คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : แฟนคลับ
“วันนี้พวกเรามีงาน จะไปดูหรือเปล่า”แจจุงถามมุนอาที่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่
“ไม่ไปอ่ะ ต้องไปรอ น่าเบื่อ และอีกอย่างพวกคุณก็คงยุ่งแล้วฉันก็ต้องอยู่คนเดียว”มุนอาพูด
“กลัวการอยู่คนเดียวหรือไง”แจจุงถาม
“อยู่คนเดียวหน่ะ สบายจะตาย”มุนอารีบพูดแก้ตัว
“เอาเถอะ แต่ถ้าอยากไปดูก็ไปนะ นี่บัตร”แจจุงพูดแล้วยื่นบัตรให้มุนอา
“นี่มันบัตรคนดูนี่หน่า อะไรกันอ่ะ”มุนอาพูด
“ก็ไม่อยากจะไปไม่ใช่หรอ เอาไปเผื่อหล่ะกันน่า”แจจุงพูด
“ยังไงก็ไม่ไปอยู่แล้ว เอาวางไว้นั่นแหละ”มุนอาพูดแล้วอ่านหนังสือต่อ
“พี่ไปแล้วนะ มุนอาอยู่บ้านดีๆนะ แล้วพี่จะซื้อขนมมาฝากนะ”จุนซูพูด
“ขอบคุณนะคะพี่จุนซู พี่จุนซูใจดีมากๆเลย ไม่เหมือนคนบางคน”มุนอาพูดแล้วลุกขึ้นไปเกาะแขนจุนซู
“รีบไปได้แล้ว อยู่บ้านดีๆเข้าใจไหม”แจจุงพูดแล้วเดินออกไปพร้อมกับสมาชิก
“รู้แล้วน่า โตแล้วนะ ไม่ใช่เด็ก”มุนอาพูดแล้วไปนอนอ่านหนังสือต่อ
สองชั่วโมงผ่านไป
“เฮ้อ!!!!!!!!!เบื่อชะมัดเลย เมื่อไหร่จะกลับซะที”มุนอาพูดและเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง
“come back show 13.00-15.00 เฮ้อ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ไหนๆก็ไม่มีอะไรทำแล้ว ไปดูหน่อยดีกว่า แต่ว่าต้องเตรียมอะไรไปบ้างนะ”มุนอาพูดแล้วเดินวุ่นวายรอบห้อง
“นี่ไง ผ้าเชียร์โทโฮชินกิ ติดไม้ติดมือไปบ้างก็คงจะดีเหมือนกัน”มุนอาพูดกับตัวเองแล้วรีบวิ่งไปแต่งตัว
...............................................................................................................................................
ที่ห้องแต่งตัว
“นั่งยิ้มอะไร”ยูโนถามแจจุง
“เดี๋ยวจะมีเรื่องให้ขำ”แจจุงพูด
“เรื่องอะไร”ยูโนถาม
“มุนอา”แจจุงพูด
“เขาจะมาหรอ”ยูโนถาม
“เชื่อสิว่ายัยตัวแสบนั่นจะต้องมาแหงๆ ถ้าไม่มาให้เตะเลย”แจจุงพูด
“ทำไมคิดอย่างนั้น แล้วมันขำตรงไหน”ยูโนถาม
“ยัยแสบนั่นต้องการเอาชนะพวกเรา อยากจะรู้ว่าพวกเราเก่งแค่ไหน พยามหาจุดผิด และอีกอย่างที่บ้านก็ไม่มีอาหารสักอย่าง เชื่อเหอะว่ามาแน่ๆ”แจจุงพูด
“เอาเหอะ แต่ยังไงฉันก็ไม่คิดว่ามันขำเลยนะ”ยูโนพูด
“ก็ได้ ไม่ขำ ก็ไม่ขำ ฮ่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”แจจุงพูดแล้วเดินหัวเราะออกไป
