คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : แฟนแจจุง
“นี่จะย้ายบ้านหรือไง กระเป๋าเดินทางตั้งสามใบ”แจจุงพูดขณะขนกระเป๋าขึ้นรถ
“ย้ายบ้านอะไรกัน ใบแรกนี่ก็เสื้อผ้า ใบที่สองนี่ก็ของใช้ส่วนตัว เครื่องสำอาง น้ำหอม และใบนี้ก็รองเท้า ต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อมสิ”มุนอาพูด
“ก็รู้ว่าเยอะ แต่มาช่วยกันขนได้ไหม”แจจุงพูด
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวช่วยเอง”ยูโนพูดและเดินเข้ามาช่วย
“ไม่ต้อง!!!!!!!!!!! ของใครก็ไปจัดการถือกันเอง ช่วยตัวเองบ้าง”แจจุงพูด
“ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย ไม่มีแรงหล่ะสิ โธ่นึกว่าแน่”มุนอาพูดหน้าตาย
“ใช่ฉันมันไม่เอาไหน แต่คิม แจจุงคนนี้ จะดัดนิสัยของเธอเอง ไป!!!!!!!ขนขึ้นรถสิ”แจจุงออกคำสั่งกับมุนอา
“ไม่ขน ไม่ทำให้ก็ไม่ไปแล้ว ไม่ได้ขอไปด้วยซะหน่อย”มุนอาพูด
“ไม่ขนก็ไม่ต้องไป ดีเหมือนกัน”แจจุงพูดและขับรถออกไป
“อ...................อะไร ใครว่าไม่ไปรอด้วยสิ”มุนอาตะโกนเสียงดัง และวิ่งตามรถออกไป
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!! เจ็บชะมัดเลย”มุนอาร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะล้มหัวเข่ากระแทกพื้น
“พี่แจจุง ไม่เห็นวิ่งตามมาเลย”ชางมินพูด
“สงสัยไม่ไปแล้วมั้ง”ยูชอนสงสัย
“ไป!!!!!!!!!!!!!ใครว่าไม่ไป ต้องไปสิ มุนอาต้องไปแน่ ต้องมีอะไรเกิดขึ้น ฉันจะลงไปดู”แจจุงตะโกนลั่นรถและรีบวิ่งลงไปดู เขาเห็นมุนอานั่งเอามือลูบเข่าอยู่
“เป็นไงบ้าง เจ็บมากไหม”แจจุงถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ต้องยุ่งเลย มาทำไม ให้วิ่งตามอยู่ได้”มุนอาบ่น
“สภาพแบบนี้ยังอวดดีอีกหรอ มานี่”แจจุงแบกมุนอาขึ้นหลัง
“ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังเลย อย่านึกว่าจะให้อภัยหล่ะ”มุนอาพูดใส่หูแจจุง
“ยูชอน จุนซู ชางมิน ไปขนกระเป๋ามาใส่รถหน่อย”แจจุงพูด
“แปลกคนเมื่อกี้จะขนก็ไม่ให้ขน เฮ้อ!!!!!!!!!คนสูงวัยทำอะไรก็ไร้เหตุผล”จุนซูบ่น
“ไปขนมาอย่าบ่นหน่า”แจจุงพูด
“ฉันจะขับรถเอง”ยูโนย้ายจากที่นั่งข้างคนขับมาอยู่ที่คนขับแทน
“เอ้า!!!!!!!!!!!เรียบร้อยแล้ว ไปกันเลย”จุนซูพูดหลังจากที่ขนกระเป๋าเสร็จเรียบร้อย
“เบาๆ!!!!!!!!!!เจ๊บนะ มือหนักชะมัด”มุนอาร้องเสียงหลงเมื่อแจจุงปิดพลาสเตอร์ให้
“ยังไม่ทันอะไรเลย เอ้า!!!!!!!!!เสร็จแล้ว”แจจุงพูด
“ที่โน่นต้องทำอะไรบ้าง ฉันมีเพื่อนอยู่ที่โน่นด้วย ขอไปอยู่กับเพื่อนได้ไหม”มุนอาถามแจจุง
“ไม่ได้!!!!!!!!!!!!!! ใครจะดูแลเธอ อยู่กับฉัน ไม่ต้องไปอยู่กับคนอื่น ไม่ต้องพูดแล้ว”แจจุงพูดใส่มุนอา
“ไม่ได้ก็ไม่ได้สิ ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วยหล่ะ”มุนอาพูดงอนๆ
...............................................................................................................................................
