี้ ร่างสูงเจ้าของน้ำเสียงมีสเน่ห์ที่กำลังเอนกายลงกับโซฟาขนาดกลางตรงมุมห้อง
“ทำไมไม่ไปร้องให้พี่เขาฟังเลยวะ”
เสียงเพื่อนสนิทของเขาดังขึ้นซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันเข้ามาตั้งแต่เมื่อไร
“ถ้าเขาฟังกูมั้งก็ดีสิวะ นี่วันๆเอาแต่หลบหน้า”
ใช่เขาน้อยใจ ใช่เขาคิดมาก การที่คนที่ชอบหลบหน้ามันก็เหมือนว่าเขาไม่อยากเจอหน้า ความหวังเขาก็เหมือนเหลือน้อยลงทุกที แต่เขาก็ยังเลือกที่จะทำตามหัวใจตัวเองอยู่ดี
“มีสองอย่างวะ เขินกับ..เกลียด...” ประโยคสั้นจากปากเพื่อนของเขาที่เน้นหนักลงตรงคำว่าเกลียด
ไอ้เพื่อนสารเลว
เฮ้ออออ....เมื่อไหร่จะเข้าใจจริงๆว่าผมชอบพี่ ชอบจนจะตายอยู่แล้วเนี่ย ไม่สิตอนนี้ เริ่มจะรักแล้วด้วย
หลังจากที่เขาใช้เวลาตามติดรุ่นพี่คนนี้ แทฮยองที่ตอนเเรกเเค่ชอบ เเต่ตอนนี้กลับรู้สึกมีความสุข ความสุขที่เขาก็ไม่รู้จะหาได้จากที่ไหน ไม่วันนั้นจะเจอเรื่องอะไรมา เพียงเเค่เขาเจอหน้าพี่หน้าขาวคนนี้วันวุ่นๆ ก็ดูจะสดใสขึ้นมาทันที
“ได้ข่าวว่าจะมีงานประจำคณะพี่เขาหนิ นอนค้างที่มหาลัยด้วยมั้ง”
“จริงดิมึง!!!!!!”
วีที่นอนอยู่ที่โซฟาเด้งตัวขึ้นทันที่ที่จบประโยค
“เออ ถ้ามึงด้านก็ไปเลย! เสนอหน้าเข้าไว้วะ”
_____________________________
เช้าวันเสาร์ของมหาวิททยาลัยที่ปกติค่อนข้างเงียบเหงากว่าวันอื่นทว่าใต้ตึกคณะนิเทศศาสตร์ในวันนี้กลับเต็มไปด้วยความวุ่นวาย จากทั้งรุ่นพี่เเละรุ่นน้องแปลกหน้าต่างโรงเรียนที่มารวมตัวกันเป็นจำนวนมาก เด็กมอปลายในชุดนักเรียนพูดคุยกันเเนะนำตัวกันตามประสาเจอเพื่อนใหม่ พี่ๆที่เตรียมงานจัดคิวน้องๆ รวมถึงพี่ๆสันทนาการที่ตีกล้องสร้างความครึกครื้นให้แก่น้องๆ
“มึงคิดไงชวนกูมางานแบบนี้วะจองกุก” โฮซอกที่มางานนี้ด้วยเพราะการลากมาของจองกุก
“ให้มึงเปิดโลกบ้างไงไม่ใช่วันๆเอาแต่ขลุกอยู่กับ ตัวเลข ตารางธาตุ ถือว่ามาหาไอเดียงานกีฬาสี จองกุกหันไปพูดกับโฮซอกที่เลิกคิ้วน้อยๆหลังจากจองกุกพูดจบ
“อ้าว จองกุก จีมิน”
“อ่อ สวัสดีครับพี่ก้า / หวัดดีพี่ นี่ชื่อโฮซอกฮะ" จองกุกเเละจีมินหันไปทักทายพี่ที่ตัวเองคุ้นเคยก่อนหันไปเเนะนำเพื่อนข้างๆให้ได้รู้จัก
“ อ่อๆ โอเคๆ แล้วเป็นไงมาไงมาค่ายได้อ่ะ นี่เห็นในรายชื่อตอนแรกยังงงๆเลย”
“อ่อพี่จินแนะนำหนะฮะ”
ห๊ะ ไอ้จิน ?
สองคนนี้มันนอกรอบกันหรอวะ
“...เอาละครับน้องๆทุกคน มารวมตัวกันตรงนี้ได้เลยนะครับ”
เสียงจากพี่ๆ คนอื่นดังขึ้น ทำให้บทสนทนาจบลงแค่นั้นเพราะจองกุกและคนอื่นๆต้องไปเข้าแถวรวมตัวเช็คจำนวน
"โอเคไว้คุยกันไปเข้าแถวป่ะ"
.
