คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องเล่าของหนุ่มสุดหล่อ
เดือนกรกฎาคมมันช่างเป็นเดือนที่แสนจะร้อนอบอ้าว เพราะความก้ำกึ่งระหว่างฤดูร้อนกับฤดูฝนมันทำให้บรรยากาศดูสับสนว่าควรจะร้อนหรือเปียกดี หลายคนแทบอยากจะนอนเกลื้อกกลิ้งอยู่หน้าเครื่องปรับอากาศ ปล่อยให้ลมเย็นๆปะทะร่างกายแล้วก็หลับไปตามกระแสลม แต่ทว่าทำได้ที่ไหนหล่ะ เพราะเราต้องลุกขึ้นไปทำหน้าที่ในแต่ละวันของแต่ละคน ยกเว้น.....ชายหนุ่มสามคน
“ยูชอน นายบ้าป่ะเนี่ย เปิดแอร์ซะแรง แล้วนี่อะไร ผ้าพันคอ ผ้าห่ม ถุงเท้า”พี่ชายคนโตสุดหล่อบ่นเจ้าน้องชายคนรองเจ้าเสน่ห์
“ก็มันหนาวนี่หน่า พี่เนี่ยไม่เข้าใจเลยว่าแอร์มันเย็น”ยูชอนบ่นแล้วทำหน้างอนๆใส่พี่ชายตัวเอง
“คุณแม่ เอ๊ย....คุณพี่คิม แจจุง ครับ พี่ก็น่าจะรู้นี่หน่าว่าพี่ยูชอนเขาชอบทำตัวแบบที่คนปกติเขาไม่ทำกัน ฮ่าๆๆๆ”เสียงน้องชายคนเล็กจอมขี้เล่นดังมาจากห้องครัว
“จุนซู นายว่าอะไรนะ ฉันหน่ะหรอทำตัวประหลาด นายเองก็ประหลาดไม่แพ้กันแหละ”ยูชอนตะโกน
“ผมไม่ได้ทำตัวประหลาดซะหน่อย ตรงไหนไม่ทราบที่ประหลาด”จุนซูเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับขนมเต็มมือถามยูชอน
“ก็นายหน่ะ........นี่ไง ผ้าพันคอ ถุงเท้า..........”ยูชอนพูดแล้วมองจุนซูตั้งแต่หัวจรดเท้า
“แหม....ก็มันหนาวนี่หน่า ฮ่าๆๆๆๆ”จุนซูพูดและหัวเราะดังลั่น แล้วรีบวิ่งไปห่มผ้ากับยูชอนทันที ทั้งสองหัวเราคิคคักกันอย่างมีความสุข
“พวกนายเนี่ยนะมันน่าจริงๆ แต่จะว่าไปมันก็หนาวจริงๆแหละ เฮ้อ..................”แจจุงพูดแล้วถอนหายใจเสียงดังแล้วเข้าไปร่วมห่มผ้ากับน้องชายจอมแก่นทั้งสอง
“พี่เป็นอะไรไปเนี่ย ถอนหายใจแล้วทำหน้าอย่างกะอยากตาย”จุนซูพูด
“ตายมานานแล้วหล่ะ หัวใจของฉันหน่ะ”แจจุงพูดแล้วเอาผ้าผ่มปิดหน้า
“นี่พี่เป็นไรอ่า บอกมานะ อย่ามาปิดหน้าแบบนี้”ยูชอนพูดแล้วดึงผ้าห่มออกจากหน้าแจจุง
“ก็วันนี้ เฮ้อ..........วันนี้วันเกิดของพี่ยูจอง”แจจุงพูดเศร้าๆ
“ใช่ วันนี้วันเกิดพี่สาวผมเอง ป่านนี้พี่ยูจองจะเป็นไงบ้างน้า ไม่ได้ข่าวคราวมาหลายปีมากๆ”ยูชอนพูดอย่างครุ่นคิด
“ว่าแต่ทำไมพี่ต้องเศร้าด้วยหล่ะ พี่ยูจองก็ไปกับน้าคังยู น้าผมดูแลและรักพี่ยูจองจะตาย”จุนซูถาม
“นั่นสิ.......แล้วที่พี่บอกว่าหัวใจพี่ตายไปนานแล้ว พี่หมายความว่าไง”ยูชอนถาม
“มีเรื่องนึงที่ฉันยังไม่เคยเล่าให้พวกนายฟัง”แจจุงพูด
“เรื่องอะไร อย่าบอกนะว่าเรื่องความรักของพี่”จุนซูพูด
“และที่สำคัญมันเป็นเรื่อง....อกหักแหงๆ”ยูชอนพูด
“ใช่.....มันเป็นเรื่องความรัก เรื่องอกหัก และก็เกี่ยวกับพี่ยูจอง พี่คังยู ด้วย”แจจุงพูด
“ห๊ะ....จริงอ่ะ งั้นเล่าเลย”สองหนุ่มพูดด้วยความอยากรู้
“เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เมื่อ 20 ปีที่แล้ว....................................................................................”