“พี่แจจุงเป็นอะไร กินอะไรผิดหรือไง”ชางมินถามยูโน
“เขาบอกว่ามุนอาจะมา ท่าทางมั่นใจด้วยนะ”ยูโนพูด
“แล้วขำทำไม นั่นสิตลกตรงไหน”ชางมินพูดอย่างงงๆ
“พี่คิดไหมว่าพี่แจจุงมักจะชอบแกล้งมุนอา”จุนซูพูด
“ไม่ต้องคิด!!!!!!!!!! ชอบแกล้งเลยหล่ะ โรคจิตหรือเปล่าทะเลาะกันตั้งแต่เดินทางด้วยซ้ำ”ยูโนพูด
“มุนอาก็แรง ยอมพี่แจจุงซะที่ไหน”จุนซูพูด
“บางทีคนที่แกล้งกัน ก็เป็นคนรักกันได้ในอนาคตนะ”ยูชอนพูด
“แต่พี่แจจุงก็มียูกิแล้ว ไม่หรอกน่า”จุนซูพูด
“ใครจะไปเดาอนาคตได้หล่ะ เราต้องดูกันต่อไป”ยูชอนพูด
“นั่นสิ พี่ยูชอนมักจะเก่งเรื่องแบบนี้ซะด้วย”ชางมินพูด
“พอได้แล้ว ชักจะลามปามแล้ว”ยูชอนพูด
...............................................................................................................................................
ภายในงาน
“คนเยอะมากเลย แหม........ไม่นึกเลยว่าจะดังขนาดนี้ มิน่าถึงจะไปตีตลาดยุโรป สงสัยคุณพ่อคงต้องทำงานหนักแล้วหล่ะ”มุนอาพูดขณะเดินอยู่ท่ามกลางกลุ่มแฟนคลับ
“ปล่อยฉันนะ โทโฮชิกิไม่ได้เป็นของเธอคนเดียวนะ บอกให้ปล่อยไง!!!!!!!!!”มีเสียงเอะอะโวยวายดังมา มุนอารีบวิ่งเข้าไปดู ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังถูกกลุ่มแฟนคลับกลุ่มหนึ่งรุมอยู่
“หน้าอย่างเธอกล้ามาดูโทโฮชินกิได้ยังไง ดูสารูป เสื้อผ้าข้างถนน นี่อะไรสร้อยข้อมือนี่ แคสสิโอเปีย กล้าเรียกตัวเองอย่างนี้ได้ยังไง ทำให้พวกเราแคสสิโอเปียขายหน้ามากกว่า”แฟนคลับในกลุ่มนั้นคนหนึ่งพูดแล้วกระชากสร้อยข้อมือจนขาดกระจาย
“ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย นี่มันของฉันนะ ทำไม ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“พวกเธอก็หน้าไม่อายที่เรียกตัวเองว่าแคสสิโอเปียเหมือนกัน ทำตัวเหมือนคนบ้า”มุนอาพูด
“เธอเกี่ยวอะไรด้วย เธอมันคนต่างชาติ ที่นี่มันประเทศของเรา”
“ใช่ประเทศของเธอ แต่ฉันเป็นแฟนคลับของดงบังชินกิ ดงบังชิกิเข้าใจป่ะ ถึงที่นี่จะไม่ใช่ประเทศของฉัน แต่ก็จะไม่ยอมให้ใครมาหาเรื่องหรอกนะ”มุนอาพูดอย่างไม่กลัวเกรง
“ช่างไม่เจียมตัวเอาซะเลย คิดจะเป็นฮีโร่หรือไง”
“ฉันไม่ใช่ฮีโร่ แต่ฉันรักฮีโร่ ทำไมหล่ะ”มุนอาสวนทันควัน
“รักฮีโร่หรอ รักนักใช่ไหม”แฟนคลับที่หาเรื่องพูดแล้วดึงผ้าเชียร์จากมุนอาแล้วโยนลงถังขยะ
“ผ้าของเธอกลายเป็นผ้าขี้ริ้วไปแล้ว โบกไปก็คงจะเหม็นไป เธอจะเอายังไงหล่ะจะยอมไปหยิบมาโบกต่อหรือขอโทษฉัน ฉันจะได้แบ่งให้เธอผืนนึง”แฟนคลับพูด
