ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    # เกิดใหม่คราวนี้ ตั้งใจจะใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ค่ะ

    ลำดับตอนที่ #4 : คนดวงซวย2017

    • อัปเดตล่าสุด 29 ต.ค. 60



                            
           
                      ชีวิตของแบมแบม
                     ชนินธรณ์        ลิ้มสกุล
                              .
                              .
                              .
            นั้น ไม่ได้มีอะไรมากหรอก  เป็นแค่เด็ก
    ผู้หญิงคนหนึ่งที่ธรรมดาๆ .....แต่.........
    ดวงซวยบัดซบเท่านั้นเอง..... ประเดิม
    ด้วยกิจวัตรประจำวัน..อย่างเช่นแหกขี้ตา
    ตื่นมาตอนเช้าออกกำลังกายด้วยการตก
    บันได... ล้างหน้าแปรงฟัน อาบน้ำอาบท่า
    แต่งตัวหวีผม ออกกำลังกายอีกรอบด้วย
    การวิ่งหนีหมาชิวาวาหน้าย่นข้างบ้าน.....
    .วิ่งจนมาถึงหน้าปากซอยล่ะ..
    ....กว่าจะนึกได้..... .กูลืมอะไรไปว๊ะ!?..
    จนมาถึงหน้าโรงเรียนของตัวเองเท่านั้น
    แหละเต็มๆหน้าตรูเลย  กระดาษใบบางๆ
    แผ่นหนึ่งติดอยู่หน้าประตูร.ร
    .
    .
    ประกาศ ประกาศ 
             นักเรียนทั้งหลายทั้แล่~~ วันนี้
    เจ๊มีธุระพ่อเจ๊มรณะภาพเจ๊เลยชวนครู
    ทุกท่านไปงามศพที่อุบลต่อด้วยทริป
    เที่ยวที่จ.อุดร คาดว่าจะไม่อยู่ซัก3วัน
    จอให้โชคดี..เจริญพรนะโยม....
    ( ปล. เจ๊แจ้งใบประกาศไปแล้วน้าา 
    ส่วนนักเรียนคนใดที่ควายเกินกว่า
    จะเข้าใจก็ปล่อยให้ควายอย่างนั้น
    ต่อไปเถิด...เจ๊ไปล่ะน้าาา)
                    ( บุญยิ่ง  พระอินทร์เลิกเหล้า)


    ฉึก ฉึก ฉึก
    เต็มๆเลยค่ะ
             คำว่า"ควาย    "เต็มหน้าเลยค่ะ...
    เท่านั้นแหละ กูจะแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาทำไม
    ว๊ะ!? โว๊ยยยยย  fuck you!!
     อีเจ๊บุญยิ่ง!!!อีเจ๊กระเทยควาย!!
     อีเจ๊หน้าหนา !!อีเจ๊หน้าอกใหญ่!!
    อีเจ๊เจ้าของโรงเรียน--!! แฮกๆๆ--!! 
    แมร่งงง!!!แฮกๆๆ--แฮก--ว่าพลางฉีก
    กระดาษประกาศออกขยำมันให้กลายเป็น
    ก้อนกลมๆแบมแบมปามันทิ้งลงบนพื้น
    เท้าน้อยเหยียบมันซ้ำๆ...แอคติ้งเยอะกว่า..
    ....หวัง แจ็คสัน....ก็แบมแบมคนนี้แหละ
    แบมแบมกระโดดหยองๆกระทืบกระดาษ
    ใบนั้นซ้ำไปซ้ำมา


    "แว๊กกก!!!!!!"    อ่า....ไม่ต้องสงสัยว่า
    เสียงเมื่อกี้คือเสียงใครเสียงแบมแบมคน
    เดิม เพิ่มเติมคือกูกำลังจะตายค่ะ  ไม่ใช่
    อะไรหรอก ก็แค่มีใครที่หน้าไหนไม่รู้ปา
    ก้อนหินเท่าขนาดขี้มดใส่หัว คือ 
    กูเนี่ยเสียหลักไงคะ  เลยลื่นไถลตกคลอง
    ข้างโรงเรียน


    "เหี้ยยยย!!"   โอเคอันนั้นไม่ใช่คำอุทาน
    หรอก...แต่มันมาตัวเป็นๆเลยต่างหากล่ะ
    ถามว่าอยู่ไหน..มันอยู่ข้างหน้าเธอเลย!!
    นอนอ้าปากอยู่ในคลองที่เธอกำลังตก
    ลงไปเห้!!! ใครแม่งมาปล่อยตัวอย่างว่า
    ว๊ะ--เจอเข้าให้แม่จะตบให้คว่ำเลยโอ้
    มายยยย เรายังอ่านฟิควายไม่จบเลย
    แง้ๆๆ--ฮึก--กรูยังไม่รู้เลยว่าแฮรี่จะ
    ได้กับไอ้ดั้งแหมบโวลเดอเมอร์หรือเปล่า!!
                                  .
                                  .
                                  .
                                  .
                                  .
    สรุปง่ายๆ เธอตายเพราะก้อนหินก้อน
    เดียวมันทำให้เธอเสียหลักลื่นไถล
    สะดุดหญ้าลงคลองที่มีไอ้เห้--เตรียม
    อ้าปากรออยู่ไหรใครบอกว่าตัวเหี้*
    ไม่กินคนว๊ะ--คงต้องยกเว้นไอ้ตัวนี้
    ไว้ตัวนึง
                                 .
                                 .
        Ok ข้ามการตายที่โง่บัดซบนั่นไปเถอะ







