ยัยนักฆ่า มารักกันเถอะ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

                ท่ามกลางถนนลูกรังที่เต็มไปด้วยดินแดง มีผู้คนเดินกันนขวักไขวอยู่บนท้องถนนทำให้ฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว หญิงสาวผิวขาวสะอาดที่นั่งพักอยู่บนพื้นถนนลูกรังได้แต่เอามือปิดปากับจมูกเพื่อไม่ให้เศษฝุ่นละอองเข้าไปสู่ในร่างกาย ใบหน้าสวยมู่ด้วยความไม่ชอบใจ

                ปึ้ก!!

                “โอ้ยย เดินยังไงวะ ไม่ดูตาม้าตาเรือไม่เห็นรึไงว่ามีคนนั่งอยู่น่ะ ห้ะ!!!”เสียงหวานก่นด่าผู้ที่เดินเตะขาเธอ เธอกับเงยหน้าขึ้นมองอย่างเอาเรื่อง แต่นั่นก็ทำให้เธอชะงักเมื่อผู้ที่เตะขาเธอคือเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักแต่แต่งตัวมอมแมม ตามแขนขามีรอยเลือดออกซิบๆ

                “พี่สาว ผมขอโทษนะฮะ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”เด็กน้อยกล่าวขอโทษพร้อมกับยกมือไหว้

“…” หญิงสาวไม่ตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้าและมองตัวเด็กน้อยอย่างเวทนา

“ผมต้องไปแล้วนะพี่สาว ลาก่อนฮะ^^” พูดยิ้มๆก่อนจะเดินจากไป แต่ทว่าอยู่ๆเด็กน้อยคนนั้นก็ถอยมาหาเธออีกครั้ง จึงทำให้เธอแปลกใจจนต้องเงยหน้าขึ้นมาดูอีกครั้ง

นั่นทำให้เธอได้พบกับผู้ชายวัยกลางคนร่างใหญ่ท้วม ท่าทางใจดี แต่งตัวภูมิฐานเดินตรงเข้ามาหาเด็กน้อยที่บัดนิดเข้าไปนั่งหลบหลังเธอราวกับจะมาเอาชีวิต

…หรือว่า…            

หญิงสาวคิดในใจ ก่อนจะลุกขึ้นยังเอาลำตัวบังเด็กน้อยไว้ให้มิดแล้วผลักอกของชายวัยกลางคนจนเขาเซไปข้างหลัง เธอหันไปหาเด็กน้อยพร้อมกับพูดจาปลอบประโลมว่า “ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะปกป้องเธอเอง”

จบประโยคที่พูดกับเด็กน้อย หญิงสาวก็หักลับมาประจันหน้ากับผู้ชายคนดังกล่าวอย่างไม่เกรงกลัว ใบหน้าสวยของเธอบูดเบี้ยวนิดหน่อยเมื่อชายวัยกลางคนทำท่าทางเหมือนจะตบเธอ แต่แล้วก็คลี่ยิ้มพร้อมกับ

ผลัก!!

เธอใช้เท้าเรียวๆถีบเข้าอย่างจังที่ลำตัวของชายร่างท้วม นั่นทำให้เขาเซล้มอย่างไม่เป็นท่าบนถนนลูกรังจนเสื้อผ้าที่ดูเหมือนจะราคาแพงระยับเกรอะไปด้วยดินแดง แต่ เธอก็ไม่ได้ยี่หระเลยสักนิด เธอก้าวเข้าไปหาชายร่างท้วมพร้อมกับใช้เท้าเหยียบเข้ากลางอก แต่ทว่า

“พี่สาวอย่าทำลุงผมเลยนะฮะ ผมสงสารเค้า”เสียงของเด็กน้อยทำให้เธอชะงักกลางอาการและจังหวะเดียวกันนั้นชายร่างท้วมที่นอนนอนอยู่เกือบใต้แทบเท้าใช้มืออันอวบอั๋นดันเท้าของเธอออกไปทำให้เธอเซล้มลงไม่เป็นท่า เห็นดังนั้นก็ทำให้ชายวัยกลางคนลุกขึ้นพร้อมกับเตะเธออย่าแรง

“แส่นักใช่มั้ย อย่างนี้ต้องโดนซะบ้าง”พูดพร้อมกับเตะเธออีกสองสามครั้ง ถึงจะทำให้หญิงสาวเจ็บแค่ไหนก็ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากปากอวบอิ่มเลยแม้แต่น้อย  เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ปฏิกิริยาใดๆตอบโต้ชายร่างท้วมจึงหยุดเตะและตรงเข้าไปหาเด็กน้อยที่บัดนี้นั่งร้องหะงม “กูเลี้ยงดีๆมึงไม่ชอบใช่มั้ย ฮะ!! อยากตายมากใช่มั้ย ไอ่เด็กเปรต!!”

“ฮือๆๆ ผมกลัวแล้วฮะ”เด็กน้อยยกมือไหว้วิงวอนแต่ลุงใจร้ายกลับควักมีดขึ้นมาทำท่าเหมือนจะกรีดใบหน้าเด็กน้อย

“หยุดนะ ไอ่โรคจิต”หญิงสาวตะโกนขึ้นอย่างเหลืออด พร้อมลุกขึ้นยืนและควักปืนที่เอวออกมาก่อนจะขึ้นนก เตรียมยิง       

0.0

ชายร่างท้วมเบิกตากว้าง เมื่อเห็นหญิงสาวหันปลายกระบอกปืนเข้ามาตรงกลางหน้าผากของตน แต่ว่า ความใจกล้าของชายร่างท้วมไม่มีวันหมดสิ้น เขาปามีดในมือใส่หญิงสาว

ฉึ่บ!

มีดพับขนาดเล็กเฉือนโดนตรงหน้าท้องของเธอ ทำให้เสื้อสีขาวสะอาด อาบไปด้วยสีแดงสดของเลือด ใบหน้าสวยนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด เธอเหนี่ยวไกปืนก่อนจะ…

ปัง ง!!