.
.
.
.
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ช่วยผมด้วย อย่าทำอะไรผมเลย ฮือๆๆๆๆๆ”เสียงเด็กหนุ่มร้องไห้ขอความกรุณาอย่างน่าสงสารท่ามกลางกลุ่มนักเลงที่ยืมล้อมเขาอยู่
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ แม่งปอดชะมัด ร้องไห้อย่างกะผู้หญิงเอากระโปรงมาใส่ดีกว่ามั๊ยน้องชาย”หัวหน้านักเลงพูดแล้วตบหัวเด็กชายอย่างซะใจ
“ผมไม่ใช่ผู้หญิง!!!!!!!”เด็กน้อยตะโกนใส่หัวหน้านักเลง
“ฮ่าๆๆๆ โกรธ โกรธ ใหญ่เลย ไอ้น้องสาว ฮ่าๆๆๆ รีบวิ่งไปฟ้องแม่ไป!!!!!!”หัวหน้านักเลงพูดแล้วพลักหน้าเด็กน้อยจนหัวกระแทกกำแพง
“ฉันไม่ใช่น้องสาว ถอยไปนะ!!!!!!!!!”เด็กหนุ่มตะโกนลั่น
“พวกคุณต่างหากที่ต้องไปเอากระโปรงมาใส่ มารุมรังแกเด็กไม่มีทางสู้แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน”เสียงหวานๆของหญิงสาวดังขึ้น
“อ้าว...น้องสาวสุดสวย อย่ามายุ่งเลยนะจ๊ะ เอ....หรือว่าอยากจะยุ่งกับพวกพี่ห๊ะ”หัวหน้านักเลงพูดแล้วเดินเข้ามาจับแก้มหญิงสาวอย่างชั่วร้าย
“อย่ามาทำแบบนี้พวกคนชั่ว ฉันแจ้งตำรวจแน่”หญิงสาวพูดแล้วรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทร แต่ทว่า.............
“นึกว่าจะให้โทรหรอจ๊ะ.............”หัวหน้านักเลงพูดแล้วดึงมือถือออกจากมือหญิงสาวแล้วจับตัวเธอไว้
“ปล่อยฉันนะ ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือน ปล่อยนะ”หญิงสาวร้องตะโกน
“อย่าทำอะไรพี่เขานะ ปล่อยพี่เขาเดี๋ยวนี้!!!!!!”หนุ่มน้อยตะโกนแล้ววิ่งเข้าไปถีบหัวหน้านักเลงออกจากหญิงสาวจนหัวหน้านักเลงหงายหลัง
“เฮ้ย!!!!!! ไอ้เด็กเวร ยืนเฉยทำไมว๊ะ ตืบมันดิ เห็นมั๊ยมันถีบฉันกระเด็นเลย”หัวหน้านักเลงตะโกนบอกลูกน้อง
“อยากเป็นฮีโร่หรอไอ้น้อง งั้นรองกินส้นก่อนนะ”กลุ่มนักเลงพูดไม่ทันขาดคำก็พุ่งเข้าใส่หนุ่มน้อยทั้งต่อยทั้งเตะไม่ปรานี
“หยุดนะ บอกให้ลูกน้องหยุดเดี่ยวนี้ เด็กนั่นจะตายนะ”หญิงสาวพูดใส่หัวหน้านักเลงที่จับแขนเธออยู่
“อ้อ.....เธอเองก็ต้องโดนเหมือนกัน”หัวหน้านักเลงพุดแล้วตบหญิงสาวจนล้มคว่ำ
“โอ๊ย.........กล้าตบฉันหรอ ฉันบอกให้หยุดทำร้ายเด็กนั่นไง ไม่เข้าใจหรือไง!!!!”หญิงสาวลุกขึ้นแล้วตะโกนใส่หัวหน้านักเลงอย่างไม่เกรงกลัว
“ไม่เข้าจ๊ะ ถ้าไม่หยุดจะทำไมหรอ”หัวหน้านักเลงพูดหยอก
“ถ้าพูดดีไม่ชอบ ก็ต้องเจอแบบนี้ไง”หญิงสาวพูดแล้วกระโดนเตะก้านคอหัวหน้านักเลงจนล้มคว่ำสลบเหมือดไปภายในพริบตาเดียว
“เฮ้ย.....ลูกพี่”ลูกน้องหัวหน้านักเลงเห็นลูกพี่ตัวเองพลาดท่าก็รีบวิ่งมาดู
