คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [OS] แจกัน ( JINX )
เฮ้อออออออ รถจะติดอะไรขนาดนี้เนี่ย เดี๋ยวก็ไปสายกันพอดี ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงสเลคสีดำรองเท้าผ้าใบสบายๆ เเต่จิตใจไม่ นั่งเบาะหลังสุดของรถประจำทางอย่างเบื่อหน่าย กับการจราจรในเมืองหลวงจริงๆ
คนขึ้นใหม่นี่ก็เดินเร็วๆหน่อยได้ม่ะ คนมันรีบรู้บ้างป่ะ ความคิดทำงานอย่างหนักพลางจ้องไปทางประตูรถตอนนี้ที่เปิดอ้ารอรับคนเข้ามา
“เชี่ย..”
ปากอิ่มสบถออกมาทันทีที่สายตาตัวเองสบเข้ากับร่างใครบางคน ผิวขาวเนียนน่าสัมผัส ใบหน้าหวานที่ถูกจัดองค์ประกอบอย่างงดงาม ดวงตากลมโต จมูกรั้นๆ ริมฝีปากบางสีชมพู ไหนจะแก้มใสๆนั้นอีก สายตาคมมองตามเจ้าของสิ่งสวยงามเหล่านั้นไป ที่ตอนนี้อยู่ห่างกับเขาเเค่เพียงเบาะกั้นเท่านั้น
กลิ่นแชมพูอ่อนๆลอยมาเตะจมูกยิ่งทำให้เกินจะข่มใจไม่ให้ตัวเองหวั่นไหว
ทุกอิริยาบถตราตรึงใจคนที่นั่งอยู่ข้างหลังตอนนี้มาก ไม่ว่าจะเป็นท่านั่งหรือแม้แต่เเค่หยิบโทรศัพท์มาเปิดเพลง
คิมซอกจินลืมไปแล้วว่าตัวเองกำลังหงุดหงิด
ลืมไปแล้วว่าตัวเองนั้นรีบ
เพราะคนแปลกหน้าที่เหมือนดอกไม้ตรงหน้า ทั้งสวย ทั้งหอม เบนความสนใจทุกอย่างมาจนเกือบจะเลยป้าย
ใจจริงก็อยากจะนั่งมองเป็นอาหารตาไปเรื่อยๆ เหมือนกัน
การสอบผ่านไปอย่างอยากลำบาก กว่าจะออกมาได้นี่ร่างแทบพัง แค่คิดว่าจะต้องไปนั่งรถติดกลับบ้านก็เหนื่อยละ
“เห้ย ไอ้จิน มึงจะกลับเลยหรอวะ”
“เออ แม่ งไม่มีแรงจะทำอะไรละ เจอกันพรุ่งนี้เว้ย”
ผมบอกลาเพื่อนๆก่อนจะลากสังขารตัวเองไปปล่อยทิ้งไว้ป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัย
นั่งรอเพียงไม่นานรถเมล์สายประจำที่ผมนั่งก็มา
ประตูเปิดขึ้น ตามด้วยคนจำนวนมากที่พากันลง ทำให้ต้องคอยคนลงให้หมดก่อนแล้วถึงจะขึ้นได้
ผมกวาดสายตาหาที่นั่งว่างทันที ก่อนสายตาจะไปสะดุดเข้ากับใครบางคนคนที่เขาเจอเมื่อเช้า
ดอกไม้ของคิมซอกจิน
เร็วเท่าความคิดขายาวพาตัวเองไปนั่งที่ว่างข้างๆดอกไม้ดอกนั้นทันที
กลิ่นที่ได้ดมเมื่อเช้ายังคงเหมือนเดิมถึงแม้จะอ่อนลงบ้างแต่ก็ยังมีให้ได้หวั่นๆ
สายตาคมแอบเหล่มองคนข้างๆตอนนี้ที่หันหน้าออกไปทางหน้าต่างโดยมีหูฟังที่ใส่กั้นระหว่างโลกภายนอกกับโลกของตัวเองอยู่ แอบลองมองจากเครื่องแบบที่ใส่อยู่
เด็กนักเรียนสินะ
จอน
จอง
กุก
ตัวอักษรเล็กจากป้ายชื่อที่ปกเสื้อที่ซอกจินเเอบพยายามสะกดมัน
หึ ขนาดชื่อยังเพราะเลย
