คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 02 [ Oh! My Boy ]...'Part 5'
Part 5
-----------------------------------------
“เร็วๆสิ เดี๋ยวก็สายหรอก” เสียงทุ้มตะโกนเรียกแจจุงกับจีฮเยที่กำลังช่วยกันแต่งตัวอยู่ในห้อง
.. วันนี้ผมจะพาแจจุงกับจีฮเยไปเที่ยวTokyo Disneyland ซึ่งมันไม่ค่อยจะเข้ากับอายุของผมสักเท่าไหร่ เขาน่ะ26แล้วนะ - -‘ แต่เด็กทั้งสอง(?)น่ะสิ ตื้อจะไปสวนสนุกให้ได้ เด็กคนนึงที่เด็กทั้งตัวและสมองส่วนอีกคนนึงโตแต่ตัวแต่ความคิดไม่ได้ต่างจากจีฮเยสักเท่าไหร่...
“มาแล้วๆ” สายตาคมหันไปมองแจจุงกับจีฮเยที่วิ่งดุ๊กๆออกมาจากห้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่สิ่งที่เขากำลังสนใจนั้นกลับเป็นเสื้อผ้าที่แจจุงใส่ซะมากกว่า
“แจจุง ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!” เสียงทุ้มตวาดใส่ร่างบางจนแจจุงกับจีฮเยถึงกลับสะดุ้งโหยง
“ทะ..ทำไมอ่ะ ฉันแต่งตัวไม่ดีเหรอ?” ถามออกไปอย่างสงสัย .. เขาก็แค่ใส่เสื้อกล้ามสีแดงสดรัดรูป กับกางเกงยีนสีซีดที่ขาดแว่งตามแฟชั่นจนเห็นต้นขาขาวเนียนนั้นมากเกินไป ก็แค่นั้น แจจุงแต่งตัวไม่ดีตรงไหน!?
“ก็ใช่น่ะสิ นายแต่งตัวตัวได้ไร้รสนิยมมากรู้ตัวมั้ย”
“จริงหรอ!? O_O” เขาเคยมั่นใจมากตลอดเลยนะว่าตัวเองรสนิยมดีมากๆ มีแต่คนชมเขามาตลอด แต่กลับต้องมาเสียความมั่นใจเพราะ ไอ้หมี!
“ก็ใช่น่ะสิ ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นก็อดไป”
“ฮึ่ย! เปลี่ยนก็ได้ ปะ จีฮเยไปช่วยพี่เลือกเสื้อผ้าอีกรอบดีกว่า” ถ้าไอ้หมีไม่ขู่ว่าจะไม่พาไปเที่ยวล่ะก็ ผมไม่ไปเปลี่ยนหรอก!
“ค่ะ” หันไปชวนจีฮเย ก่อนจะเดินเข้าห้องไปไปพร้อมกับความสงสัย ..ฉันไร้รสนิยมขนาดนั้นเลยเหรอ
ผ่านไป10นาที จีฮเยก็เดินออกพร้อมกับแจจุงที่ใส่เสื้อไหมพรมคอวีตัวยาวสีดำสนิท ซึ่งเข้ากันได้ดีกับกางเกงขาเดฟสีขาวและรองเท้าบูธสีเข้มที่เจ้าตัวชอบใส่ ..แบบนี้สิถึงจะน่ารัก ถ้าให้เจ้าตัวใส่แบบนั้นไปล่ะก็คงจะโดนฉุดตั้งแต่ยังไม่ขึ้นรถ(เว่อร์!)
“นี่ ฉันแต่งตัวดีหรือยัง”
“จีฮเยช่วยเลือกอย่างดีเลยนะเนี่ย พี่ยุน” เสียงเล็กช่วยพูดเสริมอีกแรง
“อืมๆ ไปกันได้แล้ว” ตอบออกไปสั้นๆ ก่อนจะหยิบกุญแจรถบนโต๊ะกระจกใส แล้วเดินนำออกไปทันที
.. ชิ! ชมกันหน่อยไม่ได้หรือไง .. คิดอย่างน้อยใจก่อนเดินออกไปพร้อมกับจีฮเยทันที ..เดี๋ยวไอ้หมีมันจะว่าอีก!..
-------------------------------
“ว้าว~ สวยจังเลย” แจจุงรีบวิ่งเข้ามาอย่างตื้นเต้นทันที เมื่อยุนโฮซื้อตั๋วเสร็จ ..ครั้งที่สองในชีวิตเลยนะเนี่ย ที่ได้มาเที่ยวสวนสนุกแบบนี้ วันนี้จะเล่นให้หนำใจไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ ..
