คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตัวร้าย : PROLOGUE
พระเอกรักนางเอก นางเอกก็รักพระเอก
แล้วนางร้ายละ ไม่ได้รักพระเอกหรือไง
ผมรักของผมมาก่อน ก่อนเขาจะมาด้วยซ้ำ ทำไมผมจะเอาคืนไม่ได้ละ
[จองกุก จินว่า.... ]
[ เราเลิกกันเถอะ]
“อะ...อะไรนะ”
[เลิกกันเถอะ...]
“ทะ ทำไมอยู่ๆมาพูดแบบนี้ ผมขอเหตุผลได้ไหม”
[พี่มีคนใหม่..]
"....."
“ระยะทางสินะครับ”
ปลายสายเงียบไปจนต้องเป็นคนที่ถือสายอยู่ต้องต่อบทสนทนาต่อไป
“ในเมื่อ “พี่จิน” ตัดสินใจแล้วก็ตามนั้นครับ”
[แต่เรายังกลับมาเป็นพี่น้องกันนะจองกุก]
“พี่น้องหรอครับ”
[ใช่...พี่น้อง]
“อย่างงั้นก็ได้ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับผมต้องไปเรียนแล้ว”
[โอเค พี่คิดถึงเรานะจองกุก]
“เช่นกันครับ...พี่จิน...”น้ำเสียงหวานบอกลา ก่อนจะจะย้ำสถานะตอกย้ำตัวเอง เพราะตั้งแต่คบกัน เขาก็ไม่เคยเรียกปลายสายว่าพี่อีกเลย นิ้วเรียวกดวางสายไปหลังจบบทสนทนาทั้งหมด
วันนี้จอนจองกุกไม่มีเรียน
ร่างบางปล่อยเครื่องมือสื่อสารลงข้างตัวก่อนทิ้งตัวลงบนโซฟาสีขุ่นกลางห้องเล็กในเวลาเช้ามืด มีเพียงเเสงไฟสลัวๆจากโคมไฟอันเล็กทำหน้าทีเป็นเหมือนเพื่อนเขาในตอนนี้ ใบหน้าหวานดูไม่ดีสักเท่าไหร่ ริมฝีปากยกยิ้มสมเพศให้กับตัวเอง เพียงไม่นานขอบตาก็เริ่มร้อน ตาคู่สวยคลอไปด้วยน้ำใส การมองเห็นเริ่มที่จะแย่ลงเรื่อยๆ เปลือกตาสีอ่อนจึงปิดลงช้าๆ พร้อมกับหยาดน้ำสีใสที่ทำได้เเค่ไหลลงตามแรงโน้มถ่วงโลก
ความรักของเขา คนรักของเขา ความสุขทุกอย่างที่เคยได้รับ ตอนนี้มันเป็นของใคร ใครที่จอนจองกุกก็ไม่รู้จักคนที่เขาก็ไม่เคยเเม้เเต่เห็นหน้า แต่ตอนนี้ จอนจองกุกพูดได้เต็มปากว่า เกลียด...
แต่ในเมื่อรักครั้งนี้เขาแพ้เพราะระยะทาง ถ้าเขากลับไปเขาต้องได้คืน
---------------------TBC---------------------
เปิดเรื่องๆ ฮริๆ
ฟิคเรื่องนี้แอบปิ๊งขึ้นมาตอนนั่งดูละครเย็น
อะไรที่ตัวร้ายในละครทำไม่เเน่จอนจองกุกอาจจะทำมัน อิอิ
ชีวิตจริงบางทีก็ยิ่งกว่าในละครเนอะ
ใครชอบบอกได้ไม่ชอบบอกได้เเต่ไม่อยากเห็นเลยอ่ะ 555555
เลิ้บทุกคน
น้ำตาลอ้อยใจ
ความคิดเห็น