คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : HUTCAN 47 : บังเอิญอีกแล้ว
“ว่าแต่แกมาทำอะไรที่นี่”
“ผมมาวาดรูปอ่ะพี่มีคนแนะนำผมมาอีกทีบอกที่นี่วิวสวยมากผมก็เลยลองมาดูแล้วก็ไม่ผิด หวังจริง ๆ “
“เอ่อ..แกมองหน้าฉันทำไมจะสิงฉันเหรอ ? ไม่นะ ! ”
“ฮ่าฮ่า พี่นี่ติ๊งต๊องกว่าที่ผมคิดไว้เยอะนะ” กูติ๊งต๊องมากกว่าที่มึงคิดอีกว่ะตี๋
“แต่น่ารักดี .. “
“เห้ยยยอย่าเข้ามานะเว้ยฉันมีพระนะ ! “ ผมคลำหาพระที่คอหลังจากที่มันพยายามจะเขยิบเข้ามาใกล้ผมเรื่อย ๆ พระ พระ พระ อยู่ไหนว่ะ !
“ผมว่าพระท่านไปธุดงแล้วล่ะ “
“แกรู้ได้ไง “
“ผมไม่ได้โง่นิ “ มันกำลังด่าผมว่าโง่ใช่มั๊ยช่วยบอกผมที
“เดี๋ยวนะแกหายไปไหนมา ! “
“คิดถึงผมเหรอ “
“ขี้ตู่ ! ใครคิดถึงแกไม่มี๊ “
“คนโกหกมักเสียงสูง..”
“ไม่มี “
“ฮ่าฮ่า “ มันลงไปเกลือกกลิ้งกับพื้นหญ้าแล้วกุมท้องหัวเราะ มึงโอเว่อร์ไปล่ะไอ้ตี๋มันจะขำอะไรขนาดนั้นก็มันบอกคนโกหกมักเสียงสูงผมก็เลยทำเสียงต่ำแล้วก็เป็นอย่างที่เห็นไอ้ตี๋ลงไปหัวเราะอย่างบ้าคลั่งกับพื้นหญ้านั่น
“พี่นี่แม่ งจี้ว่ะ ฮ่าฮ่า ผมชักจะชอบพี่จริง ๆ แล้วนะ “
“ไม่ยักรู้ว่าคนหล่อแม่ งชอบคนบ้า”
“พี่พูดอะไรนะ “
“ป๊าว “ กูกระซิบกับตัวเองยังอุตส่าห์ได้ยินอีกนะหูดีจริง ๆ
“เดี๋ยวนะใครให้พี่แต่งตัวแบบนี้ ? “
“ทำไมเหรอแกมันดูน่าเกลียดมากเลยเหรอ “ ผมสำรวจตัวเองตั้งแต่หัวจรดเช้ามันดูไม่ดีตรงไหนว่ะเสื้อยืดสีน้ำเงินลายกราฟฟิตี้กับกางเกงขาเดฟรองเท้าผ้าใบถึงมันจะขาดแล้วก็เก่ามากก็เถอะนะมันดูไม่ดีตรงไหนว่ะก่อนออกมาใคร ๆ ก็ชมว่าผมแต่งตัวหล่อหรือไอ้ตี๋นี่มันจะตาถั่ว
“เปล่าพี่..น่ารักดี “
“วันนี้แกชมฉันว่าน่ารักมากี่รอบแล้วเนี้ย “
“ก็ผมพูดจริงพี่น่ารักจริง ๆ นะ “
“ไอ้บ้า ! ว่าแต่แกเหอะจะไปไหนต่อแต่งตัวแบบนี้คงไม่ได้มาวาดรูปอย่างเดียวมั้ง ? “ ผมถามกลับบ้างมันใส่เสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงเดฟขาลอยรองเท้าเป็นผ้าใบขาด ๆ เก่า ๆ สวมทับด้วยเสื้อลายสก็อตสีดำขาว พูดจริง ๆ นะถ้ามึงไม่หล่อแล้วใส่เสื้อลายสก็อตแบบนี้มึงดับแล้วครับ
“พี่รหัสเลี้ยงรับน้องอ่ะพี่อันที่จริงถ้ารู้ว่าจะเจอพี่ที่นี่ผมไม่ไปหรอก “
“ต่อให้แกไม่ไปฉันก็ไม่ว่างเว้ย “
“แล้วพี่จะไปไหน ? “
