คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : สิ่งที่มันกำลังเกิด (100%)
@ัน
ผมหุหิมาที่เห็นสอนนั้นุยัน มันนานเินไป ไม่รู้ทำไมผมถึ้อรู้สึหวยัยนี่นานี้ ไม่อบให้ไปุยับผู้ายนอื่น แล้วยิ่ไอโอบมันเป็นแฟนเ่าอเธอ้วยแล้ว หุหิโว้ยย!
ผมับรถพาเธอมานถึริมหาใล้ับมหาวิทยาลัย แล้วลาเธอลมาารถ
ะเอม: นี่ันไหนบอนายว่าะพาเราไปส่หอไ?
ผม: เออน่าเี๋ยวไปส่ ลมา่อน
ะเอม: เฮ้ออ...ไม่เอาอะ เราเหนื่อยแล้ว เราอยาลัยหอ...
ผม: เราบอให้ลมา่อนไ!
ะเอม: เออ็ไ้...ทำไม้อึ้นเสีย้วยวะ!?
ผม: ็เธอมันื้อ!
ผมพาเธอมานถึม้านั่ริมายหา เป็นเวลาที่พระอาทิย์ำลัะพอี
ะเอม: สวยั...
เธอำลันั่มอพระอาทิย์ที่ำลัะ้วยวาที่มีวามสุ
ผม: เห็นมั้ย เราไม่ไ้ะมาเธอไป่าะหน่อยิ!
ะเอม: โอ๋ๆเราอโทษๆีันนะๆ
แล้วเธอ็ยื่นนิ้ว้อยแว่ไปแว่มารหน้าผม ยัยนี้น่ารััแฮะ
ผม: ไม่!
ะเอม: แล้วทำไนายถึหายโรธอะ?
ผม: ไม่รู้ิ!
ะเอม: อะอะเี๋ยวเราะทำามที่นายอทุอย่าเลยอย่านึ บอมาๆ
ผม: แน่ในะ?
ะเอม: แน่ิ!
ผม: ั้น...หลับา่อนิ เร็วๆ!
ะเอม: เออๆ
แล้วผม็่อยๆ้มหน้าลไปสำรวใบหน้าอเธอ ั้แ่หน้าผามน ิ้วที่เรียสวยรับับโรหน้ารูปไ่ วาที่ปิสนิ มูเล็ๆที่โ่สวย พวแ้ม่เนียนใสน่าสัมผัส และสุท้ายริมฝีปาอวบอิ่มที่ถูเลือบ้วยลิปลอสสีมพู ิ้!เธอทำไมถึไ้น่ารันานี้นะ และแล้วผม็อใที่ะโน้มัวไปิมรสาิริมฝีปาน่าินนั่น ผม่อยๆประบริมฝีปาลบนริมฝีปาอเธอ เธอลืมาโพล่ึ้นมา้วยวามใ และพยายามะผลัผมออ ผมใ้โอาศที่เธอำลัะเอ่ยปาพู ใ้ลิ้นอผมเ้าไปิมรสาิภายในโพรปาอเธอ
ะเอม: อื้มม...
เหมือนะเอมะหมฤทธิ์ เพราะเสียพลัานไปับรสูบอผม หึหึ!เสียราอเธอน่ารัะมั!
ผม: อืมมม
ทำไมมันหวานอย่านี้ ผมัะิใะแล้วสิ ผมไม่อยาถอนูบนี้ออเลยริๆ และเหมือนะเอมะเริ่มหายใไม่ทัน เมื่อเธอเอามือมาทุบอผม หึ!นาแระประท้วยัไม่มีเลย แล้วเธอ็ส่เสียอู้อี้ลับมา
ะเอม: อึพอ...พอ่อน...ระ..เราหายใไม่ออ
ผม: หึ!ให้30วิ
ะเอม: เฮ้ย!ม้ายย...อะอื้มมม
อะผม: อืมมม
(ท่ามลาพระอาทิย์ที่ำลัะ)
หลัานั้นผม็ับรถมาส่เธอที่หอในมหาวิทยาลัย
ะเอม: อะเอ่อ..ะ..อบในะที่มาส่
ะเอมำลัะเปิประูลารถ หึหึ!เธอลืมปล belt ออ
ผม: เี๋ยว!
ะเอม: หืม?