“นี่ๆ อย่าวิ่งสิ เดี๋ยวก็หลงกันพอดี” ว่าแล้วยุนโฮก็รีบเดินไปหาแจจุงที่ดูจะตื้นเต้นซะเหลือเกิน แต่ไม่ลืมที่จะจูงมือจีฮเยให้เดินตามไปด้วย
“ยุนโฮ จีฮเย ฉันอยากเล่นอันนั้นอ่ะ” สิ้นเสียงหวานสายตาของทั้งสองพี่น้องก็หันไปตามนิ้วเรียวที่ชี้เครื่องเล่นขนาดยักษ์ลักษณะคล้ายโดมที่เรียกว่า.. Space Mountain.. ซึ่งเป็นเครื่องเล่นที่เขามีความทรงจำอันโหดร้ายเอามากๆ จนเขาฝังใจมาตลอดเลยว่า เขาจะไม่เล่นไอ้เครื่องเล่นเครื่องบ้านี้อีกเด็ดขาด!
“จะ แจจุงจะเล่นจริงๆเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ นะๆ น่าสนุกดีออก”
“นะๆ พี่ยุนโฮ จีฮเยก็อยากเล่นอ่ะ”
“เห็นมั้ย น้องนายยังอยากเล่นเลยนะ” เมื่อเจอลูกอ้อนของทั้งสองคนที่เข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยซะขนาดนี้ ทำเอาใบหน้าคมถึงกลับเหงื่อตก
“โธ่ ยุนโฮหรือว่านายไม่กล้า” แจจุงแกล้งพูดยั่วโมโหยุนโฮ ซึ่งมันก็ได้ผลดีเกินคาด
“อะ อะไร ใครบอกว่าฉันไม่กล้า ไปสิไปกันเลยเล่นสัก10รอบยังไหวเลย” ..ตายแน่ไอ้ยุนเอ้ย!..
“งั้นไปเล่นกันเลย let’s gooooo~” ว่าแล้วเด็กทั้งสองก็ลากยุนโฮไปเล่นจนได้ ทั้งสามเมื่อซื้อตั๋วเสร็จก็รีบไปนั่งเครื่องเล่นนั้นทันที แต่แล้วเสียงของยุนโฮก็ดังขัดขึ้นมาซะก่อน
“จีฮเยจ๋า พี่ขอนั่งกับแจจุงไม่ได้เหรอ” เอ่ยด้วยเสียงออดอ้อนจนน่าหมั่นไส้มากกว่าจะน่ารัก พร้อมกับทำหน้าที่ตัวเองคิดว่าน่ารักที่สุดส่งไปให้น้องสาวอันเป็นที่รัก?
“อืม...” จีฮเยแกล้งทำเป็นคิดหนัก “ไม่-มี-ทาง!” บอกชักเจนทุกคำ พร้อมกับกอดแขนแจจุงแน่นยิ่งขึ้นอย่างเด็กหวงของเล่น
เมื่อได้ยินคำตอบของน้องสาว ใบหน้าหล่อก็ยู่ลงทันที พร้อมกับเดินคอตกไปนั่งลงข้างหลังของทั้งสอง แบบนี้ก็อดแต๊ะอั๋งแจจุงดิว่ะ ฮึ่ย! ในขณะที่ยุนโฮกำลังคิดเรื่องอื่นอย่างเพลินๆ เครื่องเล่นก็เริ่มทำงาน ทำเอาคนที่กำลังนั่งทำใจอยู่ถึงกับสะดุ้ง พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยยุนโฮด้วย ร่างสูงยกมือขึ้นมาประกบกันอย่างแน่นพร้อมกับหลับตาปี๋
จนทำให้คนข้างหน้าที่หันมามองเริ่มหัวเราะขึ้นมาเบาๆ กลัวแบบนี้แล้วยังจะอวดเก่งอีก
.
.
.
