คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่หนึ่ง : ร้องเพลง!!!!!!!!!
“พ่ออยากให้ค่ายของเราไปอยู่ที่เกาหลี ทุกวันนี้ตลาดเพลงเกาหลีเข้ามาตีตลาดของเราอย่างมาก แรกๆก็อยู่ในเอเชีย แต่ตอนนี้เริ่มลุกมาถึงยุโรปและอเมริกา ในขณะที่เราไม่ได้ใส่ใจถึงการคุกคามนี้ ยังคิดว่าเราเป็นที่หนึ่ง”
“แล้วคุณพ่อคิดจะให้ใครไปจัดการหล่ะคะ”มุนอาถาม
“พ่อว่าจะให้เอมม่าไป เพราะลูกคงจะไม่อยากไปอยู่ที่นั่น มันคงไม่เหมาะกับลูก”
“ไม่ได้ หนูไม่ยอมให้เอมม่ามายุ่งกับธุรกิจของเราหรอก ผู้หญิงที่จะมาแทนแม่ เขาจะเอาแต่เงินของเรานะคะพ่อ....... ได้คะหนูจะไป ”
“การที่เราจะเข้าไปอยู่ในตลาดเพลงของเขา เราก็ควรจะรู้เกี่ยวกับเพลงของเขา รู้ว่าทำไมถึงมาเจาะตลาดของเราได้ รู้ให้ลึกซึ้งเข้าให้ถึงเพลง”
“งั้นเราก็ต้องร้องเพลงเขาได้อย่างงั้นหรอคะ”มุนอาถาม
“ใช่ เพราะฉะนั้นลูกจะต้องร้องเพลงเกาหลีได้ด้วย”
“โอ๊ย!!!!!!!!พ่อ.......................................ไม่เอาคะ”มุนอาโวยวาย
“งั้นก็ไม่ต้องไป”
“ คุณพ่อ!!!!!!!!!!!คะ....................................ร้องก็ร้อง คุณพ่อนะคุณพ่อ ”มุนอาพูดแล้วเดินปึงปังเข้าห้องไป
“คุณคิดดีแล้วหรอคะ”เอมม่าถาม
“ที่ฉันให้มุนอาใช้ชื่อภาษาเกาหลี พูดภาษาเกาหลี และให้ร้องเพลงภาษาเกาหลี เพราะอยากจะให้มุนอามีความทรงจำในเรื่องแม่ตลอดไป มุนอาไม่เคยเห็นแม่ ถึงจะร่าเริงแค่ไหนแต่แววตาของแกก็บ่งบอกว่าอยากมีแม่”
“ญาติที่เกาหลีก็บอกว่าคุณผู้หญิงแต่งงานใหม่แล้ว”เอมม่าพูดด้วยความสงสารมุนอา
“ถึงอย่างนั้น แต่ฉันก็อยากให้มุนอาได้พบกับแม่สักครั้ง เอมม่าพรุ่งนี้ผมจะให้คุณกับมุนอาเดินทางไปเกาหลีทันที”
“คุณหนูจะยอมหรอคะ ดิฉันไปด้วยคงไม่ยอมง่ายๆ เพราะแกยังไม่ยอมรับฉัน”เอมม่าพูดอย่างกังวล
“คุณแค่ไปดูแลแกห่างๆ ปล่อยแกทำทุกอย่างตามที่ต้องการ แล้วมารายงานผม ผมได้โทรศัพท์บอกพ่อบ้านโอ ให้เตรียมบ้านไว้ให้พวกคุณเรียบร้อยแล้ว”
………………………………………………………….....................................
