[OS iKON] Team B : Touch the sky

ข้อมูลเบื้องต้น

OS ชั่ววูบที่มันเกิดมาเพราะเห็นพี่ชายวินเนอร์เดบิวต์แล้วคิดถึงน้องชายทีมบีขึ้นมา

ก็ไม่รู้ว่าเมื่อที่ไหร่น้องมันจะทำตามฝันได้สำเร็จเหมือนกัน แต่จะต้องรอนานแค่ไหนก็คิดว่าพวกเรารอกันได้อยู่แล้วแหละเนอะ :)

@SQWEEZ

เนื้อเรื่อง

เนิ่นนานเหลือเกินกับการรอคอยที่ไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อไร ไม่ได้เหนื่อย ไม่ได้ท้อ แค่บางทีมันรู้สึกเคว้งคว้างล่องลอยราวกับลูกโป่งอัดแก๊สที่หลุดจากมือเด็กน้อย ไม่รู้จะหมดลมที่ตรงไหน ไม่รู้จะไปตกอยู่ที่ใด ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ…

“คิดอะไรอยู่วะ”เสียงทุ้มต่ำของคู่หูแร็ปเปอร์ดังเรียกสติของฮันบินให้คืนสู่ร่างก่อนที่เจ้าตัวจะหันมองบ็อบบี้ พี่ชายที่ช่วยกันผลัก ช่วยกันดึง พยุงกันมาตั้งแต่รายการวินจนถึงตอนนี้ก็ยังคงช่วยเหลือกันในรายการโชว์มีเดอะมันนี่ แม้จะอยู่คนละทีม แม้จะต้องแข่งกัน แต่ความเป็นพี่น้องมันไม่ได้ลดลงเลย

“ไม่มีอะไรหรอกพี่ คิดอะไรเล่นไปเรื่อยอ่ะ”ตอบปัดๆออกไปอย่างที่ชอบทำ เพราะเขาไม่อยากให้ใครต้องมาคิดมากไปกับเขา แต่ก็เหมือนเช่นทุกครั้ง…พี่บ็อบบี้รู้ว่าเขาคิดอะไร ไม่สิ…ทุกคนในทีมรู้ว่าเขาคิดอะไร

“มึงโกหกไม่เก่งหรอกนะฮันบิน”เด็กตรงหน้าเขาคนนี้แบกรับความหวังของคนเกือบทั้งบริษัท แบกรับความฝันของตัวเองและพวกเขาอีกห้าไว้บนบ่า เขาไม่รู้ว่ามันหนักแค่ไหน แต่เขารับรู้ได้ว่าบางทีมันก็หนักเกินกำลังของอีกฝ่าย…

“นั่นสินะ…เฮ้อ…พี่ว่าท้องฟ้ามันไกลจากที่ๆเราอยู่มากไหมวะ”

“…” นั่นสิ ท้องฟ้ามันไกลจากที่ที่เราอยู่มากไหมนะ แต่มันคงไกลกว่าอเมริกามากแน่ๆ

“ก็แบบนี้ไง ถึงไม่ค่อยอยากบอกอะไร พี่แมร่งคิดมากว่ะ ฮ่าๆ”ฮันบินเห็นพี่ชายคนสนิทเงียบไปก็รู้ได้ในทันทีว่าอีกฝ่ายต้องคิดอะไรอยู่ในใจแน่ๆ

“พี่!! เค้าบอกว่าคืนนี้จะมีฝนดาวตก ขึ้นไปดาดฟ้ากัน”เสียงเรียกโวยวายมาแต่ไกลของมักเน่ร่างยักษ์เรียกให้ฮันบินและบ็อบบี้หันไปมอง ภาพที่เห็นคือสมาชิกอีกสี่ยืนออกันเต็มหน้าประตูห้องซ้อม ท่าทางกระดี๊กระด๊าดังปลากระดี่ได้น้ำของจุนฮเวเรียกรอยยิ้มให้กับสองนักแต่งเพลงของทีมได้ไม่ยาก จุนฮเว ดงฮยอก และยุนฮยองเดินนำไปแล้ว ทิ้งไว้แต่พี่ใหญ่ใจดีที่ยังคงยืนรอทั้งสองอยู่ที่เดิม