“อ้วก~” ยุนโฮที่รีบวิ่งออกมาทันทีที่เครื่องเล่นลงจอด พร้อมกับรีบวิ่งมาหาถังขยะอันเป็นที่รัก? ไอ้เครื่องเล่นบ้านั้น หมุนเยอะซะจนเขามึน จะเอนไปซบคนข้างๆก็กลัวมันจะต่อยเอา เฮอะๆ - -
“ใครกันน้า..ที่บอกว่าเล่นซัก10รอบก็ยังไหว ดูอย่างน้องนายสิยังไม่บ่นซักแอะ” แจจุงที่รีบวิ่งตามยุนโฮออกมาทันที เอ่ยด้วยน้ำเสียง พร้อมกับทำหน้าที่ทำให้ยุนโฮที่ยืนอ้วกกลางสวนสนุกอย่างไม่แคร์ใคร หันมามองค้อนใส่แจจุงทันที
“แล้วใครล่ะ ที่ชวนฉันมาเล่น” เอ่ยจบก็ทำแก้มพองลมแล้วสะบัดบ๊อบ(?)เดินไปทันที จนทำให้ทั้งสองที่ยืนมองยุนโฮเดินออกไปอย่างงอนๆ ต้องหันมามองหน้ามามองกันพร้อมกับหัวเราะเบาๆคิกคักกันอยู่สองคน กับท่าทางอันแสนงอนของตนตัวโต
.
.
.
4.30 AM
“พี่ยุนโฮ จีฮเยอยากกินอันนั้นอ่ะ” ร่างเล็กที่ละมือออกมาจากมือหนาของยุนโฮที่จูงตัวเองอยู่ แล้วชี้ที่ร้านขายไอศกรีมแห่งหนึ่งที่มีคนต่อซื้อกันอย่างหนาแน่น “พี่ยุนโฮซื้อให้จีฮเยกินหน่อยนะ” เอ่ยพร้อมกับทำหน้าออดอ้อน และเขย่าแขนพี่ชายไปมา
“ได้ๆ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้” พูดจบก็เดินไปซื้อตามคำเรียกร้องของน้องสาวทันที
ทั้งสองที่อยู่ในระหว่างรอร่างสูงไปซื้อไอศกรีม ก็เดินไปนั่งรออยู่ที่ม้านั่งตัวยาว ด้านหลังเป็นน้ำพุขนาดใหญ่ ท่ามกลางเสียงนกร้องประสานเสียงบนต้นไม้จำลอง เหมาะที่จะเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจเป็นทีสุด แจจุงที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับสิ่งรอบตัว แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเจอคำถามตรงๆจากเด็กตัวเล็กข้างๆ
“พี่แจจุงรู้สึกยังไงกับพี่ยุนโฮเหรอค่ะ”
“หืม?” เอ่ยออกมาเพื่อทวนคำถาม
“พี่แจจุงรักพี่ยุนโฮหรือเปล่าค่ะ”
“เอ่อ...” แจจุงที่ถึงกลับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งทำหน้าเลิ่กลั่กไม่รู้จะตอบคำถามของจีฮเยยังไง
.. รักยุนโฮงั้นเหรอ?..
.. ไม่รู้สิ แต่ก็แค่หึงเวลาหมอนั้นไปยุ่งกับผู้หญิงอื่น ..
.. งอนเวลาหมอนั้นแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ..
.. ดีใจเวลาหมอนั้นแคร์ความรู้สึกเรา ..
.. รู้สึกดีเวลาหมอนั้นกอดปลอบ พร้อมกับคำพูดและรอยยิ้มอ่อนโยนที่มีให้เขา ..
.. แบบนี้ใช่รักหรือเปล่า? ..
“ว่าไงค่ะ พี่แจจุง”
“คือพี่...พี่ไม่รู้” ตอบจบแจจุงก็ได้แต่ก้มหน้าซ่อนใบหน้าร้อนผ่าว ราวกับว่ามีใครมาจุดไฟแถวใบหน้าของเขา ที่เขาคิดว่ามันจะต้องแดงเอามากๆ
“คิกคิก” ร่างเล็กหัวเราะออกมาเบา จนคนข้างกายต้องหันขวับมาทันที
“หัวเราะอะไรเล่า” ถามออกไปอย่างอายๆ เขินจะแย่อยู่แล้วนะ><
“ก็หัวเราะพี่แจจุงน่ะสิ รักพี่ยุนโฮเข้าแล้วใช่ม๊า คิกๆ จีฮเยรู้น้า ว่าพี่ยุนโฮก็รักพี่แจจุงเหมือนกัน”
“หืม? ” ยุนโฮน่ะเหรอรักเขา?