.
.
"โอเคน้องๆพี่ชื่อนัมจุนนะ เป็นพี่สันทนาการรุ่นที่แล้วแต่ถามว่ามาทำอะไรปีนี้ บอกเลยว่าเสือ ก !" มุกทำร้ายตัวเองจากรุ่นพี่ เรียกเสียงหัวเราะจากน้องๆได้เป็นอย่างดี การละเล่นเสี่ยวๆ แป้กๆยังดำเนินต่อไปเพื่อดึงเวลาไว้ รอน้องๆให้ครบตามที่สมัครเข้ามา
“แม่ งแป้กว่ะ” เสียงจีมินที่นั่งอยู่ข้างๆจองกุกดังขึ้น
มึงบอกแป้กแต่มึงก็ขำนะจีมิน
จองกุกที่ส่ายหัวน้อยๆ กับคำพูดที่สวนการกระทำของจีมิน ก่อนเลือกที่จะมองไปรอบๆ มองเด็กต่างโรงเรียน มองรุ่นพี่ที่อยู่ข้างๆ ก่อนจะไปสะดุดกับสายตาคู่นึงที่มองมาทางเขาเช่นกัน
จองกุกฉีกยิ้มกว้างมองไปยังสายตาคู่นั้นที่กำลังมองเขาอยู่ ก่อนจะโบกมือไปมาอย่างร่าเริง เรียก รอยยิ้มน้อยๆจากอีกคนที่ยืนมองอยู่ได้ไม่น้อย
ซอกจินที่กำลังยืนมองจองกุกโบกมือให้ตัวเอง ยิ้มขึ้นอย่างไม่รู้ตัวก่อนจะ ยักคิ้วให้นิดๆ เป็นเชิงว่ารับรู้
“แน่ะ! ไปสนิทกันตอนไหนวะ” ชูก้าที่โผล่มาข้างหลังจินที่กำลังสนใจอยู่แต่กับเด็กน้อยข้างหน้า
“อะ!...อะไรมึงแค่พี่น้อง”
“กู....ก็ยังไม่ได้บอกว่ามึงไม่ได้เป็นพี่น้องกับกุกมันซะหน่อย ร้อนตัวว่ะมึง”
ชูก้าหรี่ตาลงแบบคนจ้องจะจับผิด
"มึงไม่ต้องมาสงสัยกูน้องวีสุดหล่อมึงละอยู่ไหน"
“เชี่ย!!! จนมุมแล้วปากหมานะมึงอ่ะ”
จะว่าไปวันนี้ทั้งวันเขายังไม่เจอวีมันเลย หรือว่ามันไม่รู้ว่ามันนี้ผมมีงานที่คณะ แต่เรื่องแบบนี้มันไม่น่าจะพลาดได้นะ แล้วเขาจะมาคิดถึงมันทำไมวะเนี่ยยย!
“เอ้าๆ ไอ้จินไอ้ก้า คุยไรกัน ฟังกูเนี่ยโว้ยย”
เสียงนัมจุนที่ตะโกนผ่านโทรโข่งจากอีกฝั่งหนึ่งมาหาพวกเขา ก่อนหันไปพูดกับน้องๆที่นั่งรอฟังอยู่
“เอาหล่ะครบกันหมดแล้วนะครับ ก็ยินดีตอนรับน้องทุกคนที่มากันในวันนี้ ก่อนอื่นเลย เรามาแบ่งบ้านกันเลยดีกว่า โดยบ้านเนี่ย จะเป็นตัวเลขนะครับ และจะดูได้จากหลังป้ายชื่อของตัวเอง ลองพลิกกันดู เวลาทำกิจกรรมเราก็จะทำกันเป็นบ้านนะครับ ทั้งน้องและพี่ที่เป็นพี่บ้านด้วย”
ทันทีที่จบประโยค จองกุกและคนอื่นๆก็พลิกป้ายชื่อที่ได้รับมาตอนต้น ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร มากเพียงแค่รับๆมาแล้วแขวนคอเท่านั้น
“วันนี้จะเป็นการเข้าฐานเพื่อละลายพฤติกรรม และก็เพื่อทำความรู้จักเอกต่างๆในคณะนิเทศศาสตร์นี้ด้วย โดยจะมีด้วยกัน 6 ฐาน คือ 5 เอก และ 1 ฐานสันทนาการ อ่ะตอนนี้ก็แยกไปตามบ้านได้เลย”
.