    หลังจากผ่านวันนั้นไปการเห็นกู้ภัยเก็บ
    ศพตัวเองที่มีแต่ท่อนบนกับแม่ที่พร่ำ
    ร้องไห้เช่นเดียวกับอีเจ๊บุญยิ่ง? ผู้เป็น
    พ่อเพียงมองนิ่งแต่แค่เธอมองตาก็รู้
    แล้วล่ะว่ากลับบ้านไปร้องบ้านแตกแน่ๆ...
                             
                                    ความตาย
                                 .
                                 .
       .....คือสิ่งที่มนุษย์ทุกคนผลักไสมัน....
    ไม่มีใครที่ต้องการจะตายแต่ไม่ใช่กับเธอ 
    แม้จะไม่ต้องการตายที่ตอนนี้ก็ทำใจและ
    เริ่มยอมรับความจริงเอาจริงๆเธอไม่ตกใจ
    อะไรเลยนะมันเหมือนกับเล่นเคลื่องเล่น
    หวาดเสียวแค่วูบเดียวแล้วก็ตื่นขึ้นมาถึง
    แม้จะเสียดายนิยายวาย 
    กับฟิคแฮรี่ พอตเตอร์-- 
    ก็เถอะหลังจากทำใจได้แล้วแบมแบม
    ก็ล่องลอยไปเรื่อย เที่ยวญี่ปุ่นบ้าง 
    ไปหา GOT7 ที่ เกาหลีใต้บ้าง
    ไปอเมริกาเหนือบ้าง--ข้อดีของการ
    ตายคือพุบโผล่ไปไหนง่ายเนี่ยแหละ
    --แต่--จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เจอเพื่อน
    รวมเดินทางหรือวิญญาณตัวเป็นๆเลยซัก
    ตน -- อ้อ--ยกเว้นไอ้แดงล่ะนะ
    ไอ้แดงหรือวิญญาณสุนัขพันธุ์ไทย
    หลังอาน มันเป็นสุนัขหน้าตากวนตีน
     แถมยังพูดได้อีกด้วยเจอกันวันแรก
    เล่นโผล่มาลิ้นห้อย  โอเคหลังจากการ
    แนะนำตัวกันมันบอกว่าตัวเองชื่อแดง
    แต่เสือกกระแดะให้เรียกคุณทองแดง
    --แหม๋ม!--
    .
    .
    .
    .
    .
    ทั้งหมดที่เล่ามาคือชีวิตก่อนและหลัง
    ความตายของเธอเอง
    แบมแบม ชนินธรณ์ ลิ้มสกุล
    โอ่ตอนนี้ก็วนเวียนอยู่บนโลก2ปีล่ะ 
    ไม่เจออะไรน่าตื่นเต้นเลย
    อ่อ--ยกเว้นไอคุณทองแดงนั่นน่ะนะ
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    แต่.....ไอ้ตาแก่พุงปริ้นที่คลอสเพลย์
    ตัวเองเป็นเซล่ามูนแล้วเล่นนั่งจ้องตา
    เธออยู่ข้างหน้าเนี่ยล่ะมันเป็นใคร









    "ก็ข้าบอกแล้วไงว่าเป็นพระเจ้าน่ะ...
    ว่าแต่เจ้าไม่ชอบชุดของแม่สาว
    ผมทองคนนี้หรอ.."
                                                 (พระเจ้า)

    .
    .
    .
    .
                         "ไม่...มีทาง...."
                                      (แบมแบม)
    .
    .
    .
    .
                                     "ใจร้าย!!!!" 
                               

















                                 
                             (THE END)
                                                      เดี๋ยว--*?
    _______________________________________________
                                    100%
      (โอ๊ยย ...แค่บทนำไรท์ก็จะตายอยู่แล้วคร่าาา 
    ขอกำลังใจสักนิดชีวิตแจ่มใสค่ะ)
    .
    .
    .
    (* จิบนำชากับไรท์เตอร์*)
     
    แบมแบม:ทำไมการตายของฉันถึง.....
                       โง่บัดซบอย่างงั้นล่ะคร้า(แสยะยิ้ม//ถือมีด)
             
    ไรท์   :..................( เงียบ//หน้าซีด)






    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×