{ Short Fiction ‘ YunJae ’ ; { Yaoi }

ลำดับตอนที่ #7 : 02 [ Oh! My Boy ]...'Intro'

Intro

---------------------------------------------

สนามบินนานาชาตินาริตะ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น

                .. พ่อน่ะพ่อ รู้ทั้งรู้ว่าผมพูดญี่ปุ่นไม่ได้ ยังจะส่งผมมาญี่ปุ่นอีก! .. ร่างบางคิดในใจอย่างหัวเสีย พลางนึกถึงเรื่องที่เกิดเมื่อสามวันก่อน

                .

                .

                .

                “แจจุงลูกรัก! ฉันขี้เกียจมาตามแก้ข่าวให้แกแล้วนะ!” ร่างท้วมของผู้เป็นพ่อพูดกับลูกชายสุดที่รัก ก่อนจะปิดหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวว่าลูกชายของเขาพานายแบบชื่อดังขึ้นคอนโด แล้วโยนหนังสือพิมพ์ไปที่โต๊ะอย่างแรง

                “โธ่พ่อ~ ผมก็เป็นอย่างนี้ของผมมาตั้งนานแล้วนะ” ร่างบางที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาตัวยาว ตอบผู้เป็นพ่อไปด้วยอารมณ์ที่เรียกว่า..เซ็ง!!!!!..                                                                                                                                                                            

                ร่างบางที่มีใบหน้าหวานจับใจแต่ตอนนี้กลับบูดบึ้งเหมือนถูกขัดใจ ผมสีดำสนิทสั้นประบ่า ดวงตากลมโตสีนิล จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากอิ่มสีสดราวกับลูกเชอร์รี่ เสื้อคอกว้างสีขาวตัวบางที่ลึกจนเห็นเนินอกขาวเนียน กางเกงสีขาวขาเดฟที่รัดเรียวขาให้ดูเรียวสวยขึ้นไปอีก และยังมีรองเท้าบู๊ทสีน้ำตาลอ่อนที่ยัดปลายกางเกงเข้าไปในรองเท้า

                “ก็เพราะแกเป็นแบบนี้ไง ฉันถึงได้ปวดหัวกับเรื่องของแก” 

“….”  ร่างบางไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ได้แต่นั่งจิบไวน์อย่างสบายใจ ไม่ได้สนใจผู้เป็นพ่อเลยสักนิด

“เฮ้อ~ ฉันคงต้องดัดนิสัยความเจ้าชู้ของซะแล้วสิ   อีกสามวันแกจะต้องไปญี่ปุ่น คนเดียว!! ”

“พ่อ!!!!!!”

.

.              

                .

                … นี่แหละคือเหตุผลที่ผมต้องมาอยู่ญี่ปุ่น T^T ...

                ผมนั่งแท็กซี่ออกมาจากสนามบินโดยหยิบที่อยู่ของผมให้กับโซเฟอร์ดู จนมาถึงคอนโดที่หรูหราทีเดียว

                ... ห้อง 807 มันอยู่ตรงไหนเนี่ย เฮ้อ~ ถ้าจะให้ไปถามคนอื่นคงจะรู้เรื่องหรอกนะ ==; …

                “เยส! เจอแล้ว” เมื่อเจอห้องแล้ว ร่างบางก็หยิบคีย์การ์ดขึ้นมาจากกระเป๋าก่อนจะลงมือเสียบการ์ด แต่ทำเท่าไหร่ก็ไม่มีท่าทีว่าประตูจะเปิดออกเลย  

                “ทำไมมันเปิดไม่ได้สักทีว่ะ”

                บ่นได้ไปสักพักก็มีชายหนุ่มร่างสูงเปิดประตูออกมา

                ร่างสูงที่มีความสูงไม่ต่ำกว่า180 ผมสีน้ำตาลเข้มถูเซ็ตทรงอย่างดี ใบหน้าเรียวเล็ก ผิวสีน้ำผึ้งกร้านแดด ดวงรีเรียวเล็กแต่ก็มีสเน่ห์ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักได้รูป รวมๆดูแล้วโค ตรหล่อ><

                ร่างบางที่ได้แต่ตะลึงในความหล่อเหลาของร่างสูงตรงหน้า เมื่อได้สติแล้วร่างบางก็พูสิ่งที่ไม่คาดคิด สำหรับคนที่เพิ่งเคยเจอหน้ากันครั้งแรก

                “ผมรักคุณ เป็นแฟนกับผมนะ!”

                “O[]O”