“ถ้าไม่อยากเจอแบบลูกพี่พวกคุณ ก็รีบไปซะ ก่อนฉันจะมีอารมณ์อยากก้านคอคนอีก”หญิงสาวพูด พวกนักเลงมองหญิงสาวอย่างหวาดๆแล้วรีบวิ่งหนีไปทันที
“เฮ้อ.....ทำไมต้องทำให้หมดสวยด้วยนะพวกนี้”หญิงสาวบ่นอุบ
“โอ๊................โอ๊ย.......”เสียงหนุ่มน้อยร้องด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ะ........ตายแล้ว เธอเป็นยังไงบ้าง คงเจ็บมากเลยสินะ เดี๋ยวพี่จะพาไปโรงพยาบาลนะ อดทนไว้นะ”หญิงสาวพูดกับหนุ่มน้อยด้วยความเป็นห่วงและพยามพยุงเขาให้ลุกขึ้น
“ข................ขอ..บ.........ขอบ..................คุณ”เด็กหนุ่มพูดด้วยแรงเฮือกสุดท้ายแล้วสลบไปทันที
“นี่เธอ........อย่าพึ่งหลับสิ นี่ตื่นสิ............”หญิงสาวพยามเรียกหนุ่มน้อย.....แต่ก็ไร้การตอบสนอง
.
.
.
ณ โรงพยาบาล
“โอ๊ะ.........โอ๊ย.....ที่นี่มัน...........”หนุ่มน้อยลืมตาขึ้นแล้วพูดด้วยแรงอันน้อยนิด
“ฟื้นแล้วหรอ เป็นไงบ้าง เธอคงเจ็บมากเลยสินะ”หญิงสาวพูดด้วยความเป็นห่วง
“ครับ แล้วพี่เป็นอะไรไหมครับ”หนุ่มน้อยถาม
“พี่ไม่เป็นไร ขอบใจที่พยามช่วยพี่นะ เธอนี่กล้าหาญจังเลยนะ”หญิงสาวพูด
“พี่ต่างหากที่ช่วยผม ขอบคุณนะครับพี่..........................เออ..พี่ชื่ออะไรครับ”หนุ่มน้อยถาม
“พัค ยูจอง เรียกว่าพี่ยูจองก็ได้”หญิงสาวพูดแล้วยิ้มหวานให้หนุ่มน้อย
“ครับ พี่ยูจอง......ผมชื่อ คิม แจจุง ครับ”
.
.
.
.
“โห..........จริงหรอเนี่ย อะไรจะโลกกลมขนาดนี้ อ๋อ....ที่พี่ยูจองเคยเล่าว่าไปช่วยเด็กผู้ชายคนหนึ่งก็พี่เองหรอเนี่ย”ยูชอนพูด
“แล้วไงต่ออ่ะ แล้วพี่กับพี่ยูจองก็รู้จักกันต่อหรอ”จุนซูถาม
“เดี๋ยวๆๆๆ อย่าบอกนะว่าความรักที่พี่บอก มันกับ......พี่......พี่ยูจอง”ยูชอนพูด
“.............................................”แจจุงไม่ตอบอะไรแต่เขาพยักหน้ารับ
“เดี๋ยวๆๆๆอีกที ตอนนั้นพี่ยูจองน่าจะอายุ 18 ได้ แล้วพี่แจจุงอายุเท่าไหร่”ยูชอนถาม
“ตอนนั้นฉันอายุ 8 ขวบ”แจจุงตอบ
“ห๊ะ...... 8 ขวบ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 8 ขวบรัก 18 ปี พระเจ้าช่วย!!! ฮ่าๆๆๆ”จุนซูหัวเราะลั่น
“มันน่าขำตรงไหนจุนซู เพราะฉันไม่สมปรารถนา จากนั้นฉันก็ได้รู้ว่าพี่ยูจองอยู่หอพักเดียวกับฉัน และก็ห้องตรงข้ามกัน พี่ยูจองหน่ะอ่อนหวาน แล้วก็คอยดูแลเป็นห่วงฉันมากๆ เวลาพ่อกับแม่ฉันไม่มา พี่ยูจองก็จะมาอยู่เป็นเพื่อน เวลามีงานที่โรงเรียน พี่ยูจองก็ตามไปคอยให้กำลังใจฉัน ฉันรักพี่เขามากๆเลย”แจจุงพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
“แล้วพี่ได้บอกพี่ยูจองเปล่าว่าพี่รักเขา”จุนซูถาม
“บอกไปสิ แต่ผลมันก็ออกมาเหมือนกับที่นายหัวเราะแหละ”แจจุงพูด
.
