คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ชะตากรรมของซึงฮยอนและฮงกิ
ซึงฮยอน....มักเน่ผู้น่ารัก นายจะเจออะไรเนี่ย
.
เขาค่อยๆไขประตูอย่างระมัดระวัง และเปิดประตูเข้าไป
“สวัสดีครับ มีใครอยู่ไหมครับ อรุณสวัสดีครับ”ซึงฮยอนพูดขณะเดินเข้าห้อง
“ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามารบกวนตอนที่ฉันดูซีรี่ย์ ออกไป!!!!!!!!!!”เสียงหญิงสาวตะโกน เธอนั่งหันหลังให้ซึงฮยอนและกำลังดูบางอย่างอย่างตั้งใจ
“เออ............แต่นี้มันแปดโมงแล้วนะครับ คุณควรออกไปข้างนอกได้แล้ว”ซึงฮยอนพูด
“ฉันจะออกไปก็ต่อเมื่อฉันดูซีรี่ย์จบ มันกำลังสนุก เข้าได้เข้าเข็มเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“แต่ถึงวันนี้คุณจะไม่มีงานตอนเช้า แต่ก็ควรออกไปด้านนอก คุณไม่ควรตื่นสาย”ซึงฮยอนพูด
“ฉันไม่ได้ตื่นสาย แล้วมันผิดตรงไหนที่ฉันตื่นมาดูซีรี่ย์”
“คุณกาอิน แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่คุณจะมานั่งดูซีรี่ย์ พี่จุนซากำลังรอคุณอยู๋ข้างนอก”ซึงฮยอนพูดกับหญิงสาวที่เอาแต่จ้องโทรทัศน์
“ก็บอกว่าจะดูซีรี่ย์ไงเล่า ไม่เข้าใจภาษาคนหรือไง บอกให้ออกไป ออกไป!!!!!!!! อ้อ...ฉันชื่อไนส์ ที่แปลว่าน่ารักหรือว่าสวยอ่ะ เรียกกาอินกันอยู่ได้น่ารำคาญ”ไนส์ตะโกนลั่นห้อง
“คุณมากกว่าที่ไม่เข้าใจภาษาคน และคุณควรจะหันมาคุยกับผมดีดี ไม่ใช่หันหลังให้แบบนี้ ”ซึงฮยอนเริ่มพูดด้วยความโมโห
“คุณมีสิทธิอะไรมาต่อว่าฉัน ฉันบอกให้ออกไปไงเล่า ไป!!!!!!!!!!!!!!”ไนส์ตะโกนพร้อมร่อนกล่องดีวีดีไปทางซึงฮยอนทันที
“เฮ้ย...........จะบ้าป่ะเนี่ย ถ้ามันโดนหัวขึ้นมาจะทำไง ผมต้องทำงานนะ ผมต้องออกสื่อ”ซึงฮยอนบ่นหลังจากหลบกล่องดีวีดีที่ร่อนมาอย่างหวุดหวิด
“ออกสื่อบ้าอะไร คุณเป็นนักร้องหรือไง”ไนส์พูด
“คุณก็หยุดสายตาจากโทรทัศน์แล้วหันมาดูสิว่าผมเป็นใคร”ซึงฮยอนพูด
“ก็ได้ ก็ได้ ไหน คุณเป็นใคร”ไนส์ละสายตาจากโทรทัศน์และหันมาทางซึงฮยอน
“อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้จักผม”ซึงฮยอนพูด
“ว๊าย!!!!!!!! คุณมาได้ไงเนี่ย มาทำไม มาทำอะไรในห้องฉัน”ไนส์พูด
“ผมมาได้ยังไง เดี๋ยวค่อยว่าทีหลัง แต่ตอนนี้พี่จุนซากับพวกเราเอฟทีไอแลนด์กำลังรอคุณอยู่ คุณจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วรีบออกไปซะหล่ะ”ซึงฮยอนพูดแล้วเดินออกจากห้องไป
“แล้วใครใช้ให้มารอหล่ะ จ้างให้ฉันก็ไม่ยอมขาดตอนซีรี่ย์หรอก เชอะ นึกว่าเป็นซึงฮยอน เอฟทีไอแลนด์ แล้วจะมาสั่งฉันไหรอ ไอ้น้องชาย ฮ่าๆๆๆๆ”ไนส์พูดอย่างภูมิใจและนั่งดูซีรี่ย์ต่อราวกับเสียงซึงฮยอนเป็นเสียงแมงหวี่
.