“ไปเลี้ยงรับหลานรหัสเหมือนกันว่าแต่แกไปร้านไหนล่ะ “
“รูม 68 อ่ะพี่รู้จักป่ะพาผมไปหน่อยผมไปไม่ถูก”
“ร้านหลัง ม. ไงฉันกำลังจะไปพอดี .. “
“งั้นผมไปด้วย “
“แกไม่รอให้ฉันชวนแกหน่อยเหรอ”
“ผมรู้ว่าพี่ชวนผมแน่นอน “ มึงนี่โคตรมั่นใจในตัวเองเลยว่ะตี๋คำพูดที่กำลังจะบอกให้มันนั่งรถไปเองถูกกลืนลงคอไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วทางเดียวกันไปด้วยกัน พ่อสอนไว้ว่าอย่าแล้งน้ำใจกับสัตว์โลก เอ้ย เพื่อนร่วมโลก
“รถพี่อยู่ไหนอ่ะรีบๆ ไปเถอะ“ ผมเดินนำมันไปที่จอดรถของลูกชายสุดที่รักของผมน้องซีสีฟ้าน้ำทะเลตี๋มันมองน้องซีกับหน้าผมสลับกันไปมา ทำไมเหรอตี๋มีอะไรกับน้องซีของพี่หรือเปล่า
“นี่รถพี่เหรอ ? “
“เออทำไม”
“เล็กเตี้ยที่สำคัญเก่า..เหมือนพี่เลย ฮ่าฮ่า “
“ไอ้เวร ! จะไปไม่ไป !?”
“ไปค้าบไป” ไอ้ตี๋นี่ปากจัดเป็นบ้าน้ำตาแทบไหลเข่าแทบทรุดตอนมันมันพูดประโยคนั้นออกมาไม่เคยมีใครตรงกับกูขนาดนี้เลยตี๋มีแต่เค้าด่ากูอ้อม ๆ ว่ากู ตัวเล็ก ยังพอรับได้นี่มึงตรงเกินไป
ผมยื่นให้มันเสียบ เอ่อ หมายถึงยื่นกุญแจรถครับอย่าคิดลึก มันทำหน้าเลิ่กลั่กก่อนจะเกาหัวจะงงอะไรว่ะให้ขับรถเนี้ย
“ขับรถดิ่ “
“ผม .. ผมขับมอไซค์ไม่เป็น “ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกขอหัวเราะหน่อยท่าทาง
แม่งออกจะติสแตกอินดี้ขนาดนี้ทำไมขับไม่เป็นว่ะนึกว่าจะเป็นขาแว้นซะอีกผมยืนหัวเราะมองท่าทางของมันที่ตอนนี้หน้าแดงหูแดงหมดแล้วเสียฟอร์มหมดไอ้ตี๋เอ้ย
“ขึ้นมาดิ่ยืนเซ่ออยู่ได้” ผมนั่งคร่อมมอไซค์สตาร์ทน้องซีสุดเลิฟก่อนจะกวักมือหยอย ๆ เรียกไอ้ตี๋ไอ้นี่ก็ดูเงอะงะคร่อมผม เอ่อ คร่อมมอไซค์ครับอย่าคิดมาก มือมันจับหมับเข้าที่เอวผมทันที
“เห้ยยยยจับอะไรของแกจับทำไม !”
“ก็ผมกลัวผมเคยนั่งมอไซค์ที่ไหนขอผมจับหน่อยนะครับคนดีแค่นี้ไม่สึกหรอก “ ไอ้ตี๋ยิ้มประจบโชว์ฟันขาวจั๊วะ แล้วกูเขินอะไรว่ะเนี้ย น่ารักตายแหละ ! ไม่เคยนั่งใช่มั๊ย หึหึ เดี๋ยวพี่จัดให้ !
"พร้อมยัง ?
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกผมพามันยกหน้าไอ้ตี๋ถึงกับร้องเสียหลงจากที่แค่จับเอวเฉย ๆ ก็กลายเป็นกอดเอวผมซะแน่น แต่ช่างมันเหอะได้แกล้งมันก็สะใจแล้ว อุว่ะฮ่ะฮ่ะ !
TBC.
ความคิดเห็น