“พวกนายดูไม่ค่อยโอเคนะ”นี่คืออีกหนึ่งคนที่มองปราดเดียวก็รู้ได้ว่าฮันบินและบ็อบบี้มีเรื่องวุ่นวายภายในใจ

“คิดเรื่องเดิมๆแหละพี่ ไม่มีอะไรหรอก”ฮันบินส่งยิ้มพร้อมเอ่ยบอกออกไป ใบหน้าหวานหยดของพี่ใหญ่ฉายแววกังวลออกมาในทันทีซึ่งเขาจะไม่รอให้อีกฝ่ายได้คิดอะไรมากมายอีกแล้ว…มือใหญ่คว้าข้อมือของบ็อบบี้ไว้แล้วออกแรงดึงให้เดินตามจนไปหยุดตรงหน้าของจินฮวานก่อนจะใช้มือข้างที่ว่างกอบกุมข้อมือของอีกฝ่ายไว้แล้วออกเดินอีกครั้งโดยมีพี่ชายทั้งสองเดินตาม

“รีบไปดีกว่าพี่ เดี๋ยวจุนฮเวมันโวยวายใส่อีก”รอยยิ้มสดใสที่ใครเห็นก็ต้องยิ้มตามถูกส่งไปให้ผู้พี่ทั้งสองจนได้รับยิ้มกว้างตาหยีของบ็อบบี้และยิ้มหวานของจินฮวานกับมา…ไม่ต้องเอ่ยพูดคำใดให้มากความก็รับรู้ได้จากการกระทำ…

ทั้งสามพากันขึ้นมาจนถึงดาดฟ้า สถานที่ที่พวกเขาและพี่ชายอีกห้าเคยใช้สร้างความทรงจำที่ดีร่วมกัน บ็อบบี้ลดความเร็วฝีเท้าลง ก่อนจะมองไปยังสวนหย่อมที่เคยนั่งปาร์ตี้ด้วยกัน เผลอยิ้มออกมาบางๆเมื่อภาพความทรงจำมากมายระหว่างทีมบีและวินเนอร์ผุดขึ้นมาเต็มหัว ตอนนี้พวกพี่ทั้งห้าได้เดบิวต์แล้วนะ ขอบคุณที่ชอบของขวัญที่ผมกับบีไอให้นะครับ…บ็อบบี้ยิ้มทิ้งท้ายให้กับสวนหย่อมแห่งนั้นก่อนจะก้าวเดินไปรวมตัวกับคนอื่นๆที่ระเบียงดาดฟ้า

“ย่าห์! หลบๆๆๆๆ ที่ตรงนี้เป็นของฉัน”แทรกกายระหว่างมักเน่จุนฮเวและดงฮยอกก่อนจะแกล้งกางแขนกางขายืนกินที่จนคนถูกแกล้งโวยวายกันใหญ่

“ออกไปเลยนะเว้ยไอ้พี่บ็อบบี้!”จุนฮเวโวยลั่น

“พี่อย่าแย่งที่กันแบบนี้ดิ”ดงฮยอกเอ่ยบอกพลางพยายามเบียดกายยึดที่คืน สงครามแย่งที่ดูเหมือนจะไม่จบง่ายๆเมื่อต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกันเลย ร้อนถึงพี่ใหญ่อย่างจินฮวานต้องออกโรงระงับเหตุจนได้

“บ็อบบี้อ่า มายืนตรงนี้มา”ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องแย่งกันด้วยในเมื่อจะยืนตรงไหนก็มองเห็นชัดเจนเหมือนกัน แต่เอาเถอะ ไม่ต้องเข้าใจและไม่ต้องต่อว่าพวกนั้นหรอกเพราะเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว บรรยากาศจะได้สนุกสนานครึกครื้น

