คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สัญญาโกโก้ร้อน
“ทำไมมานั่งตากหิมะแบบนี้หล่ะครับ ยังใส่รองเท้าแตะและก็ชุดอยู่บ้านอีก”จุนซูถาม
“ก็โมโหคนที่มาสอนร้องเพลงหน่ะคะ ฉันหน่ะร้องเพลงไม่เอาไหนเลย แต่ก็ยังบอกว่าฉันหน่ะร้องดีมาก เป็นเสียงที่หาได้ยากมาก โกหกฉันอยู่ได้แล้วแบบนี้ฉันจะพัฒนาไหม”มุนอาบ่น
“เขาคงอยากให้กำลังใจหรือเปล่า แต่เสียงของคุณก็น่าฟังนะ ”จุนซูพูด
“งั้นหรอ ฉันออกมานานแล้วต้องกลับแล้วหล่ะ คุณช่วยฉันอีกอย่างได้ไหม ฉันอยากขอยืมโทรศัพท์โทรบอกคนที่บ้านให้มารับ ฉันไม่รู้ทางกลับบ้านเพราะพึ่งมาอยู่เมื่อวานซืนเอง”
“ได้สิ เชิญเลย”จุนซูพูดและยื่นโทรศัพท์ให้
“พ่อบ้านโอคะให้คนมารับหนูด้วย หนูอยู่ที่หน้าร้านสะดวกซื้อ แต่ไม่รู้ว่าที่ไหน เดี๋ยวคุยกับคนคุณจุนซูนะคะ”มุนอายื่นโทรศัพท์ให้จุนซูบอกสถานที่แก่พ่อบ้านโอ จุนซูบอกสถานที่อย่างละเอียดและวางสายไป
“ผมจะอยู่รอเป็นเพื่อนคุณนะ จนกว่าคนที่บ้านคุณจะมารับ”จุนซูพูด
“ขอบคุณคะ โอ๊ะ..............มาพอดีเลยทันใจจริงๆ ขอบคุณมากเลยนะคะคุณคิม จุนซู ไว้วันหลังฉันจะเลี้ยงโกโก้ร้อนคุณนะ ไปก่อนนะคะ บ๊ายบาย”มุนอาพูดกับจุนซูแล้ววิ่งขึ้นรถไป
“แปลกคน จะเลี้ยงได้ยังไงในเมื่อไม่ถามอะไรเลย เฮ้อ!!!!!!!”จุนซูพูดกับตัวเอง
………………………………………………………………………………………
วันรุ่งขึ้น
“พ่อบ้านโอคะ รู้จักคิม จุนซูไหมคะ คนที่ให้หนูยืมโทรศัพท์เมื่อวาน หน้าตาหล่อๆ เสียงน่ารักๆ แล้วก็ใจดีด้วย”มุนอาถามพ่อบ้านโอขณะทานอาหารเช้า
“คิม จุนซู หรอครับ เออ...................... ที่หน้าตาหล่อมากๆ เสียงเหมือนเด็กๆหน่อยใช่ไหม แล้วก็ตัดผมแหวกแนวหน่อยๆ ใช่ไหมครับคุณหนู”พ่อบ้านโอถาม
“แหวกมากต่างหากคะ แปลกมาเลย แต่ก็เข้ากับเขานะ ใช่ๆ คนนั้นมั้งคะ”
“คิม จุนซู คนที่คุณหนูเจอ เป็นสมาชิกวงดงบังชินกิ ศิลปินค่ายเอสเอ็ม เป็นวงที่สร้างชื่อให้เกาหลีและเอสเอ็มมากๆ ดังระดับเอเชีย ตอนนี้กำลังจะไปที่ยุโรปและอเมริกา”พ่อบ้านโอบอก
“งั้นหรอคะ มิน่า........................ พ่อบ้านโอช่วยส่งโกโก้ร้อนไปให้เขาหน่อยนะคะ เอาร้านอร่อยๆนะคะ และก็วันนี้หนูจะไปช๊อปปิ้งนะคะ”มุนอาพูดแล้วลุกออกไป
“ได้ครับแล้วผมจะจัดการให้”
ที่บ้านของดงบัง