ที่ญี่ปุ่น
“ยังไม่มีห้อง ไหนบอกจะให้อยู่นี่ แต่กลับไม่มีห้อง อะไรกันเนี่ย”มุนอาพูดขณะเดินอยู่ในบ้าน
“พอดีลืมบอกทีมงานญี่ปุ่นว่าจะเอามาอยู่ด้วย งั้นไปนอนห้องฉันหล่ะกัน”แจจุงพูด
“แล้วพี่จะนอนห้องไหน”ชางมินถาม
“ยุนโฮฉันไปนอนกับนายแล้วกัน”แจจุงพูด
“ไม่ได้หรอก ชางมินก็เบียดแล้ว”ยูโนพูดแล้วชิ่งเดินหนีไป
“ผมก็คงไม่ได้หรอก จุนซูนอนดิ้นจะตาย ไปเก็บของกันเถอะ”ยูชอนพูดแล้วรีบจูงมือจุนซูเข้าห้องไป
“อะไรกันเนี่ย อย่าบอกนะว่า”แจจุงพูดแล้วหันไปมองมุนอา
“พระเจ้า ไม่นะ”มุนอาร้องอย่างผิดหวัง
“คุณหน่ะนอนกรนหรือเปล่า”มุนอาถามแจจุง
“ไม่กรนอยู่แล้ว แต่เธอหน่ะนอนน้ำลายยืดไหลย้อยเลย”แจจุงย้อน
“อะไร หลงไหลอะไรอย่ามาพูดมั่วๆนะ”มุนอาเถียง
“ฉันหน่ะอุ้มเธอไปนอนสามสี่รอบแล้วนะ และที่สำคัญน้ำลายไหลรดฉันจนแฉะ”แจจุงพูด
“ไม่จริง ไม่จริง ออกไปเลยนะ จะเปลี่ยนเสื้อผ้า”มุนอาพูดด้วยความอายแล้วดันแจจุงให้ออกจากห้อง
“อ่ะเอาไป เธอนอนพื้นหล่ะกันนะ ฉันนอนบนเตียงจนชินแล้ว เอาไปปูซะ แล้วจะรีบหาเตียงมาให้หล่ะกัน”แจจุงพูดแล้วโยนที่นอนให้มุนอา
“อะไร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ทำไมไม่ใช่คุณมานอนข้างล่างหล่ะ ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย”มุนอาบ่น
“ฉันเป็นเจ้าของห้องนะ ถ้านอนไม่ได้ก็ออกไปนอนข้างนอก”แจจุงพูด
“อะไรกันเนี่ย ได้!!!!!!!!!!!!!นอนก็นอนสิ จะเป็นไรไป โธ่!!!!!!!!!!!!!”มุนอาพูด
“งั้นก็ตามสบายนะ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ไปกินข้าวหล่ะกัน”แจจุงพูดแล้วเดินออกไป
“ผู้ชายแบบนี้ยังมีในโลกอีกหรอเนี่ย”มุนอาบ่นกับตัวเอง
กลางดึก
“ทำอะไรอยู่เมื่อไหร่จะนอน เปิดไฟแบบนี้ใครจะหลับลง”มุนอาบ่นแจจุง
“ทำงานอยู่ไม่เห็นหรอ แต่งเพลงเข้าใจไหม”แจจุงพูด
“ทำไมต้องแต่งกลางคืนด้วยหล่ะ คนเขาหลับเขานอนกัน”มุนอาพูด
“บรรยากาศมันก็เป็นส่วนหนึ่งของการแต่งเพลง”แจจุงพูด
“หนาวจะตายเนี่ยนะ”มุนอาพูดแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมโปง
“ก็ปิดตา ห่มผา เอาสิ เอ้า!!!!!!!!!ปิดซะ”แจจุงโยนผ้าปิดตากับผ้าห่มให้มุนอา
“ไม่นอนแล้ว ไหนดูหน่อยสิว่าแต่งเพลงอะไร”มุนอากะดึ๊บกะดึ๊บตัวเข้าไปหาแจจุง
“เป็นหนอนหรือไง ลุกมาดีๆ”แจจุงพูด
“เพลง always keep the faith เหม............อินเทรนเลยนะ”มุนอาพูดล้อเลียน
“มันไม่ใช่เล่นๆนะ เพลงนี้สำคัญมากนะ”แจจุงพูดอย่างโมโห
“ขอโทษ ไม่ได้จะอะไรเลย รู้อยู่แล้วหน่าว่าสำคัญแค่ไหน เอามาร้องหน่อยนะ”มุนอาพูดแล้วดึงเนื้อเพลงออกจากมือแจจุง