“ฉันเลือกอย่างงี้ไงยัยงี่เง่า!!!!!!!!”มุนอาพูดแล้วดึงแท่งไฟในมือแฟนคลับที่ทะเลาะกันมาขว้างทิ้งและเหยียบจนแบน
“เธอกล้าทำอย่างนี้ได้ยังไง นี่มันเป็นคอลเล็คชั่นพิเศษเลยนะ”
“ทำไมจะไม่ได้ เธอยังทำกับผ้าของฉันเลย และอีกอย่างเธอก็ไม่ควรจะมีของมีค่าแบบนี้ด้วย”มุนอาพูดและเหยียบแท่งไฟอย่างไม่ลดละ
“พอเถอะคะ พอแล้ว”แฟนคลับที่ถูกรังแกห้ามมุนอา
“อย่าห้ามสิ ปล่อยนะ”มุนอาพูด
“ข้างนอกแฟนคลับทะเลาะกันใหญ่เลย”สตาฟคนหนึ่งวิ่งเข้ามาบอก
“ทะเลาะกัน เป็นยังไงบ้าง”ยูโนถาม
“มีผู้หญิง ท่าทางเป็นคนต่างชาติ คล้ายๆฝรั่งนิดๆ กำลังเหยียบแท่งไฟจนแบนแต้ดแต๋เลย”
“ฝรั่ง..................................อย่าบอกนะว่าเป็น”ยูโนพูด
“มุนอา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”แจจุงพูดแล้วรีบวิ่งออกไปและเห็นมุนอากำลังเหยียบแท่งไฟไม่ยั้งในขณะที่เจ้าของแท่งไฟยืนร้องไห้อยู่ข้างๆ
“หยุดเดี๋ยวนี้ แล้วมานี่เลย”แจจุงกระชากตัวมุนอาให้ตามไปท่ามกลางความงงงันของคนที่มาดูการแสดง
“ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไง”มุนอาร้องลั่นพยามขัดขืนแจจุง
“เป็นบ้าอะไรของเธอ ก่อเรื่องได้ตลอด”แจจุงดุมุนอา
“ฉันไม่ผิดนะ ก็คนพวกนั้นเขาทำฉันก่อนหนิ”มุนอาเถียง
“ทำเธอหรอ ฉันเห็นเขายืนร้องไห้ เพราะเธอไปเหยียบแท่งไฟของเขาซะแบนต่างหาก ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบพวกเรา แต่ก็ไม่นึกว่าเธอจะกล้าทำลายพวกเราแบบนี้”แจจุงพูด
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่สำออยแบบพวกนั้นซะหน่อย แกล้งทำเป็นเรียกร้องความสงสาร ”มุนอาพูด
“ขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมรับอีกหรอ ในหัวของเธอคงมีแต่ความคิดร้ายๆ คราวหน้าคงคิดแล้วสิว่าอยากจะก่อเรื่องอะไรอีกหล่ะ”แจจุงพูด
“สำหรับคุณ ฉันคงเป็นตัวปัญหา คอยสร้างความเดือดร้อน ก่อแต่เรื่อง นิสัยไม่ดี ไปอยู่ตรงไหนก็มีเรื่องตลอด แล้วคุณอยากจะให้ฉันมาดูทำไม คุณเองก็อยากให้ฉันมาดูเหมือนกัน ไม่งั้นจะให้บัตรมาทำไม แต่ตอนนี้คุณสบายใจได้เลย คุณแสดงให้เต็มที่เลยเพราะฉันจะไม่อยู่ให้คุณเห็นหน้า แล้วร้องเพลงไม่ออกหรอก แสดงให้เต็มที่เลยนะ อยากจะทำอะไรก็ทำไปเลย!!!!!!!!!!!!”มุนอาตะโกนใส่หน้าแจจุงแล้ววิ่งออกไปทันที
“มุนอา มุนอา อย่างเพิ่งไป”ชางมินเรียกและวิ่งไปตาม