“จุนซู จุนซู ใครก็ไม่รู้ส่งโกโก้ร้อนมาให้นายหน่ะ น่ากินมากเลย”ยูชอนเรียกจุนซู
“โกโก้ร้อนหรอ......................อ๋อ................คิดว่าจะไม่ส่งมาแล้วนะเนี่ย”จุนซูรับโกโก้มาดื่มแล้วยิ้มอย่างมีความสุข
“อะไรหรอ ใครอ่ะ”ยูชอนถาม
“เมื่อคืนผมเจอผู้หญิงคนนึง เธอใส่รองเท้าแตะ แล้วก็ไม่มีเสื้อกันหนาว นั่งตากหิมะอยู่ ผมก็เลยเข้าไปช่วย แล้วก็ซื้อโกโก้ร้อนให้เธอ เธอก็บอกว่าจะเลี้ยงผมคืน ไม่นึกว่าจะยังจำได้”จุนซูเล่า
“มีโน้ตมาด้วย”ยูชอนส่งให้จุนซู
“-ฉันสัญญาว่าจะเลี้ยงโกโก้ร้อนคุณ ฉันส่งไปให้แล้วนะ คงคิดหล่ะสิว่าฉันจะลืม แต่ฉันเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ทานให้อร่อยนะ ขอบคุณมาก-
“ ........................ตลกจังเลย แปลกจริง เธอเป็นผู้หญิงที่ตลกมากเลย ไม่ถามอะไรผมเลย แต่ก็ส่งมาให้ถึงที่ได้ อ้อ!!!ท่าทางเธอไม่รู้จักผมด้วย”จุนซูพูด
“ฉันจะออกไปข้างนอก เอาอะไรไหม”แจจุงถาม
“ไม่หล่ะ ไปเหอะ”จุนซูและยูชอนพูด
“โอเค ไปก่อนนะ”แจจุงพุดแล้วเดินไป
……………………………………………………………………………………………
ที่ห้างสรรพสินค้า
“เฮ้อ!!!!!!!!!โล่งไป นึกว่าไม่มีซะแล้ว อย่างงี้ค่อยน่าอยู่นานๆหน่อย”มุนอามีความสุขมากที่สามารถหาน้ำหอมแบร์นที่ชอบได้
“โอ๊ะ!!!!!!!!!หลุยรุ่นใหม่ล่าสุด ซื้อไปฝากพ่อบ้านโอดีกว่า”มุนอาพูดกับตัวเองแล้วรีบเดินไปหยิบกระเป๋าแต่....................
“เอ๊ะ...........................ขอโทษนะคะฉันคิดว่าฉันหยิบก่อน”มุนอาพูด
“แต่ผมว่าผมก็หยิบก่อนนะ”แจจุงที่จับประเป๋าใบนั้นอยู่พูดขึ้น
“ฉันหยิบก่อนและฉันก็เป็นผู้หญิง คนขายเขาคงมีรุ่นนี้อีก ใบนี้คุณก็ให้ฉันเถอะ”มุนอาพูด
“แต่ผมว่า เรื่องการซื้อของไม่เห็นจะเกี่ยวกับหญิงชายตรงไหน ผมก็หยิบก่อนเหมือนกัน”แจจุงพูดแล้วดึงกระเป๋าเข้าหาตัวเอง
“อะไร เป็นผู้ชายแท้ๆ ทำไมนิสัยอย่างงี้หล่ะคุณ หรือว่าคุณไม่ใช่ผู้ชาย ไม่ใช่แน่ๆ คุณไม่ใช่ผู้ชาย ไม่ใช่ผู้ชาย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ใช่ผู้ชาย”มุนอาตะโกนเสียงดังลั่น
“ผมเป็นผู้ชาย รู้เอาไว้ด้วย ผู้หญิงอะไรเนี่ย ปล่อยมือจากระเป๋าเดี๋ยวนี้เลย”แจจุงพูดเสียงดัง
“เรื่องอะไรก็มันของฉันหนิ ปล่อยนะ”มุนอาและแจจุงแย่งกันยื้อยุดฉุดกระเป๋าไม่ยอมปล่อย ต่างคนต่างดึง ไม่มีใครยอมใคร จนกระทั่ง…………………….