.
.
.
หลังพี่นัมจุนบอกให้น้องๆไปตามบ้านก็เหมือนเกิดเรื่องชุลมุนเล็กๆขึ้น ผมมองไปรอบก่อนจะเห็นจองกุกที่เดินงงๆ มึนๆ อยู่คนเดียวสงสัยเพื่อนจะไปอยู่บ้านอื่นกันหมด ภาพที่เห็นทำให้ผม รู้สึกเอ็นดูเด็กตรงหน้าจัง ซึ่งจริงๆก็เหมือนๆกับคนอื่นๆนะ แต่ก็ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกพิเศษกว่าคนอื่นจัง
“อยู่บ้านไหน”
สงสัยผมจะมาเงียบไป จองกุกที่สะดุ้งตัวโยนหันกลับมาหาผมก่อนจะตอบคำถามที่เพิ่งถามไป
“บ้าน 3 พี่จินรู้ป่ะว่าอยู่ไหน ” พูดจบก็ยู้ปากน้อยๆ สายตาที่ไม่ได้จับจ้องที่ผมเลย เอาเเต่มองรอบๆ น่ารักนี่คือสิ่งที่ซอกจินคิด น่ารักเหมือนกับครั้งเเรกที่เขาเจอ หากแต่เขาก็ไม่คิดที่จะพูดออกไป เลยทำได้แค่ชี้ไปยังที่รวมตัวของบ้าน 3 จองกุกที่หันไปตามทางที่นิ้วผมชี้ไป
“ขอบคุณฮะพี่จิน แล้วเจอกันฮะ”
เขาอยู่บ้าน 2 แต่ตอนนี้ชักอยากจะอยู่บ้าน 3 แล้วสิ
______________________________
ตอนนี้ผมอยู่ฐาน ของเอกทีวี เพราะเป็นพี่บ้าน 2 กับไอ้จินแต่นี่เห็นแม่ งไปขอแลกกับเพื่อนคนนึงไม่รู้ทำไม ผมเลยต้องอยู่คนเดียวเนี่ย ถามว่าทำไมผมไม่ประจำฐาน เพราะมันเหนื่อยไง เป็นพี่บ้าน เดินไปนั่งๆนอน รอน้อง สบายจะตาย
ฐานนี้ไม่เน้นอะไรนอกจากความ ด้าน เพราะเป็นเอกที่เรียกว่า ต้องเสนอหน้า แล้วกิจกรรมนี่ก็ไม่รู้ว่าใครคิด จะให้มีรุ่นพี่นั่งหันหลัง แบบรายการร้องเพลงรายการหนึ่ง แล้วให้น้องๆแต่ละคนมาแนะนำตัวใครที่ทำได้น่าสนใจจนพี่หันก็จะได้รางวัลไป
“เอาละครับน้องๆ เราจะเปลี่ยนกติกากันนิดหน่อยเนื่องจากพี่เบื่อที่จะฟังน้องแนะนำตัวละมันง่ายไป แล้ว เอกเราเป็นเรื่องของมายา โลกคือละครน้องๆเคยได้ยินมั๊ย ฉะนั้นงานนี้ต้องสนุกยิ่งขึ้น” เสียงอื้ออึงดังขึ้นทันที่ที่เพื่อนคนนึง ซึ่งชื่ออะไรก็ไม่รู้ พูดจบ
“เราจะมาจีบกันครับ”
ห้ะ นี่มันจะเล่นพิเรนทร์อะไรกันเนี่ย
"พี่ๆจะนั่งหันหลังกันนะครับ แล้วน้องๆ ต้องมาแนะนำตัวเเต่เเค่นิดๆหน่อยๆ แล้วก็ทำการจีบพี่คนนั้น แแบบหันหลงอยู่นั้นแหละครับ จีบยังไงก็ได้ให้พี่เขาหันมา ไม่ยากเลยใช่มั๊ยครับ"
เออดีวะน่าสนุก ฮาๆ
“อ่ะ พี่ๆประจำตำแหน่ง เร็ว....อ้าวเเล้วอีกคนอ่ะ หายไปไหนน"
"มันท้องเสียวะ"
"เอาไงดีวะ"
บรรยากาศเงียบๆพร้อมกับสายตาแปลกๆถูกส่งมายังชูก้าที่นั่งชิวๆอยู่ข้างๆน้องบ้าน 2
"ไอ้ก้า! ช่วยมานั่งแทนหน่อยดินะ"
ไอ้เหี้ยนี่มึงเป็นใครกูยังไม่รู้จักมึงเลยนะเว้ยย
"กูไหว้ละ เดี๋ยวเลท น้องเลิกช้านะมึง"
น่านนนนนนน!! เสือ กมีเหตุผลอีกนะมึง