“ก็พี่ยุนโฮไม่ยอมให้ใครมานอนที่บ้านนานๆแบบนี้หรอก แถมยังดูแลเอาใจใส่พี่แจจุงอีกตังหาก แล้วอีกอย่างพี่ยุนโฮเกลียดสวนสนุกจะตาย ขนาดจีฮเยขอมาตั้งหลายปีพี่ยุนโฮยังไม่ยอมพามาเลย แต่พอพี่แจจุงขอพี่ยุนโฮกลับพามาซะอย่างงั้น” พูดออกมา พร้อมกับทำแก้มพองลม อย่างงอนๆ ทีเขาขอมาตั้งหลายปีกลับไม่พามา ชิ! ไอ้พี่บ้า!
คำพูดของจีฮเยทำให้แจจุงที่นั่งหน้าแดงอยู่กลับแดงขึ้นมาหนักกว่าเก่า เป็นอย่างที่จีฮเยพูดจริงเหรอ ที่ว่ายุนโฮรักเขา คงไม่หรอกมั้ง เขากับยุนโฮเจอกันแค่เดือนเดียวคงไม่ทำให้ใครรักกันได้หรอก..
“แต่พี่แจจุงกับพี่ชายของเราเพิ่งจะรู้จักกันนะ”
“ความรักมันไม่ต้องใช้เวลานานก็สามารถทำให้คนเรารักกันได้ไม่ใช่เหรอค่ะ แค่หัวใจของคนสองคนมีคำว่ารักให้แก่กัน เวลามันก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ ถ้าพี่แจจุงรักพี่ยุนโฮก็บอกพี่ยุนโฮเลยสิ จีฮเยเอาใจช่วยเต็มที่เลย!^^”
คำพูดของจีฮเยที่ดูจะไม่ค่อยเข้ากับเด็กอายุ10ขวบซักเท่าไหร่ ทำให้แจจุงถึงกลับอึ้งไม่คิดว่าเด็กตัวเล็กๆอย่างจีฮเยจะเข้าใจความรักได้มากมายขนาดนี้ แค่ใครจะรู้ว่าเด็กตัวเล็กอย่างเขาน่ะ มีแฟนแล้วนะ ชื่อชมม.ล่ะ! คิกๆ ถ้าพี่ยุนโฮรู้ล่ะก็ฆ่าเขาตายแน่ๆ!
.. จะให้เขาบอกรักยุนโฮอย่างงั้นเหรอ? ..
“แต่...พี่ไม่กล้า” ถ้ายุนโฮไม่ได้รักเขาจริงๆ เขาจำทำยังไงล่ะ
“นะนะ จีฮเยอยากมีพี่สะใภ้เป็นพี่แจจุงอ่ะ นะๆ”
“แต่...พี่เป็นฝ่ายหญิง(?)นะ จะให้บอกก่อนมันไม่น่าเกลียดเหรอ” แจจุงหน้าแดงกล่ำ บิดตัวไปอย่างเขินอาย พูดเองก็เขินเองซะงั้น อ๊ายยยยยย><
“งั้น ก็ต้องทำให้พี่ยุนโฮบอกรักพี่แจจุงก่อนใช่ป่ะ” แจจุงผยักหน้าออกมาแรงจนบ๊อบสะบัดกระจาย(?)ออกมาแทนคำตอบ แต่ใบหน้าก็ยังไม่หายแดงเลยซักนิด “ถ้าอย่างงั้นจีฮเยจะช่วยพี่แจจุงเองค่ะ!” ร่างเล็กยกกำปั้นชูขึ้นมาเหนือหัวพร้อมกับใบหน้าที่ดูตั้งใจเป็นอย่างมาก
“อ้าว สาวๆคุยอะไรกันอยู่เอ่ย” ยุนโฮที่เดินมาพร้อมกับไอติมสามโคนเต็มมือ ถามออกมาอย่างสงสัย เมื่อกี๊จีฮเยมันทำท่าอะไรของมันน่ะ??
“ปะ เปล่าค่ะไม่มีอะไร อ่ะ พี่ยุนโฮซื้อไอติมมาสามโคนเลยเหรอ” จีฮเยรีบพูดเปลี่ยนเรื่องทั้นที และแกล้งถามพี่ชายทั้งๆที่รู้ว่าพี่ชายของตนนั้นซื้อมาให้ใคร พร้อมกับทำหน้าอย่างรู้ทัน
“กะ ก็ซื้อมาให้แจจุงไงเล่า อ่ะ ของนาย” พูดจบก่อนยื่นไอศกรีมรสเรนโบว์ไปให้ร่างบางที่ทำหน้างงอยู่ อย่างแจจุงน่ะเหมาะกับไอศกรีมรสเรนโบว์ที่สุดแล้ว หลากหลายอารมณ์ซะเขาตามไม่ทัน ก็เหมือนกลับเรนโบว์ที่มีหลากหลายสีน่ะแหล่ะ..