“ยังแต่งไม่เสร็จเลย เอามานี่”แจจุงเข้าไปแย่งเพลงมาจากมุนอา
“เรื่องอะไร ร้องก่อนไม่ได้หรอ”มุนอาพูดแล้วรีบกระโดดขึ้นเตียงเอาผ้าคลุมโปง
“ไม่ได้เอามา.................”แจจุงขึ้นไปบนเตียงแย่งเนื้อเพลงจากมุนอา
“ไม่ให้!!!!!!!!!!!!!!!!”มุนอาตะโกน
“ให้หรือยัง จะให้หรือยัง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”แจจุงพูดไปหัวเราะไป
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ยอมแล้ว อย่า!!!!!!!!!!!!!! มันจักจี้”มุนอาทนแจจุงจักจี้ไม่ไหวก็คืนเพลงให้โดยดี
“แค่นี้ก็หมดเรื่อง”แจจุงพูดแล้วไปนั่งแต่งเพลงต่อ
“นี่บรรทัดที่สามไม่เพราะเลยอ่ะ”มุนอาพูด
“บรรทัดที่สาม...................................................... อื้ม!!!!!!!ใช่มันแปลกๆ แล้วเอาแบบไหนดีหล่ะ”แจจุงพูดแล้วเดินเข้ามาหามุนอาที่เตียง
“แบบนี้น่าจะดีกว่าเปล่า นุมนวลกว่าเยอะเลย”มุนอาร้องเพลงในบรรทัดที่สามแบบของตัวเองให้แจจุงฟัง
“เพราะมากเลย ร้องอีกรอบสิ”แจจุงพูด
“ง่วงแล้ว ไม่เอาแล้ว ร้องได้รอบเดียว นอนได้แล้ว นี่ก็ดึกมากแล้ว จะเป็นนกฮูกหรือไง”มุนอาดึงเนื้อเพลงออกจากมือแจจุงเอาไปวางที่หัวเตียง แล้วผลักแจจุงให้นอนและห่มผ้าให้
“นอนๆ นอนเหอะ พักผ่อนให้เต็มที่บ้างได้ไหม”มุนอาพูดแล้วลงไปนอนข้างล่าง
“หนาวหรือเปล่า”แจจุงถาม
“ถามได้หิมะตกนะ ไม่ใช่กลางทะเลทราย”มุนอาพูดแล้วเอาผ้าห่มมาห่อตัวเอง
“เอานี่ไป”แจจุงพูดแล้วส่งผ้าห่มของตัวเองให้มุนอา
“เมื่อไหร่จะหยุดตกซะที หนาวจะตายอยู่แล้ว”มุนอาบ่น
“ไม่รู้สิ นอนเถอะ”แจจุงพูดและหลับตาลง
“ก็ได้ หลับก็ได้”มุมอาพูดแล้วหลับไป
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เป็นอะไรหรือเปล่า”แจจุงได้ยินเสียงมุนอาร้องก็ถาม มุนอาก็ไม่ได้ตอบแล้วหลับต่อไป แต่นอนพลิกตัวไปมาตลอดเวลา
“ไม่เคยนอนพื้นทำไมไม่บอกเล่าทำเป็นเก่ง มุนอา มุนอา”แจจุงเรียกมุนอาแต่ก็ไม่ได้เสียงตอบกลับ
“เฮ้อ!!!!!!!!!!!!!!หูตึงอีก เอาเข้าไป”แจจุงพูดกับตัวเองแล้วลงไปอุ้มมุนอาขึ้นมานอนบนเตียง
“อย่างนี้คงหลับได้แล้วนะ”แจจุงห่มผ้าให้มุนอาแล้วลงไปนอนที่พื้นแทน
เวลาใกล้เช้า
“มานอนบนเตียงได้ไงเนี่ย แล้ว............................อ้าว ลงไปนอนบนพื้นซะแล้ว และก็ไม่เอาผ้าห่มไป ยังมีสติอยู่ไหมเนี่ย นี่........................คุณ คุณ”มุนอาสะดุ้งตื่นกลางดึก
“มีอะไรหรอ นอนไม่หลับอีกหรือไง ไปนอนบนเตียงสบายๆแล้วยังมีปัญหาอีก”แจจุงพูดด้วยอารมณ์ครึ่งหลับครึ่งตื่น
