ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง
เริ่มเรื่อง
"แม่คับ"
เสียงเรียกจากเด็กชายตัวน้อยอายุประมาณ 5 ขวบ เดินมาสกิดชายเสื้อยืดสีชมพูซีดเล็กน้อยที่บ่งบอกถึงการใช้งานมานานแล้ว พูดเสร็จร่างบางก้มมองเด็กชายตัวน้อยที่น่าตาหวานคล้ายเธอพลางลูบหัวเบา เบา
"ว่าไงจ๊ะพีชจะอ้อนอะไรอีกเราอะ"
"ป่าวฮับแค่อยากขอแม่ไปเที่ยงแค่นั้นเองฮะ"
เด็กชายตัวน้อยชื่อว่าลูกพีชพลางดึงมือของผู้เป็นแม่ที่จับอยู่บนหัวเอามาลูบๆพร้อมสายตาอันใสซื่อตามประสาเด็ก
"ไม่ขอจริงด้วย"
"นะฮับ"
"ก็ได้คับแต่อย่าค่ำนะ"
"คับ"
จากนั้นร่างน้อยของเด็กชายก็วิ่งออกจากบ้านไปอย่างไว
เสียงเรียกจากเด็กชายตัวน้อยอายุประมาณ 5 ขวบ เดินมาสกิดชายเสื้อยืดสีชมพูซีดเล็กน้อยที่บ่งบอกถึงการใช้งานมานานแล้ว พูดเสร็จร่างบางก้มมองเด็กชายตัวน้อยที่น่าตาหวานคล้ายเธอพลางลูบหัวเบา เบา
"ว่าไงจ๊ะพีชจะอ้อนอะไรอีกเราอะ"
"ป่าวฮับแค่อยากขอแม่ไปเที่ยงแค่นั้นเองฮะ"
เด็กชายตัวน้อยชื่อว่าลูกพีชพลางดึงมือของผู้เป็นแม่ที่จับอยู่บนหัวเอามาลูบๆพร้อมสายตาอันใสซื่อตามประสาเด็ก
"ไม่ขอจริงด้วย"
"นะฮับ"
"ก็ได้คับแต่อย่าค่ำนะ"
"คับ"
จากนั้นร่างน้อยของเด็กชายก็วิ่งออกจากบ้านไปอย่างไว
เมื่อสิ้นเงาของเด็กชาย ตลอดเวลาที่ผ่านมามนลิกาเลี้ยงดูเด็กชายอย่างดีราวกับลูกของเธอเองถึงเเม้เธอกับเขาจะเป็น น้า หลาน กันเท่านั้น แล้วเธอแน่ใจแล้วว่าจะบอกความจริงกับเขาก็ต่อเมื่อเค้าโตแล้วนั่นเอง เมื่อนึกย้อนไปประมาณ 10 ปีที่แล้ว พี่สาวของเธอ'มัลลิกา'เธอและพี่สาวนั้นอายุห่างกันราว 10 ปี แต่พอเธออายุได้เพียง 11 ปีพี่สาวของเธอก็ถูกพ่อแท้ๆขายให้เจ้าพ่อนำเข้าน้ำมันขนาดใหญ่เพื่อแลกกับยกนี้พนันแต่เธอรู้ดีว่าพี่สาวของเธอนั้นไม่อยากไปไม่นานพ่อของเธอก็ป่วยเป็นโรคร้ายจนเงินเก็บของบ้านหมดแต่ในที่สุดพ่อของเธอก็ตาย 5 ปีต่อมาพี่สาวของเธอกลับมาบ้านและพาลูกในท้องมาด้วย แต่พอคลอนได้ไม่นานพี่สาวของเธอก็สบอุบัติเหตุกระทันหันจึงทๆให้ มลลิกาต้องเลี้ยงลูกของพี่สาวเพียงตามลำพัง ตลอดมา
"ตามหามัลลิกาเจอรึยัง"
สิ้นคำพูดของชายหนุ่มที่สง่าดุจพญาราชสีห์ถามลูกน้องคนสนิท ร่างใหญ่ทั้งสอง แต่กลับไม่เสียงกลับมาทำเอา พิภพเจ้าของบ่อน้ำมันอันดับหนึ่งของประเทสนั้นไม่พอในเป็นอย่างมาก
"ฉันถาม"
นัตย์ตาสีนิลดุจเยี่ยวจ้องมองไปยังลูกน้องทั้งสองอย่างเฉียบคมลูกน้องคนสนิทนั้นรู้สึกกลัว
"คือ พวกเรายังหาไม่เจอครับ" เสียงจากลูกน้องมือขวาของเขา
สิ้นคำพูดของชายหนุ่มที่สง่าดุจพญาราชสีห์ถามลูกน้องคนสนิท ร่างใหญ่ทั้งสอง แต่กลับไม่เสียงกลับมาทำเอา พิภพเจ้าของบ่อน้ำมันอันดับหนึ่งของประเทสนั้นไม่พอในเป็นอย่างมาก
"ฉันถาม"
นัตย์ตาสีนิลดุจเยี่ยวจ้องมองไปยังลูกน้องทั้งสองอย่างเฉียบคมลูกน้องคนสนิทนั้นรู้สึกกลัว
"คือ พวกเรายังหาไม่เจอครับ" เสียงจากลูกน้องมือขวาของเขา
"งั้นหรอ หาต่อไป"
น้ำเสียงของเขาพูดขนราวกับไม่ใส่ใจแต่ตลอดระยะเวลา 5 ปีเขาไม่เคยคิดที่หยุดตามหาผู้หญิงคนนั้นเลยสักนิดเธอทำให้ชีวิตของเขานั้นต้องเสียคนรักอย่างบิดาไป และเพื่อความสาแก่ใจเขาอยากจับเธอ มาแก่แค้นให้เจ็บปวดที่สุด ไม่นานพิภพก็นึกขึ้นได้ว่าเขาควรไปประชุมจากนั้นชายหนุ่มจึงหยิบเสื้อคลุมสีดำขึ้นมาแล้วสวมใส่จากก็เดินออกไป
****************************************
อ่านแล้วเป็นไงควรปรับแต่ตรงไหนรึป่าว บอกกันด้วยนะเออ จะได้นำไปปรับปรุง ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านะค่ะ
น้ำเสียงของเขาพูดขนราวกับไม่ใส่ใจแต่ตลอดระยะเวลา 5 ปีเขาไม่เคยคิดที่หยุดตามหาผู้หญิงคนนั้นเลยสักนิดเธอทำให้ชีวิตของเขานั้นต้องเสียคนรักอย่างบิดาไป และเพื่อความสาแก่ใจเขาอยากจับเธอ มาแก่แค้นให้เจ็บปวดที่สุด ไม่นานพิภพก็นึกขึ้นได้ว่าเขาควรไปประชุมจากนั้นชายหนุ่มจึงหยิบเสื้อคลุมสีดำขึ้นมาแล้วสวมใส่จากก็เดินออกไป
****************************************
อ่านแล้วเป็นไงควรปรับแต่ตรงไหนรึป่าว บอกกันด้วยนะเออ จะได้นำไปปรับปรุง ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น