ดวงตาคู่หวานที่มองออกไปทางหน้าตา เริ่มค่อยเขยิบเข้าหากัน ก่อนเปลือกตาสีอ่อนนั้นจะปิดสนิท ตามมาด้วยเสียงกระแทก ดังปึก เมื่อหัวเล็กที่สติตอนนี้ดับวูบไปแล้วเอียงไปกระแทกกับกระจก
น่ารักชะมัด
มือหนาเอื้มไปจับใบหน้าหวานนั้นอย่างถนุถนอมก่อนจะออกแรงหันให้มาพิงที่ไหล่เขาแทนถึงแม้มันจะไม่นุ่มเหมือนหมอนใบโต แต่ก็น่าจะดีกว่ากระจกสีขุ่นที่สั่นหงึกๆตามแรงขับเคลื่อนของรถ
กลิ่นหอมๆลอยมาแตะจมูกของคนที่ทำหน้าที่ให้พักพิงอยู่ตอนนี้
ห้ามใจไม่ให้ดมยากจริงๆ
ริมฝีปากแดงบุ้ยออกเล็กน้อย แพขนตาสวยเด่นชัดจากการการที่เปลือกตาปิดสนิท ดึงดูสายตาจากคนเป็นพี่ที่ลอบมองได้ ตลอดการเดินทาง
รถติดนะ แต่เขากลับไม่รู้สึกหงุดหงิดเลยซักนิด
ร่างเล็กนั้นเริ่มขยับตัวพร้อมเปลือกตาที่ค่อยๆเปิดขึ้นช้า ก่อนจะเด้งเอาหัวนั้นออกจากไหลของคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักทันที ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงๆน้อย ยิ่งดูน่ารักขึ้นไปอีกในสายตาซอกจิน
“เอ่อ...ขอโทษครับ”
เสียงก็หวานนนน
“ไม่เป็นไรครับ” ซอกจินตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม
ควรสานสัมพันธ์ต่อหรือเปล่า ? คิมซอกจิน น้องน่ารักมากเลยนะ....
“ขอโทษนะครับ” ดอกไม้ข้างๆพูดขึ้นก่อนจะยกเอากระเป๋าและสัมภาระต่างๆเบี่ยงตัวออกมา ก่อนจะลงจากประตูรถไป
ซอกจินยิ้มขึ้นกับโอกาสที่เขาเพิ่งจะเสียไป
ดีเหมือนกัน ดอกไม้ดอกนั้นมันทั้งหอม ทั้งหวาน จอนจองกุกของคิมซอกจิน ไว้แบบนั้นอ่ะดีแล้ว
อยากจะเด็ดมาเชยชม แต่ก็ไม่อยากจะทำร้ายให้ดอกไม้นั้นต้องช้ำ
เพราะในเมื่อแจกันของคิมซอกจินมีดอกไม้อยู่แล้ว ถ้าจะมาปักไว้ด้วยกันคงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่....
ขอแค่หวังว่าเขาจะเจอดอกไม้นี้อีกก็พอ เพียงแค่ได้มองเพียงแค่ได้ดอมดมห่างๆ ก็พอใจแล้ว
มือหนาหยิบโทรศัพท์คู่ใจขึ้นมา ก่อนจะกดโทรออกหาดอกไม้ที่เขามีอยู่แล้ว
“คิม แทฮยอง”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
หว่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย อะไรอ่ะ -////-
พอดีเจอมันปนอยู่กับไฟล์งาน55555555555555555555
จำไม่ได้เหมือนกันว่ามีสิ่งนี้อยู่ตั้งเเต่เมื่อใด ชอบม่ะๆเราชอบนะ
คนที่ใช่เเต่ในเวลาที่ไม่ใช่มันก็ไม่ใช่อยู่ดีเนอะ
เหมือนเรื่่องนี้จะได้เเรงบันดาลใจจากเพลง แจกัน ของพี่สุเมธรลองหาฟังได้นะ อิอิ
งานน้อยลงเเล้วอีกนิดอีกนิดเดียว
สัญญางานหมด เด็กช่างพาสจบกับเรื่องหลัก จะตามมาทันทีค่ะ
คิดถึงจูง
น้ำตาลอ้อยใจ
ความคิดเห็น