คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : HUTCAN 47 : บังเอิญ x2
“อ้าวพี่โน่หวัดดีพี่อยู่ร้านเหรอวันนี้“
“เดี๋ยวก็ไม่อยู่แล้วไปรับเมียก่อนฝากดูร้านด้วยนะแคน “
“ได้ค้าบ” พี่ ‘โตโน่’ เจ้าของร้าน ‘ รูม 68 ‘ ร้านอาหารอาหารที่เหล่าบรรดาเด็กมหาลัยผมรู้จักกันดีเป็นร้านฮอตฮิตยอดนิยมเลยก็ว่าได้ ผมทักทายรุ่นพี่แล้วเดินไปนั่งโต๊ะริมระเบียงมุมโปรดมุมประจำของผม
“อ้าวแล้วแกไม่ไปนั่งกับรุ่นพี่แกล่ะเดินตามฉันมาทำไม”
“ก็รุ่นพี่ผมเค้ายังไม่มานิ่ขอนั่งกับพี่ก่อนนะ”
“เออ ๆ ตามใจแกเหอะ” ยิ้มทีนี่แทบไม่เห็นตาเลยว่ะ มันเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงตรงข้าม ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูหกโมงจะครึ่งแล้วทำไมน้องรหัสกับหลานรหัสยังไม่มาสักทีว่าแล้วก็บีบีตามซะหน่อยผมล้วงบีบีกาก ๆ ที่ผมใช้มาประมาณชาติเศษ ๆ อันที่จริงอยากได้ไอโฟนครับแต่ไม่เอาดีกว่าเกินตัวไปแค่บีบีหมื่นเหนาะ ๆ ก็เสียดายตังค์จะแย่เอาไว้รวยเมื่อไหร่ค่อยซื้อใช้ก็ยังไม่สายหรอก
“ทำไรอ้ะพี่” ไอ้เด็กนี่แกไม่รู้จักบีบีหรือไงแถมทำหน้าโง่ ๆ ชะเง้อคอพยายามจะส่องว่าผมทำอะไรอีก ไม่สนใจครับก้มหน้าก้มตาเล่นต่อไปน้องรหัสผมบอกกำลังจะมาผมบอกให้ไวเลยหิวแล้ว อันที่จริงจะกินก่อนก็ไม่มีใครว่าหรอกแต่ผมมีมารยาทพอเลยเลือกที่จะรอดีกว่า
“ไอ้มือถือกาก ๆ ของพี่มันน่าสนใจกว่าผมเหรอ “ หนอยไอ้นี่เดี๋ยวเขวี้ยงด้วยบีบีมาทำสะดิ้งงอนเป็นผู้หญิงไปได้มันเชิดหน้าพองลมเต็มสองแก้มน่ารักตายล่ะมึง !
“เป็นอะไร”
“ป๊าว”
“เหรอ”
“เออ”
“พูดไม่เพราะเลย”
“แล้วไง !”
“ก็ไม่แล้วไง..หิวข้าวป่ะ”
“ไม่หิว ! “
“จริงเหรอ “
“เออ”
“อาหารน่ากินน้าไม่หิวจริง ๆ เหรอ .. กุ้งชุบแป้งทอดป่ะ”
“ผมแพ้กุ้ง”
“งั้นต้มยำป่ะ “
“ผมไม่กินเผ็ด”
“งั้นแป๊ะซ๊ะ”
“ก็บอกว่าไม่กินเผ็ด ! ทำไมพี่คิดจะสั่งแต่อาหารสิ้นคิดกินจัง ! ”
“ไหนอาหารที่ไม่สิ้นคิดของแก “
“ข้าวผัด ! “
“ถุย !! “ อยากจะข่วนหน้ามันจริง ๆ ข้าวผัดนี่แม่งโคตรสิ้นคิดเลยเหอะเผ็ดก็กินไม่ได้ถ้าให้ผมเดามันคงกินผักไม่เป็นแน่เลยขับมอไซค์ก็ไม่เป็นลูกคุณหนูชัวร์ ๆ
“แกต้องเป็นลูกคุณหนูแน่ ๆ “
“แม่ผมไม่ได้ชื่อหนู”
“กวนตีน”
“พี่พูดอะไรนะ ? “
“ฉันบอกว่าอยากกินขนมจีน”
“แล้วไปนึกว่าด่าผม” อันที่จริงกูด่ามึงอ่ะแหละ ! แต่ไม่อยากเสียภาพพจน์ปล่อยมันไปเมื่อไหร่รุ่นพี่มันจะมาสักทีผมเหม็นขี้หน้าไอ้เด็กบ้านี่จะแย่
“ไอ้ฮัท ! “
“อ้าวพี่ดิวหวัดดีพี่ “
“ไหงมานั่งกับไอ้แคระนี่ได้ว่ะหรือว่า.. “
“มึงหุบปากไปเลยเชี่ยดิวเดี๋ยวกูเตะปากให้”
“ขาถึงก็มาเลยจ้ะ ฮ่าฮ่า” ชิ ! แท็คมือกันแล้วหัวเราะเยาะผมกวนตีนทั้งพี่ทั้งน้องไอ้ดิวมันเป็นคู่กัดกับผมมานมนานอย่าถามว่าผมกับมันรู้จักกันได้ยังไงเอาเป็นว่ากรรมเวรแล้วกัน !
“กูนั่งด้วยนะแคระ “
“ไปไกล ๆ ตีน “
“ขอบคุณ” ผมอ้าปากค้างทันทีไอ้เวรนี้กูไม่ได้อนุญาตให้มึงนั่งโอ้ยยยยยยยนี่มันวันซวยอะไรของผมว่ะเนี้ย ! เจอไอ้เด็กบ้านี่ก็จะบ้าตายมาเจอไอ้ดิวอีกประสาทแดกพอดีคุณน้องคุณหลาน ๆ รีบ ๆ มาคุณกูขอร้อง ~
“แฮ่ก ๆ โทษทีพี่แคนมาช้าไปหน่อย “ หันไปมองทางต้นเสียงเห็นน้องรหัสยืนหอบแฮ่ก ๆ ข้างหลังมีสาวหมวยขาวจั๊วะในชุดเสื้อกล้ามสีชมพูลายคิดตี้ดีดกีต้าร์กับกางเกงเดฟขาลอยขาด ๆ สีดำมองต่ำลงไปเป็นรองเท้าสีชมพูแจ๋นเด่นหรามองกลับมาที่หน้าหน้าขาว ๆ ใส ๆ ไม่แต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางใด ๆ จะมีก็แต่ขอบตาที่ดำปิ๊ดหลานรหัสกูต้องมีเชื้อสายหลินปิงแน่ ๆ
“มองอะไรเพ่ “ เด็กแนวชัวร์ ๆ แนวพั๊งค์ด้วยนะ ..พลั้งพลาด
“ป่าวหรอกนั่งก่อนสิ “
“เฮ้ย ! / เฮ้ย ! “
“ไอ้ตี๋ตาตี่ ! / ยัยถึก ! “
TBC.
# จิตตกกลัวฮัทแคนหลุดโหวตจนจะเป็นบ้าอัพแก้เครียดซะหน่อยเมื่อคืนทั้งคู่โดนไปซะอ่วนเลยอ่านแล้วโหวตนะจ้ะ . เม้นให้ด้วยจะได้มีกำลังใจในการอัพต่อไป <3
ความคิดเห็น