“นะมึงงง”
สายตาน้องๆเกือบ 20 คู่มองมาที่ผม แบบกดดันชิบหายอ่ะ
“เออๆก็ได้"
สรุปคือตอนนี้ก็มีพี่ๆนั่งหันหลังอยุ่ 4คน รวมผม กิจกรรมดำเนินไปเรื่อยๆ มีน้องบางคนก็มาแบบฮาๆ บางคนก็มาแบบอายๆ ผมก็หันไปบางไม่หันบาง บางคนนี่เสียงโคตรหวาน หันกลับไปเจอน้องผู้ชายใจหญิงตัวโต นี่อยากจะหันกลับแทบไม่ทัน
“เอ่อ..สวัสดีครับ”
คนนี้เสียงแม่ งคุ้นๆวะ
“พี่ชื่ออะไรครับ”
อ้าวว ไอ้นี่มีเจาะจงมีการสะกิดเขาด้วยหรือจะเป็นน้องในบ้าน
“ยุนกิ....นายชื่ออะไรละ"
ผมถามออกไปเหมือนที่ทำในรอบที่ผ่านๆมา
“ไม่บอก พี่หันมาสิครับเเล้วผมจะบอก”
โหย มีลูกเล่นเออหัวคิดดี แต่ง่ายไป ยังไม่หันเว้ยย !!
“พี่อย่าใจร้ายกับเด็กตาดำๆสิครับ”
เงียบครับผมเงียบ หึหึดูสิจะมาไม้ไหน แหมเด็กตาดำๆ แกล้งเด็กนี่สนุกดีนะครับ
“เด็กคืออนาคตของชาติพี่ไม่เคยได้ยินหรอครับ”
"........."
“แต่ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ผมนี่แหละครับอนาคตของพี่”
ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยย โคตรเสี่ยวววววววววววววว
ผมหมุนเก้าอี้ทันทีที่จบประโยคแต่กลับต้องชะงักเท้าแทบไม่ทัน เพราะไอ้คนที่พูดหรือเล่นเกมส์กับผมอยู่นั้น ไม่ใช่น้องบ้าน ไม่ใช่น้องที่ร่วมกิจกรรม แต่เป็น...
“ไอ้วี!!!”
“โหยพี่เรียกเบาๆก็ได้ตกใจนะเนี่ย”
"แล้วนายมานี่ได้ไง ห๊ะ แล้วมาเล่นกิจกรรมได้ไงอ่ะ"
"ที่ละคำถามละกัน มาได้ไง...นั่งรถมาฮะ เล่นได้ไง....ก็เห็นน้องคนสุดท้ายพอดีแล้วมันน่าสนุกเลยเล่นมั้ง
หึ่ยยยยยยยยยยยย ชูก้าลุกออกจากเก้าอี้อย่างหัวเสีย เเละเดินไปนั่งข้างหลังน้องๆ ก่อนไอ้พวกหน้างานจะดำเนินกิจกรรมต่อ
"ฟู่ว...." ปากบางพ่นลมออกมาน้อย ดับร้อนบนใบหน้า ก่อนที่ ตัวการที่ทำให้อากาศร้อนจะเดินเข้าใกล้
“รู้ได้ไงว่าชั้นมีค่ายที่คณะ”
“คิดว่าผมจะพลาดหรือไง” วีพูดพลางนั่งลงข้างๆเขา
“หึ” ชูก้ายิ้มน้อยๆ ก่อนหันไปมองหน้าคนข้างๆ
ถึงมันจะมากวนเขาแต่เอาจริงการมีแทฮยองอยู่ในชีวิต ก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรนะ
“ยิ้มอะไร หรือว่า อยากให้ผมเป็นอนาคตของพี่จริงๆ”
______________________________________________
กราบเบญจางคประดิษฐ์ขอโทษษษษษษษษษษษษ -/\- นี่หายไปนานมากอ่ะ 2 อาทิตย์ๆ ขอโทษจริงๆ
ไม่ตั้งใจเเบบงานเยอะโปรเจคใหญ่ ทำทั้งอาทิตย์เเละมันเพิ่งผ่านพ้นไป
อีกอย่างเจอซังนัมจาเขาไป สติฟั่นเฟือนไปหลายวัน อิอิ
ขอโทษอีกครั้งเเละขอบคุณที่ติดตามรักทุกคนจากก้นบึ้งของหัวใจ
น้ำตาลอ้อยใจ
ความคิดเห็น