“สภาพแบบนี้ยังหาเรื่องอีกคนอะไร เปล่า...................!!!!!!!!! เอาไปสิผ้าห่มจะนอนขดเป็นหนอนแบบนั้นหรือไง”มุนอาพูดแล้วส่งผ้าห่มให้แจจุง
“ไม่หนาวหรอ”แจจุงถาม
“เอาไปเถอะ บนเตียงอุ่นแล้ว”มุนอาพูดแล้วล้มตัวนอนต่อไป
“อื้อ..............ขอบใจ”แจจุงพูดแล้วก็หลับตามมุนอาไปอีกคน
เช้าวันรุ่งขึ้น
“อรุณสวัสดิ์คะ พี่แจจุงยังไม่ตื่นหรอ”
“มาแต่เช้าเลยนะ ยูกิทานอะไรมาหรือยัง”จุนซูถาม
“ยังหรอกคะ แต่ยูซื้ออาหารมาด้วยนะ มาคะ ยูจะจัดใส่จานให้นะ”ยูกิพูดและช่วยกันจัดเตรียมอาหารเช้ากับจุนซู
“หนาวมากเลยเมื่อคืน ผ้าห่มคุณก็ดันเอาไป”มุนอาบ่นขณะเดินออกมาจากห้อง
“เอามาให้เองนี่ ยังมาบ่นบ่น เพราะเธอทำให้แต่งเพลงไม่เสร็จ ตื่นก็สาย แย่ชะมัด”แจจุงบ่นขณะเดินตามออกมา
“ก็เห็นว่าหนาวไม่ใช่หรอ แทนที่จะขอบคุณดันมามาโทษกัน คนเขาก็จะหลับจะนอน นั่งแต่งเพลงอยู่ได้ พอนอนดึกตื่นสายก็มาโทษคนอื่น”มุนอาพูด
“ก็ปกติฉันนอนคนเดียวพอมีคนอื่นมานอนด้วยใครจะไปนอนหลับ อย่าเอาเรื่องแต่งเพลงมาเบี่ยงเบนเลยดีกว่า”แจจุงพูด
“อะไรกันคะแจจุง คุณนอนกับคนอื่นหรอ ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมคุณทำกับยูแบบนี้ ยูรักคุณจะเป็นจะตาย คุณกับเอาผู้หญิงคนอื่นเข้าห้อง เธอก็เหมือนกัน กล้านอนห้องเดียวกับผู้ชายได้ยังไง แจจุงเขามีแฟนแล้ว หน้าด้าน!!!!!!!!!”ยูกิตะคอกใส่แจจุงและมุนอา
“อ้าว!!!!!!!!!!! นี่มาว่ากันแบบนี้ไม่สวยเลยนะคุณ ปากอย่างนี้มันต้องฉะกันหน่อยมั้ง”มุนอาพูดแล้วเดินเอาเรื่องตรงไปที่ยูกิ
“หยุด หยุด มุนอา” แจจุงพูด
“เป็นไงบอกแล้วว่าแจจุงเขาไม่ได้สนใจอะไรเธอสักนิด เสนอตัวให้เขา เปล่าประโยชน์ แจจุงไม่เป็นไรนะคะ ยูเข้าใจว่าคุณคงหน้ามืด”ยูกิพูด
“อ๋อ..................................หน้ามืดหรอ อย่างน้อยพี่แจจุงก็หน้ามืดมานอนกับฉัน ไม่ได้หน้ามืดไปนอนกับคนที่เป็นแฟนอย่างเธอ”มุนอาพูดเยาะเย้ยแล้วเดิมไปควงแขนแจจุง
“ยัยนี่ หน้าไม่อายจริงๆ แต่ถึงเขาจะนอนกับเธอ เขาก็ยังเป็นแฟนฉันย่ะ”ยูกิเถียงอย่างไม่ลดละ
“เธอแค่แฟน แต่ฉันอาจเป็นภรรยาพี่แจจุงไปแล้วก็ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”มุนอาพูดและหัวเราะอย่างสะใจ
“ไม่ยอมแล้วนะ มาเจอนี่เลย”ยูกิเดินตรงเข้าไปหามุนอา
-เพี๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!-
ยูกิตบหน้ามุนอาอย่างแรง มุนอาล้มคว่ำหัวกระแทกมุมโต๊ะจนเลือดไหล
“เป็นไงปากดีนักก็ต้องเจอแบบนี้”ยูกิพูดอย่างสะใจ