.
“เฮ้อ.........อะไรเนี่ย อยากจะบ้า อย่าต้องสอนเธอเลย เฮ้อ..............”ซึงฮยอนพูดกับตัวเองแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
รายต่อไป
....... พ่อหนุ่มฮงกิ
การทำเสียงเอะอะโวยวาย สำหรับหนุ่มคนนี้นี่มันคืองานถนัด แต่ทว่า ณ วินาทีนี้ เขากลับทำทุกอย่างอย่างเบามือ ราวกับว่าเขาเป็นนักย่องเบาอันดับหนึ่งของโลก
.
เขาค่อยๆไขประตูแห่งหายนะเบาๆ มันแทบไม่ได้ยินแม้แต่เสียงขยับลูกกุญแจ
.
เขาค่อยๆเปิดประตูเข้าไปช้าๆอย่างระมัดระวัง
.
.
และภาพที่เข้าพบ...........................โอ้...........มันช่าง
.
นี้ห้องนอนหรือว่าห้องแสดงภาพถ่ายกันเนี่ย ไม่ว่าจะฝาผนัง เพดาน หรือแม้แต่ประตูตู้เสื้อผ้า ไม่สิทุกพื้นผิวในห้อง มันเต็มไปด้วย
.
.
.
รูปภาพของนักร้องเกาหลีเต็มไปหมด..........นี่มันงานประกาศผลรางวัลหรือไง
.
ไม่ใช่แค่นั้น...........ของตกแต่งห้องทุกอย่างก็เป็นรูปของนักร้อง นักร้อง นักร้อง และนักร้อง ไม่ว่าจะรุ่นเดอะร์อย่างดงบังชินกิ หรือรุ่นยังเอ๊าะๆอย่าง B1A4 ก็ยังปรากฏ ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ที่โต๊ะหัวนอน
.
.
แล้วเจ้าของห้องหล่ะ ไปอยู่ไหนซะแล้ว........
.
.
บนเตียง.....
ถ้าไม่เห็นว่าบนเตียงคือหัวกลมๆสาวน้อยนักเรียนคนแรกของเจ้าของเสียงฟ้าประทานอี ฮงกิ เขาคงนึกว่าเป็นหนอนชาเขียวยักษ์ที่ค่อยๆกระดึบกระดึบเหมือนในโฆษณาไปแล้ว
.
ตายๆๆๆๆ นี่หรอเนี่ยสาวน้อยที่หนุ่มฮงกิต้องมาสอน พระเจ้าช่วย.................
.
.
ฮงกิของเราจะไหวมั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ
“นี่ๆๆๆๆๆๆๆๆ ตื่นได้แล้ว”ฮงกิพูดแล้วตบลงบนผ้าห่มเบาๆ
“โ.......โอ...................โอ๊ย ออกไป ใครให้เข้ามา ฉันจะนอน หูตึงหรือไง บอกว่าจะนอน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ทันบี ตื่นเดี๋ยวนี้ พี่จุนซาและพวกเรารอคุณอยู่”ฮงกิพูด
“ใครจะรอก็รอไปซิ ออนนี่............... นะนะนะ ออนนี่น้ำอยากนอนอ่า ออนนี่ไม่ต้องตื่นหรอก มานอนกับน้ำนะ มาๆๆ มานอนด้วยกันนะ”น้ำพูดด้วยน้ำเสียงง่วงสุดๆ แต่ทว่าเธอไม่ใช่แค่พูด แต่เธอยัง..................ดึงพ่อหนุ่มเสียงสวรรค์ลงไปนอนด้วยซะงั้น
“เฮ้ย...........!!!!!!!!!! ฉันไม่นอนปล่อยนะ โอ๊ย.......ผู้หญิงอะไรเนี่ยแรงอย่างกะช้าง ปล่อย!!!!!!!!!”ฮงกิร้องลั่นและพยามเอาตัวเองออกมาจากน้ำที่นอนเอาขาก่ายฮงกิอยู่
“ออนนี่.................น้ำบอกให้ออนนี่นอนไง อย่าดิ้นดิ ไม่ต้องตื่นหรอกนอนเนอะ นอนๆๆๆๆ นอน ได้แล้ว”น้ำพูดไปหลับตาไปอย่างมีความสุข
“ทันบี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฉันไม่ใช่ออนนี่ของเธอ เธอตื่นลืมตามาดูได้แล้ว หลับตาอยู่ได้ หูเธอมันตึงหรือไง เสียงผู้หญิงผู้ชายแยกไม่ออกหรอ”ฮงกิตะโกนลั่น
“ผู้ชายบ้าอะไรจะมาอยู่ในห้องฉันเล่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”น้ำตะโกนลั่นแล้วลุกพรวดขึ้นนั่งด้วยความโมโห
“ก็ผู้ชายอย่างฉันไงเล่า!!!!!!!!!!!”ฮงกิตะโกน
.