“เอาไปเลย อยากได้ก็เอาไป แย่งด้วยไม่ไหวแล้ว ผู้หญิงอะไรแรงอย่างกะช้าง”แจจุงปล่อยกระเป๋าให้มุนอา
“พูดไปได้!!!!!! คุณหน่ะไม่ใช่ผู้ชาย ถึงไม่มีแรงไง ฮ่าๆๆๆๆๆ”มุนอาพูดแล้วรีบกอดกระเป๋าวิ่งไปจ่ายเงิน”มุนอาพูด
“โอ๊ย!!!!พระเจ้า......โลกนี้ยังมีผู้หญิงแบบนี้อยู่อีกหรอ”แจจุงบ่นแล้วเดินออกจากร้านไปอย่างหัวเสียง
...............................................................................................................................................
ที่บ้านดงบังชินกิ
“หงุดหงิดอะไรมา”ยูชอนถามแจจุงที่เดินเข้าบ้าน
“เจอผู้หญิงอย่างแบบว่า โอ๊ย!!!!!! โลกนี้ยังมีอยู่อีกหรอ อย่าให้เล่าเลย”แจจุงบ่น
“คุณลุงโอโทรมาหาหน่ะ โทรกลับด้วยนะ”จุนซูพูด
“หรอ อื้ม...................ขอบใจมากนะ”แจจุงพูดแล้วโทรศัพท์หาพ่อบ้านโอ
“สวัสดีครับคุณลุง ผมแจจุงครับ”
“อ้อ!!!! แจจุง ตอนนี้พอมีเวลาบ้างหรือเปล่า”พ่อบ้านโอพูด
“ตอนนี้ผมไม่มีงานเท่าไหร่หรอกครับ แต่เดือนหน้าต้องไปญี่ปุ่นครับ ลุงมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ลุงอยากให้แจจุงช่วยมาสอนร้องเพลงให้ลูกสาวเจ้านายลุงหน่อย คือคุณหนูเขาอยากจะออดิชั่นหน่ะ คุณหนูพึ่งมาจากอังกฤษได้สองสามวันแล้ว แต่พูดเกาหลีได้นะ เสียงดีด้วยนะ เจ้านายลุงมีค่าตอบแทนให้ด้วย ไม่ให้แจจุงต้องเหนื่อยฟรีหรอก”พ่อบ้านโอพูด
“ได้สิครับ ผมจะพยามให้ดีที่สุด”แจจุงพูด
“งั้นเริ่มงานพรุ่งนี้เลยนะมาบ้านเจ้านายลุงเลยนะ”พ่อบ้านโอพูด
“ครับ รักษาสุขภาพนะครับ สวัสดีครับ”
“มีอะไรหรอ”ยูชอนถาม
“เปล่าหรอก ลุงเขาอยากให้ฉันไปสอนร้องเพลงให้ลูกสาวเจ้านาย”แจจุงตอบ
“จริงหรอ นึกถึงผู้หญิงคนนั้นเลย เสียงเธอดีนะ แต่เธอบอกว่าเธอร้องเพลงไม่ได้เรื่อง และก็กำลังเรียนร้องเพลงอยู่ด้วย”จุนซูพูด
“คนที่ส่งโกโก้ร้อนมาให้จุนซูหน่ะ จุนซูไปช่วยเขาไว้ตอนหิมะตก”ยูชอนพูด
“แต่ไม่ต้องกังวลหรอก ถ้าเป็นคนนั้นจริงๆ สบายใจได้เพราะเธอท่าทางจะเป็นคนที่นึกถึงบุญคุณคนอื่น”
“ก็ดี หวังว่าคงเป็นคนนั้นนะ”แจจุงพูด
ความคิดเห็น