ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FT ISLAND]U R My Student

    ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง

    • อัปเดตล่าสุด 31 ต.ค. 54


    วันนี้วันจันทร์................วันที่เหล่ามนุษย์เริ่มต้นการทำงานตามหน้าที่ และละทิ้งความสบายของวันอาทิตย์ไว้เบื้องหลัง แม้หลายคนจะบิดขี้เกียจ หรืออาจจะถึงกับขี้เกียจจะลุกจากที่นอน แต่งานที่ตามไล่ปลุกก็ฉุดให้ต้องลุกจากเตียงเสมอ

    .

    .

    แต่ทว่ากลับยกเว้น 5 หนุ่มน้อยมหัสจรรย์ที่กลับตื่นแต่เช้า กระตือลือล้นที่จะปฏิบัติหน้าที่มอบเสียงเพลงให้กับคนทั่วไปได้เคลิ้บเคลิ้มราวกับขึ้นสวรรค์

    .

    .

    แต่ขอโทษด้วย........................................ที่วันนี้มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น.........

     

     

    “พี่ว่าไงนะ ยกเลิก ยกเลิกการแสดงของพวกเราวันนี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    “ฮงกินายจะตะโกนให้ดังไปถึงอเมริกาเลยไหม”ผู้จัดการบ่น

    “พี่จุนซา  พี่จะไม่ให้ผมตะโกนคอแทบแตกได้ไง ในเมื่องานของผมถูกยกเลิก”ฮงกิพูด

    “นั่นสิ ทำไมอยู่ดีดีก็มายกเลิกแบบนี้หล่ะครับ ไม่เห็นจะมีเหตุผลอะไรเลย”มินฮวานพูด

    “แล้วพี่จะให้เราทำอะไร อยู่บ้านเฉยๆ หรอ วันนี้พวกเราไม่มีงานแล้วนะ”แจจินพูด

    “ไม่.............ไม่.......พวกนายมีงานทำ และสำคัญมากด้วย”จุนซาพูด

    “งานสำคัญมากงั้นหรอ แล้วมันคืออะไรหรอครับ”จงฮุนถามจุนซาอย่างอยากรู้อยากเห็น

    “งานของพวกนายวันนี้ คือ.....................................”

    .

    .

    .

    “ครู............................ครูสอนดนตรี”

    .

    .

    “ครูสอนดนตรี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ทุกคนตะโกนพร้อมกัน

    “ใช่............แล้วพวกนายจะตะโกนใส่ฉันทำไมเนี่ย หูจะแตกแล้ว!!!!!!!!!!!!!”จุนซาตะโกน

    “พี่ยกเลิกงานวันนี้เพื่อให้เราไปเป็นครูสอนดนตรีเนี่ยนะ”ฮงกิพูด

    “ใช่...................แล้วพวกนายก็ต้องทำทุกวันด้วย”จุนซาพูด

    “ทำทุกวัน หมายความว่า เราไม่มีงานแสดงแล้วอย่างนั้นหรอ”มินฮวานถาม

    “มันไม่ใช่อย่างนั้น งานแสดงของพวกนายจะเป็นไปตามปกติ แต่พวกนายต้องสอนดนตรีด้วย”จุนซาพูด

    “แล้วพวกเราจะเอาเวลาตรงไหนไปสอนหล่ะครับ แค่เลิกงานเลิกซ้อมก็สองสามทุ่มแล้ว”ซึงฮยอนถาม

    “มันก็แล้วแต่ว่าพวกนายจะบริหารเวลาอย่างไง แต่เดี๋ยวพวกนายไปเก็บเสื้อผ้ากับของที่จำเป็น เอาไปพอให้อยู่ได้สักคืนนึงนะ”จุนซาพูด

    “เก็บเสื้อผ้าไปไหนครับพี่”จงฮุนถาม

    “เราจะไปหาคนที่พวกนายต้องไปสอนดนตรีไงหล่ะ รีบไปเก็บซะสิ ฉันให้เวลาพวกนาย 15 นาที เร็วเข้า ไปเก็บของสิ ยังมายืนงงกันอีก ไป!!!!!!!!!!!!!”จุนซาตะโกน

    .

    .

    ฝ่ายหนุ่มทั้ง 5

    “นี่มันอะไรกันไม่เห็นจะเข้าไจเลย ยกเลิกงานด้วยเหตุผลแบบนี้เนี่ยนะ”ฮงกิบ่นขณะพับเสื้อผ้าลงกระเป๋า

    “คนที่เราจะต้องไปสอนท่าทางจะสำคัญมากมั้ง”แจจินพูด

    “มากไม่มากไม่รู้ แต่ขนาดยกเลิกงานแสดงเลยอ่ะ”มินฮวานพูด

    “แล้วคนนั้นเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายหล่ะเนี่ย”จงฮุนพูด

    “แล้วทำไมพี่ต้องสงสัยว่าผู้หญิงหรือผู้ชายด้วยหล่ะ”แจจินถาม

    “เอ้า..........ถ้าเป็นผู้หญิงฉันจะได้ไม่ทำตัวให้พลาดไงหล่ะ”จงฮุนพูด

    “โถ่...........ไอ้เราก็นึกว่าอะไร ที่แท้ก็เรื่องนี้ พี่หน่ะหล่ออยู่แล้วจะไปกลัวอะไรหล่ะคร้าบ.............”มินฮวานพูด

    “มินฮวาน นายนี่สมกับที่เป็นน้องชายฉันจริงๆเลยนะ”จงฮุนพูดและตบบ่าน้องชายอย่างมีความสุข

    “แต่ผมว่ายังไง..........ผมก็น่ารักกว่านะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”มินฮวานพูดและหัวเราะเสียงดัง

    .