แล้วผม็เอื้อวัวไปปลbeltออให้เธอ แล้ว็หอมแ้มเธอไปหนึ่ที
ผม: ฟอ..หอมั
ะเอม: ะ..าบ้าาา! นี่แนะๆๆๆๆ! (ทุบอัน)
ผม: โอ้ย! เ็บๆๆนะยัยอ้วน!
ะเอม: ็ีให้เ็บไไอันบ้าเอ้ย!
ผม: หึ! ถ้าไม่หยุ ูบนะ!
ะเอม: (ะั) เออหยุ็ไ้ฝาไว้่อนเถอะ!
แล้วเธอ็เปิประูลไป
ผม: รีบๆมาเอาืนละ ะรอ! บ้ายบายเี๋ยวถึบ้านะโทรหา ว่าแ่เรายัไม่มีเบอร์เธอเลยอะ อหน่อยิ
ะเอม: หาเอิ!
ผม: ะให้ไม่ให้? (ำลัะเปิประูรถออไป)
ะเอม: อะเออๆให้็ไ้ ู่ันอยู่ไ้! 089-726xxxxย้ะ! ลับไปไ้แล้ว ับรถีี บาย!
แล้วเธอ็วิ่เ้าหอไปเลย 555ละมั
@ะเอม
โอ้ยยย!มันเิอะไรึ้นับีวิันเนี่ย ทั้้อลับมาเอแฟนเ่า แถมเอไอเพื่อนใหม่มาทำอย่านี้ใส่อี ั้ัวไม่ทันเว้ย!
ันมันผิที่ิไปไล หวั่นไหวไปเอ รัมาไปเอ ไม่เผื่อใเอาไว้็เลย้อเ็บ ้อเสียน้ำา..ให้วามรัที่มันบัา มันไม่มีริ ทุสิ่แ่ฝันไป... (ถ้าเสียริโทนะยาวนานี้#ไรท์เอ)
ั
หืมเบอร์ใรวะ ไมุ่้นเลย
ัน: สวัสี่ะ
.....: ฮัลโลยัยอ้วน นี่เราเอนะ
ัน: เราเอ เราไหนอะ มิรู้ั!
.....: เราทีู่บอย่าูื่มับเธอวันนี้ไ ลืมแล้วหรอ วามำปลาทอนะเธอเนี่ย
ัน: อะอะอะไอบ้าัน! โทรมาทำไมย้ะ!
ัน: ็บอแล้วว่าถ้าถึบ้านแล้วะโทรไปไ
ัน: เออ! ำไ้แล้ว แล้วมีไร!
ัน: หืม?พูไม่เพราะเลย น่าับลโทษนะเนี่ย
ัน: ่ะ อโทษ่ะุัน แล้วไม่ทราบว่ามีธุระอะไรับิันหรือเปล่า่ะ?!
ัน: ประเ่ัเลยนะเธอ ็ไม่มีอะไรมาหรอ พรุ่นี้เธอเลิเรียนี่โม?
ัน: บ่ายโม มีอะไรหรือเปล่า?
ัน: พรุ่นี้เี๋ยวเราไปรับที่หอบ่ายโมรึ่ ไปื้ออเป็นเพื่อนหน่อย
ัน: ื้อไร? แล้วทำไม้อให้เราไปเป็นเพื่อนอะ เพื่อนนาย็เยอะแยะ
ัน: ็เราอยาไปับเอมอะ น่าน้าน้า ไปเป็นเพื่อนเราหน่อยน้าาา
ัน: เออ็ไ้ิ!
ัน: เย้ๆๆเอมใีที่สุเลย เอันพรุ่นี้นะ เี๋ยวเราเ้าไปรับ ไปถึเี๋ยวโทรบอ
ัน: อืมๆแ่นี้ใ่มั้ย? เราะไปอาบน้ำนอนแล้ว
ัน: ร้าบๆ ฝันีนะรับยัยอ้วน!
ัน: ฝันีาบ้า!
แล้วทำไมเรา้อหน้าร้อนอย่านี้เนี่ย (ยมือมาับแ้มทั้2้า) รีบอาบน้ำ รีบๆนอนพรุ่นี้มีเรียนแ่เ้า หุบบยิ้มิวะยัยเอมม!
ความคิดเห็น