ยัยนักฆ่า มารักกันเถอะ

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1

บทที่1

ภารกิจ และงาน??

“พี่สาว” เสียงเล็กๆดังกับแรงสะกิดเบาๆตรงแขน ทำให้ฉันที่กำลังฟุบหลับกับเตียงอันแสนนุ่มนิ่มต้องสะดุ้ง และเงยหน้าขึ้นมองหาต้นเสียง และก็พบกับเด็กน้อยคนที่ฉันเจอเมื่อตอนเช้า

“อ๊ะ ตื่นแล้วเหรอ” ฉันกล่าวถาม เด็กน้อยพยักหน้าน้อยๆให้

“นี่ผมเป็นอะไรไปเหรอ แล้วที่นี่ที่ไหนฮะ ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วลุงผมล่ะ หรือว่าพี่สาวฆ่าลุงผมไปแล้ว ฮือๆๆ” นี่คือคำถามตั้งแต่ฉันพาเด็กน้อยมาที่บ้านแล้ว ฉันเบื่อมากกับการตั้งคำถามแบบนี้ แต่จะทำไงได้ล่ะฉันฆ่าลุงของเด็กคนนี้ไปแล้วจริงๆนี่นา อีกอย่างมันคงเป็นภาพติดตาที่เด็กอายุสามขวบจะรับได้ “พี่สาว อย่าเงียบสิ ฮะ ตอบผมมาสิ”

เด็กน้อยคาดคั้น แต่ฉันก็ไม่ตอบอะไรออกไป ให้ตายสิ ทำไมต้องมาร้องไห้ต่อหน้าฉันด้วยวะ ไม่เข้าใจ ยิ่งเป็นพวกแพ้น้ำตาอยู่ เดี๋ยวก็ร้องไห้ตามซะเลยนี่ = = “พักผ่อนเถอะ ดึกแล้วนอนต่อเถอะ พี่จะออกไปทำงานแล้ว”

ฉันพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวไปทำงาน

ไนต์คลับ

แสงสีในห้องเล็กๆของไนต์คลับทำให้ฉันต้อหรี่ตาลงเพื่อปรับสายตาให้รับกับแสงสีในที่แห่งนี้  ให้ตายสิทำไมลูกค้าที่จ้างงานฉัน ต้องนัดฉันมายังสถานที่อับโคจรแบบนี้ด้วยนะ ? ฉันค่อยๆย่างก้าวเข้ามาท่ามกลางสายตาผู้ชายที่หันมามองกันตาเป็นมัน จ้องฉันราวกับจะกลืนกิน(จะบรรยายเพื่อ?) …ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ทรงสูงหน้าเค้าเตอร์บาร์ และกวักมือเรียกบาร์เทนเดอร์ที่กำลังหันมาทางฉันพอดี

“รับอะไรดีครับ คนสวย”เสียงทุ้มๆของบาร์เทนเดอร์หน้าหล่อพูดกับฉันพร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจที่สาวๆหลายคนเห็นแล้วอาจจะต้องหลงใหลได้ปลื้มกับความหล่อเหลาของผู้ชายคนนี้ แต่ นั่นไม่ใช่ฉัน ฉันส่งยิ้มที่คิดว่ามันเป็นมิตรที่สุดไปให้ ก่อนจะถามหาลูกค้าที่นัดฉันมาที่นี่

“เอิ่ม ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณ ลิซซี่ เกรส อยู่ห้องวีไอพีที่เท่าไหร่เหรอคะ ^^”

“รอสักครู่นะครับ” ว่าก่อนจะหันไปหาพนักงานที่กำลังคีย์คอมพิวเตอร์อยู่ ก่อนจะหันมาชวนฉันระหว่างที่ฉันกำลังรอ“คุณมาพบคุณลิซซี่ ทำไมหรือครับ”

“ออ พอดีว่ามีธุระจะคุยกับคุณลิซซี่นิดหน่อยน่ะค่ะ”ฉันตอบกรำกรวมออกไป  เหมือนจะเป็นการตัดบทว่าฉันไม่ต้องการจะคุยกับเขาอีก เห็นดังนั้นบาร์เทนเดอร์รูปหล่อจึงส่งยิ้มแหยๆและหันไปคุยกับคนที่คีย์ข้อมูลเมื่อกี้ ก่อนจะส่งยิ้มมาให้ฉันพร้อมกับบอกที่ที่ลูกค้าฉันอยู่

ฉันเดินเยื้องย่างมาตามทางที่เค้าบอกก็พบกับกระเทยคนหนึ่งที่นึ่งอยู่โต๊ะตัวในสุดในห้องวีไอพีแห่งนี้ ทันทีที่สาวประเภทสองสุดสวยได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงของฉันดังกระทบพื้น เธอก็เงยหน้าขึ้นจากการจ้องเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในมือและส่งยิ้มทักทายฉันอย่างเป็นมิตร

“^^”

“^^” ฉันเองก็ยิ้มตอบเธอตามมารยาท พร้อมกับก้าวไปนั่งในฝั่งตรงข้ามกับเธอตามคำเชื้อเชิญจากดวงตาคู่สวยนั้น เป็นกระเทยที่สวยมากจริงๆ สวยจนผู้หญิงที่พบเธอต้องอาเลยด้วยซ้ำ แต่นั่นไม่ใช่ฉันแน่นอน โฮะๆๆ ^0^เพราะฉันสวยกว่ากระเทยคนนี้

“เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาของฉันกับเธอเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า”เธอเกริ่นกับฉันก่อนจะยื่นเอกสารบางอย่างในซองสีน้ำตาลมาให้ฉัน ฉันมองไปอย่างนั้นแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป  เมื่อเห็นฉันเงียบเธอจึงเปิดปากอธิบายงานทั้งหมดให้ฉันฟัง “ที่ฉันจ้างเธอมาวันนี้ก็เพราะฉันต้องการให้เธอไปตีสนิทกับกับเป้าหมาย ซึ่งข้อมูลเกี่ยวกับเขาอยู่ในซองสีน้ำตาลตรงหน้าเธอนี้”

ฉันไม่รู้หรอกว่าสาวประเภทสองตรงหน้านี้คิดอะไรอยู่ แต่ฉันก็ฟังและไม่ขัดกับเธอ ฉันมองยังซองสีน้ำตาลและเงยหน้าขึ้นมองเชิงถามว่าให้ฉันไปตีสนิทเพราะอะไร เธอจึงเอ่ยเสียงเรียบและลุกขึ้นก่อนจะออกไปจากห้อง

“หลอกให้เขาตกหลุมรัก แล้วฆ่าเขาซะ แล้วฉันจะตอบแทนเธออย่างงาม”