ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - prologue -
ห้องเรียนสงบวังเวง ตามทางเดินมีสองร่างเดินเด่นเคียงคู่กัน
ตึก ตึก ตึก ตึก ...ตึก
ทั้งสองหยุดเท้าพร้อมกัน นักเรียนดีเด่นของฝ่ายชายและฝ่ายหญิงสวมชุดเครื่องแบบโรงเรียนปักป้ายอกตัวย่อ ศ.ว. และด้านใต้มีอักษรอังกฤษS.M.
รองเท้าหนังสีน้ำตาลหัวแหลม กระโปรงสีดำยาวคลุมเข่า เสื้อสูทสีน้ำตาลครีมและเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวด้านในไม่มีไทด์หรือโบว์ ผมสีดำถูกมัดเป็นเปียสองข้างผูกด้วยริบบิ้นสีขาว ผิวสีแทนต้องแสงจันทร์ “...อี้หลง ฉันเกรงว่าเรา..จะออกไปยากแล้วล่ะ” ชายร่างสูงผิวขาวราวคนตะวันตกแต่กลับดวงตาเรียวคมราวกับชาวจีน ผมสีดำยาวมัดต่ำผูกริบบิ้นสีน้ำเงิน
“ต้องทนอีกหน่อย” หน้าคมสวยปรากฏความลำบากใจเล็กน้อย ชุดสูทสีครีมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสีดำยาวกับรองเท้าหนังสีน้ำตาล หากสังเกตดูแล้ว
พวกเขาทั้งสองต่างถือของมีคมไว้ในมือ
ใบคัตเตอร์คมถูกนักเรียนหญิงกำไว้แน่น อย่างไรก็ตาม “แต่ก็ต้องเร็วเหมือนกันนะ” ดวงตาสีน้ำตาลเกือบดำเปล่งประกายชิงชังในขณะที่กำลังจัดการสิ่งแปลกปลอม ดวงหน้าหวานของฝ่ายหญิงถอดสีไปแล้วเรียบร้อยอย่างเหนื่อยกาย
“อืม พวกปีสองคงกำลังเล่นรับน้องสนุกเลย คิดงั้นไหมจันทร์?” อี้หลงตอบกลับ เท้าสองคู่กระโดดวิ่งไปด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง
ครืด ครืดดด ครืดดดด
ใช่ เพราะรองเท้าแบบพิเศษของโรงเรียนมีกลไกล้อหมุนที่ซ่อนอยู่ทำให้วิ่งได้ไวขึ้น ภาพด้านข้างพัดไปจนดวงตาไม่สามารถจับภาพได้ทัน เสียงกรีดร้องของสายลมอันน่าขนลุกเป็นสิ่งที่ทั้งสองเคยชินเป็นที่เรียบร้อย
ครืดดดดด เอี๊ยดดดด
ตึก!
“ก็วันนี้มันวันที่พวกเราต้องต้อนรับเด็กปีหนึ่งนี่เนอะ” ใบหน้าชื้นเหงื่อของทั้งสองคนปรากฏรอยยิ้มหนักใจ
เปิดเทอมแล้ว
ตึก ตึก ตึก ตึก ...ตึก
ทั้งสองหยุดเท้าพร้อมกัน นักเรียนดีเด่นของฝ่ายชายและฝ่ายหญิงสวมชุดเครื่องแบบโรงเรียนปักป้ายอกตัวย่อ ศ.ว. และด้านใต้มีอักษรอังกฤษS.M.
รองเท้าหนังสีน้ำตาลหัวแหลม กระโปรงสีดำยาวคลุมเข่า เสื้อสูทสีน้ำตาลครีมและเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวด้านในไม่มีไทด์หรือโบว์ ผมสีดำถูกมัดเป็นเปียสองข้างผูกด้วยริบบิ้นสีขาว ผิวสีแทนต้องแสงจันทร์ “...อี้หลง ฉันเกรงว่าเรา..จะออกไปยากแล้วล่ะ” ชายร่างสูงผิวขาวราวคนตะวันตกแต่กลับดวงตาเรียวคมราวกับชาวจีน ผมสีดำยาวมัดต่ำผูกริบบิ้นสีน้ำเงิน
“ต้องทนอีกหน่อย” หน้าคมสวยปรากฏความลำบากใจเล็กน้อย ชุดสูทสีครีมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสีดำยาวกับรองเท้าหนังสีน้ำตาล หากสังเกตดูแล้ว
พวกเขาทั้งสองต่างถือของมีคมไว้ในมือ
ใบคัตเตอร์คมถูกนักเรียนหญิงกำไว้แน่น อย่างไรก็ตาม “แต่ก็ต้องเร็วเหมือนกันนะ” ดวงตาสีน้ำตาลเกือบดำเปล่งประกายชิงชังในขณะที่กำลังจัดการสิ่งแปลกปลอม ดวงหน้าหวานของฝ่ายหญิงถอดสีไปแล้วเรียบร้อยอย่างเหนื่อยกาย
“อืม พวกปีสองคงกำลังเล่นรับน้องสนุกเลย คิดงั้นไหมจันทร์?” อี้หลงตอบกลับ เท้าสองคู่กระโดดวิ่งไปด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง
ครืด ครืดดด ครืดดดด
ใช่ เพราะรองเท้าแบบพิเศษของโรงเรียนมีกลไกล้อหมุนที่ซ่อนอยู่ทำให้วิ่งได้ไวขึ้น ภาพด้านข้างพัดไปจนดวงตาไม่สามารถจับภาพได้ทัน เสียงกรีดร้องของสายลมอันน่าขนลุกเป็นสิ่งที่ทั้งสองเคยชินเป็นที่เรียบร้อย
ครืดดดดด เอี๊ยดดดด
ตึก!
“ก็วันนี้มันวันที่พวกเราต้องต้อนรับเด็กปีหนึ่งนี่เนอะ” ใบหน้าชื้นเหงื่อของทั้งสองคนปรากฏรอยยิ้มหนักใจ
เปิดเทอมแล้ว
ยินดี
ต้อนรับ
นักเรียนใหม่ทุกท่าน
เข้าสู่
ศิวเรศมาศนานาชาติ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น