“แต่ฉันไม่ได้บอกให้ซื้อซักหน่อย” เสียงหวานแกล้งพูดออกไปทั้งๆที่ตัวเองเขินจะแย่ที่ร่างสูงให้เอาใจใส่เขา
“เอาๆไปเถอะน่า”
“ก็ได้!” กระแทกเสียงออกไปอย่างไม่จริงจัง แล้วยื่นมือไปรับไอศกรีมมากินยิ่มออกมาอย่างเขินอาย พร้อมกับหันหน้าไปอีกทางเพื่อไม่ให้ยุนโฮเห็นว่าหน้าของตนนั้นแดงจนจะสัญญาณไฟจราจรอยู่แล้ว
จีฮเยที่นั่งมองการกระทำของทั้งคู่ก็ยิ้มกรุ่มกริ่มออกมาทันที ท่าทางแผนของเขาจะต้องสำเร็จแน่ๆ คิคิ
“พี่ยุนโฮมานั่งตรงนี้สิค่ะ”
ร่างเล็กลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าพี่ชายของตนมานั่งข้างเขาแทนที่จะนั่งข้างๆพี่แจจุง พร้อมกับนั่งลงข้างๆยุนโฮ แล้วแกล้งดันให้พี่ชายของตนเข้าไปใกล้ชิดพี่แจจุงมากยิ่งขึ้น ยุนโฮที่หันไปมองหน้าน้องสาวอย่างงงที่เปิดทางให้เขาแบบนี้ แต่ก็ตรงยิ้มออกมาทันทีเมื่อน้องสาวเจ้าแผนการของตนกระซิบอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาต้องยิ้มออกมามากว่าเก่า
“เถิบเข้าไปนั่งใกล้พี่แจจุงสิค่ะ”
“ขยับเข้ามาใกล้ๆทำไมเล่า” เสียงหวานตวาดออกมา แต่ใบหน้ากลับแดงกล่ำอยู่อย่างนั้น ใครเขาจะไปเชื่อว่าคุณเธอกำลังโกรธ.. จะนั่งเกยตักฉันอยู่แล้วนะ><
“ก็อยากนั่งใกล้ๆอ่ะ มีไรม่ะ” ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงกวนๆ แต่นั้นไม่ได้ทำให้ร่างบางรู้สึกขัดใจเลยแม้แต่น้อย ถ้ายุนโฮไม่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับใช้ลิ้นแลบเลียไอศกรีมที่ติดอยู่ที่มุมปาก เมื่อเลียคราบไอศกรีมที่ติดอยู่เสร็จ ก็ไม่ลืมกดจูบลงไปแรงที่ปากอิ่มสีสดอย่างหมั่นเขี้ยว
“อ๊ะ” เสียงร้องออกมาอย่างตกใจ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน แถมยังก้มหน้ายิ้มเหมือนจะพอใจที่ยุนโฮทำแบบนั้นกับตน บ้า! ไม่อายคนอื่นเค้าหรือไง เขินนะ>,< (แจจ๋าแกไปยอมเขาได้ยังไงงงงงงง!)
ท่าทางพอใจของแจจุงยิ่งทำให้ยุนโฮได้ใจกดจมูกลงไปที่ข้างแก้มแรงแล้วใช้แขนโอบไหล่แจจุงให้เข้ามาใกล้ตัวเองมากขึ้น
.. งานนี้ ได้พี่แจจุงมาเป็นพี่สะใภ้ชัวร์! จีฮเยขอคอนเฟริมฟังธง! ..
2.43 AM
100510
talk
ขอโทษที่ทำให้รอนาน ไม่ว่ากันนะ แฮะๆ
ตอนหน้ามาลุ้นกันว่า จีฮเยเด็กเจ้าแผนการจะมีแผนการอะไรให้ยุนโฮบอกรักแจจุง คึคึ!
11.35 PM
แก้ไขเนื้อหานิดหน่อย แต่ไม่ได้ทำให้เนื้อเรื่องเปลี่ยนนะค่ะ^^
อ่อ แล้วเรื่องสถานที่ที่แจกับจีฮเยไปนั่งรอยุนนั้น
ไม่ได้มีอยู่จริงในtokyo disneylandนะค่ะ แฮะๆ--*
แต่ถ้าเป็นเครื่องเล่นมีอยู่จริงๆค่ะ^^
ความคิดเห็น