วันรุ่งขึ้น
“เกาหลี เกาหลี ที่เกาหลีจะมีน้ำหอมยี่ห้อที่มุนใช้หรือเปล่า เสื้อผ้าอีก โอ๊ย!!! ถ้ามุนไม่ได้
แบรนด์ที่ชอบก็ไม่ใส่นะคะ”มุนอาบ่นขณะรอขึ้นเครื่อง
“คุณหนูไม่ต้องห่วงคะ ดิฉันเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้ว เรื่องของแบรนด์เนมของคุณหนูถ้ามีแบบใหม่ออกมา ดิฉันจะให้เขารีบโทรแจ้งและคุณหนูก็จะสั่งได้เลยคะ”เอมม่าพูด
“ค่อยยังชั่ว”มุนอาพูดอย่างโล่งใจ
“ได้เวลาแล้วคะ เชิญคะคุณหนู”มุนอาและเอมม่าเดินทางไปเกาหลีด้วยความสวัสดิภาพ มุนอาหลับตลอดการเดินทาง โดยมีเอมม่าคอยดูแลตลอดเวลา
ที่เกาหลี
“คุณลุงพ่อบ้านโอ คิดถึงจังเลย”มุนอาตะโกนเมื่อเห็นพ่อบ้านโอมารอรับและวิ่งเข้าไปกอดอย่างมีความสุข
“คุณหนูโตแล้วนะครับ มากอดเป็นเด็กๆอย่างนี้ได้ยังไง สวัสดีครับคุณเอมม่า เรารีบเดินทางไปที่บ้านกันเถอะครับ” ทุกคนเดินทางไปบ้านที่พ่อบ้านโอเป็นคนดูแล
ที่บ้าน
“นี่ครับห้องคุณหนู และอีกห้องคือห้องคุณเอมม่านะครับ อีกสองวันจะมีอาจารย์มาสอนคุณหนูร้องเพลงนะครับ นอนหลับฝันดีครับคุณหนู” มุนอาและเอมม่าจัดการเก็บสิ่งของในห้องและอาบน้ำพักผ่อน มุนอารู้สึกตื่นเต้นมากๆเพราะอีกไม่นานเธอจะได้พบแม่เธอ
สองวันผ่านไป
“ไม่เอาแล้ว ออกไปเลย ไม่ต้องมาสอนฉันอีกแล้ว!!!!!!!!!!!”เสียงมุนอาโวยวายดังลั่น
“คุณหนู............................เอาอีกแล้วนะ ทำไมดื้ออย่างนี้หล่ะครับ”พ่อบ้านโอเดินเข้ามา
“หนูไม่ต้องการเรียนกับอาจารย์คนนี้แล้วคะ พรุ่งนี้เปลี่ยนคนให้หนูด้วย”มุนอาพูดแล้วเดินปึงปังออกไป
“ขอโทษแทนคุณมุนอาด้วยนะครับ พรุ่งนี้อาจารย์คงไม่ต้องมาแล้วนะครับ ขอบคุณมากนะครับ”
“คงไม่มาแล้วหล่ะคะ เด็กอะไร..................”
“ทำไม เด็กอะไรก็บอกมาเลย ถ้าไม่มีก็รีบไปซะ”มุนอาตะโกนไล่
“คุณหนูหยุดนะครับ ทำไมหยาบคายกับผู้ใหญ่แบบนี้ ขอโทษเดี๋ยวนี้นะครับ”พ่อบ้านโอดุมุนอา
“ไม่คะ”มุนอาพูดแล้ววิ่งออกจากบ้านไป
“คุณหนู........................กลับมาก่อนครับอย่าไป คุณหนู”พ่อบ้านโอรีบวิ่งตามไปแต่ก็ไม่ทัน
“เสียงไม่ได้เรื่องก็ยังมาบอกว่าร้องดี ประจบอย่างโน้นอย่างนี้ เอ๊ะ!!!เดินถึงไหนแล้วเนี่ย หิมะก็ตก ตายแล้วรองเท้าแตะ เสื้อกันหนาวก็ไม่มี ทำไงดีหล่ะเนี่ย”มุนอาเดินไปเรื่อยๆจนเมื่อยอย่างไร้จุดหมาย แล้วนั่งลงที่ข้างทางด้วยความหนาว
“คุณมานั่งทำอะไรตรงนี้ ไม่หนาวหรือไง หิมะตกขนาดนี้ คุณ...............”
“ฉันหนาวมากเลย ช่วยด้วย”มุนอาตัวสั่นด้วยความหนาว
“ใส่เสื้อก่อนนะครับ มานี่ ค่อยๆลุกนะเดี๋ยวผมจะไปหาอะไรอุ่นๆมาให้”
“ขอบคุณมากเลยนะคะ”
“นี่ครับดื่มกาแฟร้อนๆก่อนนะ”
“ขอโทษคะฉันไม่ดื่มกาแฟ มีโกโก้ไหมคะ”
“อ้อ!!! ได้ครับรอเดี๋ยวนะ”
“อ่ะ............นี่โกโก้ร้อน ผมชื่อ คิม จุนซู ครับ”
ความคิดเห็น