“กล้าทำฉันหัวแตก ไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นใคร”มุนอาพูดอย่างโกรธจัดและตรงเข้าไปต่อยยูกิจนหงายท้อง
“ยัยบ้า!!!!!!!!!! ต่อยฉันหรอ โอ๊ย!!!!!!!!!!”ยูกิร้องลั่น เอามือกุมจมูกของตัวเอง
“หยุดทั้งสองคนเดี๋ยวนี้!!!!!!!!!!!!!!”แจจุงตะโกนเสียงดัง และจับตัวยูกิไว้ ส่วนจุนซูก็รีบไปห้ามมุนอาอีกทาง
“พี่แจจุงยัยนี่มันต่อยยู พี่แจจุง”ยูกิพูด
“พี่จุนซูปล่อยเลยนะ ฉันจะสั่งสอนยัยหน้าซาลาเปา”มุนอาพยามดิ้นรนให้ตัวเองออกจากจุนซู
“เธอคงไม่มีแม่คอยสอนสินะถึงเป็นคนนิสัยป่าเถื่อนแบบนี้”ยูกิพูดแทงใจดำมุนอาเข้าเต็มๆ มุนอาอึ้งจนบอกไม่ถูก น้ำตาไหลพราก มองแจจุงด้วยสายตาเกลียดชัง
“คุณเคลียกับแฟนคุณให้เรียบร้อย แล้วค่อยมาพูดกัน”มุนอาพูดอย่างเย็นชาแล้ววิ่งเข้าห้องไป
“มุนอา เดี๋ยวก่อน มุนอา”แจจุงพยามเรียกมุนอา
“จะไปสนใจทำไม ดูยูสิ ดั้งหักไหมเนี่ย”ยูกิพูดกับแจจุง
“ยูคุณรู้มั้ยว่าทำอะไรลงไป เด็กคนนั้นเป็นนักเรียนของผม และผมไม่ได้เตรียมห้องให้เธอ ผมเลยให้เข้าไปนอนห้องผม ผมพาเธอมาเอง และเธอก็ไม่มี...................เหมือนไม่มีแม่”แจจุงพูดอย่างโกรธจัด
“มุนอาเปิดประตู มุนอา คุณหนูผมบอกให้คุณเปิดไง”แจจุงเคาะประตูเรียก
“คุณเรียกฉันว่าคุณหนูหรอ ใช่..........................คุณไม่สมควรแม้แต่จะเรียกชื่อฉัน”มุนอาเปิดประตูให้แจจุง
“มุนอา.........................................”แจจุงเดินเข้าห้องไป
“แจจุง เดี๋ยวคะ แจจุง”ยูกิพยามเรียก
“พอก่อนเถอะ เขาสองคนไม่มีอะไรกันหรอกนะ ยูอยู่เงียบๆเถอะ”ยูโนพูด
“ฉันเข้าใจไม่เป็นไร พอแล้ว เบื่อที่จะฟังแล้ว”มุนอาพูดกับแจจุง
“เลือดออกหนิ มานี่มา คงเจ็บมากสินะ”แจจุงดึงมุนอาเข้ามาแล้วดูแผลที่ศรีษะ
“ไม่เป็นไร ฉันปิดพลาสเตอร์แล้ว เอาเถอะ เป็นใครก็คงจะของขึ้นถ้าเห็นแฟนตัวเองออกมาจากห้องกับผู้หญิงคนอื่น”มุนอาพูด
“ขอโทษนะ ยูกิไม่เคยเป็นแบบนี้เลย พี่ขอโทษจริงๆ”แจจุงพูด
“คนที่ต้องขอโทษคือเขาไม่ใช่คุณ ฉันก็คงป่าเถื่อนจริงๆ แต่แม่ของฉันก็รักฉันนะ แม่ฉันเป็นผู้หญิงที่น่ารัก ฉันมีแม่นะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”มุนอาพูดไปร้องไห้ไป“แม่มุนอาเป็นคนน่ารักมาก ไม่เป็นไรนะ มุนอามีแม่ อย่าร้องเลย พวกพี่ห้าคนจะดูแลมุนอาเองนะ ไม่ให้มุนอาต้องเหงา จะดูแลให้ความรักเหมือนที่มุนอาต้องการจากแม่นะ”แจจุงพูดและกอดมุนอาไว้แน่น
“ฉัน ฉันหิวแล้ว ออกไปกินข้าวกันเถอะ”มุนอาพูดแล้วลุกขึ้น