.
.
. เย็นวันหนึ่งริมแม่น้ำฮัน “อากาศดีจังเลยนะ ว่าไหมแจจุง”ยูจองถามแจจุงขณะเดินอย่างมีความสุข “ค...ครับ ........ เออ....พี่ยูจองครับ วันนี้วันเกิดของพี่ ผมมีของขวัญให้ด้วยนะครับ”แจจุงพูดแล้วหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ “โห.....สวยจังเลย ขอบใจนะ สร้อยเส้นนี้พี่จะเก็บเอาไว้อย่างดีเลย งั้นพี่ใส่เลยนะ”ยูจองพูดแล้วรีบใส่สร้อยทันที “ผมเลือกรูปดาวมาครับ อยากให้เหมือน......เหมือนว่าพี่ยูจองเป็นดวงดาวของผม”แจจุงพูดอายๆ “พี่ชอบมากเลย ขอบใจมากนะ น้องชายที่รัก”ยูจองพูด “เออ...........คือ...........เออ...................เออ..........”แจจุงพูดอ้ำอึ้ง “มีอะไรหรอจ๊ะ”ยูจองถาม “คือ............คือ........คือ...........คือ.....ผมชอบพี่ยูจองครับ ผมรักพี่ครับ!!!!”แจจุงพูดด้วยความกล้าทั้งหมดที่มี “................ฮ่าๆๆๆๆ ขอบใจมานะจ๊ะแจจุง พี่ก็รักเรานะ พี่หน่ะเห็นเราเป็นน้องชายอีกคนหนึ่งเลยนะ อ้อ....ใช่พี่มีอะไรให้แจจุงด้วยนะ นี่จ่ะ.....”ยูจองพูดแล้วยื่นซองบางอย่างให้แจจุง “นี่มัน...........”แจจุงพูด “การ์ดแต่งงานพี่ พี่เชิญแจจุงไปร่วมงานด้วยนะ ไปให้ได้เลยนะ”ยูจองพูด “แ........แต่ง.......งาน หรอครับ”แจจุงพูด “จ้า.....อีก 2 เดือนพี่จะแต่งงาน และก็จะย้ายออกจากหอพักแล้ว เดี๋ยววันนี้แจจุงก็จะได้เจอว่าที่เจ้าบ่าวพี่ด้วยนะ นั่นไงมาพอดีเลย”ยูจองพูดแล้วมองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังเดินตรงมา “รอนานไหมยูจอง”ชายหนุ่มถามยูจองแล้วจูบที่ริมฝีปากเธอเบาๆ “ไม่นานหรอ อ้อ.....คังยู เดี่ยวจะแนะนำให้เธอรู้จักนะ นี่คิม แจจุง น้องชายฉันเขาอยู่ห้องตรงข้ามกับฉัน คนที่ฉันเคยช่วยไง”ยูจองพูดกับคังยู “......ค......ครับ ผมชื่อคิม แจจุง ครับ” “อื้อ....พี่ชื่อ คิม คังยู ขอบใจนะที่คอยดูแลพี่ยูจองให้”คังยูพูด “แจจุงน่ารักมากนะ เป็นเด็กดี อ้อ....แจจุงจ๊ะ เดี๋ยวพี่กับพี่คังยูจะไปด้วยกันนะ แจจุงกลับเองได้ใช่ไหม แล้วเรื่องอาหารเย็นพี่บอกร้านอาหารให้เอาไปส่งให้แล้วนะ งั้นพี่ไปก่อนนะ”ยูจองพูดแล้วรีบเดินไปกับคังยูทันที ปล่อยให้หนุ่มน้อยแจจุงยืนอึ้งอยู่คนเดียว . . . . “โห.....