“พี่จินฮวานหนาวหรอ”ยุนฮยองเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นสองแขนของจินฮวานยกกอดตนเองไว้แน่น

“นิดหน่อยอ่ะ ลมมันแรงแฮะ”ตอบกลับไปพร้อมส่งยิ้มไปให้อย่างเคย แม้ตอนนี้จะเป็นหน้าร้อนแต่ทว่ายามดึกดื่นเที่ยงคืนอากาศกลับไม่ร้อนดังฤดูกาล ยิ่งอยู่บนยอดตุกสูงด้วยแล้วลมยิ่งแรงและยิ่งหนาว

“อ่ะพี่”เสื้อกันหนาวเนื้อดีถูกหยิบยื่นมาให้ จินฮวานยิ้มรับก่อนจะหยิบมันมาใส่ไว้อย่างว่าง่าย…ไม่มีประโยชน์ที่จะปฏิเสธเพราะยังไงก็โดนตื้อจนยอมใส่จนอยู่ดี

“เฮ้ยๆๆๆๆ นั่นๆๆ”เสียงโวยวายของจุนฮเวเจ้าเดิมดังขึ้นเรียกให้ที่เหลือหันไปมองตามทิศทางที่จุนฮเวชี้

“อธิษฐานเร็ว”ดงฮยอกเอ่ยขึ้นซึ่งคนอื่นๆทำตามในทันที จะมีก็แต่ฮันบินที่ยืนนิ่ง ไม่ได้ยกมือขึ้นพนมขอพรเหมือนคนอื่นเขา…พรที่ต้องการไม่มีใครให้เขาได้ นอกเสียจากพวกเขาเอง…อ้อ อาจจะต้องบวกท่านประธานเข้าไปด้วย

“นายขอพรอะไรหรอฮันบิน”จินฮวานถามขึ้น

“ไม่ได้ขอหรอก แล้วพี่ล่ะ”

“ฉันหรอ…”ฮันบินจ้องมองจินฮวานนิ่งอย่างตั้งใจฟัง

“ไม่บอกหรอก ฮ่าๆ”จินฮวานหัวเราะร่วนที่แกล้งลีดเดอร์สำเร็จ และเมื่อฮันบินรู้ตัวว่าถูกแกล้งจึงแกล้งคืนโดยการยกมือขึ้นยีผมของคนตัวเล็กจนยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงก่อนจะเลิกแกล้งเมื่อแก้มป่องๆนั้นพองลมอย่างงอนๆ ทั้งหกคนยืนดูฝนดาวตกไปสักพักก็ตัดสินใจกลับลงไปยังห้องซ้อมเพื่อเก็บของกับห้องพักกัน ร่างโปร่งของฮันบินเดินปิดท้ายก่อนจะหยุดเดินแล้วแหงนหน้ามองท้องฟ้า…เขาตอบไม่ได้ว่าท้องฟ้ามันไกลจากที่ๆเขายืนอยู่มากไหม เขารู้แค่ว่าตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ตราบใดที่ยังมีฝัน ต่อให้ไกลแค่ไหนสักวันก็จะไปถึง…สัมผัสผืนฟ้าและเป็นดวงดาวที่เจิดจรัส

แม้จะมีดวงดาวมากมายประดับเต็มท้องฟ้า ทว่ายังมีที่ว่างมากพอให้ดาวดวงเล็กได้ฉายแสง

แม้จะยังไม่ถึงเวลาเฉิดฉาย ทว่ากาลเวลาไม่อาจลดค่าของดวงดาวลงได้

รอพวกเขาไปด้วยกันนะ…No Limit Gon Touch The Sky

Kim Hanbin

Kim Jinhwan

Kim Jiwon

Song Yunhyeong

Kim Donghyuk

Koo Junhoe


KEEP 6


 

................................................................................................................................................................

:)

ปล.พรุ่งนี้สัญญาว่าจะแต่งRace Finishต่อ ฮ่าๆๆๆๆ