“ใช่ กินข้าวกันเถอะ ยูซื้ออาหารมาเต็มเลย”แจจุงพูด
“ฉันก็อยากกินอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน”แจจุงและมุนอาเดินออกมาจากห้องไปที่โต๊ะอาหาร
“คุณยูกิซื้ออาหารมาเยอะเลยนะคะ มาทั้งทีได้ทานอาหารญี่ปุ่นแบบนี้ค่อยน่ามาหน่อย”มุนอาพูด“ห๊ะ...................................อ้อ!!!!!!!!!!!!!คะ ถ้ามุนอาชอบก็ทานเยอะๆนะคะ พวกหนุ่มๆไม่ต้องให้ทานเยอะหรอกเปลือง...............................................เออ.........................ต้องขอโทษนะคะ เมื่อกี้ที่ทำกับมุนอาต้องขอโทษจริงๆ”ยูกิพูด
“ช่างมันเถอะคะ ฉันก็ทำคุณเหมือนกัน และอีกอย่างคุณไม่รู้ คนที่ไม่รู้ไม่ผิดหรอกคะ ทานอาหารเถอะคะเลยเวลาไปเยอะแล้ว”มุนอาพูดทั้งรอยยิ้มแล้วก้มหน้าก้มตากินอาหารต่อไป
“มุ...............นอา คุณ..................”
“ทานสิคะ ถ้าพี่ยูไม่ทานมุนจะทานหมดเลยนะ”มุนอาพูดทั้งอาหารเต็มปาก
“อ้อ........................คะ พี่หรอ คุณเรียกฉันว่าพี่หรอ”ยูกิพูด
“ที่ญี่ปุ่นไม่ให้เรียกหรอคะ เรียกไม่ได้หรอ ทำไมอ่ะ”มุนอาถามด้วยความสงสัย
“เปล่าคะ เรียกได้ ดีคะ ตอนนี้ฉันก็มีน้องสาวแล้วสิ มุนอาทานเยอะๆนะ”ยูกิตักอาหาให้มุนอาเพิ่มอีก
“ขอบคุณคะ อร่อยมากเลย พี่ยูกินเยอะๆหน่อยนะผอมจะเป็นกุ้งอยู่แล้ว”มุนอาพูดและตักอาหารให้ยูกิ
“พี่แจจุงไม่อยากให้อ้วนหน่ะ เขาบอกว่าเดี๋ยวอุ้มไม่ไหว”ยูกิพูด
“เบื่อจริงๆ พวกผู้ชายที่ชอบทรมานผู้หญิง พี่ยูทานไปเลยคะ ถ้าพี่แจจุงเรื่องมากนัก ก็เลิกกะพี่เขาเลย พี่เขาก็ไม่ได้เก่งอะไรนักหรอก”มุนอาพูดแล้วตักอาหารให้ยูกิเพิ่มอีก
“ทำมาว่ากันแบบนี้หล่ะ อยากอ้วนก็กินไปสิ จะชวนคนอื่นอ้วนทำไม”แจจุงพูด
“อย่าว่าน้องสิคะ ยูก็เบื่อพี่เหมือนกัน ชอบให้ยูผอมอยู่ได้”ยูกิพูด
“อ้าว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”แจจุงร้องลั่น
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่แจจุงเป็นหมาหัวเน่าแล้ว”ยูชอนหัวเราะด้วยความสะใจ
“นายเงียบแล้วกินไปเลย”แจจุงพูด
“ผู้หญิงนี่แปลกดีเนอะ”ชางมินพูดกับยูโน
“ใช่แปลก แล้วนายอยากจะมีสักคนไหมหล่ะ”ยูโนถามชางมิน
“ถ้าแบบสองสาวนี่ ท่าจะไม่ไหว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ชางมินพูด
“ทำไม มีปัญหาตรงไหนไม่ทราบคะ คุณชางมิน!!!!!!!!!!!!!!!!!”ยูกิถามอย่างเอาเรื่อง
“เ.................................ป..................ล่า เปล่าคร้าบ...........................เปล่าคร้าบ ไม่มีปัญหาเลย”
ความคิดเห็น