นี่มันเศร้ามากเลยนะเนี่ย แต่โลกมันก็ช่างกลมจริงๆ พี่ได้เจอกับน้าคังยูของผม และพี่ยูจองพี่สาวพี่ยูชอนก็เป็นแฟนน้าผม แล้วก็แต่งงานกัน”จุนซูพูด “ว่าแต่พี่ไปมางานแต่งป่ะ”ยูชอนถาม “ไปสิ ฉันอยากเห็นพี่ยูจองในวันที่พี่เขาสวยที่สุด และพี่เขาก็สวยจริงๆ”แจจุงพูดเศร้าๆ “อ๋อๆๆๆ เด็กผู้ชายที่ยืนหน้าเศร้าๆตรงระเบียงก็คือพี่แจจุงนี่เอง แล้วก็เด็กผู้ชายที่เล่นฟุตบอกและก็ทำขวดไวย์แดงพันปีแตกก็น่าจะเป็นนายสินะจุนซู”ยูชอนพูด “ใช่ๆๆๆๆ อ๋องั้นพี่ก็คือเด็กผู้ชายที่ยืนหัวเราะผมอยู่อ่ะดิ ไมไม่ไปช่วยผมหล่ะ”จุนซูพูด “อ้าว....ก็ฉันไม่ได้ไปเล่นกะนาย ไม่ได้ทำแตกกะนายนี่ และอีกอย่างนายก็กำลังโดนดุอยู่ด้วยตอนนั้น ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ยูชอนพูด “โห........ไรอ่ะ”จุนซูพูดแล้วทำหน้างอนๆ “ว่าแต่.......ถามจริงพี่ยังรักพี่ยูจองอยู่หรอเนี่ย”จุนซูถาม “มันเป็นรักแรกที่ลืมยาก เฮ้อ..............”แจจุงพูดแล้วถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อย “หลังจากแต่งงานพี่ยูจองก็ไปอยู่ประเทศไทยกับพี่คังยู เพราะพี่คังยูได้งานที่นั่น”ยูชอนพูด “และรู้สึกว่าเขาจะมีลูกด้วยกัน เป็นลูกสาว น้าคังยูเคยโทรมาบอก และก็ส่งรูปมาให้ดูบ่อยๆฮ่าๆๆๆๆๆๆ”จุนซูพูด “ใช่ๆๆๆ พี่ยูจองก็ส่งรูปหลานสาวของฉันมาให้บ่อยๆเหมือนกัน แต่หลายปีนี้ไม่ส่งมาเลยแหละ ไม่รู้ทำไม”ยูชอนพูด “แหม....หลานสาวก็ใช่แหละลูกพี่สาวนี่หน้า ถ้างั้นก็คงเป็นลูกพี่ลูกน้องผมแหละเพราะลูกน้า ว่าแต่จะเป็นอะไรของพี่แจจงุหล่ะ หลานสาวหรือว่าลูกพี่ลูกน้องดี ฮ่าๆๆๆๆ”จุนซูพูด “ลูกสาวพี่ยูจองชื่ออะไรนะ”แจจุงถาม “ชื่อยูริ คิม ยูริ ไม่อยากจะบอกหน้าตาน่ารักมากๆ แต่ว่าหลังจากเรื่องไฟไหม้ที่ทำงานน้าคังยู พี่ยูจองก็ติดต่อมาแค่ครั้งเดียว บอกแค่ว่าจะไปอยู่อเมริกากับน้าคังยู”ยูชอนพูด “ใช่ยูริน่ารักมากๆ ฉันเคยเห็นรูปแล้ว เพราะพี่ยูจองก็ส่งมาให้บ่อยๆ แต่พี่ยูจองก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาอีกเลยหล่ะ”แจจุงพูด “เอาน่า.....พี่ยูจองเขามีความสุขดีแล้วน่า และมันก็นานมาแล้ว พี่ก็เลิกคิดเถอะนะ หาคนใหม่ได้แล้ว พี่หน่ะ 28 แล้วนะ ระวังขึ้นคาน”จุนซูพูดพูด “หรือว่าพี่จะเอาหลานสาวผมหล่ะ ตอนนี้ก็น่าจะเป็นสาวแล้วนะ ผมว่าก็คงสวยเหมือนพี่ยูจองแหละ”ยูชอนพูด “เออ......นั่นสิ ป่านนี้ยูริก็น่าจะเป็นสาวแล้ว อายุก็น่าจะ 18 ได้แล้วเพราะตอนพี่ยูจองคลอดยูริพี่ยูจองอายุ 20 พอดี พี่แจจุงก็น่าจะ 10 ขวบ งั้นตอนนี้ยูริก็น่าจะ 18 ได้แล้ว”จุนซูพูด “พวกนายบ้าป่ะ”แจจุงพูดแล้วเดินหนีไป “พวกเราไม่ได้บ้านะ พูดจริงๆ!!!! ฮ่าๆๆๆๆๆ”สองหนุ่มหัวเราะลั่น
ความคิดเห็น