    .

    “นี่พวกนายเก็บของกันเสร็จหรือยัง มัวแต่โม้ ไปกันได้แล้วไป”จุนซาพูด

    .

    .

    “คราบๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปครับ ไปกันเลย”

    .

    .
    .
    .
    .
    .
    .
    ระหว่างเดินทาง

    “พี่.............นี่พี่คิดจะไม่บอกอะไรเกี่ยวกับคนที่เราต้องไปสอนเลยหรือไง”ฮงกิถามจุนซา

    “ก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไง นายจะรีบไปไหน พวกนายได้สนุกสนานกับพวกเธอแน่นอน”

    “พวกเธอ............พี่หมายความว่า คนที่เราจะไปสอนเป็นผู้หญิงอย่างนั้นหรอ”จงฮุนถาม

    “ใช่!!!!!!!!!!!!!!! ผู้หญิง และก็สวยๆกันทุกคนเลย”จุนซาพูด

    “ว้าว!!!!!!!!!!!!!!!! ว้าว ผู้หญิงแล้วก็สวยด้วย”ห้าหนุ่มตื่นตื้นวี้ดว๊ายกระตู้หู้ราวกับถูกหวยร้อยล้าน

    “แต่พวกนายก็อย่าลามปามให้มันมากนักรู้มั้ย............ไม่งั้นได้เจออิทธิฤทธิสะท้านฟ้าแน่นอน”

    “ห๊ะ..............อิทธิฤทธิสะท้านฟ้า.....................”ห้าหนุ่มพูดเป็นเสียงเดียวกัน

    “ใช่  และผู้หญิงที่นายจะต้องไปสอนอายุมากกว่าและน้อยกว่าพวกนาย”จุนซาพูด

    “เฮ้ย..........พี่ผมงงอ่ะ พี่เล่ารายละเอียดมาดิผมงงมากเลย”แจจินพูด

    “ก็คนที่อายุมากสุดก็แก่กว่าฮงกิกับจงฮุนปีนึง คนที่สองกับสามก็อ่อนกว่าฮงกิกับจงฮุนแต่แก่กว่านายแจจิน คนที่สีก็อ่อนกว่านายแต่แก่กว่าซึงฮยอนกับมินฮวาน ส่วนคนเล็กนี่อายุน้อยกว่าพวกนายหมดเลย”จุนซาพูด

    “โห...........อย่างนี้ลำดับอายุกันตายไม่รู้จะเรียกใครว่านูน่า”ซึงฮยอนพูด

    “ที่สำคัญสาวๆกลุ่มนี้เรียนเก่ง แต่ยังเป็นนักดนตรีและทำดนตรีใต้ดินที่ประเทศไทยมาด้วย ไม่อยากจะบอกว่าได้รับความนิยมมาก แฟนคลับของพวกเธอยังมากกว่านักร้องบางคนด้วยซ้ำ”จุนซาเล่า

    “ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องสอนก็ได้นี่ครับ”ฮงกิพูด

    “จริงๆพวกนายไม่ต้องสอนก็ได้ ถ้ามันไม่มีเรื่องเกิดขึ้น”จุนซาพูด

     “เกิดเรื่องอะไรหรอ”มินฮวานถาม

    “ก็อยู่ดีดีพวกเธอก็ไม่ยอมเล่นดนตรี ไม่ทำเพลง ไม่แตะต้องเครื่องดนตรี ไม่อะไรเลยสักอย่าง”จุนซาพูด

    “ถ้าอย่างนี้แล้วจะเดบิวต์ได้ยังไง จะดีหรอพี่”จงฮุนพูด

    “ไม่ว่าจะยังไงก็ตามพวกเธอจะต้องเดบิวต์ และพวกนายต้องทำให้พวกเธอมาเล่นดนตรีได้อีก บริษัททุ่มกับพวกเธอไปมากมาย กว่าจะเอาตัวมาได้เสียไปเท่าไหร่ ต้องทำเรื่องตั้งมากมายกว่าจะย้ายให้พวกเธอมาที่เกาหลี ยังอภิสิทธิ์สำหรับการเดบิวต์ของเด็กไทยอีก  และพวกนายรู้มั้ยว่ากว่าโน้มน้าวใจพวกเธอให้มาเกาหลีเนี่ยฉันแทบตาย”จุนซาใส่เป็นชุด

    “แล้วพวกเราต้องทำอะไรบ้าง”จงฮุนถาม

    “พวกนายมีหน้าที่ทำทุกอย่าง และเตรียมตัวเจอฤทธิ์เดชให้ดี”จุนซาพูด

    “ทำไมเธอร้ายกาจมากเลยหรอ”มินฮวานถาม

    “ฉันจะบอกให้เลยนะว่า........... ฤทธิ์เดชมหาศาล ฉันยังเอาไม่อยู่เลย”จุนซาพูด

    “โห..........พี่เอาไม่อยู่แล้วพวกเราจะเอาอยู่หรอ”ฮงกิพูด

    “พวกนายน่าจะเอาอยู่นะ เพราะพวกนายเป็นไอดอลของพวกเธอ”จุนซาพูด

    “โอ้............งั้นก็คงไม่ยากอะไรหรอกเนอะ”ฮงกิพูด

    “แต่ความแน่นอนคือความไม่แน่นอนนะจะบอกให้ พวกนายเตรียมตัวไว้หล่ะกัน”จุนซาพูด

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×