“นายไม่ต้องไปตามเลย ปล่อยไปแบบนั้นแหละ เคยตัวมามากแล้ว ปล่อยให้อยู่คนเดียวบ้างก็ดี”แจจุงพูดแล้วเดินไปเตรียมตัว
“ไม่คิดจะถามสักคำเลยหรอว่าทำไมมุนอาถึงทำแบบนั้น”ยูชอนที่เดินตามไปถาม
“ไม่เห็นต้องถามเลย เขาเป็นแบบนั้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”แจจุงพูด
“ได้เวลาแล้ว พักเรื่องนี้ไว้ก่อนแล้วค่อยกลับไปจัดการหล่ะกัน”ยูโนพูด
“ไม่ถามสักคำว่าทำไม คิดแค่เราเป็นคนผิด อะไรก็ผิด ฉันเป็นนักเรียนของคุณนะ ทำไมไม่เชื่อแม้แต่นักเรียนของตัวเอง”มุนอาพูดทั้งน้ำตาขณะไขกุญแจบ้าน
“อ้าว!!!!!!!!!!!!!!!!มุนอา ทำไมไม่ไปดูพวกพี่ๆ หล่ะ ....................................แล้วนี่ร้องไห้หนิ ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไร”ยูกิที่มารอแจจุงถาม
“คิม แจจุง ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนเลว”มุนอาร้องไห้โหออกมา
“เล่าให้พี่ฟังซิ”ยูกิถาม มุนอาเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ยูกิฟัง
“แจจุงก็นะ ถามสักคำก็ไม่มี นักเรียนตัวเองยังไม่ไว้ใจเลย อะไรกันเนี่ย ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร”ยูกิปลอบมุนอา
“ยูจะไปปลอบทำไม จะทำให้เคยตัวเปล่าๆ”แจจุงที่เพิ่งกลับบ้านมาพูด
“คุณเงียบไปก่อนได้ไหม”ยูกิพูดกับแจจุง
“ความจริงมุนอาเป็นนักเรียนของผม เป็นเรื่องของผมกับแก ยูไม่ยุ่งจะดีกว่านะ”แจจุงพูด
“มุนอาเป็นนักเรียนคุณ แต่คุณกลับไม่เคยไว้ใจแกเลยแม้แต่วินาทีเดียว คุณก็ไม่ควรจะเป็นอาจารย์ของแกหรอก”ยูกิพูด
“ผมรู้จักมุนอาดี นิสัยแบบนี้มีอยู่คนเดียวที่เป็น ยูตามไม่ทันหรอ”แจจุงพูด
“แจจุง ฉันไม่คิดเลยนะว่าคุณจะใจแคบแบบนี้ ฉันไม่อยากจะทะเลาะกับคุณ ฉันขอให้มุนอาไปอยู่กับฉันก็แล้วกัน”ยูกิพูดแล้วจูงมือมุนอาออกไป
“ถ้าก้าวพ้นประตูออกไป มุนอาจะไม่ใช่นักเรียนผมอีก”แจจุงพูดไล่หลัง
“ถ้าคุณไม่ให้มุนอาเป็นนักเรียนของคุณเมื่อไรไหร่ เราเลิกกัน คุณคิดเอาเองแล้วกัน”ยูกิพูดโดยไม่มองหน้าแจจุงแล้วเดินออกไป
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!นี่มันอะไรกันเนี่ย”แจจุงร้องออกมาอย่างกลัดกลุ้ม
“พี่ทำแรงไปนะ ผมว่า........................”ชางมินพูด
“หยุดเถอะ อยากเอาเด็กเหลือขอแบบนั้นไปก็ตามสบาย ฉันอยากจะพักเต็มที่แล้ว”แจจุงพูดแล้วเดินเข้าห้องไป
“ทำไงดีหล่ะทีเนี้ย”จุนซูพูดอย่างเอือมระอา
ความคิดเห็น