.
โอ้แม่เจ้า........ตะลึง ตะลึง ราวกับเห็นผี น้ำขยี้ตาตัวเองหลายรอบว่าไม่ได้ฝันไป เธอจ้องไปที่ฮงกินั่งอยู่ข้างๆ
.
.
โตขึ้น โตขึ้น ตาของน้ำโตขึ้นราวกับไข่ห่าน เธอทั้งตะลึงทั้งตกใจ จนร้องออกมา
.
“ว๊าย!!!!!!!!!!!!!!!!!”สิ้นเสียงร้อง น้ำก็ดึงผ้ามาห่มแล้วนอนต่ออย่างสบายอารมณ์
“ไม่ต้องมาทำเนียน ไปล้างหน้า ล้างตา อาบน้ำได้แล้ว ลุกๆๆๆๆๆ”ฮงกิพูดแล้วดึงผ้าห่มออก เขาดึงเธอให้ลุกขึ้นอย่างแรง
“โอ๊ย...........รู้แล้ว รู้แล้วน่า”น้ำพูดด้วยความรำคาญ และก็ล้มตัวลงไปนอนต่อ
“เธอคือนักเรียนของฉัน ฉันคืออาจารย์สอนร้องเพลงของเธอ เพราะฉะนั้นฉันมีสิทธิจัดการกับเธออย่างไหนก็ได้ ถ้าเธอไม่ยอมลุก ฉันจะแก้ผ้าเธอและก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เดี๋ยวนี้เลย”ฮงกิพูดแล้วดึงผ้าห่มออกและจับไปที่ข้อเท้าของน้ำ
“ไอ้บ้า!!!!!!!!!!!!!ทะลึ่ง ไปให้พ้นเลย”น้ำตะโกนลั่นและถีบฮงกิจนหงายตกเตียง
“เธอจะถีบฉันทำไมเนี่ย”ฮงกิพูดไปลูบก้นตัวเองที่กระแทกพื้นด้วยความเจ็บปวด
“ก็คุณมันลามกนี่ ไอ้ฉันก็ชอบคุณ แต่ไม่นึกว่าจะนิสัยแบบนี้ ออกไปเลย”น้ำตะโกนลั่น
“ก็เธอไม่ยอมตื่นดีดีนี่หน่า มันก็ช่วยไม่ได้”ฮงกิพูด
“พูดดีดีฉันก็ตื่นได้ คุณออกไปสิ ออกไป!!!! ฉันจะอาบน้ำ ออกไป!!!!!!!!!!!!!!”
“ได้!!!!!!!!!!!ฉันให้เวลา 15 นาที อย่าให้ต้องรอนานนะ”ฮงกิพูดแล้วเดินออกจากห้องไป
“เชอะ.......ให้เวลา 15 นาที ฉันอาบน้ำนะ ไม่ใช่ผ่านน้ำ และถ้าเกิน 15 นาทีนายจะทำอะไรฉัน โธ่หมูอ้วน ฮ่าๆๆๆๆ รู้จักคนอย่างน้ำน้อยไปแล้ว แล้วจะรู้ว่าฤทธิ์ซึนามิเป็นยังไง”น้ำพูดกับตัวเองอย่างสะใจ
.
.
“โอ๊ยฉันจะบ้า เนี่ยหรอคนที่จะมาเป็นศิลปิน นี่หรอนักเรียนของฉัน ยัยมารร้ายสะมากกว่ามั้งเนี่ย อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ฮงกิตะโกนลั่น
.
.
.
ฮ่าๆๆๆๆ ผ่านไปแล้วสองนาย สะใจไปเลยกับนักเรียนของตัวเอง แสบทรวงทะลุจอ
.
.
แต่ไม่แน่ อีกสามหนุ่ม อาจจะไม่เลวร้ายแบบนี้ก็ได้มั้ง
ความคิดเห็น